#قرار_عاشقی #_شرح_دعای_عهد #بخش8️⃣1️⃣ و همچنین اشاره به قدم خدا و لزوم وجود امام است، آنچه می گویی: یعنی: ای زنده ای که مردگی برای تو محال است! و ای پاینده ای که زوال نداری! یا، ای برپا به امور خلایق که تو را تغییر و تبدیلی نیست و پیوسته در ایجاد خلق و حفظ ایشان، بعد از ایجاد هستی و از ایشان غافل نیستی. و حیات خداوند در عرصه خلق از امام، ظاهر است، و همچنین قیومیت اتو. پس این فقره اشاره است به اظهار ایمان به آن بزرگوار; هم در اصل وجود او و حیات او و هم در صاحب اختیاری او برای کل مردم; که مقتضای ولایت و قیومیت او است; چنانکه آن حضرت را «قائم » نیز می نامند. یعنی برپا به امر خداوند. و بعد از آن، تکرار سؤال می کنی و می گویی: اسالک باسمک الذی اشرقت به السموات والارضون. یعنی: سؤال می کنم تو را به نام حق تو، آن چنان نامی که درخشید به آن آسمانها و زمینها. و مراد از این نام هم، همان «نور عظیم » است که در اول دعا مذکور شد. پس ممکن است که مراد، امام (ع) باشد. و اصل «نام » و «نشان » است. و امام زمان هم نشان خداوند و قائم مقام او است، در میانه خلق. و اگر مراد، حضرت خاتم الانبیاء (ص) باشد، واضح است که آن بزرگوار باعث ایجاد کون و مکان است; چنانکه خداوند به او خطاب فرمود که: «لولاک لما خلقت الافلاک.» پس مراد به درخشیدن آسمانها و زمینها به او، مخلوق شدن و ظاهر شدن آنها است، به توسط آن حضرت. مانند طالع شدن و ظاهر شدن آفتاب، که مشرق می شود عالم را. ولکن در همین معنی، حضرت امام عصر هم، قائم مقام آن جناب است. پس به توسط وجود او، عالم برپاست. و به ظهور او، حقایق خلق هم ظاهر می شود. زیرا که آن حضرت محک امتحان و میزان مراتب خلق می شود. پس کانه به او آسمانها و زمینها و جمیع خلایق آنها، به عرصه ظهور و وجود می آیند; که مراتب آنها از او معلوم می شود. و بعد از آن می گویی: و باسمک الذی یصلح به الاولون والآخرون.