#شما_گفتید...
+چشمانم را می بندم و به خودم فکر می کنم ،به تو،به همه ی چیز هایی که باید الان سر جایشان می بودند و نیستند به جایی که حالا ایستادهام و...الحق که چه بد جا و چه بد زمانیست . من همانم ، همان ادم دیوانه،پر از مرگ و لبریز از غرور اما تو که می دانی و می فهمی و از هر کس به من نزدیک تری بگو چه کنم تو بگو چگونه خودم را از دست خودم نجات بدهم تو بگو چاره ی کار چیست، که اگر به من باشد ، همین حالا بار وبنه را جمع می کنم و می روم جایی که حداقل، ادمی نباشد که دم به دیقه بپرد وسط حریر افکارم لگد مالش کند و چینی خیالم را ترک بزند ؛شاید این گونه تسکین یابم .
حالا که می بینی و می شنوی و می فهمی ام کاری کن ،قبل از ان که برای همیشه از خودم و همه یتان کوچ کنم .
