#سكوت‌آفتاب🪴 #قسمت‌چهل‌سوم🪴 🌿﷽🌿 على(ع) وارد مسجد مى شود، قنديل هاى مسجد كم نور شده اند، كسانى كه براى اعتكاف در مسجد هستند در خوابند. على(ع) به سوى محراب مى رود و مشغول خواندن نماز مى شود و بعد از نماز با خداى خويش راز و نياز مى كند. هيچ كس نمى داند كه على(ع) چگونه سراسر شوق رفتن شده است. چند ساعت مى گذرد، اكنون ديگر وقت اذان است، على(ع) به بالاى مسجد كوفه مى رود تا اذان بگويد: "الله اكبر! الله اكبر!...". صداى على(ع) در تمام كوفه مى پيچد، همه اين صدا را مى شناسند، اين صدا مايه آرامش اهل ايمان است. مردم كم كم آماده مى شوند تا براى نماز به مسجد بيايند. تا آمدن مردم به مسجد بايد ده دقيقه اى صبر كرد، على(ع) از محل اذان ] مَأذنه [، پايين مى آيد و به سوى محراب مى رود تا نافله نماز صبح را بخواند. تو مى دانى به نماز دو ركعتى كه قبل از نماز صبح خوانده مى شود، نافله صبح مى گويند. نگاه كن! هنوز مسجد خلوت است و تاريك. * * * در نور ضعيف قنديل ها، دو نفر مواظب همه چيز هستند، ابن ملجم و شبيب منتظر آمدن اشعث هستند، قرار شده است كه آنها صبر كنند تا اشعث خودش را به آنها برساند، به راستى چرا او اين قدر دير كرده است؟ يك سياهى به اين سو مى آيد، او اَشعَث است، او مى رود و در كنار نزديك ترين ستون به محراب مى ايستد، هيچ كس به او شك نمى كند. او پدر زنِ حسن(ع)است. صداى اشعث بلند مى شود: "عجله كن! عجله كن! فرصت را از دست مده". حُجْرِ بن عَدىّ اين سخن را مى شنود، آشفته مى شود، حدس مى زند كه خطرى در كمين مولايش باشد، او به پيش مى دود تا سينه خود را سپر مولايش نمايد. ابن ملجم و شبيب نيز به سوى محراب مى دوند، على(ع) در سجده اوّل نافله صبح است، ابن ملجم شمشير زهرآلود خود را بالا مى آورد و فرياد مى زند: "لا حُكمَ إلاّ لله"، اين همان شعار خوارج است. شمشير ابن ملجم به فرق على(ع) فرود مى آيد. افسوس كه حُجْرِ بن عَدىّ فقط چند لحظه دير رسيده است! شمشير شبيب هم به سقف محراب مى خورد، يكى از ياران على(ع) به سوى شبيب مى رود و با او گلاويز مى شود و او را بر زمين مى زند، ابن ملجم ديگر فرصت را مناسب نمى بيند كه ضربه دوّم را بزند، او به سرعت فرار مى كند. خون فوران مى كند، محراب مسجد كوفه سرخ مى شود و على(ع) فرياد برمى آورد: فُزتُ وَرَبِّ الكَعبَة ! به خداى كعبه قسم كه من رستگار شدم. * * * به خداى كعبه سوگند كه تو رستگار شدى، از دنيا آسوده شدى و به شهادت كه آرزويت بود رسيدى. قلم من درمانده است كه شرح سخن تو را گويد، خون تو محراب را رنگين كرده است، امّا تو براى شيعيانت پيام مى دهى كه سرانجامِ عدالت خواهى، رستگارى است. تو با بدبينى مبارزه مى كنى، نمى خواهى كه شيعه تو، بدبين و نااميد باشد، تو مى خواهى به آنان بگويى در اوج قلّه بلا هم، زيبا ببينند و رستگارى را در آغوش كشند. درست است كه تو با مردم كوفه سخن مى گفتى و از آنان گله مى كردى، امّا همه آنها به خاطر آن بود كه مردم بپاخيزند و با تو به جهاد بيايند و اگر روزگار مهلت بيشترى داده بود، تو پيروز ميدان جنگ با معاويه بودى. تو با آن سخنان دردناك، مى خواستى مردم كوفه را از خواب غفلت بيدار كنى، سخنان تو هرگز از سر نااميدى نبود! افسوس كه ما تو را نشناختيم، تاريخ هم تو را نخواهد شناخت. كسى كه پيرو توست، هرگز نااميد نخواهد شد. ■■■□□□■■■ #سكوت‌آفتاب🪴 #امام‌شناسی🪴 #پانزدهمین‌مسابقه🪴 #ویژه‌عیدمیلادامیرالمومنین‌ع #نشرحداکثری🪴 eitaa.com/joinchat/177012741Cffe22f43ef

#بامدادخمار🪴 #قسمت‌چهل‌سوم 🌿﷽🌿 در راه ده بار دسته مو را نگاه كردم. خوش رنگ، خوش حالت، هماني بود كه .بر چهره اش مي لغزيد باز عمه جان پاكتي را از صندوقچه چوبي بيرون كشيد و به دست سودابه داد. پاكتي محتوي يك دسته مو بود كه بر روي كاغذ سفيدي چسبانده شده بود. در چشم سودابه چيزي غير معمول و استثنايي نبود. تارهاي مو ضخيم و زبر و با پيچ و تاب ملايمي روي كاغذ فشرده شده بود و گذر ايّام آن ها را فرسوده كرده بود. در بعضي قسمت ها موها شكسته و در حال جدا شدن از يكديگر بود. عمه جان به موها نگاه مي كرد. انگار به گذشته برگشته بود. انگار همين :الان اين بسته را گرفته بود. سودابه نيز مانند عمه جان و به خاطر عمه جان منقلب بود. عمه جان ادامه داد به خواهرم گفتم آمده ام ناهار پيش شما بمانم. خواهرم گرچه كمي از رفتار من متعجب شده بود، ولي اظهار خوشحالي كرد. احوال همه را مي پرسيد و من با پسر او بازي مي كردم ولي حواسم جاي ديگر بود. گاه جواب هاي بی معني مي دادم. مثالً اگر او مي پرسيد منوچهر چه طور است مي گفتم پيش دايه جان است. بچه گريه افتاد و من بدون آن كه جداً به فكر ساكت كردن او باشم ارام آرام بر پشتش مي زدم و به قالي جلوي پايم خيره شده بودم. از آن جا كه خواهرم شير نداشت، بنابراين دايه جواني فرزند او را شير مي داد. پسرش يك سال و نيمه بود و هنوز شير مي خورد. خواهرم با تعجب كودك را از بغل من گرفت و به دست دايه سرد تا ببرد و او را شير :بدهد. بعد آمد كنارم نشست و پرسيد خوب، تازه چه خبر؟ - .قرار است يك هفته به باغ شميران عموجان برويم - :خواهرم پرسيد: باز آقاجان هوس شكار كبك كرده؟ - .نه. اين دفعه مي خواهند حرف من و منصور را بزنند - :گل از گل خواهرم شكفت اي ناقال، ديدم حواست پرت است. پس اين گجي و حواس پرتي چندان هم بي خود نبوده. به به، پس مبارك - .است :نزديكتر به من نشست و هيجان زده گفت ...بگو، تعريف كن. منصور از تو خواستگاري كرده؟ چي گفته؟ منصور جوان نازنيني است ها - :از جا بلند شدم و كنار پنجره رفتم و به آن تكيه دادم .خدا براي مادرش نگهش دارد - ول كن. منصور اصلا افتخارالملوك مثل او نيست. هيچ به او نرفته. انگار نه انگار كه پسر آن مادر است. نترس - حاج عمو از عهدە او بر مي آيد. حالا بگو ببينم منصور چه گفته؟ افتخارالملوك زن عموي من زني بددهان، حسود و دو به هم زن بود ولي خوشبختانه هيچ يك از فرزندانش اين خصوصيات را از او به ارث نبرده بودند. زيرا اخلاق ملايم عموجان و تربيت صحيح و روحيه عارفانه او به علاوه مديريت و احاطه كاملي كه بر تربيت فرزندان خود داشت تاثير خود را بر آن ها نهاده بود و از بين فرزندان او منصور از همه ملايم تر، سليم النفس تر و در عين حال جدي تر بود و در فاميل نزد همه از احترام و محبّت بيشتري برخوردار بود. به خصوص پدرم كه تا چندي پيش خود فرزند پسري نداشت او را مثل پسر خود دوست داشت و .منصور نيز براي پدرم علاقه و احترامي خاص قائل بود :گفتم من آن ها را ول كرده ام، آن ها دست از سر من بر نمي دارند. عموجان گفت منصور مي گويد من از وقتي ده - ساله بودم، از همان موقع كه محبوبه شير مي خورد و من با او بازي مي كردم، در همان عالم بچگي دلم مي خواست ...وقتي بزرگ شد زن من بشود. حالا هم كه بزرگ و عقل رس شده :خواهرم به صداي بلند خنديد تو چي محبوبه؟... تو از كي چشمت دنبال او بوده؟ - :با رنجش و دلسردي گفتم من؟ من كه كاره اي نيستم. خودشان برايم مي برند، خودشان هم برايم مي دوزند. اون از پسر عطاالدوله، اين هم - .از آقا منصور. من هيچ وقت چشمم دنبال منصور نبوده :با تعجب و شيطنت يك ابرويش را بالا برد و لبخند زنان پرسيد پس چشمت دنبال كي بوده؟ - پس از اين شوخي مشغول پك زدن به قليان شد كه كلفتش در آن لحظه برايش آورده بود. به دست چاق گوشت آلوده ش كه سر نقره ني قليان را محكم گرفته بود خيره شدم. چه بي خيال روي مخده نشسته و قليان مي كشيد. صبر كردم تا كلفت از در خارج شد، از پله هاي حياط پايين رفت و در مطبخ سمت چپ حياط اندروني از نظر ناپديد .گرديد 🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷 🌸به نیت فرج امام زمانمون اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم🌸 ☘ 💖☘ 💖💖☘ 💖💖💖☘ 💖💖💖💖☘ #اللهمْ‌عَجِلْ‌لِوَلِیِڪ‌الفَـــࢪَج #کانال‌دلنوشته‌وحدیث @delneveshte_hadis110 <====💠🔶🌹🔷💠====>

#سجاده‌صبر🪴 #قسمت‌چهل‌سوم🪴 🌿﷽🌿 شیدا که سکوت سهیل رو دید از توی کیفش سی دی هایی رو در آورد و روی میزش گذاشت و گفت: این همون سی دی هاییه که دنبالش بودی، من نمی خوام ازشون استفاده کنم. من نمی خوام به تو ضربه ای بزنم، فقط میخوام مال تو باشم، اجازه بده روح و جسمم مال تو باشه، دیگه هیچ توقعی ندارم، باور کن. بعدم در حالی که اشکاشو پاک میکرد ادامه داد: میدونم تو علاقه ای به من نداری، می دونم دلت جای دیگه ایه، اما خوبه که حداقل میدونی عشق چیه ، میدونی عاشق شدن یعنی چی، میفهمی دلتنگی برای کسی که دوستش داری یعنی چی، پس منو درک میکنی. بعد هم منتظر به چشمهای سهیل نگاهی انداخت، سهیل نفس عمیقی کشید و از جاش بلند شد، رو به روی پنجره اتاقش ایستاد و به شهر نگاه کرد. بعد از چند لحظه سکوت گفت: -من درکت میکنم، اما کاری نمی تونم برات بکنم. متاسفم. -چرا نمیتونی؟ مگه تو یک بار منو صیغه نکردی؟ خوب دوباره این کار رو بکن ... عین همون زمانا، هر روز هفتت مال زنت باش و اما یک روز مال من ... هیچ کس هم چیزی نمی فهمه، من بهت قول میدم هیچ وقت زنت چیزی نفهمه. سهیل که تازه داشت عمق فاجعه رو میفهمید برگشت و روبه روی شیدا روی صندلی نشست، کمی به جلو خم شد و با حالتی که دلسوزی ازش میبارید گفت: -شیدا، تو می تونی با مرد دیگه ای خوشبخت بشی، تو پول داری، امکانات داری، دختر خودساخته ای هستی، پس مطمئن باش حتما مردی هست که آرزوی رسیدن به تو رو داشته باشه ... اما ... اون مرد من نیستم. -پس چرا اولین بار اومدی سراغم؟ چرا صیغم کردی؟ چرا منو به یک زن مطلقه تبدیل کردی؟ -تو چرا قبول کردی؟ من که همون اول بهت گفته بودم من فقط چند ماه بیشتر نمی تونم باهات باشم، تو چرا قبول کردی؟ -فکر میکردم اونقدر معرفت داری که وقتی بفهمی چقدر عاشقتم باز هم پیشم بمونی بخواد هیچ وقت هم معرفتش رو برای تو خرج نمی کنه- هیچ وقت یادت نره آدمی که تو رو فقط برای جسمت شیدا ساکت بود، اشکهاش بی اختیار جاری میشدند، نمی تونست تصور کنه که یک مرد می تونه اینقدر سنگدل باشه -تو ... خیلی سنگدلی بعدم هم شروع کرد به گریه کردن، سهیل که دلش برای شیدا سوخته بود دستمالی رو به روش گرفت و بعد هم گفت: بی فایدست، بهتره به فکر زندگی دیگه ای باشی، به فکر- خودم میدونم، اما چیزی که تو نمی دونی اینه که تلاشت مرد دیگه ای، من مرد زندگی تو نیستم. ⛱🇮🇷⛱🇮🇷⛱🇮🇷 💖به نیت فرج امام زمانمون اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم💖 ☘ 🦋☘ 🦋🦋☘ 🦋🦋🦋☘ 🦋🦋🦋🦋☘ #قبل‌از‌ازدواج‌خوب‌فکر‌کن #اللهمْ‌عَجِلْ‌لِوَلِیِڪ‌الفَـــࢪَج #دلنوشته‌و‌حدیث eitaa.com/joinchat/3848601639C18dab506c9 🇮🇷🇮🇷🇮🇷

#پسرك‌فلافل‌فروش🪴 #قسمت‌چهل‌سوم🪴 🌿﷽🌿 توفيق شهادت محمدرضا ناجي قرار بود براي تصويربرداري به هادي و دوستان ملحق شويم. روز يکشنبه نتوانستم به سامرا بروم. هر چقدر هم با هادي تماس گرفتم تماس برقرار نميشد. تا اينکه فردا يکي از دوستان از سامرا برگشت. سلام کردم و گفتم: چه خبر از بچه ها؟ گفت: براي شيخ هادي دعا کن. ترسيدم و گفتم: چرا؟ مگه زخمي شده؟ دوست من بدون مکث گفت: نه شهيد شده. همانجا شوکه شدم و نشستم. خيلي حال و روز من به هم ريخت. نميدانستم چه بگويم. آنقدر حالم خراب شد که حتي نتوانستم بپرسم چطور شهيد شده. براي ساعاتي فقط فکر هادي بودم. ياد صحبتهاي آخرش. من شک نداشتم هادي از شهادت خودش خبر داشت. به دوستم گفتم: شيخ هادي به عشقش رسيد. او عاشق شهادت بود. بعد حرف از نحوه ي شهادت شد. او گفت که در جريان يک انفجار انتحاري در شمال سامرا، پيکر هادي از بين رفته و ظاهراً چيزي از او نمانده! روز بعد دوربين هادي را آوردند. همين که دوربين را ديديم همه شوکه شديم! ً لنز دوربين پر از آب شده و خود دوربين هم کامال منهدم شده بود. با ديدن اين صحنه حتي کساني که هادي را نميشناختند، فهميدند که چه انفجار مهيبي رخ داده. از طرفي همه ي دوستان ما به دنبال پيکر شيخ هادي بودند. از هر کسي که در آن محور بود و سؤال ميکرديم، نميدانست و ميگفت: تا آخرين لحظه که به ياد ما ميآيد، هادي مشغول تهيه ي عکس و فيلم بود. حتي از لودر انتحاري که به سمت روستا آمد عکس گرفت. من خيلي ناراحت بودم. ياد آخرين شبي افتادم که با هادي بودم. هادي به خودش اشاره کرد و به من گفت: برادرت در يک انفجار تکه تکه ميشه! اگر چيزي پيدا کرديد، در نزديکترين نقطه به حرم امام علي علیه السلام دفنش کنيد. نميدانستم براي هادي چه بايد کرد. شنيدم که خانواده ي او هم از ايران راهي شده اند تا براي مراسم او به نجف بيايند. سه روز از شهادت هادي گذشته بود. من يقين داشتم حتي شده قسمتي از پيکر هادي پيدا ميشود؛ چون او براي خودش قبر آماده کرده بود. همان روز يکي از دوستان خبر داد در فرودگاه نظامي شهر المثني، يک کاميون يخچالدار مخصوص حمل پيکر شهدا قرار دارد. پيکر بيشتر اين شهدا از سامرا آمده. در ميان آنها يک جنازه وجود دارد که سالم است اما گمنام! او هيچ مشخصه اي ندارد، فقط در دست راست او دو انگشتر عقيق است. تا اين را گفت يکباره به ياد هادي افتادم. با سيد و ديگر فرماندهان صحبت کردم. همان روز رفتم و کاميون پيکر شهدا را ديدم. خودش بود. اولين شهيد شيخ هادي بود که آرام خوابيده بود. صورتش ً کمي سوخته بود اما کاملا واضح بود که هادي است؛ دوست صميمي من. بالاي سر هادي نشستم و زارزار گريه کردم. ياد روزي افتادم که با هم از سامرا به بغداد بر ميگشتيم. هادي ميگفت براي شهادت بايد از خيلي چيزها گذشت. از برخي گناهان فاصله گرفت و... بعد به من گفت: وضعيت حجاب در بغداد چطوره؟ گفتم: خوب نيست، مثل تهران. گفت: بايد چشم را از نامحرم حفظ کرد تا توفيق شهادت را از دست ندهيم. بعد چفيه اش را انداخت روي سر و صورتش. در کل مدتي که در بغداد بوديم همينطور بود. تا اينکه از شهر خارج شديم و راهي نجف شديم. ⛱🇮🇷⛱🇮🇷⛱🇮🇷 💖به نیت فرج امام زمانمون اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم💖 ☘ 🦋☘ 🦋🦋☘ 🦋🦋🦋☘ 🦋🦋🦋🦋☘ #قبل‌از‌ازدواج‌خوب‌فکر‌کن #اللهمْ‌عَجِلْ‌لِوَلِیِڪ‌الفَـــࢪَج #دلنوشته‌و‌حدیث eitaa.com/joinchat/3848601639C18dab506c9 🇮🇷🇮🇷🇮🇷

#آفتاب‌در‌حجاب🪴 #قسمت‌چهل‌سوم🦋 🌿﷽🌿 پیش از هر کار باید سکینه را پیدا کنى . سکینه اگر باشد، هم آرامش دل است و هم یاور حل مشکل . شاید آن کسى که زانو بر زمین زده و دو کودك را با دو بال در آغوش گرفته و سرهایشان را به سینه چسبانده ، سکینه باشد. آرى سکینه است . این مهربانى منتشر، این داغدار تسلى بخش ، این یتیم نوازشگر، هیچ کس جز سکینه نمى تواند باشد. در حالیکه چشمهایش از گریه به سرخى نشسته و اشک بر روى گونه هایش رسوب کرده ، به روى تو لبخند مى زند و تلاش مى کند که داغ و درد و خستگى اش را با لبخند، از تو بپوشاند. چه تلاش خالصانه اما بى ثمرى ! تو بهتر از هر کس مى دانى که داغ پدرى چون حسین و عمویى چون عباس و برادرى چون على اکبر و بر روى اینهمه چندین داغ دیگر، پنهان کردنى نیست . اما این تلاش شیرینش را پاس مى دارى و با نگاهت سپاس مى گزارى . اگر بار این مسؤ ولیت سنگین نبود، تو و سکینه سر بر شانه هم مى گذاشتید و تا قیام قیامت گریه مى کردید. اما اکنون ناگزیرى که مهربان اما محکم به او بگویى : ))سکینه جان ! این دو کودك را در آن خیمه نسوخته سامان بده و در پى من بیا تا باقى کودکان و زنان را از پهنه بیابان جمع کنیم .(( سکینه ، نه فقط با زبانش که با نگاهش و همه دلش مى گوید: ))چشم ! عمه جان !(( و دو کودك را با مهر به بغل مى زند و با لطف در خیمه مى نشاند و به دنبال تو روانه مى شود. باید رباب باشد آن زنى که رو به قتلگاه نشسته است ، با خود زبان گرفته است ، شانه هایش را به دو سو تکان مى دهد، چنگ بر خاك مى زند، خاك بر سر مى پاشد، گونه هایش را مى خراشد و بى وقفه اشک مى ریزد. خودت باید پا پیش بگذارى . کار سکینه نیست ، که دیدن دختر، داغ رفتن پدر را افزونتر مى کند. خودت پیش مى روى ، در کنار رباب زانو مى زنى . دست ولایت بر سینه اش مى گذارى و از اقیانوس صبر زینبى ات ، جرعه اى در جانش مى ریزى . آبى بر آتش ! آرام و مهربان از جا بلندش مى کنى ، به سوى خیمه اش مى کشانى و در کنار عزیزان دیگرى مى نشانى . از خیمه بیرون مى زنى . به افق نگاه مى کنى . سرخى خورشید هر لحظه پر رنگ مى شود. تو هم مگر پر و بال در خون حسین شسته اى خورشید! که اینگونه به سرخى نشسته اى ؟! زنان و کودکان که خود، خلوت شدن اطراف خیام را از دور و نزدیک دیده اند و این آرامش نسبى را دریافته اند، آهسته آهسته از گوشه و کنار بیابان ، خود را به سمت خیمه ها مى کشانند. همه را یک به یک با اشاره اى ،نگاهى ، کلامى ، لبخندى و دست نوازشى ، تسلى مى بخشى و به سوى خیمه هایت مى کنى . اما هنوز نقطه هاى ثابت بیابان کن نیستند. مانده اند کسانى که زمینگیر شده اند، پشت به خیمه دارند یا دل بازگشتن ندارند. ⛱🇮🇷⛱🇮🇷⛱🇮🇷 💖به نیت فرج امام زمانمون اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم💖 ☘ 🌷☘ 🌷🌷☘ 🌷🌷🌷☘ 🌷🌷🌷🌷☘ #قبل‌از‌ازدواج‌خوب‌فکر‌کن #اللهمْ‌عَجِلْ‌لِوَلِیِڪ‌الفَـــࢪَج #دلنوشته‌و‌حدیث eitaa.com/joinchat/3848601639C18dab506c9 🇮🇷🇮🇷🇮🇷