eitaa logo
درنگ
541 دنبال‌کننده
7.6هزار عکس
4.3هزار ویدیو
72 فایل
🔍 درنگی در مسائل روز و مبانی فکری ✍️ موضوع فعلی روزانه: 🔸مهدویت 🔸دشمن‌شناسی 🔸 فلسطین 🇯🇴 (ماه رمضان، ماه فلسطین است.) 🌐 استفاده و نشر پیام‌ها، حتّی بدونِ نامِ کانال، بلامانع است.
مشاهده در ایتا
دانلود
🔴 این پستِ دیروز فردی است که از سال قبل تا الان از و گفته بود و تا می‌توانست نظام و رئیس جمهور رو تخریب کرده و الان پشیمان است و تمام پست‌های پیجش رو پاک کرده برای تشییع به تهران اومده... | 🆔 @derangg
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
♨️اینجا لبنان... وقتی میگیم آقا حسینِ ما "وزیر امور خارجه‌ی محور " بودن یعنی همین... ✍️ مژگان حقمرادی 🇮🇷 | 🆔 @derangg
▪️نماز لیلةالدفن برای شهید و همراهان گرامی ایشان ▪️نام پدر شهید سیدابراهیم رئیسی: سید حاجی ▪️نام پدر شهید حسین امیرعبدللهیان: محمد ▪️نام پدر شهید سید محمدعلی آل هاشم: سید محمد تقی ▪️نام پدر شهید مالک رحمتی: حاج اسکندر (زمان دفن جمعه) ▪️نام پدر شهید محسن دریانوش: مختار ▪️نام پدر شهید بهروز قدیمی: اسحاق ▪️نام پدر شهید سیدطاهر مصطفوی: سید احمد ▪️نام پدر شهید سیدمهدی موسوی: سید محمدعلی (زمان دفن جمعه) 🖥 Farsi.Khamenei.ir
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
6.04M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🔴 خیلی از هم محله‌ای‌ها و همسایه‌ها خبر نداشتند... | 🆔 @derangg
🔴 هیچکس نمیداند در اراک چه گذشت و او چه کرد.... ✍🏼پرستو علی‌عسگرنجاد من بیست سال در اراک زندگی کردم. وقتی می‌گویند من دقیقاً می‌دانم دارند از چه حرف می‌زنند. افتخار مدرسهٔ دولتی من این بود که هر سال ما را ببرد اردوی بازدید . من خیلی کوچک بودم که فهمیدم هپکو اولین و بزرگ‌ترین کارخانهٔ تولید تجهیزات سنگین، نه فقط در ایران، که در کل خاورمیانه است. موقع بازدید هپکو محو عظمتش شده بودم. در ۱۳سالگی بابت گزارشی که از آن بازدید نوشتم، در مدرسه تقدیر شدم، تازه گزارشی که مال سال ۸۳ بود، قبل عصر اینترنت، قبل این همه رشد و بالندگی صنایع کشور. مادر شاگردم طلاق گرفت و رفت. پدر دوستم از فرط غم، سرطان گرفت. یکی از آشناهایم از شدت استیصال درگیر اعتیاد شد. همه‌شان کارگر هپکو بودند و همهٔ این بلاها، طی چهار سال اتفاق افتاد، از ۹۴ تا ۹۸ که بزرگ‌ترین کارخانهٔ تجهیزات سنگین خاورمیانه با سر زمین خورد. کارگران هپکو در دولت مردی که برای بازدید از کارخانه‌ها از اتومبیل ضدگلوله‌اش پیاده نمی‌شد، به خاک سیاه نشستند. دولت بنفش، هپکو را دو بار به ثمن بخس، به بی‌تعهدترین و غیرمتخصص‌ترین گزینه‌های غیربومی واگذار کرد. هم‌زمان، تمام قطعاتی را که پیش از آن کارگران اراکی با دست هنرمند خودشان در هپکو می‌ساختند، وارد کرد!!! تولیدات هپکو ماه‌ها خاک می‌خورد و بازار پر از قطعهٔ خارجی بود… به همین سادگی، صنعتی‌ترین شهر که سهم مردمش از همهٔ ثروتش فقط دود و سرطان و کمبود بوده و هست، به آشوب کشیده شد. فضا امنیتی شد. اعتصاب پشت اعتصاب. بی‌فایده. هپکو شده بود درد لاعلاج، اسباب نفرت کارگرانی که روزگاری وقتی آرم کارخانه را می‌دیدند، سینه‌شان را جلو می‌دادند و به آن افتخار می‌کردند… سیدابراهیم رئیسی هپکو را نجات داد. امید را به کارگران اراکی برگرداند. رئیسی یکی از مهم‌ترین کارخانه‌های ایران را احیا کرد. رئیسی نان گذاشت سر سفرهٔ رئیسی با همان صبر و آرامش و تقوا و متانت عجیبش، درد کارگران هپکو را شنید و خودش آستین بالا زد تا دوباره چراغ کارخانه روشن شود. این فیلم را خودم همین امروز گرفته‌ام، در خیابان آزادی تهران، هنگام عبور تابوت شهید سیدابراهیم رئیسی، وقتی کارگران هپکو با صدای بلند زار می‌زدند و به سر و سینه می‌کوفتند. روی برگه‌ای نوشته بودند: «جامعهٔ کارگری ایران داغدار شد». کارگرهای هپکو، رئیس جمهور مملکتشان را یکی مثل خودشان و از خودشان می‌دانستند. من تا آخر عمر، هروقت آرم هپکو را ببینم دلتنگ مردی می‌شوم که توهین شنید و قضاوت و تمسخر شد اما آن‌قدر بی‌خوابی کشید و دوید تا کارگران هپکو، شب راحت بخوابند. | 🆔 @derangg