🔳 #واحد حماسی #محرم 🌴سر نی در نینوا می ماند اگر زینب نبود 🌴کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود 🎤 #میثم_مطیعی ⏯ #واحد بسیار دلنشین @dghjkb

🏴 حسین جانم...... #محرم #عاشورا @dghjkb

◾️پیوند با خون سیدالشهدا می بندیم که برای آقای ما ای سرور ما ای سالار شهیدان ما راه تو را انتخاب کرده‌ایم و در این راه از دادن جان و مال دریغی نمی‌ورزیم. **پایگاه اطلاع‌رسانی فرهنگ و ایثار و شهادت"نوید شاهد" #شهید_غلامرضا_ارجمندی @dghjkb

☘️ شیخ جعفر شوشتری(ره): 🔶 هر وقت شـیطان وسوسه کرد و نتوانستید حریف نفس بشوید، هفت مرتبه بگوئید: ✅ «بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحِیمِ ، لا حَولَ وَلا قُوَّة اِلّا بِاللهِ العَلی العَظیم» 🌺وقتی این ذکر را میگوئید،هفت ملک به کمک شما می آیند و آنها را دفع میکنند... 🔹بارها تجربه شده است که انسان وقتی آن را میخواند احساس قوّت می کند. @dghjkb

🏴🏴 🏴شهادت امام سجاد علیه‌السلام.... @dghjkb

امام سجاد (ع) فرزند بزرگوار امام حسین (ع) است که در کنار ایشان در کربلا حضور داشتند. امام زین‌العابدین (ع) در زمان واقعه عاشورا به شدت بیمار بود و به همین علت امام حسین (ع) به ایشان اجازه حضور در جنگ را ندادند. پس از شهادت امام حسین (ع)، امام سجاد (ع) به همراه اهل بیت امام حسین (ع) توسط لشکر عمر بن سعد اسیر شدند و در اسارت در کنار عمه بزرگوارش حضرت زینب (س) نقش مهمی در زنده نگه داشتن قیام امام حسین (ع) ایفا کرد. تاریخ شهادت امام سجاد ۱۴۰۱ تاریخ شهادت امام سجاد (ع) در تقویم شمسی ۱۴۰۱ برابر با روز چهارشنبه ۱۹ مرداد ماه سال ۱۴۰۱ و به روایتی ۱ شهریور ۱۴۰۱ است. تاریخ شهادت امام سجاد (ع) در تقویم قمری برابر با روز چهارشنبه ۱۲ ماه محرم سال ۱۴۴۴ و به روایتی روز ۲۵ ماه محرم سال ۱۴۴۴ است. تاریخ شهادت امام سجاد (ع) در تقویم میلادی برابر با روز ۱۰ آگوست سال ۲۰۲۲ و به روایتی ۲۳ آگوست ۲۰۲۲ است. تاریخ تولد و شهادت امام سجاد (ع) تاریخ ولادت امام سجاد (ع) روز پنجم شعبان سال ۳۸ هجری قمری و محل تولدشان شهر مدینه ذکر شده است. در مورد تاریخ شهادت ایشان اختلاف نظر وجود دارد و تاریخ‌های متعددی در برخی منابع ذکر شده است. در منابع تاریخی، تاریخ وفات آن حضرت سال ۹۴ ،۹۵ و ۹۶ هجری قمری گفته شده ولی پیشینه دارترین و معتبرترین نقل مربوط به روز ۱۲ محرم سال ۹۵ هجری قمری است. در روایات دیگر نیز تاریخ شهادت امام سجاد روز ۲۵ محرم ذکر شده است. نام قاتل و علت شهادت امام سجاد (ع) در مورد چگونگی وفات ایشان، اکثر تاریخ نگاران تصریح کرده‌اند ولید بن عبدالملک ایشان را با خوراندن زهر مسموم کرد و آن حضرت در نتیجه همان مسمومیت به شهادت رسید. برخی منابع نیز ذکر کرده‌اند که هشام بن عبدالملک در زمان خلافت ولید بن عبدالملک، امام سجاد (ع) را مسموم کرده است. محل شهادت امام سجاد (ع) در کتب تاریخی محل شهادت امام زین‌العابدین (ع)، شهر مدینه گفته شده است. نام امام سجاد (ع) نام کامل امام سجاد (ع) امام چهارم شیعیان، علی بن حسین بن علی (ع) است. به این معنی که نام اصلی ایشان علی، پسر امام حسین (ع) و نوه امام علی (ع) است. مدت امامت امام سجاد (ع) امامت امام زین‌العابدین (ع) از عاشورای سال ۶۱ قمری آغاز شد و ایشان در طی ۵۷ سال زندگی با عزتشان ۳۴ سال به امامت مردم پرداختند و پس از ایشان فرزندشان امام محمد باقر (ع) به امامت رسیدند. امام سجاد (ع) معروف به چیست؟ امام سجاد (ع) به زهد و تقوا معروف بود و نمونه بارز صبر، شکیبایی و مظهر آمیختگی علم و حلم بود. برخی دیگر از ویژگی‌های پسندیده اخلاقی ایشان عبارتند از: عبادت، نیایش، مهربانی، گذشت و بردباری، انفاق کمک به فقرا. نقش امام سجاد (ع) در نهضت عاشورا و کربلا امام سجاد (ع) در جاویدان ماندن این نهضت و قیام خونین کربلا که تا ابد در ذهن و جان بشریت حک شده، نقش بسیار مهم و اثرگذاری داشته است. ایشان بزرگترین مبلغ قیام عاشورا بودند که با سخنرانی و خطبه‌های آتشین خود توانست نهضت حق‌طلبانه سالار شهیدان را از تحریف حفظ کند. هدف امام سجاد (ع) از خواندن این خطبه‌ها، تلاش برای روشنگری مردم و پرده برداری از چهره منفور بنی‌امیه بود. امام سجاد (ع) با مواضع به موقع و با توجه به شرایط خاص زمان خود تمام اهداف قیام امام حسین (ع) را در دوره اسارت و پس از آن تبیین و استمرار مسیر هدایت را با امامت استوار کرد. احادیث امام سجاد (ع) «إنَّ الْمَعْرِفَهَ، وَکَمالَ دینِ الْمُسْلِمِ تَرْکُهُ الْکَلامَ فیما لایُغْنیهِ، وَقِلَّهُ ریائِهِ، وَحِلْمُهُ، وَصَبْرُهُ، وَحُسْنُ خُلْقِهِ»؛ همانا معرفت و کمال دین مسلمان، در گرو رها کردن سخنان و حرف‌هایی است که به حال او و دیگران سودی ندارد. و از ریا و خودنمایی دوری جستن، در برابر مشکلات زندگی بردبار و شکیبا بودن و دارای اخلاق پسندیده و نیک سیرت بودن است. «لَوْ یَعْلَمُ النّاسُ ما فِی طَلَبِ الْعِلْمِ لَطَلَبُوهُ وَ لَوْبِسَفْکِ الْمُهَجِ وَ خَوْضِ اللُّجَجِ»؛ چنانچه مردم منافع و فضایل تحصیل علوم را می‌دانستند هر آینه آن را تحصیل می‌کردند گرچه با ریخته شدن و یا فرو رفتن زیر آب‌ها در گرداب‌های خطرناک باشد. «اَلْخَیْرُ کُلُّهُ صِیانَهُ الاْنْسانِ نَفْسَهُ»؛ سعادت و خوشبختی انسان در حفظ و کنترل اعضاء و جوارح خود از هرگونه کار زشت و خلاف است. «یَا ابْنَ آدَم، إنَّکَ لا تَزالُ بَخَیْر ما دامَ لَکَ واعِظٌ مِنْ نَفْسِکَ، وَما کانَتِ الْمُحاسَبَهُ مِنْ هَمِّکَ، وَما کانَ الْخَوْفُ لَکَ شِعاراً»؛ ای فرزند آدم، تا آن زمانی که در درون خود واعظ و نصیحت کننده‌ای دلسوز داشته باشی، و در تمام امور بررسی و محاسبه کارهایت را اهمیّت دهی، و در تمام حالات از عذاب الهی ترس و خوف داشته باشی، در خیر و سعادت خواهی بود. *خبرگزاری ایمنا #امام_سجاد علیه‌السلام @dghjkb

الإمامُ عليٌّ عليه السلام فقط كسى بايد در صدرمجلس بنشيند كه سه ويژگى داشته باشد: هرگاه از او پرسشى كنند پاسخ دهد، هرگاه ديگران از سخن گفتن درماندند او سخن بگويد ، و نظرى بدهد كه خير و صلاح مجلسيان در آن باشد. هر كس اين ويژگيها را نداشته باشد و در صدر مجلس بنشيند احمق است. بحار الأنوار: 78/304/1. @dghjkb

﷽ #سلام_امام_زمانم ﷽ ما عهد کرده‌ایم، به هر بزم روضه‌ای اول برای روز ظهورت دعا کنیم صاحب عزا بیا که به اذن نگاه تو در سینه باز خیمه‌ی ماتم بپا کنیم #اللهـم_عجـل_لولیـک_الفـرج #تعجیل_فرج_صلوات @dghjkb

✨چه زیبا نجوا می‌کنی: «خدایا به‌ وسیلهٔ او زمین را پر از عدل و داد کن چنان که از ستم و جور پر گشته است، و به وسیلهٔ او بر فقرای مسلمین و یتیمان و بی‌سرپرستان و از کار افتادگانشان منت گذار و مرا از برگزیدگان دوستان و شیعیانش، و شدیدترین آن‌ها نسبت به او از نظر محبت، و رام‌ترین­شان در فرمانبری قرار ده.» 📖 صحیفه سجادیه، ص347 سالروز شهادت مظلومانه #امام_سجاد علیه‌السلام بر تمام شیعیان تسلیت باد. @dghjkb

درظلمت این دنیا ، هرلحظه بتاب ای ماه تا گم نشـود مقصد ، تا گم نشــوم در راه 🇮🇷لبیک یا امام خامنه‌ای... @dghjkb

امروز اسلام احتیاج به خون دارد و ما باید به ندای هل من ناصر ینصرنی حسین زمان جواب داده و خون خود را در اعتلای اسلام عزیز فدا کنیم. **پایگاه اطلاع‌رسانی فرهنگ و ایثار و شهادت"نوید شاهد" #شهید_علی_باقریان @dghjkb

◾️با ورود اسرای کربلا به کوفه چه اتفاقاتی رخ داد؟ معروف است که اجساد شهدای کربلا، سه روز غیر مدفون روی زمین باقی ماند. مرحوم سپهر می نویسد: بالجمله شهدا را بیشتر در روز دوازدهم که روز سوم شهادت ایشان بود به خاک سپردند.[1] مرحوم آیت الله بیرجندی می گوید: اکثرا دفن شهدا را در روز دوازدهم محرم نوشته اند. روز دوازدهم محرم، اهل بیت رسالت(علیهم السلام) به شهر کوفه وارد شدند. هنگامی که خبر به ابن زیاد رسید که اهل بیت به کوفه نزدیک شده اند، دستور داد که سرهای شهدا را که قبلا ابن سعد فرستاده بود، برگردانند، و بر سر نیزه ها نصب کنند و پیش روی اهل بیت حرکت داده، همراه اسراء وارد شهر کنند و در کوچه و بازار برگردانند تا قهر و غلبه سلطنت یزید بر مردم معلوم گردد، و بر ترس مردم افزوده شود. مردم کوفه چون از ورود اهل بیت آگاه شدند از شهر بیرون رفتند. ابن سعد به همراه اسیران راه پیمود، چون به نزدیکی کوفه رسید مردم کوفه برای تماشای اسیران گرد آمدند. گویند زنی از زنان کوفه(ام حبیبه) سربرآورد و گفت: «شما اسیران از کدام قبیله اید؟ گفتند: ما اسیران آل محمدیم.» مردانی که در کاروان اسرا همراه زنان بودند همراه زنان، علی بن الحسین(ع)، حسن بن حسن مثنی -برادرزاده امام حسین که با کشتن 17 نفر به دلیل زخمی شدن از کارزار او را بیرون آوردند- زید و عمر و دو فرزند امام حسن(ع) همراه کاروان اسیران بودند. اهل کوفه چون نگاهشان بر آنان افتاد، گریستند و نوحه سرایی نمودند. امام سجاد(ع) فرمود: شما بر حال ما نوحه و گریه می کنید، پس آن کس که ما را کشت که بود؟! [2] علامه مجلسی از بعضی کتب معتبره از مسلم گچکار روایت کرده است که گفت: ابن زیاد مرا به تعمیر فرمانداری گماشته بود، در این بین که مشغول کار بودم سرو صدا و هیاهو از اطراف کوفه شنیدم. از آن خادمی که با من بود پرسیدم: این ضجه و ناله در کوفه چیست؟ گفت: همین ساعت سر مرد خارجی که بر یزید خروج کرده آورده اند. گفتم: این خارجی کیست؟ گفت: حسین بن علی.چون این شنیدم صبر کردم تا آن خادم بیرون رفت، آن گاه سیلی محکمی بر صورت خود زدم که بر چشمم ترسیدم. دست و صورتم که گچی بود شستم و از پشت فرمانداری بیرون آمدم تا به کناسه رسیدم. مردم منتظر آمدن اسیرها و سرها بودند، من ایستادم. ناگاه نزدیک به چهل محمل و هودج پیدا شد که بر چهل شتر حمل می کردند، و در میان آن ها، زنان و حرم حضرت سید الشهدا(ع) و اولاد فاطمه(س) بودند و علی بن الحسین(ع) بر شتر برهنه سوار بود، و از سختی زنجیر، خون از رگ های گردنش جاری بود، گریه می کرد... مسلم گفت: مردم کوفه را دیدم که به اطفال خرما و نان و گردو می دادند، ام کلثوم بر اهل کوفه بانگ زد و فرمود: «ان الصدقه علینا حرام» «صدقه بر ما اهل بیت حرام است» و آن ها را از دست کودکان می گرفت و دور می افکند، و مردم بر مصائب آن ها گریه می کردند. سپس ام کلثوم سر از محمل بیرون آورد و فرمود: ای اهل کوفه، ساکت باشید مردان شما ما را می کشند و زنان شما بر ما می گریند! خداوند در روز قیامت بین ما و شما حکم فرماید. آن بانو در حال سخن بود که ضجه و غوغا برخواست و سرهای شهدا را بر نیزه کرده آوردند. جلوی آن سرها، سر نورانی حسین(ع) بود که تابنده و درخشنده و شبیه ترین مردم به رسول خدا(ص) بود، محاسن شریفش به سیاهی شبه (که سنگ بسیار سیا براقی است)، خضاب شده که سفیدی بٌن موها ظاهر شده بود، و چهره اش چون ماه می درخشید و باد محاسن شریفش را به راست و چپ حرکت می داد. حضرت زینب چون نگاهش به سر مبارک افتاد، پیشانی خود را بر چوب جلو محمل زد که خون از زیر مقنعه اش فرو ریخت و با سوز دل به آن سر اشاره کرد و فرمود: ای ماه نو که چون به کمال رسیدی خسوف ترا فرو گرفت و پنهان گشتی. ای پاره دلم، گمان نمی کردم چنین روزی مقدر و نوشته شده باشد. ای برادر، با این فاطمه خردسال سخن گوی که نزدیک است دلش آب شود.[3] ابن زیاد سر امام حسین(ع) را فرستاد در کوچه های کوفه و در میان قبایل بگردانند. پی نوشت ها: [1] ناسخ التواریخ، جلد3، صفحه 34 [2] لهوف، صفحه 144 [3] بحار الانوار، جلد 45، صفحه 114 #ورود_اسرای_کربلا_به_کوفه @dghjkb