توی دستش انداختم
عکس های جدیدش با خواهر و مادر و البته خاله و دخترخاله هاش رو داده بود تا رضوان ببینه
نگاهم رو از عکسها گرفتم:
_امروز کجا رفته بودید؟!
_دربند
خیلی خوش گذشت جاتون خالی
فردا و پس فردا جایی نمیرم
میمونم که از نذری بی نصیب نمونم!
ژانت فوری گفت: راستی دوباره بگو من گیج شدم امشب تاریخ فوت چه کسی بود؟
و بعدش چه کسی؟!
_گفتم که ۲۸ صفر شهادت رسول الله و امام حسن مجتبی
یعنی امشب و فردا
و بعدش شهادت امام رضا
_امام رضا که عکس مرقدش رو دیدیم توی مشهد؟!
_بله
رضوان انگار تازه یادش افتاده باشه گفت: راستی بچه ها احسان و رضا فردا راهی مشهدن گفتن اگر نذری دارید یا سوغات چیز خاصی میخواید بگید
ژانت بجای جواب دادن لب برچید و کتایون با اخم کمرنگی پرسید:
_پس فردا شهادت امام رضاست؟!
رضوان سر تکان داد: آره دیگه
فکری کرد و چشمهاش رو ریز:
_میگم ضحی
ما که احتمالا هفته دیگه برگردیم
معلوم نیس دیگه کی بتونیم بیایم ایران
من خیلی دلم میخواد مشهد رو ببینم!
ژانت ذوق کرد: وای منم همینطور خیلییی
رضوان با لبخند گفت: عزیزم... چقدر حیف
ان شاالله باز خیلی زود سر میزنید و حتما میریم
هنوز متوجه منظور کتایون نشده بود!
شاید چون کتایون رو به اندازه من نمیشناخت
من هم ته دلم قنج میرفت ولی شدنی نبود!
با قیافه کج رو به رضوان غر زد: چی میگی منظورم اینه که الان بریم
تو این چند روز
چشمهای رضوان از حدقه خارج شد:
_کجا بریم نمیشه
ما چهار نفریم اونا سه نفر بیشتر جا ندارن
بی خیال سر تکان داد: من با اونا چکار دارم با هواپیما میریم
لبخندی زدم: نابغه الان بلیط هواپیما کجا گیر میاد
هتلم که هیچی
فوری گوشیش رو برداشت و تقویم رو چک کرد:
_خب میشه... چهارشنبه رفت
احتمالا روز چهارشنبه برای رفت بشه بلیط پیدا کرد
برگشتشم پنج شنبه
چند ساعته بریم فقط زیارت
هتلم نمیخواد
خرج همتونم با من
نه نگید!
نگاهش پر از اشتیاق بود
دل من هم که صد البته رفته بود
عاشق کتایون بودم با این تصمیمات هیجانیش!
نگاهی به رضوان کردم و وانمود کردم توی عمل انجام شده قرار گرفتم
رضوان غر زد: چی میگید شمام یهو میبرید میدوزید
من چهارشنبه پنجشنبه کلاس دارم!
لحن رضوان هم سراسر تزلزل بود و پرواضح بود دلش راضیه و همین شد که دست کتایون مجدد رفت سمت گوشیش:
_مرخصی میگیری!
بذار ببینم برا چهارشنبه چه ساعتی بلیط هست
رضوان فوری گفت:
_بابا ما باید با خانواده حرف بزنیم
همونطور که سرش توی گوشی بود گفت:
_نگران نباش من اجازتون رو میگیرم
روی یه تازه مسلمون رو که برا زیارت زمین نمیندازن!
فقط تا قبل رفتن داداشاتون چیزی نگید نمیخوام باعث زحمت اونا بشیم
چند دقیقه با لبخند مرموزی به صفحه خیره شده بود و ما هم متعجب به او که بالاخره سربلند کرد و فاتحانه گفت:
_گرفتم!
چهار تا بلیط رفت چهارشنبه ۳ ظهر
چهار تا برگشت پنج شنبه ۹ صبح
تا منو دارید نگران چی هستید؟!
پر از شگفتی میخندیدم که چشمم افتاد به نگاه ژانت
خوشحال و شفاف
پرسیدم: خوشحالی؟!
_باورم نمیشه
امشب دعا کردم کاش بتونم اونجا رو ببینم
باورم نمیشه باز هم اجابت شد!
نمیدونم چرا انقدر اتفاقای خوب داره میفته
بعد از مسلمون شدن کارم رو از دست دادم و فکر کردم باید خودم رو برای یه زندگی سخت آماده کنم
ولی از اون موقع همش داره اتفاقات خوب میفته!
رضوان با لبخند دستش رو گرفت:
خدا اینجوری آدمو بغل میکنه دیگه!
از خوشحالی جور شدن کاملا ناگهانی این سفر حالم آماده غلیان بود به همین خاطر از جا بلند شدم:
_ما میریم بخوابیم شمام زود بخوابید که فردا شله زرد پزون داریم فقط خوردنی نیس درست کردنی هم هست و ایضا پخش کردنی
رو شما حساب میکنم چون من که میدونید پامو از در خونه بیرون نمیذارم!
نگاه کتایون عاقل اندر سفیه شد:
تا کی میخوای تو خونه بشینی!
_تو خونه ننشستم لازم باشه میرم بیرون ولی دلیلی نداره حتما برم در خونه همسایه ها نذری بدم!
خندید:حالا مشکلت همه همسایه هان یا فقط بعضیاشون
پشت دستم رو نشونش دادم: فوضولی موقوف
ولی دست بردار نبود
رو به رضوان گفت:
_بابا چی شد خبرت؟!
رضوان روی پیشانیش زد:
_وای اصلا یادم رفته بود
خوب شد گفتی
فعلا که رضا داره میره
برگشتنی از مشهد یادم بنداز یه جوری ته و توی قضیه رو دربیارم
کلافه دستش رو کشیدم و از اتاق بیرون بردم:
_بیا بریم از وقت خوابت گذشته هزیون میگی! شبتون بخیر
...
کمربند صندلیم رو باز کردم و رو به ژانت پرسیدم:
_میخوای ادامه بدیم؟!
لبخندی زد: آره حتما
تا مشهد چند ساعت راهه؟!
_یه ساعت و ده دقیقه تقریبا
_خب ادامه بده
فقط میشه بگی این کتاب چند صفحه است و الان صفحه ی چندم هستیم؟!
_بذار ببینم
۱۹۲ صفحه ست و ما هم صفحه ی ۱۴۰ هستیم
کمی خم شد و رو به کتایون گفت:
_کتایون این داستان رو یادته اون شب یکمش رو شنیدی؟
داستان یه آمریکاییه که مثل ما اومده ایران
کاملا واقعیه
تو هم گوش کن
کتایون سری تکون داد: باشه میشنوم
و من مشغول شدم
...
هواپیما که نشست حال هر چهارتامون غریب و درهم بود
آهسته و با صدایی گرفته گفتم: فقط ده صفحه اش مونده که
بعدا میخونم برات
و از جا بلند شدم
و به تبع من بقیه
هیچ کس حرفی برای گفتن نداشت
فعلا سکوت بهترین واکنش بود
هیچ چمدانی همراه نداشتیم چون قرار به موندن نبود
قرار بود فقط یک شب توی حرم بمونیم
در سکوت از فرودگاه خارج شدیم و سوار تاکسی شدیم
توی مسیر هم کسی حرفی برای گفتن نداشت
سکوت بود تا لحظه ای که ماشین وارد خیابان منتهی به حرم شد و مقابلمون گنبد و گلدسته های طلایی رنگش با ابهتی بی نظیر قد علم کرد
اونقدر دلتنگ بودم که حتی یک لحظه هم چشم برنداشتم.
اشکهام جاری شد و زیر لب سلام کردم
چیزی نگذشت که ماشین متوقف شد و پیاده شدیم
تا جلوی بست نواب جلو رفتیم و ایستادیم
ژانت که از خوشحالی صورتش به سرخی میزد و جلوتر از همه قدم برمیداشت به عقب چرخید: چی شد چرا ایستادید؟!
اشاره ای به تابلوی روبرو کردم:
_ اینجا این متن رو میخونیم و بعد وارد میشیم
کنارم ایستاد و به تابلو نگاه کرد:
_خب چرا؟
_بهش میگیم اذن دخول
اجازه ای برای وارد شدن
یه جور رعایت ادبه نسبت به حریم امام
صورتش جمع شد:
_خب من که عربی بلد نیستم بخونم چجوری اجازه بگیرم!
لبخندی زدم:
من بلند میخونم تو گوش کن
دستم رو روی سینه گذاشتم و اون هم به تبعیت از من همون کار رو کرد
و شروع به خواندن کردم
و وقتی به پایان رسید راه افتادیم سمت ورودی
وارد بخش بازرسی که شدیم نگاه ژانت به همه چیز متعحب و شگفت زده بود
وقتی وارد حرم شدیم پرسیدم:
_ژانت چرا انقد تعجب کردی؟
_آخه... فکر نمیکردم اینجا انقدر بزرگ و منظم باشه
_خب اینجا ایامی مثل دیروز و مناسبتهای خاص تا پنج میلیون زائر داره
وقتی این میزان از اقبال رو داره باید فضاش فراهم بشه دیگه
همین الان حداقل چهار میلیون نفر توی حرم هستن
چشم دراند: چهار میلیون نفر؟!
کمی بین فضای خارجی صحن ها چشم چرخوند
اگر چه بسیار شلوغ بود اما قانع نشد:
_ولی این جمعیت به چهارمیلیون نمیرسه مطمئنم!
به تصورش خندیدم: ژانت عزیزم!
این بخش ورودی حرمه
حرم امام رضا(ع) ۹ تا صحن بزرگ داره
اونجاها هم پر از آدمه
با حیرت گفت: چی؟! خدای من جدی میگی؟!
لبخندم عمیقتر شد: بله جدی میگم
حالا بیاید بریم صحن آزادی سلام کنیم و بعد بریم صحن جامع برای نماز چون تا حالا حتما بقیه صحن ها پر شده
ژانت که هیچ چیز از این اسامی سر درنمی آورد به امید همراهی من دیگه سوالی نپرسید و خودش رو به ما سپرد
وقتی وارد صحن ازادی شدیم و سلام دادیم ژانت پرسید:
_من توی عکسها دیدم که گنبد و گل دسته کامل دیده میشه ولی اینجا اینطور نیست
باز میون اشک لبخندم دراومد:
گنبد از صحن انقلاب و صحن گوهرشاد راحت دیده میشه
الان توی این شلوغی موقع نماز نمیشه واردش شد.
بیاید بریم نماز بخونیم و بعد که خلوت تر شد میریم اونجا تا خوب حرم رو ببینی
بعد ان شاالله میریم داخل
_میتونیم بریم داخل؟!
_آره چرا نتونیم؟!
...
نماز جماعت که به پایان رسید بلند شدیم تا خودمون رو به صحن انقلاب برسونیم
توی راه ژانت اسامی صحن ها و معانیش رو میپرسید و سعی میکرد به خاطر بسپاره
ولی وقتی فهمید حرم چندین در هم داره دیگه درباره اسامیشون کنجکاوی نکرد!
وارد صحن انقلاب که شدیم از دیدن قاب طلایی و زیبایی که بر تارک شب میدرخشید قطره اشکی روی گونه ام افتاد
سلام دادم و حرفهام با نگاهم به صاحب خانه زدم
فارغ که شدم به چهره بچه ها نظری انداختم
رضوان ساکت و توی خود فرورفته اشک میریخت و کتایون هم زیر لب چیزهایی میگفت
ژانت اما با چشمان خیس تنها نگاه میکرد
اشاره کردم تا حرکت کنیم و جای خالی برای نشستن پیدا کنیم که البته اون لحظه اونجا بعد از کار معدن سخت ترین کار دنیا بود
همونطور که چشم میچرخوندم ژانت زیر گوشم گفت:
_میخوام عکس بگیرم اشکالی نداره؟!
_نه بگیر
_آخه اون خانومه یه جوری به دوربینم نگاه میکنه
رد نگاهش رو گرفتم و به خادمی رسیدم که به ما نگاه میکرد
بازخندیدم: عزیزم اون خانوم خادم حرمه اینجا اجازه نمیدن کسی دوربین داخل بیاره مگر اینکه ایرانی نباشه برای همین توی گیت پاسپورتت رو خواستم وگرنه برای ورود به حرم مدرک شناسایی لازم نیست
اون خانومم اگر اومد جلو سوال کرد تو نگران نباش من براش توضیح میدم
با خوشحالی مشغول گرفتن عکسهاش شد و من بالاخره جایی برای نشستن پیدا کردم
با اشاره مقصدمون رو بهش نشون دادم تا بعد از تموم شدن کارش بهمون بپیونده و با بچه ها به سمتش حرکت کردیم
همین که نشستیم کتایون پرسید:
_اینجا انقدر شلوغه داخل چه خبره؟!
رضوان جوابش رو داد:
_داخل هم در همین حده
_پس برای زیارت نمیشه تا کنار ضریح رفت درسته؟!
وارد بحث شدم: شاید بعد از اذان صبح یا طلوع آفتاب که حرم خلوت میشه شدنی باشه
چیزی نگذشت که ژانت هم کنارمون روی فرش فرود اومد و با ذوق گفت:
_این معماری فوق العاده ست محشره
کلی عکس گرفتم
بعد به حرم خیره شد و آهسته تر ادامه داد:
هر چند مطمئنم فقط اثر معماری و ترکیب رنگ نیست
اینجا حس داره
زنده ست
مثل نجف و کربلا
بعد انگار یاد موضوع مسکوتی که میانمون پیش اومده بود افتاد که بی مقدمه پرسید:
_ضحی واقعا اون پلیس آمریکایی امام دوازدهم رو دید؟!
_من فکر میکنم آره
چون این ویژگی امامه که همه ما رو مثل کف دست میشناسه
و به زبان و منطق خودمون هدایتمون میکنه
امامی که هم امام همه ست؛
مثل کشتی نجاتی که برای همه ناجیه نه فقط گروه خاصی
و هم امام تک تک ماست
برای من یه جور امامت میکنه برای تو یه جور دیگه برای کتی و رضوان و اون پلیس آمریکایی و بقیه هم هرکدوم یه جور
اونجوری که بهترین روش برای هرکدوم ماست
ژانت فکورانه به حرم زل زد و پرسید:
_یعنی مایی که برای زیارت امام هایی که از دنیا رفتن اینهمه راه میایم
امامی داریم که الان زنده ست و روی زمین راه میره!
به ما فکر میکنه و برای ما برنامه داره
ولی ما نمیبینمش
اینکه خیلی بده!
_آره بده
امکان بزرگی که از ما دریغ شده ولی ما اصلا متوجه چیزی که از دست میدیم نیستیم
فراق ولی بدترین اتفاق ممکنه
کسی که میتونه تمام مشکلات ما رو حل کنه!
کسی که بقول تو دوستمون داره، به ما فکر میکنه، برای تک تکمون طرح و برنامه داره
ولی ما توی خودمون و دنیای خودمون غرقیم
لیوانی که مقابل صورتم قرار گرفت به کلامم پایان داد
رضوان بود که برای هممون از سقاخانه آب آورده بود
اصلا نفهمیدم کی از جاش بلنده شده!
با تشکر لیوان رو گرفتم و مشغول خوردن شدم
رضوان هم مثل من عاشق این آب بود
آبی که همسایه آفتاب بود و از این همسایگی بی نصیب نبود
رضوان مشغول جواب دادن باقی سوالات ژانت شد و من به گنبد خیره شدم
آهسته زیر لب زمزمه کردم:
_خدایا به حق امام رئوف رویای ما رو تعبیر کن
مصلح جهانی رو به ما برگردون و زمین رو دوباره احیا کن
با حق و عدالت و صلح
آمین!
...
ژانت با دقت بین آینه کاری ها چشم میچرخوند و با ذوق تمام هر چند ثانیه یکبار میگفت:
_فوق العاده ست!
لبخندی زدم:
_خسته نشدی؟!
لبخندی به لبخندم زد:
_نه آرامش اینجا مسحور کننده ست
آدم دلش میخواد فکر دنیا رو کنار بگذاره و تا ابد همینجا بشینه
چقدر حیف که انقدر دیر به اینجا اومدم
امروز برای اولین بار آرزو کردم کاش مثل شما توی یک کشور مسلمان به دنیا می اومدم
_ولی اشتباه میکنی!
_چرا؟!
_چون تو الان به ما برتری داری!
تو توی شرایط سخت تری ایمان آوردی
_خیلی از این بابت خوشحالم که بقول تو این گنج رو پیدا کردم
و با محبتی آشنا شدم که قبل از این حسش نکرده بودم
دیگه مثل قبل احساس تنهایی نمیکنم
رضوان و کتایون از دور پیدا شدن
گفتم:
_خب اینا هم زیارتشون رو کردن
دیگه باید کم کم بریم فرودگاه
فکر کنم هوا کامل روشن شده باشه!
ژانت انگار اصلا جمله من رو نشنیده باشه خیره به محوطه اطراف ضریح آهسته گفت:
_میدونی این تصویر من رو یاد چی میندازه؟!
_چی؟!
_کندوی عسل
یه مکعب طلایی که کلی زنبور عسل دورش میچرخن
لبخندی زدم:
_چه تعبیر زیبایی
میدونستی این تعبیر امیرالمومنینه؟!
تعجب راضیش کرد بالاخره چشم از ابن کندوی عسل بگیره:
_واقعا؟!
_بله
امیوالمومنین میفرماید شیعیان ما مانند زنبور عسل هستند
اگر میدانستند چه شهدی در دل دارند، هر آینه شکم میدریدند و از شهد خویش مینوشیدند
عسل همون محبتیه که تو قلب این مردم موج میزنه
ببین با چه عشقی به سمتش میرن
چرا انقدر دوستش دارن؟!
چرا چیز دیگه ای رو اینطور دوست ندارن؟!
بی اون که بدونن جواب محبت امام رو میدن
امام دوستشون داشته و بهشون محبت کرده که اونها بهش علاقه پیدا کردن
قطره اشکی از گوشه چشم ژانت چکید:
_تا چند ماه پیش فکر نمیکردم هیچ کس توی این دنیا دوستم داشته باشه و بهم فکر کنه
یعنی باور کنم که...؟
_مطمئن باش
اگر دوستت نداشت انقدر سریع دعوتت نمیکرد که به دیدنش بیای!
_دلم نمیخواد برگردم!
کاش میشد تا ابد اینجا بمونم
اینجا خیلی انرژیک و جذابه!
این آرزوی قلبی خودم هم بود
هربار به مشهد می اومدم آرزو میکردم کاش اهل مشهد بودم و میتونستم برای همیشه زیر سایه گرم امام بمونم
...
به محض بازگشت به تهران فهمیدیم زن عمو قرار خواستگاری رضوان رو برای شب جمعه گذاشته و خیالم راحت شد
دلم میخواست شاهد عقدش باشم و بعد برگردم
کتایون و ژانت هم با من هم نظر بودن و از این بابت خوشحال
اما خودش پر ار هیجان بود
بعد از ظهر پنجشنبه زودتر از همه حنانه با روشنا اومد
با ذوق بغلش کردم و صورتش رو بوسیدم
با ناز فراوان گفت:
_سلام ضحی جون
ضعف کرده گفتم:
_وای خدا
چقدر تو نازی روشنا خانوم
یادته حنانه من میرفتم چند ماهش بود!
ماشاالله
با وقار و ناز دخترانه با کتایون و ژانت هم دست داد:
_سلام
خوشبختم!
کتایون که با لبخند و چشمهای کاملا باز بهش خیره شده بود اما ژانت تند تند و با ذوق از صورت و چشمهای زیبا و موهای ناز و پیراهن قشنگش تعریف میکرد
البته حیف که روشنا
هیچی متوجه نمیشد و همینطور خیره نگاهش میکرد!
بالاخره یک نفر که من باشم به خودش اومد و به ژانت یادآوری کرد:
_انگلیسی بلد نیست ژانت جون
هینی کشید و با خجالت گفت:
_چی بهش بگم؟!
گفتم:
_بگو سلام خوبی
اون هم ربات وار تکرار کرد:
_سلام خوبی
روشنا خوشحال از مفهوم شدن کلمات ژانت گفت:
_سلام خوبم
شما خارجی هستی؟
ژانت سوالی نگاهم کرد و من ترجمه کردم و گفتم در جواب بگو: بله
و اونهم تکرار کرد!
تا خود شب به عنوان مترجم در خدمتشون بودم و اونها هم درباره تمام مسائل با هم حرف میزدن!
در این میان گاهی سری هم به رضوان میزدم و با جملات تقویتی کمک میکردم فشارش نیفته چون خیلی اضطراب داشت
...
مراسم خواستگاری خیلی خوب پیش رفت و بعد از چند جلسه دیدار قرار عقد هم تعیین شد
24 آبان مصادف با ولادت پیامبر(ص)
با ژانت و کتایون کف اتاق نشسته در حال بررسی خرید های رضوان بودیم و اون هم مدام از خستگی مینالید:
_بس که یه خیابونو بالا پایین کردم پام سر شده
نگاهی به پیراهنی که برای نامزدی و عقد خریده بود کردم:
_ولی خیلی قشنگه
طبق عادت معهود جمله ای گفت که شاخک های کتایون رو تیز کرد:
_ممنون ان شاالله عروسی خودت
کتایون موشکافانه پرسید:
_رضوان بالاخره چی شد میخوای یه کاری بکنی یا نه!
رضوان پشت دستش زد:
_میبینی که اونقدر کار سرم ریخته یادم نمیمونه
ولی خیالت راحت
واسه مراسم اهل محل رو دعوت میکنیم
اونارم دعوت میکنیم
اونوقت سر از کارشون در میارم!
متعجب گفتم:
_خجالت بکش مگه مفتشی
بعدم حق نداری دعوتشون کنی!
_چرا؟
_چون من میگم
چون نمیتونم ببینمشون روم نمیشه
بعدم ما با هم شکر آبیم چطور میخوای بری درخونه شون
_خب همین مراسما باب رفع کدورت رو باز میکنه دیگه خوب نیس دو تا همسایه اینهمه وقت روی همو نبینن!
حرصی گفتم:
_تو الان نگران کدورت بین همسایه هایی؟
_تو نگران چی هستی؟
اصلا آقاجان عروسی خودمه هرکسی رو بخوام دعوت میکنم به جنابعالی چه مربوط؟!
نفس عمیقی کشیدم اما چیزی از عصبانیتم کم نکرد:
_کاش یه ذره درکم میکردی!
کتایون بجای رضوان ادامه داد:
_تو چرا فرار میکنی؟!
میترسی بفهمی ازدواج کرده؟
بالاخره که چی
مرگ یه بار شیونم یه بار
تا خواستم دهان باز کنم جمله ژانت ختم جلسه رو اعلام کرد:
_انگار نه انگار من تو این اتاقما یه کلمه دیگه فارسی حرف بزنید خفه تون میکنم!
...
مقابل آینه ایستاده گره روسریم رو محکم میکردم که کتایون وارد اتاق شد:
_سلام
خونه عموت اینا غلغله شده
همه اونجان فقط تو اینجاییا
چرا نمیری؟!
جواب ندادم:
_سلام
مامانت خوب بود؟!
مشغول تن کردن لباس مهمانی شد:
_از تو بهتر بود!
تا کی میخوای پای آینه وقت تلف کنی
از چی میترسی؟!
همونطور که پشتم بهش بود گفتم:
_از هیچی نمیترسم
خجالت میکشم
بابا جون سختمه با اون خانوم رو در رو بشم
بقول خودت درکم کن!
غر زد: بیخود
امشب رضوان عروسه
کس دیگه هم که نیست بشناسدشون
خودت باید بری باهاشون حرف بزنی ته و توی زن گرفتن پسرش رو در بیاری
تک خنده ی بلندی کردم: حتما
ژانت از سرویس به اتاق برگشت:
_اِ کتی اومدی؟
چه زود حاضر شدی!
بریم ضحی؟!
به دنبال بهانه ای چشم چرخوندم اما دیگه هیچ کاری نمونده بود
ناچار راه افتادم:
_بریم
...
وارد منزل عمو که شدیم همونطور که با فامیل و همسایه ها که بعد از سالها من رو میدیدن سلام و علیک و دیده بوسی میکردم حواسم بود بین جمعیت دنبال حمیده خانوم و دخترش باشم
قصد داشتم جلو برم و احوال پرسی کنم تا کدورت ها از بین بره اما درونم از هیجان و اضطراب غوغایی بود!
بالاخره کنار رضوان رسیدم و با شوق بغلش کردم
قبلا این لباس رو توی تنش دیده بودم اما حالا زیباتر شده بود
همونطور که سرش روی شونه ام بود آروم زمزمه کرد:
_سمت راستت
ته سالن روی مبل نشستن
مامانمم کنارشونه
برو سلام علیک کن!...
کپی مجاز🦋
🍃تالار نقد
https://eitaa.com/joinchat/1914306642Ce8f8367977
ضُحی
♡﷽♡ #رمان_ضحی♥️ ✍بہ قلمِ #شین_الف🍃 #49 آهسته روی پیشانی زدم: ببخشید رضوان با همون لحن مراقب و دلس
♡﷽♡
#رمان_ضحی♥️
✍بہ قلمِ #شین_الف🍃
#50
با خنده ازش جدا شدم و دست بچه ها رو گرفتم و جای مناسبی نشوندم:
بچه ها اینجا بشینید من الان میام
با قدمهای کوتاه و لرزان تا بالای سر زن عمو رفتم و سلام کردم
حمیده خانم از شنیدن صدام سر بلند کرد و چشمهای کشیده و سیاهش چند ثانیه روی صورتم ثابت موند
بعد با حال متحیری سرتکان داد و لب زد: سلام
و بعد به زحمت لبخندی زد
الهه دخترش هم که پسرش رو روی پا نشونده بود و براش میوه پوست میگرفت نگاهی به مادرش و بعد به من انداخت و کمی هول جواب سلامم رو داد
از نگاه خیره و پر از سوالشون در حال آب شدن بودم و با کوتاه ترین جملات سعی میکردم احوال پرسی رو زودتر تمام کنم:
_خیلی خوش اومدید ممنون که تشریف آوردید خدمت حاج آقا هم سلام من رو برسونید
با اجازتون
تا پا کج کردم حمیده خانوم بلند مچ دستم رو گرفت: یکم بشین ضحی خانوم
تازه برگشتی به سلامتی؟
اینهم از بزرگواریش بود که به روی خودش نمی اورد اما من در حال ذوب شدن بودم
خواستم به بهونه ای برم اما زن عمو از جا بلند شد و به من اشاره کرد بشینم:
_حمیده خانوم با اجازتون من دیگه برم یه سری به آشپز بزنم
خیلی منور کردید
ان شاالله عروسی آقا ایمان جبران کنیم!
نشستم در حالی که برق از سرم پریده بود
یعنی این حرف زن عمو یک کد بود؟!
یعنی این رضوانِ ذلیل نمرده زن عمو رو فرستاده بود برای تخلیه اطلاعاتی حمیده خانوم؟
یعنی اون هنوز؟!...
حمیده خانوم با حوصله پرسید:
_خب دخترم به سلامتی درست تموم شد که برگشتی؟
لبخندی زدم: نه دوترم دیگه مونده
من بخاطر اربعین مرخصی گرفتم گفتم یه سر هم به مامان اینا بزنم
_آها بسلامتی زیارتت قبول
اونوقت تا کی میمونی؟
_والا دقیق معلوم نیست
بستگی به دوستام داره که کی برگردن
_آره زن عموت گفت رفیقات هم همراهت اومدن
پس اصلا معلوم نیست کی برگردی؟
_دقیق نه ولی خیلی نمیمونم
تا قبل اواسط دی باید برگردم که به ترم جدید برسم
_ان شاالله شیش ماه دیگه کامل برمیگردی دیگه درسته؟!
با شگفتی فراوان از سوالات حمیده خانوم سر تکون دادم: بله ان شاالله
صدای کل و دف که خبر از حضور داماد میداد مجال ادامه ی گفت و گو رو گرفت
بلند شدم و با عذرخواهی کوتاهی به سمت سفره عقد برگشتم
اگر چه هنوز از شوک خبر زن عمو بدنم میلرزید
...
آخر شب بالاخره از تمییز کاری منزل و حیاط فارغ شدیم و تونستیم برای استراحت به اتاقمون که همون اتاق رضا باشه برگردیم
اما هنوز نرسیده تقه ای به در خورد و پشت بندش کتایون و ژانت با قیافه های بانمک و پرسش گر وارد شدن
رضوان با اینکه از خستگی روی پا بند بود به احترامشون نشست:
_ببخشید بچه ها خیلی اذیت شدید
کتایون فوری گفت: چه اذیتی شما که نذاشتید کمکی بکنیم
خب رضوان...چی شد؟!
با یاد آوردی این مسئله تمام غضبم رو با نگاه حواله رضوان کردم:
تو به زن عمو چی گفتی؟!
_هیچی بخدا
سری تکان دادم
پس خیالاتی شدم و کنایه ای در کار نبوده
اما به هر حال اون جمله نشون میداد هنوز باید مجرد باشه!
صدای ذوق زده رضوان هم موید حرفم شد:
_میدونستم اگر بیان مراسم مامانم ته و توی همه چیزو درمیاره واسه همین کار خاصی نکردم
فقط نامحسوس از مامان چند تا سوال کردم که دستگیرم شد آقا هنوز مجرد تشریف دارن!
با ذوق تمام به من چشم دوخت: وای ضحی چی میشه اگر...
حرفش رو قطع کردم:
_بیخود رویا نباف
اون اگر تا اخر عمرش هم مجرد بمونه دوباره خواستگاری من نمیاد با کاری که کردم!
طلبکار گفت: بیخود مگه دست خودشه
خیلی ام دلش بخواد!
تو به این کارا کار نداشته باش تو فقط بگو تا کی میتونی بمونی
کتایون فوری گفت:
_ضحی تا اوایل ژانویه میتونه بمونه
یعنی...دی ماه
ترم جدید اونموقع شروع میشه!
اخمی کردم: چی میگی میبری میدوزی تا دی ماااه من اینجا بمونم؟
_مثلا میخوای برگردی چکار وقتی کلاس نداری؟
تو بمون منم بیشتر پیش مامانم میمونم!
حرصی گفتم:
_شرکتتون چی میشه سرکار خانوم؟
_شرکت رو از دور هم میشه مدیریت کرد من مدیرم آبدارچی که نیستم صبح به صبح کارت بزنم!
به اندازه کافی اینهمه سال نیروی امین دور و برم جمع کردم
اگرم اینجا مزاحمم که مشکلی نیس میرم هتل
من و رضوان همزمان گفتیم:
_بشین بابا!
ژانت گرفته گفت: پس من باید تنها برگردم؟
رضوان لبخندی زد: عزیزم وقتی بقیه میمونن تو چرا باید برگردی؟!
_خب من باید برم زودتر کار پیدا کنم تا کی خرجم با کتایون باشه باید کم کم پولش رو پس بدم
اینبار کتایون گفت: بشین بابا!
تو که اینجا خرجی نداری از وقتی اومدی همش تو خونه ای خورد و خوراکتم که با خانواده ضحی ست!
_خب همون دیگه تا کی!
قاطع گفتم: تا وقتی من اینجام
با هم برمیگردیم اونوقت دنبال کار میگردیم خب؟
ژانت لبخندی زد:
_به شرطی که یکم بریم بیرون
همش تو خونه ایم من هنوز شهرتونو ندیدم
گفتم: اونم چشم
چند روز دیگه که این باز رفت پیش مامانش اینم با آقاشون من و تو میریم تهران گردی خوبه؟!
با لبخند سر تکان داد: عالیه!
رضوان انگار هنوز خیالش راحت نشده باشه پرسید:
_پس تا دی ماه قطعی شد دیگه؟
تازه یادم افتاد بپرسم: واسه تو چه فرقی میکنه؟
_کاریت نباشه!
...
در حیاط رو با کلید باز کردم و به همراه ژانت که سر خوش مشغول بود به چک کردن عکسهایی که گرفته بود وارد حیاط شدیم
از کنار درخت خشک شده توت میان باغچه که گذشتیم رضا رو روی تخت نشسته دیدم
دستی بلند کردم و با ذوق گفتم: سلام داداش خوبی؟
از جا بلند شد
کتاب توی دستش رو روی تخت گذاشت و جلو اومد: سلام تو خوبی خوش گذشت؟
بعد رو به ژانت با سر پایین گفت: سلام خوش گذشت بهتون؟
ژانت هم مثل همیشه با حرارت توصیف کرد : بله خیلی عالی بود
رضا دوباره پرسید: تهران رو چطور شهری دیدید؟!
ژانت راحت گفت: خوب
فضای گرم و مردم مهربونی داره
رضا با لبخند دستی به موهاش کشید:
_به نظرتون زندگی تو تهران، نسبت به زندگی تو نیویورک راحت تر نیست؟!
ژانت فوری گفت:
_چرا
اینجا یه کشور اسلامیه مردم مسلمانن اگرچه زبونشون رو نمیفهمم و تنها سختیش همینه ولی به هر حال با نیویورک قابل مقایسه نیست
توی نیویورک همیشه باید مراقب باشی که هضم نشی!
اما اینجا اگر کمک لازم داشته باشی خیلیا حاضرن بهت کمک کنن
رضا_شما که اصالتا فرانسوی هستید و به آمریکا تعلق خاصی ندارید
حتی خاطره خوشی هم ازش ندارید
و از طرفی کارتون رو هم از دست دادید
و حالا هم مسلمان شدید و زندگی توی یه کشور مسلمان و البته کار کردن توش بسیار براتون راحتتره
خصوصا که شما به دو زبان مسلطید که اینجا تدریس میشه و میتونید راحت کار کنید
به این فکر نکردید که میتونید اینجا زندگی کنید؟!
اینجا حداقل ضحی رو دارید که دوستتونه
میدونید که ضحی شیش ماه دیگه برمیگرده
ژانت با تیله های عسلیش روی شاخه های عریان درخت توت میپرید:
_تابحال بهش فکر نکرده بودم
اما خب من به این راحتی نمیتونم اینجا اقامت بگیرم
_اونقدرا هم سخت نیست
رضا مشغول توضیح امکان اقامت ژانت شد و من با اخم کمرنگی به گفت و گوی اونها خیره شده بودم و به امکان چیزی که از فکرم میگذشت فکر میکردم
چرا به ذهن خودم نرسید؟!!
صحبتها که تموم شد ژانت وارد خونه شد اما من چند قدم عقب برگشتم و آهسته رو به رضا گفتم:
_میگم رضا
هر خبری بشه اول به من میگی دیگه درسته؟!
خودش رو زد به اون راه:
_چه خبری؟
مرموز خندیدم: هیچی
فعلا
داخل که رفتیم بعد از سلام و علیک مامان مجبورمون کرد بنشینیم و بعد با شوق فراوان رو به من گفت:
براش ترجمه کن
بگو امروز رفته بودم بازار اون پارچه چادری که دفعه پیش سر تو دید و خوشش اومد پیدا کردم براش خریدم
حالا بیاد قدش رو بگیرم براش بدوزم
با لبخند برای ژانت که با لبخند و انتظار بین من و مامان چشم میچرخوند ترجمه کردم
با بهت و شوق از جاش بلند شد تا مامان پارچه رو آورد و روی قدش اندازه گرفت
بعد گفت: دخترم ببین همونه که میخواستی؟!
ژانت بجای جواب دادن به سوالی که ترجمه کردم با بغض گفت: میتونم بغلتون کنم؟
مامان بدون اینکه نیاز به شنیدن ترجمه من داشته باشه، از بغض صداش نیازش رو حس کرد و برای در آغوش گرفتنش پیش قدم شد
اونقدر محکم و طولانی هم رو بغل کردن که داشت حسودیم میشد!
با خنده و شوخی از هم جداشون کردم اما این شروع یک رابطه عاطفی جالب بین ژانت و مامان بود
رابطه ای که میتونست قوی تر از این هم بشه!
...
آخر شب قبل از خواب کنار پنجره رفتم تا هوایی عوض کنم که...
دیدم رضا باز تنها روی تخت تکیه داده به دیوار ساختمان نشسته و کتابش هم توی دستش
حس کردم حالا بهترین فرصته
فوری روسری و چادر دست و پا کردم و در جواب رضوان که سراغ مقصدم رو میگرفت گفتم: بعدا توضیح میدم
و قبل از این که خلوتش رو ترک کنه بهش رسیدم
بی سر و صدا نزدیکش شدم
تا یک قدمیش هم پیش رفتم ولی متوجهم نشد
سرم رو روی کتابش خم کردم: چی میخونی؟!
هینی کشید و سر بلند کرد
لبخندی زد: کی اومدی؟ بشین...
کنارش نشستم و سرکی به عنوان کتابش کشیدم
"عارفانه"
پرسیدم:
_شب گرد شدی؟!
_چی؟!
_میگم چرا خواب از سرت پریده؟
چیز خاصی تو سرته که جا واسه خواب و خوراک نمونده؟!
لبخندی زد و سر به زیر انداخت:
_شماها همتون عادت دارید کاه کوه کنید
رضوانم عصری همین سین جینا رو میکرد
چه چیز خاصی؟!
_یعنی تو نمیدونی که نمیتونی این جور چیزا رو از خانوما قایم کنی؟
تازه من قل تم!
مگه میشه نفهمم بند دلت پاره شده؟!
نفس عمیقی کشید و نگاهش رو به آسمون داد
تصویر ستاره ها روی مردمکهای سیاهش حک شد:
_پس تو که میدونی چرا میپرسی؟!
_خب پس چکار کنم؟!
_بگو درسته یا نه؟!
_چرا درست نباشه... مشکلش چیه؟
_میترسم حرفی بزنم بهشون بربخوره برن از اینجا
نمیخوام خدای نکرده سوء تفاهمی پیش بیاد
بعدم نمیدونم نظر مامان و آقاجون چیه به هر حال...
دستش رو گرفتم و با لبخند نوازش کردم:
_خیلی خب من با مامان و حاجی حرف میزنم.
اگر موافق بودن غیر مستقیم مزه دهن ژانت رو هم درمیارم
اگر مشکلی نبود
خواستگاری هم میکنم برات!
فقط یکم بهم زمان بده تو اینجور کارا نمیشه عجله به خرج داد
_من عجله ای ندارم
هرطور صلاح میدونی پیش برو
فقط از واکنش مامان میترسم
اون خودش کلی مورد زیر سر داره!
لبخندم عمیق تر شد:
_نگران نباش امروز کلی با هم دل و قلوه رد و بدل کردن از اون جهت مشکلی نیست
لبخندی زد و پیشونیم رو بوسید:
_تو رو نداشتم چکار میکردم؟
همیشه حواست به همه چی هست!
...
روبروی آقاجون و مامان نشسته بودم و حتی پلک هم نمیزدم
باید تاثیر حرفهام رو دقیق توی صورتشون میدیدم
مامان که انگار چیز جدیدی نشنیده و کاملا به ماجرا واقف بوده!
آقاجون اما دست به صورت میکشید و غرق فکر بود
دوباره پرسیدم: خب نظر شما چیه؟
آقاجون سوالم رو به خودم پس داد:
_نظر خودت چیه بابا؟!
_خودتون میدونید من رضا رو چقدر دوست دارم و همیشه آرزوم بوده بهترین دختر رو براش پیدا کنیم
ژانت از نظر من عالیه یه فرشته است
هم با اخلاق و مومنه هم آروم و متینه مهمتر اینکه به دل رضا نشسته
البته هنوز نمیدونم جوابش چیه ولی من با تمام وجود موافقم و دعا میکنم این وصلت سر بگیره
مامان سری تکون داد: به دل منم خیلی میشینه
اگر چه برای رضا کلی مورد زیر نظر داشتم ولی...
این دخترم چیزی کم نداره
حالا باز خدا رو شکر رضا یکی رو پسندیده!
من که نه نمیارم ان شاالله هر چی خیره
شما چی میگی حاجی؟
حاجی دستی به محاسنش کشید:
_تو اینجور مسائل نظر شما برا من حجته شما میتونی بشناسی و نظر بدی
ولی منم بدی ندیدم دختر معصوم و با وقاریه
البته ما فعلش رو میبینیم ضحی درباره گذشته ش بهتر میدونه
فوری گفتم:
_ژانت قبلا حجاب نداشته ولی دختر سالم و پاکیه هم اون هم کتایون
حاجی سری تکان داد:
_من که حرفی ندارم
فقط هیچ کس رو نداره که...
سرتکان دادم: هیچ کس
خیلی تنهاست از ده سالگی تنها زندگی کرده خیلی سختی کشیده ولی کاملا خودساخته و مستقله
اما خلا عاطفی خانواده رو همیشه حس میکنه
مامان دیروز خودش دید که با یه پارچه ای که براش خرید چقدر احساساتی شد
برای همینم میگم اگر این وصلت سر بگیره خیلی خوبه چون اونم صاحب یه خانواده میشه
البته امیدوارم قبول کنه اصلا نمیدونم واکنشش چیه
مامان فوری گفت: خب باهاش حرف میزنیم
برو یه دقیقه صداش کن
فوری گفتم: نه نه نه...
الان که نمیشه
یه خواهشی ازتون دارم
شما هیچ حرفی نزنید
یکم بهم زمان بدید که خودم باهاش حرف بزنم
بذارید درست آماده ش کنم اون تا به حال به ازدواج فکر نکرده!
خودم موقع مناسب خواستگاری رو بهتون میگم که باهاش رسمی حرف بزنید
باشه؟!
اگر چه این مقدمات کمی براشون نامانوس بود اما ناچار با تکان سر موافقتشون رو اعلام کردن و من از همون لحظه پروژه اقناع ژانت رو کلید زدم
تقریبا یک هفته ی تمام توی منزل اوقاتی که رضوان مدرسه یا همراه نامزدش بیرون بود و کتایون همراه مادرش، یا وقتهایی که باهم بیرون میرفتیم به بهانه های مختلف و طرق گوناگون درباره این مسئله باهاش حرف زده بودم
مثلا درباره اینکه قطعا زندگی و کارکردن توی ایران از زندگی توی آمریکا براش راحت تره
یا اینکه ازدواج چقدر میتونه براش مفید باشه
از تنهایی درش بیاره و همونطور که آرزو داره بهش یک خانواده جدید هدیه کنه
یا اینکه ما ایرانی ها انسانهای خوب و خانواده دوست و مهربانی هستیم!
و کم کم رسیده بودم به جایی که کمی درباره رضا و کار و زندگی و تفکرات و رفتارهاش باهاش حرف بزنم و غیر مستقیم نظرش رو بدونم
که البته در همه موارد فوق نظرش کاملا مثبت بود و علاقه نشون میداد خصوصا از رضا و اخلاق خوبش خیلی تعریف کرد و گفت به زعم اون رضا جوان لایق و مومنی هست!
و دیگه تصمیم گرفته بودم خیلی صمیمانه ماجرای خواستگاری رو باهاش مطرح کنم که اونروز اون اتفاق عجیب افتاد!
اون روز رو خوب به خاطر دارم
سه شنبه ۱۲ آذر ۱۳۹۸
زمان زیادی به پایان مهلت سفر و بازگشت ما به نیویورک باقی نمونده بود و به حد کافی هم مقدمه چینی کرده بودم
تصمیم داشتم همون روز همه چیز رو رک و صریح با ژانت درمیون بگذارم و نظرش رو بپرسم
اگر چه نسبت به واکنش و جوابش خیلی مضطرب بودم اما خودم رو قانع کردم تا قبل از بازگشت کتایون و رضوان به منزل باهاش حرف بزنم اما...
درست وقتی همه چیز مهیای گفتن بود و من برای آخرین بار جملات رو توی ذهنم مرتب میکردم زنگ در حیاط به صدا در اومد...
کپی مجاز🦋
🍃تالار نقد
https://eitaa.com/joinchat/1914306642Ce8f8367977
ضُحی
♡﷽♡ #رمان_ضحی♥️ ✍بہ قلمِ #شین_الف🍃 #50 با خنده ازش جدا شدم و دست بچه ها رو گرفتم و جای مناسبی نشون
♡﷽♡
#رمان_ضحی♥️
✍بہ قلمِ #شین_الف🍃
#51
پایین پله ها که رسیدم مامان رو دیدم که با عجله دیس میوه و پیش دستی روی میز میچید
با دیدنم به در اشاره کرد:
_در رو باز کن حمیده خانومه!
با چشمهای از حدقه بیرون زده بهش خیره شدم
پاهام انگار مال خودم نبود
نزدیک بود بیفتم
مامان بی صدا تشر زد:
_درو باز کن!!
خودم رو تا کنار در کشیدم و بازش کردم
حمیده خانوم و الهه دخترش و البته امیرعلی نوه کوچکش توی قاب ایستاده بودن
اگرچه حضور سر زده شون اونهم بعد از چندسال بسیار غیر مترقبه بود اما سعی کردم عادی باشم
از جلوی در کنار رفتم و لبخند به لب احوال پرسی کردم:
_سلام
خیلی خوش اومدید بفرمایید
مامان هم جلو اومد و با حمیده خانوم حال و احوال کرد و سمت پذیرایی برای نشستن راهنمایی شون کرد
بعد از نشستن حمیده خانوم رو به مامان بابت اینهمه سال دوری و کدورت ابراز ناراحتی کرد و گفت که ان شاالله من بعد مثل قبل روابط بهتری داشته باشیم و رفت و آمدها احیا بشه
و من گمان کردم تنها دلیل حضورش همینه و از حسن رفتارش خوشحال شدم ولی گفتم حالا که طرف صحبت مامانه بهتره من برم بالا و به ژانت که تنها مونده و ماموریتم برسم
اما تا از جا بلند شدم و با عذرخواهی قصد رفتن کردم حمیده خانوم گفت:
_دخترم ضحی جان میشه خواهش کنم بشینی؟
ما بخاطر تو اومدیم!
با بهت مضاعفی سر جام نشستم:
_بله چشم
درخدمتم
_ضحی جان
من اومدم با تو در حضور مادرت حرف بزنم
میخوام ازت خواهش کنم که کدورت های گذشته رو فراموش کنی همونطور که ما فراموش کردیم
با خجالت سر به زیر انداختم: خواهشا بیشتر از این خجالتم ندید حمیده خانوم
من باید از شما طلب بخشش و حلالیت کنم
دلیل و باعث کدورت منم و البته شما با اومدنتون بزرگواری رو تموم کردید
_پس خیالم راحت باشه که بابت اون قضایا مکدر نیستی؟!
_اگر شما حلالم کرده باشید نه
خندید:
_من چرا باید حلالت کنم دخترم
چک رو یکی دیگه خورده
از خودش حلالیت بگیر!
لبم رو به دندون گرفتم و سرم رو پایین تر بردم
مامان که احساس میکرد در حال اذیت شدنم میانجیگری کرد:
حمیده خانوم جون جریان چیه؟
حمیده خانوم با نگاه خریداری براندازم کرد:
_والا چی بگم!
حاج خانوم شما که میدونی من از دار دنیا همین یه پسرو دارم
همه عمر آرزوم بودم دومادیشو ببینم ولی الان سی سالش شده و هرکی رو براش نشون میکنم میگه نه!
هم من هم شما میدونیم چرا
اصلا انگار گِل دل ایمان منو با اسم ضحی برداشتن
به هیچ دختر دیگه ای روی خوش نشون نمیده
مردم و زنده شدم تو این چهارسال ولی...
لبخندش به خنده تبدیل شد:
_اون چَکی هم که ضحی جون خورد جای اینکه منصرفش کنه مصر ترش کرد!
قلبم توی دهنم میزد و درست صداش رو نمیشنیدم!
حس میکردم تمام خون بدنم به صورتم هجوم آورده و همرنگ لبو شدم
زبونم بند اومده بود از حرفهایی که میشنیدم
اما حمیده خانوم بی خبر از دل بی طاقت من همچنان ادامه میداد:
_منم که از همون نوجوونیشون پا پیش گذاشتم شما شاهدید!
اما حالا خب اتفاقاتی افتاد که نشد
حالا که الحمدلله دیگه مانعی نیست
اگر اجازه بدید برای خواستگاری مزاحم بشیم!!
چیزی به بیهوش شدنم نمونده بود
مامان با تعلل جواب داد:
_والا چی بگم
خود ایمان اینطور خواسته؟
_بله خانوم
خودش خواسته
الان که بوشهره البته
سه سالی میشه منتقل شده پایگاه شکاری بوشهر
ولی امشب پرواز داره میاد تهران
منتها سه روز بیشتر نمیتونه بمونه
اگر شما اجازه بدید همین شب جمعه که اتفاقا شب میلاد هم هست برای خواستگاری مزاحمتون بشیم
مامان فوری گفت:
_قدمتون روی چشم فقط...
اجازه بدید من از حاج آقا کسب تکلیف کنم امشب بهتون تلفن میکنم
حمیده خانوم با لبخند تشکر کرد و مهیای رفتن میشدن که من به هر زحمتی بود زبون باز کردم:
_ببخشید... حمیده خانوم
من یه سوال ازتون دارم
_جانم دخترم
_شما واقعا با دلتون اومدید این پیشنهاد رو دادید؟
یا فقط بخاطر... پسرتون؟
نفس عمیقی کشید:
_بهت دروغ نمیگم
من خیلی از دستت دلخور بودم
تمام این سه چهار سال هم هر چی ایمان گفت من مخالفت کردم
ولی اونروز عقد رضوان که دیدمت
دیدم ماشاالله برا خودت خانومی شدی
کینه از دلم رفت
باز مهرت به دلم افتاد
مثل بچگیات...
با ایمان تلفنی حرف زدم و گفتم راضی ام
اونم گفت اواسط ماه میتونه بیاد تهران و... منم مزاحمتون شدم
نفس عمیقی کشیدم و گفتم:
_ببخشید اما یه مطلب دیگه هم هست!
من هنوز شیش ماه از دوره تحصیلم مونده چند روز دیگه باید برگردم آمریکا
_میدونم عزیزم همون روز گفتی
منم به ایمان گفتم
اجازه بده حرفای مقدماتی رو بزنیم و اگر خدا خواست نامزد کنید
وقتی برگشتی عروسی میگیریم!
شیش ماه که چیزی نیس چشم رو هم بذاری تموم شده ان شاالله تا اونموقع ایمان هم منتقل شده تهران
دنبال کارای انتقالیش هست
مامان نگذاشت حرف دیگه ای بزنم و با تکرار این حرف که شب باهاشون تماس میگیره بدرقه شون کرد
من ولی گیج و گم میان پذیرایی ایستاده بودم
باورش سخت بود
خیلی سخت!
بچه ها وقتی ماجرا رو فهمیدن بعد از اینکه حسابی با جیغ و داد و تبریک و ماچ و بغل خودشون رو تخلیه کردن تمام مدت تا موعد قرار رو به تحلیل اوضاع و شرایط و البته توجیه کمی خصمانه ی من برای جواب مثبت بی چون و چرا گذروندن
اما من کماکان گیج بودم
از طرفی باور نمیکردم اینهمه سال این رابطه دوطرفه باشه
و بابت این اتفاق دلم میخواست ساعتها پای سجاده اشک بریزم و سجده شکر به جا بیارم
اما از طرفی هنوز برای دادن جواب مثبت مصمم نبودم
اگر چه دلم بهش میکشید اما...
واقعیت این بود که اون اتفاق هیچ وقت از ذهن هیچ کس پاک نمیشد و برای همیشه مایه شرمندگی بود
علی ای حال زودتر از اونچه فکر میکردم پنجشنبه شب از راه رسید
قبل از اینکه من با حال پریشونم کنار بیام
رضوان لباسی که به سلیقه خودش برام خریده بود رو به ضرب و زور تنم کرده بود و مقابل آینه کنارم به تماشا ایستاده بود
خوب که تماشا کرد رو به بچه ها گفت:
_می بینید سلیقه رو...
میدونستم هلویی خیلی بهش میاد
کتایون کلافه اخم درهم کشید:
_تو چرا قیافه ت شبیه کساییه که کتک خوردن!
بابا یکم بخند ناسلامتی به آرزوت رسیدی
اخمی کردم: خبه شماهام آبرومو بردید
آرزو آرزو...
کی گفته من همچین آرزویی داشتم؟
چشم دراند: چه رویی داری تو!
ژانت خواهرانه از جا بلند شد و دست روی شانه هام گذاشت:
_الان مشکلت چیه ضحی جون؟
مگه تو دوستش نداری؟
سرم رو پایین انداختم:
_خب چرا
ولی من نسبت بهش شرمنده ام
نمیتونم با این حس کنار بیام
یعنی منظورم اینه که...
صدای زنگ در همه مون رو از جا پروند
رضوان در اتاق رو باز کرد و از پله سرک کشید
بعد با حرص غر زد: اونقدر شیربرنج بازی در آوری که دیر شد
این شال رو سر کن بعدم برو تو آشپزخونه تا صدات کنم
بچه ها بیاید بریم پایین
کتایون_ما دیگه کجا بیایم؟!
رضوان_خب بیاید دیگه ابنهمه آدم اون پایینن فقط جا واسه شما تنگه؟
واقعا میخوای این لحظه استثنائی رو از دست بدی؟
کتایون با چشمکی از جابلند شد و دست ژانت رو هم کشید: البته که نه
گفتم شاید خوششون نیاد غریبه تو مراسم باشه وگرنه مگه میشه از خیر دیدن لحظه دیدار یار غایب بعد چهار سال گذشت!
پریدم و دست رضوان رو گرفتم
تمام بدنم از درون میلرزید:
_تو رو خدا نرید
من نمیتونم چای بگردونم مطمئنم یه گندی میزنم
تو رو خدا رضوان... تو رو خدا تو چای ببر
کتایون_حالا حتما باید یکی چای بگردونه؟
رضوان_حتما که نه...
نگاش کن چه هم میلرزه دیوونه
اصلا ولش کن از خیر چای گذشتیم
بیا باهم بریم بشینیم
موقع پذیرایی شد من خودم چای میارم
نفس راحتی کشیدم و خواستم شالم رو سر کنم که رضوان از دستم گرفت و روی سرم تنظیم کرد:
_چته چرا انقدر میلرزی رنگت پریده
زشته اینطوری ببیننت
کتی تو کیفت شکلاتی چیزی نداری بهش بدیم؟
کتایون فوری از قوطی بزرگی آبنبات آبی رنگی بیرون کشید و زیر زبونم گذاشت
هیچ کدوم نمیتونستن حال من رو درک کنن
حتی تصور دیدنش بعد از اینهمه سال قبض روحم میکرد
اونهم بعد از آخرین دیدار و رفتاری که باهاش کردم
طول کشید تا تونستم درست راه برم و همراهشون از پله ها پایین رفتم
وقتی وارد پذیرایی شدیم همه دور هم روی زمین نشسته بودن
همه... آقاجون و عمو
مامان و زن عمو
رضا و احسان
حمیده خانوم و حاج آقا صادق رئوف
دختر و داماد و نوه شون... و...
دیدمش که سر به زیر بین پدر و دامادش نشسته بود و نگاهش به گل قالی بود
تمام تلاشم رو کردم که گریه نکنم
از ذوق یا دلتنگی یا شاید هم حسرت هدر دادن چندین سال اشک به چشمهام هجوم آورده بود و من فقط بهشون التماس میکردم آبروم رو نبرن
پشت بچه ها پنهان شده بودم تا کمتر دیده بشم
اما وقتی وارد پذیرایی شدیم همه به احترامم بلند شدن و ناچار برای دیده بوسی با حمیده خانوم و سلام و علیک با حاج صادق جلو رفتم
تمام تلاشم رو میکردم که نگاهم سمتش نره
آروم و سر به زیر برگشتم و بین بچه ها گوشه پذیرایی کز کردم
نه سر بلند میکردم و نه گوشم میشنید که بین مهمانها و خانواده م چه جملاتی رد و بدل میشه
فقط گاهی با سقلمه و توضیح رضوان سربلند میکردم و جواب سوال حمیده خانوم یا حاج صادق رو میدادم
زیر پوست پیشانی و گونه ها و پلکهام انگار ذغال گر گرفته بود
اما دست ها و پاهام از شدت یخ زدگی بی حس شده بود
درون دلم هم انگار هر لحظه سنگی به سطح آب میخورد و موج میساخت
تا لحظه ای که این جمله از زبان حمیده خانوم ادا شد:
_اگر حاج آقا اجازه بدن این دو تا جوون برن حرفاشون رو با هم بزنن
با تردید به حاج بابا چشم دوختم که با خیال راحت گفت: خواهش میکنم حتما
و بعد رو به من کرد: ضحی جان بابا
با آقا ایمان برید تو حیاط حرفاتون رو بزنید
ان شاالله هر چی خیره
صدای ان شاالله جمع پیچید و من هم ناچار به بلند شدن بودم اما نفسم به شماره افتاده بود
میترسیدم قدم از قدم برنداشته تعادلم رو از دست بدم و زمین بخورم
به هر زحمتی بود بلند شدم و بدون نگاه کردن بهش با قدمهای بلند خودم رو به در رسوندم...
فوری وارد حیاط شدم و گوشه سمت راست تخت جا گرفتم
سرم رو پایین انداختم تا چادر حائل صورتم بشه و اومدنش رو نبینم
اگرچه خیلی دلتنگش بودم اما ناخودآگاه از دیدنش فرار میکردم
وقتی سمت چپ تخت نشست احساس کردم سمت چپ بدنم آتش گرفته
دیگه هیچ مانعی برای اشکهام وجود نداشت و بی اجازه روی گونه هام سر خوردن
طولی نکشید که صدای گرمش توی گوشم پیچید:
_سلام
و بعد ساکت شد
از پشت حریر نازک چادرم میدیدمش که برای حرف زدن تقلا میکنه، سرش رو بالا میگیره و نگاهی به آسمون میندازه، با دستهاش بازی
میکنه
حال اونهم بهتر از من نبود...
کمی که گذشت دوباره گفت:
_بعد از اینهمه سال حرف زدن خیلی سخته
دوباره کمی ساکت شد و بعد ادامه داد:
میدونم مامان باهاتون حرف زده ولی..
خودمم باید بگم
من ضحی خانوم؛
البته اگر از اینکه اسمتون رو به زبون بیارم
ناراحت نمیشید
لبم رو از شدت خجالت به دندون گرفتم و ایمان با لبخند ادامه داد:
_من... یعنی ما...تقریبا حرف خاصی برای گفتن با هم نداریم
چون شما منو میشناسی
منم شما رو میشناسم
با هم بزرگ شدیم
خودتونم میدونید که من همیشه شما رو... دوست داشتم
حتی اون روز که... دعوامون شد؛
من فقط عصبانی بودم بابت...
ولش کنید اصلا مهم نیست
فقط میخوام عذرخواهی کنم
بابت حرفایی که اون روز زدم
بذارید پای عصبانیت و ببخشید
حالا بگید هنوز مثل اون روز از من متنفرید یا...
با صدایی که اثر گریه توش نمایان بود حرفص رو قطع کردم:
لطفا ادامه ندید این رفتارتون بیشتر اذیتم میکنه
صورتش ناباور به طرفم چرخید و بعد از چند ثانیه مکث پرسید: داری گریه میکنی؟!
چادر رو از روی صورتم کنار زدم و صورت سمت صورتش چرخوندم
از پشت پرده اشک به صورتش زل زدم و صادقانه، با لحنی که مظلومیت و ندامتش بیش از هر چیز نمایان بود گفتم:
_لطفا بیشتر از این خجالتم ندید!
من باید بابت اون رفتار و اون اتفاقات عذرخواهی کنم
سرش رو پایین انداخت و جدی گفت: میشه خواهش کنم گریه نکنی؟
اشکهام رو از روی صورت برداشتم و سر تکان دادم: ببخشید دست خودم نبود
شرمندگی اون روز چهار ساله که با منه!
_ولی اون روز من مقصر بودم که بد حرف زدم و ناراحتتون کردم
حالا میشه ازت خواهش کنم همینجا اون اتفاق رو برای همیشه فراموش کنیم و بدون در نظر گرفتنش بهم جواب بدی؟!
فوری گفتم: ما فراموش کنیم دیگرانم فراموش میکنن؟
اونقدرام که شما فکر میکنید هضمش راحت نیست
_ زیادی این ماجرا رو توی ذهنت بزرگش کردی یه دعوای ساده بوده تموم شده رفته
چه اهمیتی داره کی چی میگه
بعد از اینهمه سال باز باید معطل اون اتفاق لعنتی باشیم؟
من هشت ساله منتظرم بابا انصافم خوب چیزیه!
لبم رو به دندون گرفتم تا لبخندم بیرون نریزه
دربرابر این اعتراف صادقانه بهانه هام کارگر نبود
اگرچه هنوز نگران بودم ولی دلم میخواست این فاصله رو تموم کنم
با تانی گفتم:
_شما میدونید که من دوترم از دوره تحصیلم توی آمریکا باقی مونده؟
_بله میدونم
منم تا شیش ماه دیگه باید بوشهر بمونم
اگر شما اجازه بدی و امشب نامزد کنیم وقتی برگشتی عقد میکنیم میریم سرخونه زندگی خودمون
سر برگردوندم و چشم درشت کردم: امشب؟
_آره امشب
من پس فردا بعد از ظهر باید برم بوشهر بلیط دارم
شما هم که فکر کنم پونزده روز دیگه عازمید
همو که نمیبینیم
لااقل یه محرمیت بخونیم راحت تلفنی در ارتباط باشیم
دلم به حال خودمون میسوخت که این فراق دامنه دار باید کماکان ادامه داشته باشه
دوباره پرسید: بالاخره بله؟!
با شیطنت سر تکون دادم: بفرمایید بریم داخل نظرمم میگم
و از جا بلند شدم
برخلاف تصورم بی مخالفت دنبالم راه افتاد
وارد پذیرایی که شدیم حمیده خانم رو به من گفت:
_دخترم ما با حاج آقا حاج خانوم حرف زدیم که اگر راضی باشی امشب یه محرمیت بخونیم و نامزد کنید
چون ایمان پس فردا راهیه
تو هم که باید بری
حالا اگر نظرت مثبته که ان شاالله هست دهنمون رو شیرین کنیم
آب دهنم رو فرو دادم و نگاهی به ایمان انداختم
هیچ اضطرابی نداشت!
انگار از جوابم مطمئن بود
یعنی اینقدر واضح بود که چقدر دوستش دارم؟
نگاهی به حاج بابا کردم و وقتی با لبخند پلک روی هم گذاشت با خجالت لب باز کردم:
هر چی نظر پدر و مادرم باشه
من حرفی ندارم...
حمیده خانوم لبخندی زد: خب الحمدلله بله رو هم گرفتیم
برای سلامتی عروس و داماد یه صلوات بفرستید...
*
لبخندی به روی بازش زدم: برام نامه بنویس
همونطور که کفشش رو میپوشید نمک ریخت:
_کبوتر نامه رسون نداریم اونورا
مجبوری دوریمو تحمل کنی!
چادرم رو سر کردم و پشت سرش وارد حیاط شدم
همین یک روز محرمیت کار خودش رو کرده بود
هم حسابی صمیمی شده بودیم و هم حالا صدبرابر قبل دلتنگش میشدم
ولی چاره ای جز تحمل نبود!
آقاجون جلوی در منتظرش بود:
_برو به سلامت باباجون خیلی مواظب خودت باش
درسته خانومت نیست ولی هروقت اومدی تهران یه سر به ما بزن!
خندید: چشم حاجی اون که حتما
پرسیدم:
_از مامانت اینا خداحافظی کردی دیگه؟
میخوای من برسونمت فرودگاه؟
فوری گفت: نه بابا اینهمه راه تو ترافیک کجا بیای
زنگ زدم حمید دامادمون الان میاد میرسوندتم
بابا پیشانیش رو بوسید و برای اینکه راحتتر باشیم داخل منزل رفت
هر دو میخندیدیم ولی بغض پشت پلکها و بیخ گلومون سنگینی میکرد
از اینکه باز هم برای این مدتی طولانی باید از هم دور میشدیم
ایمان زودتر به حرف اومد:
اونجا که میرید خیلی مواظب خودت باش
یه شماره کارتم برام بفرس برات پول بریزم
یادت نره
لبخندی زدم: پولاتو نگه دار واسه عروسی لازمت میشه!
قبل از اینکه جوابی بده صدای بوق ماشین حمید ناچارش کرد در رو باز کنه
دوباره نگاهی انداخت و بجای هر حرفی که تا نوک زبونش می اومد فقط گفت:
_برو داخل هوا سرده
خداحافظ
نتونستم بگم خداحافظ
فقط لب برچیدم تا بغضم سرباز نکنه
سوار ماشین که شد دستی براش تکون دادم و برگشتم داخل
در رو بستم و حلقه ظریف نشونم رو توی دست جا به جا کردم
حالا میتونستم دل سیر گریه کنم!
تا شب حالم گرفته بود و به شوخی و طعنه های بچه ها محل نمیگذاشتم
بعد از شامی که نخوردم خواستم زود بخوابم اما رضوان به در اتاق زد و گفت رضا پایین منتظرته!
از یادآوری کار رضا ضربه ای روی پیشانیم زدم و بلند شدم
تا وارد حیاط شدم از دیدن لبخندش شرمنده گفتم:
_ببخشید داداش بخدا همون روز که حمیده خانوم اومد اینجا من میخواستم باهاش حرف بزنم ولی...
_بله میدونم
ایشون که رفت هوش و هواس شمارم برد!
فدا سرت بالاخره آبجی بزرگه ای اولویت با توئه
ولو سر یه دقیقه!
اما حالا که شما سر و سامون گرفتی یه فکری به حال ما هم بکن پونزده روز دیگه باید برگردیدا!
پیشونیش رو بوسیدم: دورت بگرده خواهرت
خیالت راحت
فردا شب هرطور شده باهاش حرف میزنم
سری تکان داد: دور از جونت
ببینیم و تعریف کنیم!
***
تمام طول روز رو با ژانت حرف زده بودم و مقدمه چیده بودم و حالا بعد از نماز مغرب و عشا و قبل از برگشت بچه ها از بیرون، تنهایی دونفره مون دقیقا بهترین زمان برای مطرح کردن موضوع خواستگاری بود اما انگار سنگ به زبونم وصل کرده بودن
ژانت متعجب پرسید:
_ضحی چرا به یه گوشه خیره شدی؟
چیزی شده؟!
_ها؟ نه...
میگم ژانت... باید حرف بزنیم
_خب بزنیم
درباره چی؟
_درباره ازدواج!
خندید: تمام امروز رو درباره همین موضوع حرف زدیم
من که گفتم خیلی برای تو و رضوان خوشحالم و به نظرم ازدواج اتفاق خوبی توی زندگی هر دختر و پسره
حالا چرا دوباره راجع بهش حرف بزنیم؟
_میخوام بدونم نظرت درباره ازدواج خودت چیه؟
یادته قبلا که حرف میزدیم گفتم ازدواج میتونه تو رو از تنهایی دربیاره و صاحب خانواده کنه
مسئولیتهای سنگینی که مال تو نیست رو از دوشت برداره و نیاز عاطفیت رو تامین کنه
_آره یادمه
به نظر میاد اتفاق خوبی باشه ولی میدونی که اونجا کسی به ازدواج فکر نمیکنه
بنابراین من چطور میتونم توقع داشته باشم به این راحتی که شما ازدواج میکنید من هم ازدواج کنم
لبخند پر از استرسی زدم: خب...
خب مگه حتما باید اونجا این اتفاق بیفته
تصور کن آدمی از یه ملیت دیگه ازت خواستگاری کنه
یه مسلمان معتقد و خوش رفتار
اونوقت جوابت چیه؟
بلند خندید: اگر چنین شانسی بیارم قطعا از دستش نمیدم!
ولی قبول کن یکم رویاییه!
با این جواب جرئت بیشتری برای بیان جمله بعدی پیدا کردم:
_پس میشه گفت آدم خوش شانسی هستی چون این اتفاق افتاده!
گیج نگاهم کرد: منظورت چیه؟
سعی کردم لبخند از لبم نیفته: خب...
خب یه بنده خدایی تو رو از من خواستگاری کرده و خواسته نظرت رو بپرسم
گیح و ناباور خندید: چی داری میگی کسی منو اینجا نمیشناسه از کی حرف میزنی؟
آب دهانم رو فرو دادم و یک کلمه گفتم: رضا...
و نفسم رو با فشار بیرون فرستادم...
کپی مجاز🦋
🍃تالار نقد
https://eitaa.com/joinchat/1914306642Ce8f8367977
ضُحی
♡﷽♡ #رمان_ضحی♥️ ✍بہ قلمِ #شین_الف🍃 #51 پایین پله ها که رسیدم مامان رو دیدم که با عجله دیس میوه و پ
♡﷽♡
#رمان_ضحی♥️
✍بہ قلمِ #شین_الف🍃
#52
نگاهش رنگ شگفتی گرفت و اثری از شوخی و خنده ی چند ثانیه قبل روی صورتش باقی نموند
ترسیده از این که بهش برخورده باشه به تقلا افتادم:
_این فقط یه پیشنهاده ژانت من وظیفه داشتم بهت بگم تو رو خدا فکر بد نکن خیلی راحت میتونی بگی نه و تمام...
با ذوق عجیبی لب باز کرد:
_بگم نه؟!
چرا باید بگم نه!
برادرت از نظر من یه مرد فوق العاده ست ضحی!
مشکل اینجاست که من اصلا باورم نمیشه که اون از کسی مثل من خواستگاری کرده باشه
من نه خانواده ای دارم و نه حتی ایرانی هستم
چند ماه بیشتر از مسلمون شدنم نمیگذره ولی...
با هیجان خندید: باورم نمیشه واقعا خودش اینو گفت؟!
ناباور لب زدم: آره خودش گفت
حالا تو نظرت...
خیلی راحت گفت: واضحه که نظرم مثبته!
چشمهاش برقی زد و با ذوق خندید:
رضا مرد دوست داشتنی و با ایمانیه!
تازه من اینطوری صاحب یه پدر و مادر میشم اونم پدر و مادر تو که انقدر خوبن
میتونم برای همیشه ایران بمونم پیش شما
دیگه لازم نیست برگردم نیویورک و دنبال کار بگردم
با هیجان زایدالوصفی رو به من خندید: وای ضحی باورم نمیشه باهام شوخی که نمیکنی!
ناباور خندیدم
باورم نمیشد به این راحتی بله گرفته باشم
بی تعارف حرف زدن یه جاهایی چقدر خوبه...
درحالی که از شدت خنده نمیتونستم نفس بکشم گفتم: نه شوخی نمیکنم
پس من به مامان و بابا میگم فردا شب یه قرار خواستگاری بذاریم و حرف بزنیم
خوبه؟!
لبخندی زد: عالیه!
...
وقتی کتایون ماجرا رو فهمید باورش نمیشد!
چندین بار از ژانت سوال کرد تا مطمئن بشه
اما رضوان مدام ژانت رو میبوسید و ابراز خوشحالی میکرد
وقتی موافقت ژانت رو سربسته به گوش رضا رسوندم باورش نمیشد
مدام میپرسید: یعنی انقدر زود جواب داد؟
مطمئنی حاضره ایران بمونه؟
و من مجبور بودم مدام مطمئنش کنم
با مامان و آقاجون هم موضوع رو مطرح کردم و قرار شد شب بشینیم و حرف بزنیم
و شب همگی دور هم نشستیم تا حرف بزنیم!
آقاجون و مامان
رضا و رضوان و من و کتایون
و ژانت...
خانواده ی عمو نیومدن تا ژانت راحتتر حرف بزنه
همون ابتدای جلسه آقاجون گفت:
چون پدر و مادر دختر نازنینم حضور ندارن گفته باشم من طرف عروسم!
رضا لبخندی زد و کتایون فوری ترجمه کرد
به دنبال ترجمه ژانت با نگاهی که علاقه ازش سرازیر بود فارسی رو به بابا گفت: ممنون
علاقه قلبی جالبی بین آقاجون و مامان و ژانت به وجود اومده بود که حتی کمی جای حسادت دخترانه توش وجود داشت!
آقاجون کمی درباره رضا و تربیت و اعتقاد و شغل و موقعیت زندگیش حرف زد و مامان هم چند سوال از ژانت درباره گذشته و خانواده و برنامه ش برای آینده پرسید
بعد آقاجون از ژانت خواهش کرد:
_دخترم اگر راضی باشی چند دقیقه ای با
رضا حرف بزنید و سنگاتون رو وا بکَنید
ژانت بی تعارف از جا بلند شد: بله حتما
کجا باید بریم؟
لبخندم رو خوردم و رو به رضا اشاره کردم
رضا با خجالت گفت: تشریف بیارید
و بعد وارد حیاط شد و ژانت پشت سرش
مامان نگاهش رو از اونها گرفت و با ذوق گفت:
_الهی بگردم چقدر به هم میان!
ماشاالله این دختر چقدر بی ریا و خوش قلبه
کتایون لبخندی زد: ممنون لطف دارید
ناچار بود نقش تنها فامیل عروس رو به تنهایی ایفا کنه
طولی نکشید که برگشتن درحالی که چهره رضا از خنده سرخ بود و رد لبخند هنوز روی لبهاش نمایان
تا نشستن ژانت خیلی راحت و بی مقدمه گفت:
ما حرف زدیم
از نظر من هر زمان که لازم باشه میتونیم مراسم عروسی برگزار کنیم
فقط من یه شرط داشتم که به ایشون گفتم
حاجی فوری گفت: چه شرطی؟
رضا به سختی جواب داد:
_والا حاجی میگن که میخوان بعد از... ازدواج اینجا پیش شما زندگی کنیم!
مامان ذوق زده به طرف ژانت برگشت و صورتش رو بوسید: عزیز دلم چی از این بهتر
خدا حفظت کنه این که شرط نیست لطفه
ژانت با محبت دست مامان رو گرفت و روی چشمش گذاشت: خیلی دوستتون دارم
اونقدر مظلومانه ابراز احساسات کرد که لبهای مامان از بغض لرزید و براش آغوش باز کرد
و همین مراسم ساده شد مبنای ما برای اینکه قبل از رسیدن به تاریخ بازگشت من مهیای عروسی جمع و جوری برای رضا و ژانت بشیم تا زندگی مشترکشون رو آغاز کنن
با نگاهی به تقویم روز دهم دی ماه مصادف با ولادت حضرت زینب به عنوان قرار عقد و عروسی تعیین شد و همه برای تهیه مقدمات عروسی و چیدن طبقه ی بالا برای عروس و داماد بسیج شدیم
اما حالا کتایون که مطمئن شده بود ژانت موندنی شده برای برگشت به آمریکا مستاصل شده بود
مدام میگفت: ژانت که موندگار شد
توهم که شیش ماه دیگه برمیگردی!
مامانمم که اینجاست
من برم اونجا چکار!
و من هم میگفتم: خب بمون کی مجبورت کرده
اگرم نمیخوای بری خونه همسر مادرت بی پول که نیستی
خونه اجاره کن!
و بعد اون جواب میداد: تنها دلیل تعللم شرکته
خیلی براش زحمت کشیدم
نمیتونم ولش کنم
و باز من میگفتم: لازم نیست ولش کنی
به قول خودت از دور مدیریتش کن!
هر چند ماه یکبارم سربزن
ژانت هم مدام میگفت تنها مشکل زندگی توی ایران نبود کتایونه
اونقدر من و رضوان و ژانت طی این مدت باهاش حرف زدیم و دلیل و برهان آوردیم که قانع شد بمونه
اما گفت باید برگرده و چندماهی بمونه تا اموالش رو به پول تبدیل کنه و برای شرکت هم یک فکر اساسی کنه
بنابراین قرار بر این شد که تا قبل از شروع کلاسهای ترم جدید من و کتایون به آمریکا برگردیم
و چون میخواستیم بعد از عروسی بریم برای دوازدهم دی ماه بلیط گرفتم
***
مراسم عروسی ژانت و رضا از این جهت که هم عروسی برادرم بود و هم عروسی رفیق عزیزم بی نهایت لذت بخش بود
اما مثل تمام لحظات لذت بخش جهان خیلی زود به پایان رسید و بانگ رحیل در گوش من و کتایون طنین انداخت
روز دوازدهم دی ماه ۱۳۹۸ آخرین روز حضور ما در این منزل گرم بود و باز باید برمیگشتیم به همون جایی که هیچکدوم هیچ حس خوب و خاطره خوشی ازش نداشتیم
برای من اینبار ترک کردن خانه و کاشانه و پدر و مادر و رضوان و رضا و البته کشوری که همسرم توش نفس میکشید، سخت تر شده بود
کتایون هم با وجود ژانت و مادرش خیلی سخت دل میکند و فقط به امید همراهی من دلخوش بود
هول و حوش غروب بود که دوباره پرسید:
_دقیق چه ساعتی پرواز داریم؟!
گفتم: گفتم که
ساعت ده شب بلیط داریم واسه بغداد
از اونورم ساعت پنج صبح واسه آمریکا
باز تو دوحه توقف داره
بلیط بغداد گرفتم که این چند ساعت بینش رو بتونیم بریم کاظمین زیارت
سری تکان داد: خوبه
حال همه از رفتن ما گرفته بود و حال خودمون بیشتر
من اما فشار عجیبی روی قلبم افتاده بود که نفس کشیدن رو هم سخت میکرد اما به روی خودم نمی آوردم
بعد از شام با همه اهل منزل خداحافظی کردیم تا به فرودگاه بریم اما هیچ کدوم راضی به اون خداحافظی نشدن و تا فرودگاه همراهیمون کردن
و اونجا هم خانواده کتایون بهمون ملحق شدن
خداحافظی نسبتا طولانی مون تا پای پرواز طول کشید
ژانت که حسابی بدحال بود و رضا مدام دلداریش میداد
چندین بار در آغوشش گرفتم و از رضوان و رضا خواستم مواظبش باشن
حال مادر کتایون هم دست کمی از ژانت نداشت و کتایون تا لحظه رفتن مشغولش بود
وقت رفتن مادر کتایون از من التماس دعا داشت:
اول به خدا بعد به تو سپردمش
تو رو خدا مواظبش باش
با لبخند مطمئنش کردم: چشم خیالتون راحت سیما خانوم
کتایون که گویا از بقیه خداحافظی کرده بود همون لحظه کنارمون رسید و رو به من گفت: بریم؟
به موافقت سرتکون دادم اما قبل از رفتن رو به احسان گفت:
من توی سفر اربعین به شما خیلی زحمت دادم
حلال کنید
احسان خیلی آروم و متین جواب داد:
_زحمتی نبود
مواظب خودتون باشید اونجا
ان شاالله به سلامتی برمیگردید
به سلامت!
کتایون نگاهی به من کرد و بعد آهسته گفت: خیلی ممنونم
با اجازه تون
هر دو یکبار دیگه مادر هامون رو در آغوش گرفتیم و من دست آقاجون رو بوسیدم
کتایون هم با خواهرش خداحافظی کرد و پشت کردیم که بریم اما هر دو صورتمون خیس شده بود
ژانت و رضوان دوباره چند قدم پشت سرمون دویدن و به نوبت در آغوشمون گرفتن
این سختترین تجربه رفتن برای من و کتایون بود
سخت ترین لحظات عمرم رو میگذروندم
اما ناچار به رفتن بودیم و دلخوش به برگشتن
به زحمت رد شدیم و از پشت پنجره برای آخرین بار براشون دست تکون دادیم...
تا زمانی که هواپیما از زمین بلند بشه من و کتایون حرفی با هم نزدیم
اون سرش رو به شیشه تکیه داده بود و به بیرون زل زده بود و من هم به اتفاقات غیر منتظره این مدت که با سرعتی باورنکردنی زندگیمون رو دچار تغییرات اساسی کرد فکر میکردم
اما بعد سعی کردم سر صحبت رو باز کنم:
_نگران نباش خیلی زود برمیگردیم
اما کتایون چیزی رو به زبون آورد که حرف دل خودم هم بود:
_نمیدونم چرا انقد دلشوره دارم!
سعی کردم اعتنا نکنم:
چیزی نیست اضطراب جداییه
تا یه چیزی بخوری رسیدیم بغداد
میریم زیارت آروم میشی
چیزی نگفت و باز از پنجره مشغول تماشای زمین زیر پاش شد
حس غریب و غیر قابل وصفی داشتم
تلفیقی از اضطراب و دلهره و هیجان
حس میکردم روزهای سختی در پیشه...
چشمهام رو بستم به این امید که کمی آروم بشم
و برای فرار از این حال عجیب به چیزهای خوب فکر کنم
به امید؛
به روزهای خوب
به پایان خوشی که خدا وعده ش رو بهمون داده
به ضحی؛
اون آفتاب دم ظهری که همه جا رو روشن میکنه و سایه ها رو فراری می ده...
❌پایان❌
پ.ن: بزودی فایل پی دی اف رمان و فایلهای کتاب صوتی همینجا تقدیمتون میشه
برای ترجمه هم فکرهایی شده
اخبار مرتبط با چاپ و نشر رو هم همینجا پیگیری کنید
ممنون از همراهی و صبرتون🌷
التماس دعا...
کپی مجاز🦋
اینستاگرام
https://instagram.com/shin_alef_official?igshid=bqnda3ccs7ry
ایتا
https://eitaa.com/joinchat/1365966931C6f6bcfaad8
تلگرام
https://t.me/joinchat/AAAAAEqkD75BmgrtSeKTpA
🍃تالار نقد
https://eitaa.com/joinchat/1914306642Ce8f8367977
فایل پی دی اف رمان ضحی تقدیم مخاطبان نازنین؛
این فایل حاوی طرح اولیه ست و ممکنه به مرور رمان تغییرات و تکمیلات داشته باشه که نسخه آپدیت ارسال میشه
منتظر کتاب صوتی و ترجمه رمان هم باشید
اگر هم بنا بود رمان فصل دومی داشته باشه همینجا ارائه میشه
خلاصه هر خبری شد همینجا خبرتون میکنم
برای ضحی و من؛ خیلی دعا کنید♥️
#شین_الف
39.57M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🍃♥️
رمان #ضحی
بقلم #شقایق_آرزه
#نسخه_صوتی
#قسمت_اول
#بخش_1
○•پیج اینستاگرام نویسنده•○
https://instagram.com/shaqayeqareze?utm_medium=copy_link
.
#نذر_فرهنگی #نذر_کتاب
#انتشار_حلال
کانال ایتا🦋👇🏻
https://eitaa.com/joinchat/1365966931C6f6bcfaad8
39.92M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🍃♥️
رمان #ضحی
بقلم #شقایق_آرزه
#نسخه_صوتی
#قسمت_اول
#بخش_2
○•پیج اینستاگرام نویسنده•○
https://instagram.com/shaqayeqareze?utm_medium=copy_link
.
#نذر_فرهنگی #نذر_کتاب
#انتشار_حلال
کانال ایتا🦋👇🏻
https://eitaa.com/joinchat/1365966931C6f6bcfaad8