تکنیک های عملیات روانی ⭕️ در تکنیک‌های اقناعی رسانه تکنیکی هست به اسم « #دروغ_بزرگ» این تکنیک می‌گه دروغ هرچقدر بزرگ‌تر و بی‌دلیل‌تر باشه؛ برای اقناع عمومی بهتر جواب می‌ده. چیزی شبیه ادعای عمدی زدن هواپیما توسط سپاه. چیزی که هیچ دلیل منطقی عقلایی نمی‌تونن براش بیارن. تکنیک بعدی که بسیار جواب می‌ده؛ « #تکرار» هست. یک حرفی رو ولو دروغ اونقدر پربسامد تکرار کن و به عبارتی مخاطب رو با اون خبر بمباران کن که مخاطب هرجا سر می‌چرخونه همون حرف رو ببینه و بشنوه. احتمالا با این تکنیک در روزهای آتی مواجه خواهید شد. تکنیک بعدی « #مارپیچ_سکوت» هست که با هم‌صدایی رسانه‌ها ایجاد می‌شه. اینطوریه که وقتی ببینی عمده‌ی رسانه‌ها یک حرف رو می‌زنن، حتی تو مطمئنی نادرسته؛ تو و همه کسانیکه مثل تو فکر می‌کنن تصور می‌کنید در اقلیتید و صداتون نمیرسه، همگی سکوت می‌کنید، گرداب سکوت عمیق‌تر و دروغ تایید می‌شه. #سواد_رسانه

🌱 باورهایت را داد بزن 🌱 ❌مارپیچ سکوت 🔹 در مغازه‌ای بودم که مرد مسنِ اتوکشیده‌ای در ورودی مغازه ایستاد و خطاب به فروشنده از خرید و گرانی صحبت کرد، در انتها، گرانی را همراه با ناسزایی به ناکارآمدی نظام و انقلاب نسبت داد و گفت قصدم این است مردم را وادار به سروصدا کنم. فروشنده از سر بی‌میلی جوابش داد و گفت: ۴۰سال پیش کجا بودی؟ 🔹 از مغازه بیرون آمدم، پیرمرد را دیدم که حرف‌های خود را برای دیگری تکرار می‌کند.... نمی‌دانم کار او از سر ناآگاهی بود یا عامدانه، اما هر چه بود او داشت «باور» اشتباه خود را «جار» می‌زد. 🔹 بسیار به این ماجرا اندیشیدم؛ به خاطر آوردم زمانی را که دانشگاه قبول شدم. از آنجایی که تا دانشگاه حدود دو ساعت فاصله بود، مواقعی که خوابگاه نبودم، به اصرار مادر برای بیشتر ماندن، برای رفتن به کلاس ساعت۸، صبح زود آماده می‌شدم. 🔹 یک روز قبل از نماز صبح به همراه پدر راهی ترمینال شدم. مینی‌بوس کم کم داشت پُر می‌شد که وقت اذان شد. هوا سرد بود و نیمه راه پُربرف، به همین دلیل، ماشین تا مقصد توقف نداشت و آن وقت خورشید طلوع می‌کرد. نمازخانه بسته بود؛ از پدر خواهش کردم از راننده بخواهد، فرصت دهد تا نماز بخوانم. کیسه پلاستیکی همراهم بود، همان‌جا پهن کردم که راننده از صندوق عقب ماشین، زیراندازی آورد. نمازم تمام شد، اما نماز مسافرین، کنار خیابان تازه شروع شد. راننده به پدرم گفته بود، دختر شما دختر من است، کرایه‌اش با من.... 🔹 بارها و بارها مشابه این اتفاق را دیدم و بارها و بارها با خود اندیشیدم که از کِی مردم در بیان باورها و اعتقادات خویش اینقدر «سربه‌زیر» شدند؟ چرا بر سکوت دستِ پیش دارند و در ابراز پایِ لنگ؟ آن وقت تنها جوابم این بود... شاید خجالت می‌کشند یا شاید بیم مسخره شدن دارند یا شاید فکر می‌کنند در اعتقادات تنهایند؟ 🔹 اما، سیل خروشان مردم را در ۲۲بهمن، تجمع ۹دی، تشییع شهدا به‌ویژه شهید حججی و حاج‌قاسم و حالا در هم‌خوانی «سلام فرمانده» شاهد بودم. دیدم که در شرایط کرونا، «هم‌دست» برای ساخت ماسک و «هم‌دل» برای کمک به مومنان شب و روز نداشتند. اما هنوز سوالم بی‌پاسخ بود، چرا در «بیان» آنچه معتقدند، «ساکتند»؟ 🔹 به تازگی دریافتم دشمنان ما در جنگ نرم، روشی موسوم به «مارپیچ سکوت» دارند که برای عملیات روانی در کشورِ هدف به کار می‌گیرند. مارپیچ سکوت، دالانی فرضی است که دیواره‌های آن رسانه‌ها هستند. دشمن اعتقادات و باورهای جامعه هدف را درون این مارپیچ می‌ریزد و از طریق رسانه‌های وابسته خود چنین القا می‌کند که باورهای «اکثریّت» جامعه در «اقلیّت» است و باورهای مورد نظر خود را خواست «اکثریّت» معرفی می‌کند. و این، پاسخِ سوال من است. 🔹 حماسه‌آفرینی امروزِ مردمِ انقلابی و مومن در «بیان» است. همان‌طور که «اقلیّت» باورهای غلط خود را «جار» می‌زنند، مردم انقلابی باید فرهنگ و باورهای خود را با صدای رسا «داد» بزنند؛ تا همدیگر را به همراهی هم دلگرم کنند و جرات گفتن آن را در خود زنده نگهدارند. اگرچه همبستگی فرد به فرد مهم است، اما آنچه سبب توفیق حداکثری می‌شود، همراهی حکومت است، چراکه، اگر ساختار اجتماعی مبتنی بر توحید و معنویت باشد، هدایت اکثری جامعه به سوی کمال امری «طبیعی و اکثری» و خواهد شد. ✍ ستاره کرمی #همراهی_مومنانه #مارپیچ_سکوت #بیان_باورها

این همه خشم از کجاست؟! 🔺حتما شما هم به افرادی برخوردید که الزاما دشمنی ندارند اما بسیار خشمگین اند. در اغتشاشات هم شرکت نکردند، ولی عصبانی اند. از سبعیت اغتشاشات نیز اعلام برائت کردند اما برآشفته از مسوولین اند. سوال اینست که این جریان چطور به این نقطه خشم و غضب رسیده است و مواجهه با این افراد به چه نحوی است؟ 🔹پاسخ اینست که خشم این جماعت منحصر به این ایام نیست. این خشم میوه سالها عملیات رسانه ای شیطانی است. اما طی کدام فرآیند؟ چطور یک آدم منتقد و معترض تبدیل به یک انسان خشمگین و عصبی می شود؟ 🔹 سوال دقیقتر؛ آیا میشود یک نفر را به نقطه جنون رساند یا افسرده کرد؟ بله. کافیست "گذشته" و "آینده" او به گروگان رود. القای اینکه گذشته اش به تباهی رفته و آینده اش در بن بست است. رسانه های ضدانقلاب در یک جمله تنها برای همین دو گزاره ذهنی، آرایش گرفته اند؛ با دو مرحله. 1⃣ یکم. نقطه جوش فرض کنید شب و روز با اخبار سیاه بمباران ذهنی شوید. فقط تلخی؛ اخبار ریز و درشت از آسیب ها. راست و دروغ. بااهمیت و بی ارتباط به نیاز و زندگی شما. با این همه چه تصویری از اوضاع پیدا می کنید؟ روشن است. سلامت روح و جسم فرد نابود می شود. این گزاره ها را حتما در کامنت اخبار منفی زیاد دیده اید: "هر دم از این باغ بری میرسد"، " همه چی مون به همه چی مون میاد"، "تا بوده همین بوده"، "هر روز بدتر از دیروز" و... این جملات نغمه مشترک کسانی است که در محاصره اخبار سیاه اسیر شدند. 🔸بنابراین در گام اول کاری می کنند که جز سیاهی نبینید و طبیعی است که سیاهی امروز را به پای چهل سال مسیر طی شده بدانید. 🔸یعنی نه تنها اخبار خوب را به جهت محاصره رسانه ای نمی بینید و بلکه اگر هم با اخبار خوب مواجه شوید به جهت حساسیت اخبار بد، ذهن تان ناخواسته آنها را فیلتر می کند چراکه ترس بیشتر برانگیخته می کند تا خوشی. 👈همین؟ خیر. گام دوم مهمترست. 2⃣ دوم. نقطه خشم گام دوم تیر خلاص به مخاطب است وقتی که به او می گویند این سیاهی ها صرفا ناشی از خصومت حکومت با آنهاست. اینجاست که پروژه هیولاسازی با استقرای ناقص رقم می خورد. 🔸اینجاست که مخاطب احساس می کند آن راه طی شده سیاه که امروزش را ویران کرده است، ثمره یک حاکمیت اهریمنی است. اینجاست که امیدش برای اصلاح از بین می رود و آینده را در بن بست کامل می بیند. 👈نقطه جوش و خشم اینجا بهم میرسند. 🔻 اما چه باید کرد؟ 🔹متاسفانه برخی از مسوولین در تصوری ساده لوحانه خیال می کنند این فرآیند طبیعی در رسانه است و گریزی نیست. حال آنکه چنین نیست و در یک جمله باید گفت هیچ کشوری این یله سازی ناشیانه را تحمل نمی کند. چراکه این فرآیند، خارج از پیام رسانی به معنای متعارف است و با ابزار جنگ شناختی و شبکه ای، ناخودآگاه مخاطب را درگیر می کند و نه خودآگاه؛ توضیحش بماند. 🔹امان از این سادگی بی امان. اما نقش من و شما 🔹در عصر شبکه باید همه ما شبکه ارتباطی مان را کشف کنیم و نقش یک رسانه فعال را در این شبکه بازی کنیم. این شبکه هر اندازه و به هر ابعادی باشد مهم نیست؛ دوست و فامیل و غیره. مهم انتقال پیام به مخاطبینی است که اگر من و شما برای آنها قدمی برنداریم ممکن است هیچ صدای حقی به آنها نرسد. 🔻 چه کنیم؟ دقیقا نقطه مقابل دوگام دشمن در سه اقدام؛ 1⃣ یکم. پمپاز خبر خوب مخاطب امروز ما با بسیاری از توفیقات و قله های فخرآور آشنا نیست. محاصره هراس انگیز از اخبار بد را بشکنید. 2⃣ دوم. علت یابی دقیق مشکلات بسیاری تصور می کنند مشکلات امروز صرفا ناشی از خصومت نظام است. سهم دشمن خارجی و سهم تصمیمات غلط و سهم موانع فرهنگی و نهادی و البته سهم بی تدبیری ها و ناشایستگی ها باید دقیق شود. سهم بافته ها و بزرگنمایی رسانه ای نیز. 3⃣ سوم. مطالبه تغییر ما نیازمند تغییر و اصلاحیم. این پیام باید منتقل شود که کسی وضع موجود را بی نقص نمی داند اما مهم اینست که در مسیر اصلاحیم و در حرکتیم. 👆این سه گام باعث میشود مخاطب معترض ولو عصبانی هم آرامش بگیرد و امیدوار. 👈 خلاصه اینکه همه مسوولیم. همه رسانه ایم. همه پیامیم. فراموش نکنیم تا آخرین نفری که در حلقه ذهنی تروریست های وطنی گرفتار است این فتنه ادامه دارد. #مارپیچ_سکوت #سواد_رسانه

♨️🎥ببینید| چگونه ترس از انزوا، افراد و نخبگان جامعه را به #گرداب_سکوت گرفتار می‌کند... ✍امروز از اصلی‌ترین تکنیک‌های ایجاد #مارپیچ_سکوت برای تحقق سناریوی خطرناک #اندلسی_سازی ارعاب، تمسخر و تخطئه کسانی است که در هر سطحی بدنبال اقامه‌ی فریضه‌ی امربه‌معروف‌ونهی‌ازمنکر هستند؛ بدین منظور، رسانه‌های معاندان خارجی و صورتی‌‌های داخلی به‌مانند دولبه‌ی یک قیچی عمل می‌کنند!