تحول تاریخی چهل ساله ایران تحول مفهوم «پرولتاریا»: دهه 50: خلق دهه 60: مستضعفان دهه 70: دهک اقتصادی دهه 80: آسیب اجتماعی دهه 90: متقاضی دریافت بسته «امنیت غذایی» - حاشیه‌نشین شهری تحول «الگو»: دهه 50: چه‌گوآرا، برادران رضایی و خسرو گلسرخی دهه 60: محمد جهان‌آرا دهه 70: هامون - حاج کاظم دهه 80: صادق هدایت (ادبی‌ها و هنری‌ها)، شهرام جزایری دهه 90: کیم کارداشیان، دن بیلزریان تحول «مطالعه»: دهه 50: «مبارزه مسلحانه؛ هم استراتژی هم تاکتیک»، «مادر» (ماکسیم گورکی)،«حسین وارث آدم» (علی شریعتی) دهه 60: داستان راستان دهه 70: کلیدر - بامداد خمار دهه 80: «قورباغه‌ات را قورت بده»، «چه کسی پنیر مرا برداشت؟» دهه 90: «هری پاتر» تحول مفهوم «بورژوآ»: دهه 50: بورژوآ دهه 60: امت دهه 70: طبقه متوسط جدید دهه 80: ملت بزرگ دهه 90: همه آمدیم تحول مفهوم «سرمایه‌دار»: دهه 50: طاغوت دهه 60: اسلام آمریکایی دهه 70: تکنوکرات دهه 80: بخش خصوصی عزیز دهه 90: کارآفرین - بدهکار بانکی تحول مفهوم «جوانان»: دهه 50: مبارز دهه 60: شهید دهه 70: دانشجو دهه 80: بیکار دهه 90: آقازاده تحول «رابطه زن و مرد»: دهه 50: همرزم- رفیق دهه 60: خواهران-برادران دهه 70: خواستگار-عروس دهه 80: پارتنر (شریک ...) دهه 90: لانگ دیستنس تحول مفهوم «عشق و حال»: دهه 50: چاتانوگا، شکوفه‌نو، 55% میکده، هتل رامسر دهه 60: سریال آینه دهه 70: پیتزا شهرام دهه 80: دور دور دهه 90: کُک پارتی، پول پارتی، تکیلا، آنتالیا، ایروان تحول «اسامی»: دهه 50: کیوان، روزبه ،سیامک، مریم، ژاله، ژیلا، ستاره دهه 60: مقداد، یاسر، عمار، میثم، طاها، یاسین، زینب، فاطمه، مریم، نرگس دهه 70: نیما، میلاد، کوشا، سارا، نیلوفر، کیمیا دهه 80: امیرعلی، آرتین، محدثه، پرنیان، هانیه، عرفان دهه 90: آیسا، سایا، روژا، راژی، آینا، نایا، ژابی، سانیا، راشا، محمد پژمان، محمد رامتین، علی ارسلان، نازنین زهرا، کلثوم مهسا، فاطمه ساناز تحول «سلیقه سینمایی»: دهه 50: پدرخوانده، بربادرفته دهه 60: ارتش سری دهه 70: هفت، بزرگراه گمشده دهه 80: فرندز دهه 90: دیشب باباتو دیدم آیدا، هایلایت، 50 کیلو آلبالو، شهرزاد تحول «دانشگاه»: دهه 50: میدان مبارزه دهه 60: سنگر دهه 70: تربیت تکنسین دهه 80: جفت یابی دهه 90: استندآپ کمدی، جشنواره غذا تاریخ تحول «مبارزه»: دهه 50: خیابان دهه 60: زندان دهه 70: صندوق رای دهه 80: ان.جی.او دهه 90: تلگرام تاریخ مختصر کلی: دهه 50: انقلاب - حذف دهه 60: جنگ - حذف دهه 70: سازندگی/خصوصی‌سازی - حذف دهه 80: اصلاحات/خصوصی‌سازی - حذف دهه 90: عدالت/خصوصی‌سازی - حذف تا 1400: اعتدال/خصوصی‌سازی - حذف #یک_فنجان_تفکر 💡مجله کتاب زندگی👇 http://eitaa.com/joinchat/3679191054C61d65e7383

یک یهودی مجوز مهاجرت از روسیه به اسراییل را کسب کرد هنگام خروج از روسیه در فرودگاه مامور وسایل او را چک کرد یک مجسمه دید از او پرسید : این چیه ؟ . مرد گفت : شکل سوالت اشتباهه آقا ؟ بپرس این کیه ! این مجسمه لنین مرد بزرگ روسیه است که توی تمام کشور عدالت و دموکراسی برقرار کرد . من هم برای بزرگداشت این شخص مجسمه اش همیشه همراهمه ، مامور گمرک گفت : درسته آقا ، بفرمایید ... . در فرودگاه اسراییل مامور گمرک هنگام تفتیش مجسمه را دید و از یهودی پرسید : این چیه ؟ مرد گفت : بگو این کیه ؟ گفت این مجسمه مرد منفور و دیوانه ای است که من را مجبور کرد از روسیه برم بیرون ، مجسمه اش همیشه همرامه که تف و لعنتش کنم ... مامور گمرک گفت : بله درسته آقا ، بفرمایید ... . چند روز بعد که یهودی توی خونه اش همه فامیل را دعوت کرد ... پسر برادرش مجسمه را روی طاقچه دید وپرسید : این کیه ؟ مرد گفت پسرم سوالت اشتباهه ، بپرس این چیه ؟ . این ده کیلوگرم طلای ۲۴ عیاره که بدون عوارض گمرکی از روسیه به اینجا آوردم !!! « سیاست یعنی اینکه یک حرف را به مردم به صورتهای مختلف بیان کنی » #یک_فنجان_تفکر 💡مجله کتاب زندگی👇 http://eitaa.com/joinchat/3679191054C61d65e7383

جمهوری کودکان! و سخنان حجت الاسلام دکتر محمد رضا زائری ✍ یاسر عرب ✅حسنا می خواست برود سرسره سوار شود. اما پله ی اولی که باید روی آن قدم می گذاشت خیلی بلند بود! تقریبا تا کمر اش. سازه ی سر هم شده برای بازی، از همین مدل های تاب و سرسره ی پیش ساخته بود که بعدا باید متناسب با پارک محل نصب، برای آن، پله می گذاشتند. (که نگذاشته بودند) ✅بچه ها اما این تحدید را تبدیل به فرصت کرده، کفش و جورابهای شان را در آورده و به عکس از سرسره پا برهنه بالا می رفتند. پدر و مادر ها هم راضی بودند! چه فرق داشت؟ بازی بود دیگر! لحظاتی بعد با چند تکه تاتمی ِبلا استفاده پله ای موقت برای سازه ساختم و روند سرسره بازی بچه ها طبق روال از سر گرفته شد. ✅من ندیده و نشنیده ام که یک شهردار یا معاونت فضای سبز اش برای ساختن پارکِ کودکان، خود بچه ها را دعوت کند و از ایشان بخواهد پارک مورد علاقه خود را نقاشی کنند و سپس خودشان نقاشی را از میان آثار انتخاب یا تلفیق کرده و همان نقاشی در فرایندی مهندسی در حد امکان تبدیل به پارک کودکان شده باشد. ✅بعضی دوستان شاید بگویند در ساز و کاری که شیرهای آبخوری پارک ها (و همه جزییات مبلمان شهری) متناسب با قد بزرگسالان طراحی می شود چه جای این ایده های فضایی! یا در مملکتی که هر روز یک جای اش فریاد بالا می رود و باتوم پایین میاید، دیگر نوبت به این ایده های سانتی مانتال می رسد؟ اما من هم یادآوری می کنم که اصلاحات در این دیارِ فرایندهای معکوس همواره از صف به ستاد و از نهضت به نهاد قابل تسری بوده است، نه به عکس! ✅اسم نگارنده را که گوگل کنید شاید کتابهای کودکی برایتان به نمایش درآید البته مدتهاست نتوانسته ام برای کودکان بنویسم (بعد از توقیف رمانِ «شنگی») اما بواسطه چند سال کار کتابخانه ای، فضای ادبیات کودک و نوجوان را خوب لمس کرده ام. آنجا هم یک جور پارک است! چطور؟ از بزرگترین مشکلات حوزه ی نشر مجلات و کتابهای کودک این است که بزرگسالان آنها را می نویسند، بزرگسالان آنها را ممیزی و چاپ می کنند و بزرگسالان از میان آنها اثر برگزیده و شاذ انتخاب می کنند و به بزرگسالان دیگر جوایز نفیس و ارزنده می دهند! ✅کودکان در این میان نقش و "سهم" چندانی ندارند. البته استثناء هم داریم مثلِ نشریه ی عروسک سخنگو یا مجموعه هایی دیگر که شاید هستند و من نمی شناسم. نشریاتی که بخش عمده ی آنها داستانهای کودکان برای کودکان است. و حال هوای آنها متناسب با ذهن خیال پرداز ایشان. اما مشکل فقط پارک و کتاب و نشریه است؟ خیر! کودکان با جمعیت 13 میلیونی در ایران از سینما نیز نصیب چندانی ندارند! حتی در همین موارد اندک آثار سینمایی کودک کدامیک مورد توجه جدی بچه ها قرار گرفت؟ (دهه شصت را بیاد بیاورید با سالیانه دو جین آثار سینمایی کودک) ✅نه پارک و نه کتاب و نه مجله و نه حتی تئاتر و سینما و نه حتی تر مبلمان شهری هیچکدام این صورت ها مسئله اصلی نیست. بلکه درد اساسی عدم "توجه" و شکوفایی "اراده" و بستر سازی برای "مشارکت" کودکان، در وجوهی است که سهم ذاتی خود کودک است. علی رغم مکانیزم های اداری و بزک دوزک میکی موسی با زیبایی شناسی زوری کمپانی والت دیزنی و شرکا! یا حتی به اسم اسلامازیسیون کردن فرهنگ کودکان! ما بزرگتر ها به شکلی کاملا عمودی و فرمایشی، مکان و محتوا و فرم دلبخواه خودمان را به عنوان سرگرمی، فرهنگ، و آموزش، بر سرکودکان آوار می کنیم. ✅وقتی شاکله ی شخصیتی و درختچه ذهنی کودکان منتظر، منفعل و مصرف کننده بار آمد وقتی جانمایی موقعیت ها و داده ها موجب کسالت کودک است،ده سال بعد دیگر چه توقعی برای داشتن جامعه ای نوآور، شجاع،خلاق و مبتکر؟ جمهوری کودکان جایی است که آنها بتوانندسهم خود را از زندگی و امکانات شهری و صنعت سرگرمی و فرم پارکها و.. و.. داشته باشند و در تولید این سهم "نقش آفرینی" کرده "مشارکت" نموده "آزمون و خطا" کرده و در نهایت "رشد" نمایند. ✅یادم آمد از وضعیت مساجد مان و خاطره ی قسمت سوم مستند "کدام مسجد؟" (که جایی اکران نشد!). برشی که از این قسمت انتخاب کرده ام، سوال من از کودکان است که مسجد دلپذیر از نظر شما چه جور جایی است؟ و جوابهایی که آدمیزاد را به تامل وا می دارد و ثابت می کند کودکان بسیار بیشتر از تصور ما درک واقعی از زیبایی شناسی دارند.حجت السلام دکتر محمد رضا زائری هم نکاتی را در تبیین سخنان کودکان بیان کرده اند که شنیدن اش خال یاز لطف نیست. ویدئو را بازکنید و ببینید اگر فرمان ساخت مساجد (ولو قسمتی متعلق به خودشان) دست کودکان باشد با چه نوع مسجدی روبرو خواهیم بود؟ ✅جمهوری کودکان اگر نه بسیار خوش آیند ما باشد، این مشکل ماست، نه کودکان! #یک_فنجان_تفکر 💡مجله کتاب زندگی👇 http://eitaa.com/joinchat/3679191054C61d65e7383

تا حالا این نصیحت رو شنیده بودید ؟ #آیت_الله_فاطمی_نیا (اگر مناسب دیدید، خوب است برای دیگران هم بفرستید تا در ثواب این امر به معروف سهیم باشید.) #یک_فنجان_تفکر ☕️ 💡مجله کتاب زندگی http://eitaa.com/joinchat/3679191054C61d65e7383