🔷سه مرحله از تصمیمات ترکیه در قبال بحران سوریه🔷 🔻#دولت_ترکیه در قبال مسائل #سوریه با دو منطق در حال تصمیم گیری است. نخست ابعاد ناسیونالیستی که در قالب بحث #نئوعثمانیسم ِ نظریات #احمد_داووداغلو پایه ریزی شد. دوم، عقبه اسلامگرایانه ی افراطی و شبه سلفی که با روی کار آمدن #حزب_عدالت_و_توسعه می توان آن را کاملاً عینی توصیف کرد. وجود افرادی چون نجم الدین اریکان (استاد اردوغان)، احمد داوود اغلو و در نهایت #رجب_طیب_اردوغان در تاریخ سیاسی معاصر ترکیه باعث آن شده که تصور ما بر محافظه کاری اسلام گرایانه و نیز #ناسیونالیسم شبه فاشیستی در قبال بحران سوریه رنگ واقعیت به خود بگیرد. 1⃣اما ترکیه در روزهای نخست اوج گرفتن #داعش و بازی #عربستان_سعودی و متحدان عبری–غربی خود سعی بر آن داشتند تا با ایجاد کانال های اقتصادی و اعتقادی نسبت به گروه های تروریستی سوریه ارتباط هایی برقرار نمایند. البته در عملی کردن این موضوع تا حدود زیادی موفق بودند، اما با روشن تر شدن اهداف سیطره جویانه و قدرت طلبی ترک ها در منطقه، دیگر ضلع #اسلام_محافظه_کارانه یعنی عربستان سعودی با تقویت ابعاد نظامی مخالفان #بشار_اسد (گروه های تحت حمایت) سعی بر آن داشتند تا بازی سوریه را در دست بگیرند. از این مقطع سیاست های اردوغان بر ضد دولت قانونی سوریه رنگ و بوی بیشتری به خود گرفت. 2⃣با ورود به مرحله دوم بحران سوریه یعنی آغاز پیروزی های پی در پی #جبهه_مقاومت در شام و عراق، گردش نسبی ترکیه از مواضع همسو با غرب آغاز شد؛ ترکیه سعی کرد که این موازنه قدرت را در چارچوب حضور در منطقه #عفرین آشکار سازد. ادعای صلح طلبی ارتش ترکیه (استفاده از نام #شاخه_زیتون برای این عملیات توسط اردوغان) و حضور او در مناطق کردنشین سوریه از نوع برخود نظامی ارتش ترکیه با ساکنین سوری غیر نظامی کاملاً واضح است. بدون شک این حضور را می توان بر اساس راهبردی در نظر گرفت که در آن ترکیه سعی بر تأثیر گذاری بیشتر در مذاکرات خود با ایران و روسیه داشته [اتخاذ دست بالاتر در مذاکرات] و همچنین حفظ مسئله ی آتش و بحران در سوریه (بر حسب منافع غرب) تحلیل کرد. سیاست های منفعت طلبانه ی ترکیه در بحران سوریه به این نقطه ختم نمی شود و مرحله ی سومی را نیز در بر می گیرد. 3⃣در مرحله ی سوم از مسئله ی بحران سوریه و نقش ترکیه می توان به بمباران محدود آمریکا و متحدان غربی آمریکا اشاره کرد. ترکیه به هیچ وجه نمی تواند از شراکت های سیاسی–تجاری خود با #رژیم_صهیونیستی [صادرات سالیانه حدود 5 میلیارد دلاری به اسرائیل / منبع: شای کوهین، سرکنسول رژیم صهیونیستی در ترکیه ] و نیز ایالات متحده آمریکا (در ابعاد سیاسی) چشم پوشی کرده و در یک اقدام سیاسی واضح و آشکار نسبت به براندازی دولت قانونی سوریه و شخص بشار اسد اظهار نظری همراستا با جبهه غربی می کند. اما نکته ای که ذکر آن باعث تحلیل درست تر از اظهار نظر قابل پیش بینی ازدوغان در خصوص بمباران سوریه شده، ریشه یابی این اظهارات است. آغاز سرخوردگی اردوغان پس از شکست راهبردهای ترکیه در روزهای #آزاد_سازی_حلب بود. این مسئله در کنار جای نگرفتن در هیچ کدام از دو جبهه اصلی میدان سوریه (مقاومت و غرب)، عمق عصبانیت دولت ترکیه را نسبت به روحیه تخاصمی آن ها در سوریه توجیه می کند. 🔻در این میان #روسیه نیز به دلیل آن چه که راهبرد جلوگیری از هم پوشانی عربستان سعودی و ترکیه (البته در سال های نخستین جنگ با داعش) تفسیر می شد، سعی بر آن داشت که ترکیه را نسبت به هم فکران عربی خود دور نگاه دارد اما نوع برخورد دولتمردان کشورهای عربی با ترکیه به صورت کاملاً اتوماتیک این جدایی را تسهیل بخشید. 👌در هر صورت با بررسی حضور سه مرحله ای ترکیه در بحران سوریه باید خاطر نشان کرد که وضعیت نابسامان سیاست ترکیه در قبال دو جبهه غربی و جریان مقاومت در منطقه و نیز اختلافات شدید سیاسی داخلی پس از #کودتای_نافرجام در این کشور می تواند آینده نافرجامی را نسبت به تصمیمات منطقه ای ترکیه به وجود آورد. ترکیه در وضعیت امروزی در خصوص همسایگی با ایران، هم پیمانی با آمریکا، همفکری دینی با جریان های عربی (به بهانه سلطه ی نظری بر #جهان_اسلام) و مسئله ی کردهای سوریه در مانده و حمله ی اخیر او به عفرین و نیز اظهارات مداخله جویانه اش در خصوص دولت قانونی بشار اسد بیشتر شبیه غرش های درنده ای بدون دندان است. ✍ #نورالدین_حداد @didehban313