eitaa logo
دکتر کبری خزعلی
127 دنبال‌کننده
14.3هزار عکس
15.3هزار ویدیو
225 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از احمدحسین شریفی
🟢وای به روزی که بگندد نمک 🖊احمدحسین شریفی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔻درخواستی از مسؤولان محترم وزارت بهداشت و مسؤولان محترم نظام پزشکی کشور و همچنین مسؤولان محترم قضایی کشور در خصوص شراب‌خواری عده‌ای از پزشکان 🔸یکی از خبرهای شوک‌آور در چند روز گذشته این بود که عده‌ای از پزشکان و متخصصان کشور در یک تجمع مختلط و بدون رعایت حدود و مرزهای شرعی و اخلاقی، در شیراز دور هم جمع شده و به شرب خمر و انواع دیگری از ناهنجاری‌ها مشغول شده‌اند که در این میان وضعیت جسمی ۲۹ نفر از آنان به دلایلی (از جمله شرب خمر) وخیم شده و در نهایت یکی از آنها می‌میرد، برخی به کما می‌روند و برخی دیگر دیالیز می‌شوند و برخی نیز هنوز در بیمارستان بستری‌اند و .... 🔹همگان می‌دانیم که از نگاه اسلام شرب خمر از محرمات قطعی است. از جمله مهم‌ترین نکاتی که به عنوان فلسفه یا حکمت تحریم شراب‌خواری بیان شده است، «صیانت از عقل و شرافت و عفت و حیاء و انسانیت» است. به تعبیر دیگر، گفته شده است که شرب خمر موجب زوال عقل، عامل فسادهای عقیدتی و اخلاقی و جنسی و جسمی، و به طور کلی، کلید همه انواع شرور و فسادهای فردی و اجتماعی است. به عنوان نمونه: علیه السلام در بیان فلسفه احکام و ارزش‌های دینی می‌فرماید خداوند برای حفاظت از عقل (به عنوان فصل ممیز انسان از سایر حیوانات) شرب‌خمر را حرام کرد: «تَرْكَ شُرْبِ الْخَمْرِ تَحْصِيناً لِلْعَقْل‏» علیه السلام فرمودند: شُرْبُ الْخَمْرِ مِفْتَاحُ كُلِّ شَرٍّ؛ شراب‌خواری کلید همه بدی‌هاست. و علیه السلام درباره فلسفه حرمت شرب خمر می‌فرماید: إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى حَرَّمَ الْخَمْرَ لِمَا فِيهَا مِنَ الْفَسَادِ وَ بُطْلَانِ الْعُقُولِ فِي الْحَقَائِقِ وَ ذَهَابِ الْحَيَاءِ مِنَ الْوَجْهِ وَ إِنَّ الرَّجُلَ إِذَا سَكِرَ فَرُبَّمَا وَقَعَ عَلَى أُمِّهِ أَوْ قَتَلَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّه‏ ...؛ خدای متعال شراب را به دلیل «فسادی که در آن هست» و «تباه‌سازی عقل» و «ناتوان‌سازی آن در درک حقایق» و «از میان رفتن آبرو و حیاء» حرام کرده است. و زمانی که مردی مست می‌شود چه بسا به مادر خودش هم تجاوز کند یا بی‌گناهی را به قتل برساند....» 🔸مع الاسف دسته‌جمعی عده‌ای از پزشک‌نمایان کشور موجب بدنامی جامعه پزشکی و بی‌اعتمادی مردم به این قشر خدوم و تأثیرگذار در جامعه شده است. آنچه که این بی‌اعتمادی را تشدید کرده است این است که تاکنون تنها مواجهه رسمی مسؤولان مربوطه با این پدیده شنیع و فساد آشکار، پیام تسلیتی بود که رئیس علوم پزشکی جهرم برای یکی از تلف‌شدگان این جمع صادر کردند و در وصف او چنان نوشتند که گویا یک عارف الهی و عالم ربانی از دنیا رفته‌اند! 🔻به هر حال، کمترین توقع از مسؤولان مربوطه این است که اولاً، به صورت شفاف موضع‌گیری خود را در قبال چنین رفتار شنیعی مشخص کنند؛ ثانیاً، نحوه برخورد با این افراد را به صورت عمومی و آشکار اعلام کنند؛ ثالثاً، به مردم اطمینان دهند که از این به بعد اجازه طبابت به چنین افرادی نخواهند داد؛ و رابعاً، با اخراج همیشگی آنان از جامعه پزشکی، این لکه ننگ را از دامن مقدس طبابت و پزشکی ایران اسلامی برای همیشه پاک کنند. @Ahmadhoseinsharifi 🌹
هدایت شده از احمدحسین شریفی
🟢علم نافع، علم مولد و جامعه دانش‌بنیان 🖊احمدحسین شریفی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔸در روایات و ادعیه اسلامی تأکید ویژه‌ای بر «علم نافع» شده است. خطاب به فرزندشان امام حسن علیهما السلام می‌فرمایند: وَ اعْلَمْ أَنَّهُ لَا خَيْرَ فِي عِلْمٍ لَا يَنْفَعُ؛ در دانشی که سود ندارد، خیری نیست. مسأله علم نافع در نظام ارزشی اسلام تا آنجا اهمیت دارد که از دعاهای همیشگی (ص) در تعقیبات نماز این بود که: اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ عِلْمٍ لَا يَنْفَع‏؛ پروردگارا از علمی که سود نداشته باشد به تو پناه می‌برم» 🔻از اینجا دانسته می‌شود که هر دانشی لزوماً «خوب» نیست؛ علم ذاتاً ارزشمند نیست؛ علمی که برای فرد یا جامعه اسلامی ضرر داشته باشد و یا حتی نفعی در پی نداشته باشد، در نظام ارزشی اسلامی، «فاقد ارزش» و حتی ممکن است «ضدارزش» باشد. 🔹علم نافع، یعنی علمی که برای فرد یا جامعه اسلامی سودمند باشد. علمی که جامعه را عالم‌تر و آگاه‌تر کند؛ علمی است که صرفاً در ذهن و ضمیر عالم باقی نماند یا در لابلای کتاب‌ها و کتابخانه‌ها دفن نشود. توضیح آنکه یک علم ممکن است برای فردی خاص، نافع باشد، اما زمانی می‌تواند برای جامعه نافع باشد که سطح دانش و هنر و صنعت مردم را هم بالاتر بیاورد؛ یعنی علمی در خدمت شکل‌دهی به یک «جامعه دانش‌بنیان» باشد. 🔸به تعبیر دیگر، ممکن است تک‌تک آحاد مردم، عالم و دانشمند باشند، اما «جامعه»، جامعه‌ای «دانشمند و دانش‌بنیان» نباشد. و این در جایی است که دانش‌های افراد دانش‌هایی مولد نباشد، میزان دانش جامعه زمانی بالاتر می‌رود که دانش تک‌تک دانشمندان به درستی در میان سایر افراد جامعه توزیع شده باشد و این جز با کاربست دانش در جامعه و صنعت ناشدنی است. «کاربست دانش» موجب می‌شود دانشی که علی‌القاعده در اختیار تعداد قلیلی از افراد است، در اختیار جمع کثیری قرار گیرد. کاربرد دانش موجب می‌شود «جامعه‌» دانشمندتر و عالم‌تر شود. 🔻اما باید توجه داشت که دانش وقتی در محصول، نمایان می‌شود که افرادی باشند که توانایی کاربردی‌سازی آن را داشته باشند. 🔹براساس پایگاه استنادی WOS رتبه علمی ایران در سال ۲۰۲۱، ۱۷ بوده است اما رتبه تولید «علم فناورانه» ۲۷ بوده است. یعنی ما ده پله در تولید علوم فناورانه، و علوم و دانش‌های کاربردی نسبت به تولید علوم محض، عقب هستیم. این نسبت مع‌الاسف در حوزه علوم انسانی بسیار نگران‌کننده‌تر است. و این نشان می‌دهد که ما باید سرمایه‌گذاری بیشتری در حوزه دانش‌‌های کاربردی یا کاربست دانش داشته باشیم. @Ahmadhoseinsharifi 🌹
هدایت شده از احمدحسین شریفی
🟢آفت عادت 🖊احمدحسین شریفی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ یکی از سخنان حکمت‌آمیز رایج در میان سرخ‌پوستان این است که: «آن قدر به یک چیز یا کار عادت نکن که دیگران بتوانند شکارت کنند» این یک حقیقت است که انجام یک کار از سر عادت نه تنها نشاط و سرزندگی و لذت انجام آن کار را از انسان می‌گیرد که موجب روزمره‌گی و در نتیجه شکار شدن وقت و فرصت و داشته‌های انسان توسط «راهزنان درونی و بیرونیِ راه تعالی» می‌شود. حتی عبادتی که از سر عادت انجام گیرد، کارکرد خودش را از دست می‌دهد. به تعبیر زیبای تبریزی: از سر عادت مکن طاعت که این قدسی‌نژاد می‌شود شیطان پابرجا چو عادت می‌شود و علیه السلام چقدر زیبا و حکیمانه فرموده‌اند: «آفَةُ اَلرِّيَاضَةِ غَلَبَةُ اَلْعَادَة؛ آفت خودسازى، چیرگى عادت است.» @Ahmadhoseinsharifi 🌹
هدایت شده از احمدحسین شریفی
🟢رئیس جمهور و سعه صدر 🖊احمدحسین شریفی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔸یکی از مهم‌ترین ابزارهای ریاست، «سعه صدر» است. به تعبیر علیه السلام: آلَةُ الرِّيَاسَةِ سَعَةُ الصَّدْر. به هر میزان که دایره مسؤولیت و اختیارات یک مدیر بیشتر باشد به همان میزان به چنین خصلتی نیازمندتر است. به هر حال مسؤولان در معرض نقدها و انتقادها و مخالفت‌های فراوانی قرار دارند. همه حرکات و سکنات آنان و اطرافیان و نزدیکانشان زیر ذره‌بین افکار عمومی است. مهم‌ترین دغدغه مخالفان او برجسته‌سازی نقطه‌ضعف‌های او و اطرافیانش و حاشیه‌سازی برای او، حتی از امور بعضاً بی‌اهمیت، است. 🔹اما در همه این امور رئیس جمهور باید سعه صدر داشته باشد و همواره با روی گشاده با ناقدان و مخالفان و حتی توهین‌کنندگان برخورد کند. نقدهای درست را فروتنانه پذیرا باشد؛ به نقدهای نادرست پاسخ دهد و از اتهامات و افتراهای حاشیه‌ساز کریمانه عبور کند. ♦️این ویژگی را به شکلی اعجاب‌انگیز در شهید رئيسی عزیز دیدیم. او نه تنها در مواجهه با مطالبات متراکم مردم با رویی گشاده و سینه‌ای فراخ برخورد می‌کرد؛ بلکه حتی در برابر مخالفان و اتهام‌زنندگان به خود نیز پیامبرگونه گذشت می‌کرد. او از هیچ خبرنگار و منتقدی شکایت نکرد. او حتی از هیچ توهین‌کننده و اتهام زننده‌ای هم شکایت نکرد! وقتی یکی از رقبای او در برنامه‌ای زنده در پیش چشم میلیون‌ها ایرانی، به ناروا و دروغ، او را متهم به بی‌سوادی کرد (در حالی که جزء باسوادترین رؤسای جمهوری تاریخ ایران بود)، با آرامشی مثال‌زدنی واکنش او این بود که: «خسته نشده‌اید از این همه اهانت؟! اگر با اهانت به من مشکل مردم حل می‌شود، باشه اهانت کنید.» حقیقتاً او روحی بزرگ و کریمانه داشت. روحش شاد و راهش پررهر باد. @Ahmadhoseinsharifi 🌹
هدایت شده از احمدحسین شریفی
🔸معیارهای انتخاب مدیران در سخن امیرمؤمنان ✍ احمدحسین شریفی 🔹امیرمؤمنان علیه السلام در ضمن سفارش‌های خود به مالک اشتر درباره انتخاب والیان و مسؤولان، ده شاخص را بر می‌شمارد: «كسی را انتخاب کن كه ۱. خيرخواهی وی را برای خدا و رسول او و امام خود بيشتر دانی ۲. و دامن او را پاكتر ۳. و بردباری‌اش برتر، كه دير به خشم آيد؛ و زود به پذيرفتن پوزش گرايد؛ ۴. و بر ناتوانان رحمت آرد؛ ۵. و با قوی‌دستان برآيد؛ ۶. و آن كس كه درشتی او را بر نيانگيزاند؛ ۷. و ناتوانی وی را بر جای ننشاند؛ ۸. و از آنان كه گوهری نيك دارند؛ ۹. و از خاندانی پارسايند؛ ۱۰. و از سابقتی نيكو برخوردار.» (نهج البلاغه، نامه 53) @Ahmadhoseinsharifi 🌹
هدایت شده از احمدحسین شریفی
متن فوق توییت جناب سلامه عبدالقوی است! لطفاً به ترجمه آن دقت کنید: (رهبر ایران) با زبان عربیِ صحیح، که حاکمان ما از آن عاجزند، صحبت کرد؛ به درستی به آیات استدلال کرد؛ پیش‌بینی دقیقی از واقعیت دردناک داشت. سپس رو به قبله ما نماز خواند؛ و قرآن را بدون تحریف و با تجوید صحیح قرائت کرد که حاکمان ما از چنین تلاوتی عاجزند. و در خطبه و هم در نماز خود به شهادتین اقرار کرد. پس کجاست شرک؟ کجاست بت‌پرستی و کفر؟! دروغ بس است؛ فتنه بس است؛ همه ما مسلمانیم ... ♦️دقت کنید، ایشان فردی عادی نیست، از علمای بزرگ و مشاور سابق وزیر اوقاف مصر است! در عین حال، با تعجب می‌نویسد رهبر ایران نماز می‌خواند! آن هم رو به قبله مسلمانان! قرائت صحیح نماز را هم بلد است! قرآن را هم بدون تحریف می‌خواند! 🔸از اینجا می‌توان مظلومت تشیع، جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی را بیشتر فهمید. می‌توان فهمید که دشمنان مسلمین تا چه میزان در تبلیغات خود علیه انقلاب و روحانیت شیعه و شیعیان موفق بوده‌اند که در این عصر (عصر اطلاعات) یک عالم برجسته با تعجب ابراز می‌کند که رهبر ایران نماز می‌خواند و قرآن خواندن بلد است و شهادتین را می‌گوید و ....! 🔻پس تعجبی ندارد که وقتی خبر شهادت در محراب عبادت پخش شد، بسیاری از مسلمانان(!) با تعجب می‌پرسیدند علی در مسجد چه می‌کرده؟! مگر او نماز هم می‌خوانده است؟! @Ahmadhoseinsharifi 🌹
هدایت شده از احمدحسین شریفی
◻️صبر و ظفر هر دو دوستان قدیم‌اند 🖊احمدحسین شریفی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ در روایتی از صلی‌الله علیه و آله چنین نقل شده است: إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ مَعَالِیَ الأُمُورِ وَ یَکرَهُ سَفسَافَهَا؛ خداوند متعال كارهاى والا و شريف را دوست دارد و كارهاى پست و حقير را خوش ندارد این حدیث بدان معناست که خداوند دوست دارد بندگانش آرمان‌های بلند و اهداف متعالی داشته باشند. به کم راضی نباشند. اهداف نزدیک و دم‌دستی را دنبال نکنند. قله‌ها را ببینند. به دنبال فتح قله‌ها باشند. همواره افق‌های دوردست‌ را نگاه کنند. خود را برای فتوحات بزرگ آماده کنند. به امور پست و حقیر اکتفا نکنند. تنگ‌نظر و نزدیک‌بین نباشند. به جاده‌های همواره دلخوش نباشند. و در حدیثی از علیه السلام آمده است که راه دستیابی به آرمان‌ها و اهداف بلند، «صبر و بردباری» است: بِالصَّبرِ تُدرَکُ مَعَالِی الأُمُور؛ با صبر است كه امور والا فراچنگ آيند. استقامت و پایداری راه پیروزی و رستگاری است. از سنت‌های حاکم بر این جهان آن است که بدون تحمل سختی‌ها، وصول به قله‌ها ممکن نیست. برای رسیدن به قله‌ها باید راه‌های باریک و پرخطر را پیمود. پستی و بلندی‌های کوه‌ها و تپه‌ها را طی کرد. با حرکت در مسیر مستقیم نمی‌توان به قله رسید. راه را باید زیگزاگی پیمود. در حکمتی دیگر از امیرمؤمنان چنین می‌خوانیم: لَا يَعْدَمُ الصَّبُورُ الظَّفَرَ وَ إِنْ طَالَ بِهِ الزَّمَانُ؛ انسان شكيبا، پيروزى را از دست نمى‌دهد، هر چند زمان آن طولانى شود. 🆔https://eitaa.com/joinchat/1153171503C4349780964 🌹
هدایت شده از احمدحسین شریفی
نعمت‌های دین و حکومت دینی در کلام امیرمؤمنان .mp3
زمان: حجم: 15.98M
🎤احمدحسین شریفی 🔸شرح بخشی از خطبه قاصعه امیرمؤمنان علیه السلام در کارکردها و برکات مادی و اجتماعی و سیاسی و نبوت @Ahmadhoseinsharifi 🌹
ویژگیهای جامعه شرک و کفر در کلام امیرمؤمنان .mp3
زمان: حجم: 22.61M
🎤احمدحسین شریفی 🔸موضوع: ویژگی‌های جامعه شرک و کفر و جاهلی پیش از بعثت (ص) در کلام علیه السلام. @Ahmadhoseinsharifi 🌹
هدایت شده از احمدحسین شریفی
◻️اسبان چموش بی‌لگام 🖊احمدحسین شریفی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ اسب سرکش و چموش به سادگی هدایت‌پذیر نیست. نمی‌توان با تکیه بر آن به مقصد رسید. هر لحظه ممکن است با انجام حرکات غیرمترقبه، سوار خود را زمین زند یا او را به راهی انحرافی ببرد. حال اگر این اسب چموش و سرکش، بی‌لگام هم باشد، معلوم است که به هیچ وجه کنترل پذیر نخواهد بود. هرگز نمی‌توان به آن تکیه کرد. هرگز نمی‌توان با سوار شدن بر آن حتی امید سالم ماندن را داشت چه رسد به مقصد رسیدن! علیه السلام می‌فرماید، گناهان به مثابه اسبان سرکش بی‌لگام‌اند. سواره‌های خود را به سمت سقوط و نابودی سوق می‌دهند. أَلَا وَ إِنَّ الْخَطَايَا خَيْلٌ شُمُسٌ حُمِلَ عَلَيْهَا أَهْلُهَا وَ خُلِعَتْ لُجُمُهَا فَتَقَحَّمَتْ بِهِمْ فِي النَّارِ؛ (نهج‌البلاغه، خطبه ۱۶) بدانيد خطاها اسبان سركشند كه افسار گسيخته سواره‌هاى خود را به پيش مى‌برند تا به جهنم وارد كنند. @Ahmadhoseinsharifi 🌹
هدایت شده از احمدحسین شریفی
◻️نقد «مدرک‌گیری» مدیران و مسؤولان! 🔻توصیه‌ای که هیچگاه شنیده نشد! 🖊احمدحسین شریفی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔸 علیه السلام در نامه انتصاب مالک اشتر به حکومت مصر به او می‌گوید: «فَلْيَكُنْ أَحَبَّ الذَّخَائِرِ إِلَيْكَ ذَخِيرَةُ الْعَمَلِ الصَّالِحِ؛ محبوبت‌ترین اندوخته‌های تو، اندوخته عمل صالح باشد» (، نامه ۵۳) 🔻رهبر حکیم انقلاب در اواخر دهه هفتاد، در شرح این جمله، نکته بسیار مهمی را گوشزد می‌کند که نمی‌دانم به چه دلیلی کاملاً مغفول واقع شده است! و تاکنون بعد از گذشت ۲۵ سال، ندیده‌ام که در هیچ رسانه‌ای به آن توجه داده شده باشد! وی خطاب به مسؤولان و مدیران کشور می‌فرماید: «شما در این مسئولیتی که پیدا کردید به فکر این نباشید که برای آینده خودتان، پول، امکانات مادی، خانه و ... یا عنوان و مسئولیت در جاهایی (پس از پایان دوران خدمت دولتی‌تان) ذخیره کنید. از چیزهایی که بنده خیلی موافق نیستم این است که کسانی که در دوره مسئولیتند به فکر بیفتند از سر و ته همین وقتهای محدود و کمی که در دوره مسئولیت دارند- که اگر همه‌اش را هم صرف کنند شاید بتوانند این کاری که به عهده‌شان هست انجام بدهند- می‌زنند و می‌روند دنبال دوره دکترا و تحصیل و مانند این چیزها که مدرکی داشته باشند که بعد از این مسئولیت به دردشان بخورد. اینها همه ذخیره‌هایی است که آدم‌های ضعیف و کوچک از دوره مسئولیت برای خودشان فراهم می‌آورند.» (راه روشن مدیران، ص۲۳۷-۲۳۸؛ در دیدار رمضانی با هیئت دولت در سال ۱۳۷۹) @Ahmadhoseinsharifi 🌹
هدایت شده از احمدحسین شریفی
◻️بی‌تفاوتی؛ عامل سقوط جامعه 🖊احمدحسین شریفی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ هیچ جامعه معصومی وجود ندارد؛ جامعه ترکیبی از افراد خوب و بد و افراد هنجارمند و هنجارشکن و افراد خیرخواه و بدخواه است. حیات و رشد و تعالی جامعه به این است که اولاً، تعداد افراد خوب و هنجارمند و خیرخواه و تعالی‌جوی آن بیشتر از افراد بد و هنجارشکن و بدخواه و تدانی‌جوی آن باشند و ثانیاً، افراد خوب آن در «خوبی‌گستری» کوتاهی نکنند؛ در برابر هنجارشکنی‌ها و بدخواهی‌ها بی‌تفاوت نباشند. بی‌تفاوتی خوبان نسبت به بدی و بدان اولاً‌، موجب جرئت و جسارت بیشتر بدان می‌شود و ثانیاً، موجب سرایت و ترویج بدی در جامعه. حتی ممکن است کار به جایی برسد که بدان نبض تحولات اجتماعی را به دست بگیرند و اجازه هیچ فعالیتی را در مسیر هدایت و تعالی و رشد ندهند. جامعه‌ی بی‌تفاوت نسبت به ارزش‌ها، جامعه‌ای محروم از رحمت الهی است؛ جامعه‌ای رها شده به حال خود است؛ سرنوشت محتوم این جامعه، نابودی استعدادها و ظرفیت‌های انسانی و حیوانی‌سازی حیات بشری است. جامعه‌ای که تک‌تک آحاد آن احساس مسؤولیت نسبت به یکدیگر نداشته باشند، و در برابر انحرافات اجتماعی بی‌تفاوت باشند یا سکوت کنند، سرنوشتی جز تباهی و سقوط و انحطاط ندارد. تاریخ نشان می‌دهد که مهم‌ترین عامل سقوط مدنیت‌ها و تمدن‌های خرد و کلان پیشین همین مسأله بوده است. فراموشی آرمان‌ها یا نادیده گرفتن آنها و یا حرکت در جهت خلاف آنها،‌ جامعه و رهبران جامعه را به روزمرگی دچار کرده و روزمرگی برای یک جامعه و تمدن علامت سقوط آن است. علیه السلام در بخشی از خطبه قاصعه (خطبه ۱۹۲) درباره علت سقوط و انحطاط جوامع پیشین می‌فرماید: إِنَّ اَللَّهَ سُبْحَانَهُ لَمْ يَلْعَنِ اَلْقَرْنَ اَلْمَاضِيَ بَيْنَ أَيْدِيكُمْ إِلاَّ لِتَرْكِهِمُ اَلْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ اَلنَّهْيَ عَنِ اَلْمُنْكَرِ فَلَعَنَ اَللَّهُ اَلسُّفَهَاءَ لِرُكُوبِ اَلْمَعَاصِي وَ اَلْحُلَمَاءَ لِتَرْكِ اَلتَّنَاهِي؛ همانا خداى سبحان مردم دوران گذشته را كه پيش از شما بودند از رحمت خود دور نکرد، جز براى آنكه امر به معروف را واگذاشتند و مردمان را از منكر باز نداشتند. پس خدا بی‌خردان آنان را لعنت كرد به خاطر نافرمانى كردن، و خردمندان‌شان را لعنت کرد به خاطر ترک باز داشتن ديگران از گناه. @Ahmadhoseinsharifi 🌹