✨﷽✨ 🔴#زهد یعنی انسان به یک زندگی ساده #قناعت کند.. ✍زهد یعنی انسان به یک زندگی ساده قناعت کند در خوراک، در لباس، در مسکن و در تمام شئون زندگی ساده باشد و به کم قناعت کند، اما بر اساس یک حکمت و فلسفه خاص، نه بر اساس اینکه کار دنیا از کار آخرت جداست و نه بر اساس اینکه میان لذت دنیا و لذت آخرت تضاد و تعارض است، بلکه برای ضرورتهایی که یا عموماً و یا در مواقع و ظروف خاصی پیش می‌آید که عرض کردم یکی از آنها ایثار است؛ یعنی انسان در شرایطی که افراد دیگر هم احتیاج دارند و #فقیرند، به خاطر اینکه بتواند به آنها خیر و کمک برساند، خودش برای خودش #محرومیت ایجاد می‌کند. این یک کار فلسفه‌‏دار و یکی از شکوهمندترین خصائل انسانی است که انسان خودش را فدای دیگران بکند، لذت و #آسایش خودش را فدای لذت و آسایش دیگران بکند. این آن چیزی است که قرآن کریم در سوره مبارکه‏ هَلْ اتی‏ با زبان بسیار رسایی آن را ستایش کرده است. در ارتباط با آن داستان معروف است که علی علیه السلام و خاندان پاکش #غذای‏ خودشان را یک شب به یک فقیر، یک شب به یک یتیم و شب دیگر به یک اسیر ایثار کردند. آنچنان عظمت و اهمیت داشت که سوره‌‏ای در این باره نازل شد: وَ یطْعِمونَ الطَّعامَ عَلی‏ حُبِّهِ مِسْکیناً وَ یتیماً وَ اسیراً. انَّما نُطْعِمُکمْ لِوَجْهِ اللهِ لا نُریدُ مِنْکمْ جَزاءً وَ لا شُکوراً [1]. یعنی غذای خودشان را در حالی که به آن احتیاج داشتند، وقتی نیازمند دیگری را دیدند، فقیر، یتیم و اسیری را دیدند، از خودشان گرفتند و به دیگری دادند، برای چه؟ ✨✨فقط برای رضای خدا. 👈این یک زهد فلسفه‏‌دار و علامت زندگی روح بشر است. اما آن دو تصور دیگری که برای زهد عرض کردم دو تصور مرده است یعنی دو تصوری است که نشان‏‌دهنده هیچ نمونه‌ای از حیات در بشر نیست، منشأش دو فکر غلط است. 🔆آدم خیال می‌کند که حساب دنیا از حساب آخرت و حساب آخرت از حساب دنیا جداست و نمی‌داند که عبادتش همان‏طور که برای آخرت او مؤثر است برای دنیای او هم مؤثر است، و به طور کلی زندگی دنیایش همین‌طور که برای دنیایش مؤثر است برای آخرتش مؤثر است. 💫یک فکر غلط می‌کند، به دنبال آن قدم غلط برمی‌‏دارد، به صورت یک موجود بی‏حس و مرده در می‌آید و نتیجه این می‌شود که دنیا و کار دنیا و زندگی دنیا را رها می‌کند، می‌رود در یک غار یا صومعه می‏‌نشیند و گوشه عزلت اختیار می‌کند به خیال اینکه از این راه به آخرت برسد. 👈در نتیجه، هم از دنیا #محروم می‌شود و هم از آخرت، و خودش هم یک موجود بی‌‏خاصیت و بی‏‌اثر می‌گردد. این، تصور مرده‌‏ای از زهد است. یا آن تصور دیگر که خیال کنیم خداوند بخیل است از اینکه لذت دنیا را به همان کسی بدهد که لذت آخرت را می‌دهد و لذت آخرت را به همان کسی بدهد که #لذت_دنیا را می‌دهد، یعنی خیال کنیم که امکان ندارد انسان، هم در دنیا یک زندگی مرفه داشته باشد و هم در آخرت سعادتمند باشد و در نتیجه لذتهای دنیا را بر خودمان تحریم کنیم تا در آخرت به ما لذت بدهند. این یک تصور مرده است و کسی که چنین تصوری دارد به صورت یک موجود مرده در می‌آید. 🌟اما آن کسی که رضای خدا را در چیز دیگری تشخیص می‌دهد، رضای خدا را در تراحم و تعاطف و خدمت به خلق تشخیص می‌دهد، رضای خدا را در این‏ تشخیص می‌دهد که: وَ یؤْثِرونَ عَلی‏ انْفُسِهِمْ وَ لَوْ کانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ [1]، از خود می‌کند و به دیگری می‌دهد، او به صورت یک موجود زنده در می‌آید وحیات عالیتری دارد.چنین موجودی را باید گفت انسان زنده و بلکه زنده‌‏ترین انسانها. 📚استاد مطهری، احیای تفکر اسلامی، ص85،86،87 ‌‌‌‌ 🌹 @dobare_zendegi 🌹