بايد به اين جدايى پيوسته خو كنم عطرت كه مى‌وزد فقط از دور بو كنم یک سطر از حضورِ سپيدِ تو كافى است تا وزن و شعر و قافيه را زير و رو كنم هر چند دور و دير... ولى مى‌شود تو را ممكن‌تر از هر‌ آنچه محال آرزو كنم وقتی كه در منى و نفس مى‌كشم تو را ديگر تو را كجاى جهان جستجو كنم؟ شعرى بخوان! كه دستِ دلم را غزل غزل، در چشم‌هاى خويش براى تو رو كنم یک شانه لابه‌لاى پريشانى‌ام نبود تا اين كلافِ پر گره را مو‌به‌مو كنم تا تاى اين جهانِ چروكيده وا شود بايد تمامِ فلسفه ها را اتو كنم برجامِ من كنارِ تو فرجام مى‌گرفت مى‌شد اگر كه با تو كمى گفتگو كنم #فاطمه_مشاعی @dobeit | دو بیت شعر