به عقل سر بسپارم، دعاى خلق اين است روا مباد دعايى كه عين نفرين است رهايم از هوس ديدن بهشت، كه عشق طمعْ بريدن از اين سفره هاى رنگين است اگرچه دين مرا گيسوى رهاى تو برد كسى كه بنده ى موى تو نيست بى دين است تو هم تحمل اشك مرا نخواهى داشت مخواه گريه كنم، بغض ابر سنگين است وداع كردى و گفتى كه بازميگردى چقدر لحن تو وقت دروغ، شيرين است #سجاد_سامانی @dobeit | دو بیت شعر

ای سرو روان و راحت نفس و روان هر چند که غایبی فراموش نه‌ای #سعدی @dobeit | دو بیت شعر

خنک آن نسیمِ بشارتی که ز غایب از نظری رسد پس از انتظاری و مدتی؛ خبری به بی‌خبری رسد #محتشم_کاشانی @dobeit | دو بیت شعر

صد نامه فرستادم و صد راه نشان دادم یا راه نمی دانی یا نامه نمی خوانی #مولانا @dobeit | دو بیت شعر

ای که گفتی عشق را از یاد بردن سخت نیست عشق را شاید، ولی هرگز مرا نشناختی... #فاضل_نظری @dobeit | دو بیت شعر

اونجا که #فیض_کاشانی میگه: کافر عشقم اگر غیر تو کس باشد مرا ... @dobeit |دو بیت شعر

وقتِ خواب است و دلم پیشِ تو سرگردان است شب بخیر اِی نَفس‌ات شرحِ پریشانیِ مــن #ناصر_حامدي @dobeit | دو بیت شعر

قصه اینجاست که شب بود و هوا ریخت بهم من چنان درد کشیدم که خدا ریخت بهم صاف بود آب و هوایم که دو چشمت بارید که به یک پلک زدن آب و هوا ریخت بهم دست در دست خدا بودی و با آمدنم عاشق من شدی و رابطه ها ریخت بهم وای مرد رویاهایم ببخشید مرا عشق بعدی شدم و بین شما ریخت بهم فاصله بین من و تو نفسی بود ولی رفتی و وسوسه فاصله ها ریخت بهم قصد این بود که عاشق بشویم اما نه عشق ما از همه زاویه ها ریخت بهم نیمه شب بود خدا بود و من بی سیگار لعنتی رفتنش اعصاب مرا ریخت بهم باز اقبالی و آهنگ شقایق اما چقدر ساده هم آغوشی ما ریخت بهم بعد از آن زندگی آنقدر به من سخت گرفت خانه از بعد همان ثانیه ها ریخت بهم کلماتم همه در بغض گلو درد شدند بعد از آن شعر و غزل قافیه ها ریخت بهم خسته ام آه چرا رابطه عشقی ما به همین سرعت و بی چون و چرا ریخت بهم..!؟ #سیمین_بهبهانی @dobeit | دو بیت شعر

آن بهشتی که همه در طلبش معتکف‌اند؛ 🌙 منِ کافر، همه شب با تو به آغوش کشم...! #خواجوی_کرمانی 💙 @dobeit | دو بیت شعر

دزدی بوسه عجب دزدی خوش عاقبتی‌ست که اگر باز ستاند دو چندان گردد... @dobeit | دو بیت شعر

گفتم اقرار به عشق تو نمی کردم کاش؛ گفت اقرار چو کردی، دگر انکار مکن... #محتشم_كاشانی @dobeit | دو بیت شعر

دستِ عشق از دامنِ دل دور باد ! می‌توان آیا به دل دستور داد ؟! می‌توان آیا به دریا حکم کرد که دلت را یادی از ساحل مباد ؟ موج را آیا توان فرمود : ایست ؟! باد را فرمود : باید ایستاد ؟ آنکه دستورِ زبانِ عشق را بی‌گُزاره در نهادِ ما نهاد خوب می‌دانست تیغِ تیز را در کَفِ مستی نمی‌بایست داد ! ... #قیصرامین‌پور @dobeit | دو بیت شعر