🤍#بھـٰاࢪ_عـٰاشقۍ🤍
#پارت‌هشتاد‌پنجم
که نگاهم به نگاه مهدی گره میخورد
فوری نگاهم را از او میدزدم و کنار مادرم مینشینم
بعد از تمام شدن مهمانی به سمت اتاقم حرکت میکنم
روی تخت دراز میکشم اما فکر کردن به فردا باعث استرس و اضطرابم میشود و خواب را از چشمانم میگیرد
از اتاق بیرون می آیم برق پذیرایی خاموش است و مادرم هم در اتاق خودش است
کلافه به اتاقم برمیگردم
با یاداوری اینکه وضو دارم لبخندی روی لبانم نمایان میشود
به سمت کمد پاتند میکنم و چادر رنگی گلبه ای رنگ ام را از کمد بیرون میاورم
سجاده ی هم رنگ چادرم را روی زمین کنار تخت ام پهن میکنم!
برای کم شدن استرسم دورکعت نماز میخوانم
بعد از اتمام نماز روی تخت مینشینم
بی حوصله به در و دیوار اتاق خیره میشوم
که نگاهم به موبایلم میافتد
به سرعت موبایل ام را برمیدارم با تردید روی شماره ی مهدی میکوبم
دلم میخواست پیامی برایش بنویسم اما نمی دانستم چه بگویم
فقط چند کلمه تایپ میکنم:
هیچ کس نمیداند
پشت این چهره ی آرام در دلم چه میگذرد!
چند دقیقه به صفحه موبایل خیره میشوم اما هیچ جوابی دریافت نمیکنم
نا امید زانوهایم را در بغلم جمع میکنم
حتما خوابیده بود اما چطور در این وضعیت خوابش برده بود؟
آهی از ته دل میکشم که صدای پیامک بلند میشود
بهت زده به موبایلم خیره میشوم مهدی جواب داده بود:
چه کسی می داند
که تو در پیله تنهایی خود تنهایی
چه کسی می داند
که تو در حسرت یک روزنه در فردایی
پیله ات را بگشا
تو به اندازه پروانه شدن زیبایی...
با بغض به جواب پیام مهدی زل میزنم اگر فردایی وجود نداشت چی؟
باز هم همان اشک های لعنتی که فرصت بارش پیدا میکنند
با آستین پیراهنم اشک چشمانم را پاک میکنم
#رمان
#بهار‌عاشقی
نویسنده: سرکارخانم‌مرادی
🤍'جانم‌میرود'🤍
#پارت‌هشتاد‌پنجم
صدای مریم، در گوشش تکرار می شد.
"مهیا خواستگار داره" !!
"قضیه جدیه" !!
نمی توانست همانجا بماند.
کتش را برداشت و از خانه بیرون رفت. شماره محسن را گرفت.
ـــ سالم محسن! بیا پایگاه!
شهین خانوم در اتاق دخترش را باز کرد.
ـــ جانم مامان؟!
شهین خانوم روی صندلی نشست.
ـــ مادر! فکر نمی کنی یکم تند رفتی؟!
مریم لبخندی زد.
ـــ اتفاقا خوب کردم. بزار به خودشون بیان. دیگه پسرت داره میره تو ۲۹سالگی! اونم ۲5سالش شده. این بچه بازیا
چیه در میارند... دوتاشون هم ضایعه کع هم رو میخواند.
ـــ اینقدر خوب فیلم بازی کردی، که من باورم شد.
مریم چادرش را آویزون کرد.
ـــ پس چی فکر کردی مامان خانم!
ـــ حاال قضیه خواستگاری هم حقیقت داره؟!
ـــ آره! خانوادش پسره رو تایید کردند ولی خودش معلومه ناراضیه...
شهین خانوم لبخندی زد.
ـــ هر چی بخواد. آرزومه مهیا عروس این خونه بشه.
شهاب عصبی دستی در موهایش کشید.
ـــ چی میگی محسن! میگم براش خواستگار اومده! قضیه جدیه! میگی هیچ کاری نکنم؟!
ـــ خب مومن... بهت میگم خواستگاری کن؛ میگی نمیشه...
میگم صبر کن... این جوری میکنی!
پس چی بگم!
ـــ نگاه کن ما از کی کمک خواستیم!
ــــ شهاب جان! این امر خیره!
هیچ تعللی نکن، بسم اهلل بگو... برو جلو! کاری نکن خدایی نکرده یه عمر پشیمون بشی.
شهاب، چشمانش را برای چند دقیقه بست.
ـــ برام یه استخاره بگیر !
محسن قرآن را باز کرد و شروع به خواندن آیه ها کرد.
ـــ بفرما برادر من... استخاره ات عالی دراومد
صدای تلفن کالفه اش کرده بود.
کیسه های خرید را جابه جا کرد و موبایلش را جواب داد.
ـــ جانم مامان؟!
ـــ بابا... چقدر عجله داری؟!
ـــ اومدم... اومدم...
ـــ باشه!
گوشی را قطع کرد.
کیسه های خرید را روی زمین گذاشت.
کلید را به در زد.
ـــ سالم!
مهیا به طرف صدا برگشت. با دیدن شهاب تعجب کرد، اما زود اخم هایش در هم جمع شد.
ـــ علیک السالم بفرمایید!
ـــ مهیا خانم من...
مهیا اجازه نداد، ادامه بدهد.
ـــ من چی؟! بازم اومدید حرف بارم کنید؟!
مگه من چیکار کردم؟! من اون روز بهتون گفتم اتفاقی بود؛ چون خودم هم خبر نداشتم، کسی عمدا این کارو کرده!
ولی شما ظاهرا همیشه دوست دارید؛ بقیه رو قضاوت کنید.
اجازه ای به شهاب نداد، که حرفش را بزند.
خریدها را بر داشت و وارد خانه شد. قبل از اینکه در را ببند گفت.
ـــ با اجازه آقای مهدوی! به خانواده سالم برسونید...
در را بست و از پله ها باال رفت. جلوی در کفش های دو خانم بود، در را باز کرد.
با دیدن شهین خانم و مریم لبخندی زد.
ـــ سالم خوبید؟!
بعد سالم و احوالپرسی کنارشون نشست.
ـــ چه خبر مهیا جان! دیگه سر نمیزنی؟!
ـــ چی بگم شهین جون؛ میبینی که چطور ازم کار میکشند...
مهال خانم، سینی شربت را روی میز گذاشت.
ـــ یه مدت دیگه شوهر میکنی... دیگه نمیتونی یه کمکی به ما بکنی!
ـــ نگران نباش من حاال حاالها کنارت هستم.
مهال خانم، به طرف شهین خانم برگشت.
ـــ دیدید گفتم این خانوم راضی نمیشه...
شهین خانوم، لبخندی به روی مهیا زد.
ـــ مگه الکیه؟! اون قراره عروس من بشه! ما جوابش رو نمی خوایم... برش می داریم میریم!
مریم و مهلا خانم خندیدند.
مهیا با تعجب به آن ها نگاه کرد. حرف های شهین خانوم او را گیج کرده بود.
شهین خانوم دستی روی زانوی مهیا گذاشت.
ـــ اینطور نگاه نکن عزیزم. ما اومدیم خواستگاری برا پسرم... شهاب
#رمان
#جانم‌میرود
نویسنده:سرکار‌خانم‌فاطمه‌امیری