مسئله این است: بیشتر دوست داشتن، نه دوست داشتن! . قُلْ إِن كَانَ آبَاؤُكُمْ وَأَبْنَاؤُكُمْ وَإِخْوَانُكُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ وَعَشِيرَتُكُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُم مِّنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّىٰ يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ ﺑﮕﻮ: ﺍﮔﺮ ۱- ﭘﺪﺭﺍن‌تاﻥ و ۲- ﻓﺮﺯﻧﺪﺍن‌تاﻥ ﻭ ۳- ﺑﺮﺍﺩﺭﺍن‌تان ﻭ ۴- ﻫﻤﺴﺮﺍن‌تان ﻭ ۵- ﺧﻮﻳﺸﺎن‌تاﻥ ﻭ ۶- ﺍﻣﻮﺍلی ﻛﻪ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩﻩ‌ﺍﻳﺪ ﻭ ۷- ﺗﺠﺎﺭتی ﻛﻪ ﺍﺯ بی‌ﺭﻭنقی ﻭ ﻛﺴﺎﺩیﺍﺵ ﻣﻰﺗﺮﺳﻴﺪ ﻭ ۸- ﺧﺎﻧﻪﻫﺎیی ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﻝ ﺧﻮﺵ ﻛﺮﺩﻩﺍﻳﺪ، اﺯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ ﻭ ﺟﻬﺎﺩ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺶ #بیشتر_دوست_دارید ، ﭘﺲ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ ﺗﺎ ﺧﺪﺍ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻋﺬﺍﺑﺶ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ﻭ ﺧﺪﺍ ﮔﺮﻭﻩ ﻓﺎﺳﻘﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﻤﻰﻛﻨﺪ.(توبه/٢٤) . ما حتما همه‌ی هشت مورد پیش را دوست داریم و حتما خدا و رسول و جهاد را هم دوست داریم. اما مسئله این است که کدام را بیشتر دوست داریم؟ . راه‌ها، مکتب‌ها، آرمان‌ها و... بیش از آنکه در نقطه‌های عزیمت بینشی از یکدیگر متفاوت شوند، در نقطه عزیمت‌های گرایشی و خواستن‌ها از یکدیگر جدا می‌شوند! . #سید_میثم ‌. @Masihane

💢 گفت: ماه #رجب که میاد، حس و حالم عوض میشه. مخصوصا ایام نزدیک به ولادت امیرالمومنین. میل عجیبی دارم به انجام کارهای خوب. از ذکر و ورد و نماز و روزه تا خیر رساندن به این و اون. اما این حالت استمرار نداره. رجب و رمضان و محرم و... که تموم میشه، انگار ذخیره حال خوب منم تموم میشه. اونوقت نه تنها کار خوب چندانی نمی‌کنم که گناه هم می‌کنم. ناامیدم سید!! تو بگو اصلا خدا اینطور بنده‌ای رو می‌خواد که هِی بین خیر و شر، لابه‌لای خوبی و بدی، وسط زیبایی و زشتی، ویراژ میده؟ من که خیلی ناامیدم!! 💠 گفتم: مگه این آیه رو ندیدی؟ «وَ آخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ، خَلَطُوا عَمَلًا صالِحاً وَ آخَرَ سَيِّئاً، عَسَى اللَّهُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ» (توبه/102) گروهی هم هستند که متوجه و معترف گناهان خودشونن [شاید یعنی گناه خودشون رو توجیه و یا انکار نمی‌کنن]، اینها گاهی عمل صالح انجام میدن و گاهی هم مرتکب سیئه میشن. امید است که خدا به سمت این جماعت رو کنه چون غفور و رحیمه [نه چون لایقش هستن]. ما به وضع خودمون که #امید نداریم، به رحمت خدا امید داریم. #سید_میثم @Masihane

🔰 امام رضای واقعی ▪️زیارت برای من، همیشه با چرخیدن توی صحن و رواق‌ها شروع می‌شود. من خیلی بلد نبودم با همان ذکر و ورد و ادعیه‌ای که از لحظه‌ی غسل و تطهیر تا آنِ ملاقات را پوشش می‌دهد، خودم را مهیای یک دیدار کنم. برای من پرسه‌زدن و تماشا کردن زمینه‌ساز زیارت است. انگار کتابی را تورق می‌کنم که پایانش ملاقات است با شخصیت اصلی داستان. برای همین توی بحر جزئیات این پرسه‌زنی و تماشا، غرق می‌شوم تا لحظه‌ی نجاتم برسد و او، از لای لاجوردی کاشی‌ها و لاکی فرش‌ها و آمدوشد آدم‌ها بیرونم بکشد؛ همو که خودش اصل قصه است! ▪️این‌بار که نشستم به تماشا و گوش تیز کردم برای شنیدن ریزریزِ زمزمه‌ها، دیدم امام رضا برای ما چقدر واقعی است! مثل یک رفیق، مثل یک صاحب‌خانه، مثل یک بزرگِ بارعام داده، مثل یک قاضی و حتی مثل یک متشاکی است برای مردم! مثلا یکی جلوی غذاخوری صحن غدیر، می‌گفت "قربون امام رضا برم دفعه‌ی قبلی گلایه کردیم از مهمون‌نوازیش، این سری ژتون غذا داد که از دلمون دربیاره." لحنش شوخی بود ولی در پس حرف‌هایش، معلوم بود جدی جدی باور دارد این رفاقت و میزبانی را... واقعی بودن امام رضا را. یا توی فرورفتگی سه‌گوش پایین پای حضرت ایستاده بودم که یکی اشک‌ریزان می‌گفت: "نگذار شکایتت رو ببرم نجف!" دل‌شکسته بود ولی باور داشت امام رضا اینقدر واقعی است که می‌شود از وی شاکی هم شد. ▪️اصلا عوام که هیچ! من امام رضای واقعی را در رفتار بزرگان هم دیده‌ام. مثلا وقتی که همان ورودی حرم می‌گفتند: أ أدخل یا حجةالله! اشکی داغ چنان فرو می‌ریخت و شوقی مطبوع چنان بر چهره‌های گر گرفته می‌شکفت که گویی شنیده‌اند: اهلا و سهلا!! 🔺امام رضای واقعیِ دوست‌داشتنی! رزق تماشا را برای ما ابدی کن! پنج‌شنبه، ۲۵ آبان‌ماه سال ۲، مشهدالرضا. #سید_میثم @Masihane