💌 #خاطره_دخترونه‌ای‌ها گوشی‌ام را از شارژ در آوردم پدرم گفت: بجنبید، الان تاکسی می‌رسد... مادرم زیپ #چمدان را بست و گفت: این هم حاضر است جلوی آیینه رفتم اینبار دیگر از جمله‌ی معروفِ «حالا من چی بپوشم» خبری نیست 🤭 امروز تنها روزی است که می‌دانم 🎀 کدام لباسم را بپوشم ست #مانتو و روسری ماشی‌ را می‌پوشم... چادرم را سر می‌کنم و می‌گویم: من آماده‌ام…! ⏳ ساعت ۱۰:۴۰ است از پنجره‌ی #قطار به بیرون نگاه میکنم با کلافگی میگویم: پس کی میرسیم؟؟ مادرم جواب می‌دهد: از وقتی بچه بودی وقتی به مشهد می‌آمدیم، در راه مدام همین سوال را می‌پرسیدی :) 😄 می‌خندم، می‌گویم: شما هم در جواب من به دورترین کوه اشاره می‌کردی و می‌گفتی پشت آن کوه #مشهد است…! ...حسن می‌گوید: از اینترنت موقعیتمان را پیدا کردیم، تا نیم ساعت دیگه میرسیم 💕 از خوشحالی در پوست خود نمی‌گنجم آخر از آخرین باری که به #مشهد آمده بودم‌، دقیقا ۶۷۲ روز و ۱۸ ساعت ۴۵ دقیقه می‌گذرد… سرم را به پنجره‌ی قطار تکیه میدهم، چشمانم را میبندم و لحظه‌ی رسیدن را 💤 در ذهنم مجسم میکنم چقدر لذت بخش است این چشم انتظاری... با تکانه‌های قطار به خودم می آیم مادرم به شانه‌ام میزند و می‌گوید: #رسیدیم… چشمانم را باز میکنم 😍 آری‌، رسیده‌ایم… قطار از روبروی #حرم میگذرد بچه‌ها با دیدن حرم بی اختیار از خوشحالی فریاد میکشند و ما دست به سینه اولین سلام خود را به محضر امام مهربانی‌ها تقدیم می‌کنیم… #السلام_علیک_یا_امام_الرئوف ✋💚 خاطره از: زهرا مجیری فروشانی. خمینی شهر اصفهان 📷 ج. بهنام 🦋 دخترونه رضوی @dokhtar_razavi