ای شــهـید دلمـــ💔 گرفته😞
روحـــم پـــژمـــرد
صــــبـــر و طــاقـــتــم بــه ســرآمــــد😔 ...
از گذشـتــــه ها #شـــرمنــده_ام و از آینـده ها بیمناکـــم...
تنها تســلی ام آب دیــده اســتــــ
اشـکـــی کـه تقـــدیم #تـــو میکنــم😭 ...
آبی کـــه با آن دل خــود را شستــشــو مــیدهــم 💖
و بـــا ایـــن وسیلــه #غمهــای درونی خـــود را تسـکـین میبخـشـــم 👌...
از آتش درونی خــود میکــاهــم و بـرای لحـظـه ای #ارامش ضـمیــر مــی یــابـم ...
#بـرایــم_دعـا_کـن😭😭
_________________
⇱ ڪلیــڪ ڪنید ⇩⇩⇩
@dokhtaranchadorii
🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_336
از وقتے روزبہ گفت پس اندازش فقط بہ اندازہ ے گرفتن یہ عروسے خوب و آبرومند و رهن ڪردن یہ آپارتمان هشتاد نود مترے سمت شهرڪ غربہ سست شد!
دنبال بهونہ بود! تا اینڪہ یہ روز قبل عقد جا زد بہ روزبہ پیام داد نمیتونہ مسئولیت قبول ڪنہ و شرایطش رو قبول ندارہ!
ازش عذرخواهے ڪردہ بود و خطش رو خاموش!
روزبہ خیلے اذیت شد نہ بخاطرہ علاقہ ش بہ آوا! بخاطرہ آبرو و بازے خوردنش! مخصوصا وقتے فهمید آوا با یہ مرد حدود چهل سالہ ے پولدار دوست شدہ و عین خیالش نیست ڪہ چے ڪار ڪردہ!
از رفتن آوا راضے بود! بہ قول خودش اصلا همچین زنے براش قابل تحمل نبود!
دوسال ڪہ گذشت من ازش خواستم ازدواج ڪنہ،گفت فعلا میخواد تنها باشہ و از نظر روحے آمادگے شو ندارہ!
منم زیاد اصرار نڪردم،سہ سال گذشت!
همہ چیز از وقتے شروع شد ڪہ یہ دختر مظلوم و ساڪتِ نوزدہ سالہ رو آورد پیشم و گفت بهش ڪمڪ ڪنم!
آب دهانم را قورت میدهد،لبخند تلخے میزند:از همون موقع فهمیدم ڪہ دلش پیشت گیر ڪردہ!
ڪمے از چایم مے نوشم و چیزے نمے گویم،ادامہ میدهد:یہ ماہ بعد از اینڪہ اومدے پیش من و جلسہ هات تموم شد،خودش گفت میخواد ازدواج ڪنہ!
هرچے پرسیدم ڪے رو در نظر دارہ گفت باید از طرف مقابلش هم مطمئن بشہ بعد بگہ بریم خواستگارے!
چند وقت همہ ش میرفت تو خودش،آروم و قرار نداشت!
بہ ظاهر خونسرد بود اما نبود! ازش پرسیدم مسئلہ بہ اون دختر خانم مربوط میشہ؟ گفت آرہ!
پرسیدم چرا؟ گفت نگرانم بخاطرہ اختلاف سنے و تفاوت اعتقاداتمون قبول نڪنہ!
گفتم مگہ چند سالشہ؟ مردد گفت نوزدہ!
جا خوردم! روزبہ آدمے بود ڪہ اختلاف سنے بالاے پنج شیش سالو قبول نداشت حالا میگفت از دخترے خوشش اومدہ ڪہ دوازدہ سال ازش ڪوچیڪترہ!
گفتم تفاوت اعتقاداتتون چیہ؟! گفت آدم مذهبے و معتقدیہ! ولے من مشڪلے با عقایدش ندارم،اما اونو نمیدونم!
اولین نفرے ڪہ بہ ذهنم رسید تو بودے! گفتم آیہ نیازے درستہ؟!
چشماش خندید و محڪم گفت آرہ!
هرچے باهاش صحبت ڪردم گفت از احساسش مطمئنہ و با عقل هم سنجیدہ! تو رو دوست دارہ!
این دفعہ دقیقا نقطہ ے مقابل آوا رو انتخاب ڪردہ بود! یہ دختر آروم و نجیب ڪہ میتونست خوب مسئولیت یہ زندگے رو بہ عهدہ بگیرہ اما نہ زندگے با روزبہ رو!
گفتم این دفعہ حاضر نیستم اصلا خواستگارے بیام! گفت بہ تو گفتہ بهت علاقہ دارہ و نمیخواد فڪر ڪنہ منظور یا قصد بدے داشتہ!
گفتم نظر آیہ چیہ گفت نمیدونم! یعنے میگہ نمیخواد!
خیالم یڪم راحت شد،انگار تو نمے خواستیش!
اصرار روزبہ بیشتر شد،جدے و قاطع با پدرش صحبت ڪرد.
پدرش گفت باید بہ خواستہ ش احترام بذاریم و بریم خواستگارے!
دفعہ ے اولے ڪہ اومدیم خواستگارے رو یادتہ؟
سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم:بلہ!
_بهت گفتم اگہ براے فرزاد اومدہ بودم خواستگاریت از صمیم قلبم راضے بودم! اما براے روزبہ نہ!
اینو گفتم ڪہ بدونے مشڪلم تو نبودے یا از پسر خودم نامطمئن نبودم!
مشڪلم اختلاف اعتقادے و اخلاقے شما دو نفر بود!
بہ اندازہ ے زمین تا آسمون فاصلہ داشتید و دلتون نمیخواست این فاصلہ رو ببینید!
روزبہ میگفت ڪنار میاد و تو میخواستے روزبہ رو تغییر بدے!
میخواستے راهے رو برے ڪہ روزبہ قبلا رفتہ بود!
بهت گفتم آیہ جان! ازدواج تعمیرگاہ نیست! اما روے حرف خودت پافشارے ڪردے!
روزبہ یہ پسر سے و دو سالہ بود و تو یہ دختر بیست سالہ!
اون یہ زن پختہ و منطقے میخواست و تو یہ مرد احساساتے و پر شور!
اون بہ چیزے اعتقاد نداشت و تو شدیدا پایبند دین بودے!
روزبہ باید یڪے دو سال بعد از ازدواجش بہ فڪر بچہ دار شدن مے افتاد و تو تازہ میخواستے بہ دانشگاهت و خودت برسے و بچہ دار شدن برات زود بود!
همہ ے اینا رو میدونستید اما دلتون نمیخواست قبول ڪنید!
✍🏻نویسنده:لیلے سلطانی
🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_337
من همچین روزے رو اما بہ یہ شڪل دیگہ مے دیدم!
نفس عمیقے میڪشد و چند جرعہ از چایش را مے نوشد سپس ادامہ میدهد:هر چقدره با تو و روزبہ صحبت ڪردم حاضر نبودید قبول ڪنید! دروغ نمے تونم بگم بہ فڪر هر دوتون بودم اما بیشتر بہ فڪر پسرِ خودم!
براے اولین بار احساسات مادرانہ م بہ وجدان ڪارے و ملاحظہ گریم غلبہ ڪرد!
هر چیزے ڪہ تو جلسہ ها بهم گفتہ بودے بہ روزبہ گفتم! از مشڪلات خانوادگیت تا از دست دادن نامزدت!
بہ اینجا ڪہ مے رسد سرش را پایین مے اندازد،خونم مے جوشد اما چیزے نمے گویم! سعے میڪنم اخم هم نڪنم!
عصبانیت بعد از چهار سال چہ فایدہ اے دارد؟!
نفسے میڪشم و خشمم را با چند جرعہ چاے قورت میدهم!
سڪوت را مے شڪند:روزبہ گفت تا حدے در جریان هست!
گفتم دارے اشتباہ میڪنے آیہ نمیتونہ برات ایدہ آل باشہ! یہ دخترِ...
حرفش را ادامہ نمیدهد،پوزخند میزنم و مے گویم:یہ دخترِ بیچارہ ے افسردہ و محبت ندیدہ ست! همچین چیزے گفتید درستہ؟! حالا یڪم محترمانہ تر!
جوابے نمے دهد،شانہ ام را بیخیال بالا مے اندازم:بعد از چهارسال اینا رو براے چےه گفتید؟! الان چہ اهمیتے دارہ ڪہ شما چهار سال پیش همہ ے تلاش تون رو ڪردید ڪہ پسرتون با من ازدواج نڪنہ؟!
آرام مے گوید:حلالم ڪن! اگہ همون چهارسال پیش بهت نگفتم فقط براے این بود ڪہ تو عروسم شدہ بودے! نمیخواستم بین مون حساسیت و ڪشمڪش غیر مستقیم پیش بیاد!
فنجانم را روے میز میگذارم:خیلے ممنون!
همین! دیگر چیزے نمے گویم،حرفے براے گفتن ندارم!
سمانہ مے گوید:عذر میخوام! من نباید...
دوبارہ حرفش را ادامہ نمے دهد،در دل مے گویم:"نباید از نقطہ ضعف هام سواستفادہ میڪردے!"
لبخند تصنعے اے میزنم:مهم نیست!
اشڪ در چشم هایش حلقہ مے زند،زمزمہ مے ڪند:اگہ...اگہ... اون موقع از سرِ احساسات تصمیم نمے گرفتید الان روزبہ زندہ بود!
نفسم بند مے آید! همہ من را مقصر مرگ روزبہ مے دانند!
چہ مے داند آن شب بہ من چہ گذشت؟! ڪہ روزبہ با من چہ ڪرد؟!
از روے مبل بلند میشوم:من دیگہ باید برم!
سریع بلند میشود:قرار بود شام بمونے!
_بهترہ برم!
سمانہ میخواهد چیزے بگوید ڪہ صداے فرزاد مے آید:مامان!
سریع روسرے ام را برمیدارم و سر میڪنم،چند لحظہ بعد فرزاد نزدیڪمان میشود!
نگاهش ڪہ بہ من مے افتد ڪمے سرش را خم مے ڪند!
سلام و احوال پرسے ڪوتاهے مے ڪند و بہ سمت اتاقش مے رود.
نگاهِ سمانہ دوبارہ روے شڪم بر آمدہ ام میخڪوب میشود:خیلے مراقب خودت باش!
سرم را تڪان میدهم:چشم!
مقابلم مے ایستد و دستم را مے گیرد:حلال ڪردے؟!
_این چہ حرفیہ؟! گفتم ڪہ مهم نیست!
بہ چشم هایم نگاہ میڪند:شامو بمون!
چند لحظہ مڪث میڪنم و سپس مے گویم:باشہ!
سمانہ لبخند ڪم جانے میزند:برم میوہ بیاریم بخوریم! شام امشب با فرزادہ! میخواد از اون جوجہ هاے معروفش درست ڪنہ!
دوبارہ روے مبل مے نشینم و بہ میز چشم مے دوزم،چند ثانیہ بعد فرزاد با گرمڪن مشڪے و بلوز نوڪ مدادے رنگے نزدیڪ میشود.
با احتیاط نگاهے بہ آشپزخانہ مے اندازد و روے مبل مے نشیند،سرفہ اے مے ڪند و آرام مے گوید:باید با هم صحبت ڪنیم!
ابروهایم را بالا میدهم:معنے حرفاے پشت تلفن تون چے بود؟!
دوبارہ نگاهے بہ آشپزخانہ مے اندازد:گفتم ڪہ باید صحبت ڪنیم! راجع بہ روزبہ!
ابروهایم را درهم میڪشم:معنے ڪارا و حرفاتونو نمیفهمم!
آرام زمزمہ مے ڪند:میگم بهتون! سر فرصت! خصوصے! فردا خوبہ؟!
_ڪجا؟!
_هرجایے ڪہ مناسب مے دونید! فقط لطفا تنها بیاید!
دلشورہ مے گیرم،مضطرب مے پرسم:چیزے هست ڪہ من نمے دونم؟!
سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان مے دهد،سمانہ از آشپزخانہ خارج میشود و با ظرف میوہ نزدیڪمان میشود.
فرزاد موبایلش را از داخل جیبش درمیاورد و با لبخند تند تند چیزے تایپ میڪند.
چند لحظہ مڪث میڪند و سپس دوبارہ چیزے تایپ میڪند!
سمانہ مشڪوڪ نگاهش میڪند:فرزاد خبریہ؟!
فرزاد متعجب سر بلند مے ڪند:چہ خبرے؟!
سمانہ لبخند مے زند و ظرف میوہ را مقابلم مے گیرد:نمیدونم! خودت بگو! چند وقتہ بے خبر میرے و میاے! همش موبایل بہ دستے با لبخند با یڪے چت مے ڪنے!
سیبے برمیدارم و تشڪر میڪنم،فرزاد معذب نیم نگاهے بہ من مے اندازد:نہ بابا!
سمانہ ابروهایش را بالا میدهد:مطمئنے؟!
سپس ڪنارش مے نشیند و در پیش دستے برایش میوہ میگذارد.
فرزاد آرام مے خندد:من دیگہ ترشیدم!
خندہ ام مے گیرد،سمانہ محتاط نگاهم میڪند:روزبہ و آیہ وقتے ازدواج ڪردن،روزبہ سے و سہ چهار سالہ ش بود!
فرزاد بہ مادرش چشم غرہ میرود! مشغول پوست ڪندن سیبم میشوم. بغض راہ گلویم را بستہ!
فرزاد با خندہ مے گوید:موها رو نگاہ! سفید شدن!
بے ارادہ سر بلند مے ڪنم و بہ موهاے ڪنار شقیقہ هایش نگاہ میڪنم!
راست مے گوید! چند تار موے سفید بہ وضوح دیدہ مے شوند!
✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے
♥️دختران حاج قاسم♥️
﴾﷽﴿ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 💠 #قسمت_۱ آرام چشمانم را باز میڪنم،با چشم هاے خواب آلود اطرافم را دید می
برگشت به قسمت اول رمان آیه های جنون برای اعضای جدید ....
🔺آزمایش اینترنت پرسرعت 5G در هلند جان ۲۹۷ پرنده را گرفت. افراد محلی اعلام کردهاند که اردکهای دریاچهی نزدیک محل تست رفتارهای عجیبی نشان میدادند و سر خود را در زمان تست سرعت، زیر آب میکردند تا از امواج شبکهی 5G در امان باشند.
🔹وقتی میگیم گوشیتون رو شب موقع خواب کنار سرتون نذارید. مودم رو هم خاموش کنید واسه اینه. ببینید چقد امواجش خطرناکه
🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_338
مردد ادامہ میدهد:یہ چند ماہ دیگہ میگم برام آستین بالا بزنے!
صداے سمانہ مے لرزد:بعد از سالِ روزبہ...
فرزاد اخمے مے ڪند و متفڪر بہ پارڪت خیرہ میشود،ضربان قلبم هر بار با شنیدن نامش بالا و پایین میشود!
زنگ پیام تلگرام فرزاد بلند میشود و چراغش چشمڪ میزند.
پیام را مے خواند و از روے مبل بلند میشود،لبخند بہ لب بہ سمت اتاقش راہ مے افتدد.
سمانہ متعجب نگاهش میڪند:اونوقت میگہ خبرے نیست!
آرام مے خندم،موبایلم زنگ مے خورد از سمانہ عذر خواهے میڪنم و موبایلم را از ڪیفم بیرون میڪشم.
شمارہ ناشناس است،مردد جواب میدهم:بعلہ؟!
صدایے از پشت خط نمے آید،نفسے میڪشم میخواهم تماس را قطع ڪنم ڪہ صداے پیرمردے مے پیچد:سلام دخترم!
_سلام! شما؟!
_آیہ خانم؟!
متعجب مے گویم:بعلہ! شما؟!
بے توجہ بہ حرفم مے پرسد:خانم آیہ عظیمے؟!
شانہ اے بالا مے اندازم:نہ آقا! اشتباہ گرفتید!
تند تند مے گوید:ببخشید! خداحافظ!
سپس قطع مے ڪند،با خودم فڪر میڪنم باید خطم را عوض ڪنم!
حوصلہ ے تماس هاے وقت و بے وقت و ناشناس را ندارم!
سمانہ براے پختن برنج بہ آشپزخانہ مے رود،من هم بہ دنبالش راہ مے افتم تا سالاد درست ڪنم.
مشغول سالاد درست ڪردن میشوم،همانطور ڪہ با دقت ڪاهوها را قطعہ قطعہ مے ڪنم بہ گذشتہ ها باز مے گردم.
بہ چند روز بعد از اینڪہ از مشهد برگشتیم.
امسال،پنج سال شد ڪہ هرڪارے ڪردم امام رضا نطلبید...!
هر چہ فڪر مے ڪنم دلیلش را پیدا نمے ڪنم...
✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے