🌸 دختــران❀چــادری 🌸 ⇜ يک زن با ◇حجاب◇ به اين معنا نيست که؛ ✘او※ لباس زيبا پوشيدن و آرايش کردن ※ رابلد نيست... ☜بلکه او↭ مى داند؛ ⇜ چه بپوشد ⇜ کجا بپوشد ⇜ وبراى که بپوشد.... @dokhtarancahdorii

📸 #آخرین_تصویر گلچـین روزگار عجـب با سلیـقہ است می چیـند آن گلـی ڪہ بہ دنـیا نـمونہ است ... #شهید_مدافع_حرم_علیرضا_جیلان 🌹 #ســالـروز_شهـادتــش 🕊

یا حسین اسم توقرآن و لب ما رحل است🌱 هر ڪہ از عشق تو دیوانہ نشد از جهل است✨♡ همہ ے اهلیت ما زهمین نوڪرے است🍀 پس هرآن ڪس ڪہ نشد نوڪر تو نااهل است🌾 #زڪودڪےخادم_این_تباره_محترمم••❥

🍃💠 باید، که دست از #گنه برداریم مایی، که ادعای #یاری داریم از خوب و بد #امور ما معلوم است #سرباز امام عصر یا #سرباریم 🌺اللهم عجل لولیک الفرج🌺

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_346 گردنم را تڪان میدهم و نگاہ خستہ ام را از جزوہ ها مے گیرم،از روے صندلے بلند میشوم و ڪش و قوسے بہ بدنم مے دهم. صداے زنگ پیام موبایلم بلند میشود،بے توجہ شروع بہ قدم زدن در اتاق مے ڪنم و نفسم را بیرون میدهم. یڪ هفتہ از تماس سمانہ گذشتہ،دو روز بعد از اولین تماسش دوبارہ با مادرم تماس گرفت و وقت خواست. مادرم سن ڪم و درسم را بهانہ ڪرد و گفت: "ازدواج براے آیہ هنوز زودہ و قصد ازدواج ندارہ! آقا پسر شما هم بهترہ دنبال دخترے باشن ڪہ از همہ لحاظ هم سطح خودشون باشہ!" سمانہ عذرخواهے و تشڪر ڪردہ بود و دیگر تماس نگرفت! دوبارہ ے صداے زنگ پیام موبایلم بلند میشود،زیر لب مے گویم:اَہ! بہ سمت میز تحریر قدم برمیدارم و موبایلم را برمیدارم. سارہ نوشته: "درسخون چرا آنلاین نیستے؟! جزوہ هاے مبانے اقتصادم گم شدہ،سریع برام عڪسشونو بفرست تا فردا همتے منو نخورہ! هیچے نخوندم،زود بفرست ها" لبخند ڪجے میزنم:سر بہ هوا! از جزوہ ها برایش عڪس مے گیرم و در تلگرام ارسال میڪنم،سریع آفلاین میشوم. این روزها دل و دماغ هیچ ڪارے را ندارم! صداے خندہ هاے پدرم و یاسین از پذیرایے بہ گوش مے رسد. بہ سمت تخت قدم بر میدارم و رویش مے نشینم،نگاهم بہ آینہ مے افتد. رنگم ڪمے پریدہ و بے حال بہ نظر میرسم،دوبارہ بہ حالت افسردگے برگشتہ ام! بہ زور دانشگاہ میروم و هر پنجشنبہ سر مزار هادے! نازنین هنوز بلاتڪلیف است،میگفت پدرش ڪمے نرم شدہ اما هنوز نمیخواهد قبولش ڪند و اجازہ بدهد بازگردد! چند بارے بہ مهدے و فرزانہ سر زدم،حالشان بهتر شدہ حداقل ظاهرشان ڪہ این را مے گوید! همتا در شُرف ازدواج است و براے دے ماہ براے جشن عقدش دعوتمان ڪردہ،برایش از صمیم قلب خوشحالم! هر چند یڪ لحظہ قلبم ناراحت شد... اصلا انگار این خبرها ناراحتم مے ڪند! از خواستگارے بدم مے آید! از لباس عروس بدم مے آید! از خرید بدم مے آید! از سفرہ ے عقد بدم مے آید! از جشن بدم مے آید! از ازدواج بدم مے آید! دلم با دیدنشان یا شنیدن نامشان ناراحت میشود،مرا یادِ سال قبل مے اندازد ڪہ روزهاے آخر اردیبهشت تنهایے،با شوق و ذوق در حال بدو بدو براے مراسم عقدم بودم! لباسے ڪہ نشان ڪردہ بودم،سفرہ ے عقدے ڪہ در نظر داشتم،ڪت و شلوارے ڪہ براے هادے انتخاب ڪردہ بودم! رنگ و چیدمان گل هایے ڪہ براے دستہ گل در نظر داشتم! چشم هایم را مے بندم و دستم را روے پیشانے ام میگذارم،حالم انگار بدتر شدہ! نفس عمیقے میڪشم و فڪر میڪنم بایر براے همتا چہ هدیہ اے بخرم! اگر هادے بود...الان با هم برنامہ ریزے و مشورت مے ڪردیم ڪہ چہ باید بخریم،هم براے همتا هم براے نامزدش! در چہ ڪارهایے ڪمڪشان ڪنیم،مطمئنم اگر بود بیشتر از همہ ذوق داشت! بیشتر از همہ در رفت و آمد و جنب و جوش براے بساط جشن عقد بود! بیشتر از همہ هواے همتا را داشت و با او شوخے میڪرد،بیشتر از همہ در ڪنارش بود! یڪ لحظہ عصبے میشوم و مشتم را روے تشڪ مے ڪوبم و با صداے خفہ اے مے گویم:نیست! نیست! بفهم نیست! خودم را روے تخت پهن میڪنم و بہ یڪ بارہ میزنم زیر گریہ! دستم را روے دهانم میگذارم و آرام هق هق میڪنم،شانہ هایم مے لرزند! نمیدانم چرا این روزها نبودش بیشتر روے قلب و ذهنم سنگینے میڪند! نمے فهمم چرا دوبارہ روح و روانم بہ هم ریختہ و بہ حالت هاے گذشته بازگشته ام! حالم را نمے فهمم! نفس عمیقے میڪشم و سریع اشڪ هایم را پاڪ میڪنم،بینے ام را بالا میڪشم. انگار براے اتمام جلساتم با سمانہ زود بود،باید دنبال روانشناس دیگرے باشم! مے نشینم و دوبارہ نگاهے در آینہ بہ خودم مے اندازم،چشم هایم ڪمے سرخ شدہ! دوبارہ بینے ام را بالا مے ڪشم،صداے زنگ در بلند میشود و چند لحظہ بعد صداے یاسین:بلہ؟! _بلہ! شما؟! سپس صداے باز شدن در حیاط مے آید،پدرم مے پرسد:ڪیہ یاسین؟! _نمیدونم! یہ پسرہ پرسید مامان و بابات هستن منم گفتم آرہ! گفت درو باز ڪن! پدرم تشر میزند:درو باید براے هرڪسے باز ڪنے؟! سپس رو بہ مادرم مے گوید:پروانه! برو تو اتاق ببینم ڪیہ؟! ڪنجڪاو از روے تخت بلند میشوم و بہ سمت پنجرہ قدم برمیدارم،صداے بستہ شدن در مے آید. شالے ڪہ روے رخت آویز است برمیدارم و روے سرم مے اندازم،میخواهم ڪمے پردہ را ڪنار بزنم ڪہ صداے روزبہ بلند میشود. _با اجازہ! خشڪم مے زند،صداے پدرم عصبے و دو رگہ است:بفرمایید! صداے سلام و احوال پرسے روزبہ با پدرم و یاسین بہ گوش مے رسد. حیرت زدہ پشت در مے ایستم،روزبہ سرفہ اے مے ڪند و مے گوید:جناب نیازے میدونم نباید تنها مے اومدم اینجا،اما بہ پاے بے ادبے نذارید! مجبور شدم تنها بیام! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

#کلام_شهدا #رضای_خدا 🍁اگر برای #خدا جنگ می‌کنید احتیاج ندارد به من و دیگری گزارش کنید. 🌷گزارش را نگه دارید برای #قیامت . اگر کار برای #خداست گفتنش برای چه؟ #شهیدحاج_حسین_خرازی

هفتہ بسیج بہ همہ شما بسیجیان خوب و پای ڪار ، سربازان صدیق مبارڪ باد 🕊 خستگیا باشہ تا با شهــدا درڪنیم 🌹 #من_بسیجی_ام

رو بہ شـش‌گـوشہ ترین عالم‌جهان🌎🌱 هرصبح‌ بردن‌نـام‌ حسین‌بن‌علےمیچسبد[❤️] #مهربان_ترین_ارباب✿

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_347 پدرم با لحن بدے مے گوید:آقاے مهندس! فڪر میڪردم مادر محترم بهتون گفتن نہ تنها من ڪہ دخترم هم راضے نیست! از شما توقع نداشتم! روزبہ سریع مے گوید:توقع چے؟! اشتباهے از من سَر زدہ؟! پدرم پوزخند میزند:توقع این وقاحت رو! هر چند بیشتر از این انتظار نمے رفت... روزبہ دوبارہ سرفہ مے ڪند:اسم خواستگارے وقاحتہ؟! صداے باز و بستہ شدن در مے آید و پشت بندش مادرم:سلام! خوش آمدید! روزبہ سریع مے گوید:سلام! ممنونم! بابت مزاحمت بے موقع و بے خبر عذر میخوام خانم! مادرم مودبانہ مے گوید:خواهش میڪنم! سپس با لحن تاڪیدے ادامہ میدهد:مهمون حبیب خداست! سریع بہ سمت ڪمدم مے روم و لباس هاے راحتے ام را با سارافون و دامنے زیتونے رنگے تعویض میڪنم و شالم را مرتب. آمدن روزبہ عصبے ترم ڪرد،چادر نمازم را ڪہ برمیدارم روزبہ مے گوید:اگہ اجازہ بدید خانم نیازے هم تو جمع مون باشن! چند ثانیہ سڪوت حڪم فرما میشود و سپس مادرم آرام مے گوید:باشہ! یڪے دو دقیقہ بعد چند تقہ بہ در میخورد و مادرم وارد اتاق میشود،همانطور ڪہ چادرش را مرتب میڪند مے گوید:چند دقیقہ دیگہ بیا! این پسرہ سریع برہ تا بابات دعوا راہ ننداختہ! عصبیہ! سپس از اتاق خارج میشود،صدایے جز نفس هاے عمیق روزبہ و سرفہ هاے عصبے پدرم بہ گوش نمیرسد! لبم را بہ دندان مے گیرم و دہ دقیقہ بعد دستگیرہ ے در را میفشارم،وارد پذیرایے میشوم‌. همین ڪہ در را مے بندم،روزبہ بہ احترامم بلند میشود و محڪم مے گوید:سلام! نگاهے بہ قامت بلندش مے اندازم،ڪت و شلوار خوش دوخت مشڪے رنگے همراہ با پیراهن نوڪ مدادے بہ تن ڪردہ! رنگ جوراب هایش را هم با پیراهنش ست ڪردہ! ڪمے موهایش را ڪوتاہ تر ڪردہ و خبرے از تہ ریش چند هفتہ قبل نیست! صورتش مثل همیشہ جدیست اما چشم هایش سرد و بے تفاوت نہ! ڪنار پایش سبد بزرگے مملو از گل هاے رز سفید رنگ جا خوش ڪردہ! روے میز ڪنار دستش هم فنجان چاے و پیش دستے اے ڪہ رویش تنها یڪ سیب سرخ رنگ بہ چشم میخورد دست نخوردہ دیدہ میشود. مادرم برایم چشم و ابرو مے رود ڪہ جوابش را بدهم،چادرم را ڪمے جلو میڪشم و نگاهم را از صورتش مے گیرم:سلام! خوش اومدین! مودبانہ مے گوید:ممنونم! سپس دوبارہ مے نشیند،پدرم چپ چپ نگاهے بہ روزبہ و سپس بہ من مے اندازد! یاسین با اخم ڪنار پدرم نشستہ و بہ روزبہ چشم دوختہ،مادرم بہ مبل ڪنارے اش اشارہ مے ڪند. با قدم هاے سست خودم را ڪنارش مے رسانم و مے نشینم،پدرم ابروهایش را بالا مے اندازد و رو بہ روزبہ مے گوید:خب! روزبہ نیم نگاهے بہ صورتم مے اندازد و نگاهش را بہ پدرم مے دوزد:میدونم نباید تنها مزاحم میشدم اما شرایط اینطور ایجاد ڪرد! وقتے همسرتون بہ مادرم گفتن رضایت ندارید و جوابتون منفیہ،از مادرم خواستم دوبارہ تماس بگیرن و وقت بخوان اما گفتن دیگہ درست نیست وقتے رضایت ندارید مزاحم بشیم! امشب هم هر چے اصرار ڪردم گفتن نمیتونن بے خبر و بے رضایت شما بیان! پدرم سریع مے پرسد:خب چرا شما تنها مزاحم شدید؟! مادرم لبش را مے گزد،روزبہ یڪے از دڪمہ هاے ڪتش را باز مے ڪند و خونسرد مے گوید:براے اجازہ گرفتن ازتون ڪہ با خانوادہ مزاحم بشم! پدرم تسبیحش را مے گرداند و نگاہ عصبے اش را بہ فرش مے دوزد:نہ من رضایت دارم نہ دخترم! روزبہ انگشت هایش را در هم قفل مے ڪند:شما حق دارید با دلیل یا بے دلیل راضے نباشید اما از من نخواید بے دلیل ڪنار بڪشم! پدرم نگاهش را بہ روزبہ مے دوزد:دلیل از این قانع ڪنندہ تر ڪہ من راضے نیستم؟! ڪہ دخترم راضے نیست؟! انگشت هایش را از هم باز مے ڪند:لطفا دلایل راضے نبودن خودتون و خانم نیازے رو بهم بگید شاید بتونم نظرتون رو تغییر بدم! مودبانہ پافشارے میڪند! پدرم پوزخند مے زند:شما چند سالتہ؟! روزبہ بدون واڪنش خاصے مے گوید:سے و یڪ سال! _دین و ایمونت چیہ؟! چقدر آدم معتقدے هستے؟! روزبہ لبخند ڪم رنگے میزند:معتقد بہ چے؟! پدرم دانہ هاے تسبیح را تند تر مے گرداند:بہ خدا و پیامبر و قرآنش! بہ اهل بیتش! روزبہ با زبان لبش را تر مے ڪند:بہ انسانیت معتقدم! پدرم اخم هایش را غلیظ تر مے ڪند:یعنے دین اسلام و مذهب شیعہ جزو انسانیت نیست؟! روزبہ خونسرد مے گوید:همچین حرفے نزدم شما از حرفم بد برداشت ڪردید! آدم مذهبے اے نیستم اما آدم بے قید و بند و بارے هم نیستم! با اعتقادات شما و خانم نیازے هم مشڪلے ندارم! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_348 پدرم انگشت اشارہ اش را بہ سمت روزبہ مے گیرد:ولے دو تا از دلایل بزرگ من همینہ! اول بے اعتقاد بودنتون دوم اختلاف سنے شما و دخترم! دستے بہ موهایش مے ڪشد:شناختن خودم و اخلاقم و انسانیتم براتون مهم نیست؟! پدرم جدے مے گوید:براے من همین دوتا خیلے مهمہ! روزبہ نگاهے بہ من مے اندازد:نظر خانم نیازے چے؟! پدرم نگاہ عصبے اش را بہ من مے دوزد،نگاهم را بہ چشم هاے روزبہ مے دوزم،سرد و محڪم مے گویم:نظر پدرم نظر من هم هست! اخم ڪم رنگے میان ابروهایش مے نشیند،مادرم براے اینڪہ جو را عوض ڪند مے گوید:چایتون یخ ڪرد! عوضش ڪنم؟! روزبہ سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهد:نہ ممنون! خوبہ! سپس آرام دستہ ے فنجانش را مے گیرد و بہ لب هایش نزدیڪ مے ڪند،چند جرعہ بدون قند و شڪلات مے نوشد و دوبارہ فنجان را روے میز مے گذارد. نگاهش را میان من و پدرم مے چرخاند:میشہ یہ وقتے بدید زیر نظر شما و خانوادہ م،من و خانم نیازے با هم صحبت ڪنیم و آشنا بشیم،شاید نظرتون تغییر ڪرد! آخہ بدون شناخت ڪہ نمیشہ قطعے گفت... مادرم سرفہ اے مے ڪند و مے گوید:عذر میخوام! اما مثل اینڪہ خانوادہ ے شما هم زیاد موافق نیستن! روزبہ ڪمے پریشان مے شود،دستش را دوبارہ میان موهاے تازہ ڪوتاہ شدہ اش مے برد. _اگہ خودمو ثابت ڪنم چے؟! اگہ نظر خانم نیازے تغییر ڪنہ چے؟! پدرم محتاط نگاهے بہ من مے اندازد و رو بہ روزبہ مے گوید:اگہ بدونید آیہ قبلا نامزد داشتہ چے؟! خون در رگ هایم یخ مے زند،همچنین نگاہ روزبہ! سرد و جدے مے گوید:تقریبا میدونستم! منم یہ تجربہ ے ناموفق داشتم ڪہ خدا رو شڪر بہ ازدواج ختم نشد! بغض گلویم را مے فشارد،محڪم مے گویم:ولے براے من تجربہ ے ناموفق نیست! روزبہ پیشانے اش را بالا میدهد،بہ چشم هایش زل میزنم:ما میخواستیم عقد ڪنیم! سرش را تڪان میدهد:پس شما... نمے گذارم حرفش را ادامہ میدهد:ما نتونستیم عقد ڪنیم چون...چون... نمے توانم حرفم ادامہ بدهم،پدرم با نیش جملہ ام را ڪامل مے ڪند:چون نامزدش شهید شد! رنگ روزبہ مے پرد،چشم هایش یخ مے زنند،رگِ متورم گردنش‌ متعجبم مے ڪند! زمزمہ مے ڪند:شهید؟! پدرم محڪم مے گوید:بعلہ شهید! حالا متوجہ شدید چرا ڪار ما و شما نمیگیرہ؟! روزبہ سرفہ اے مے ڪند و چشم هاے تب دارش را بہ من مے دوزد،نگاهم را بہ فرش مے دوزم! چند ثانیه بعد بلند مے شود:اگہ اجازہ بدید فعلا مرخص بشم! بازم بابت مزاحمت و بے خبر اومدنم عذر میخوام! حالش زیاد خوب نیست! پدر و مادرم بلند مے شوند،من هم پشت سرشان! سرش را تڪان مے دهد:شب خوبے داشتہ باشید! خدانگهدار! پدرم پوزخندے میزند:خدانگهدار! میخواهد بہ سمت در راہ بیوفتد ڪہ پدرم سریع مے گوید:سبد گلتون! روزبہ مڪث مے ڪند،چند لحظہ بعد عقب گرد مے ڪند و سبد گل را بر میدارد. نگاهم بہ شاخہ گل سرخِ خشڪے ڪہ میان رزهاے سفید پنهان شدہ مے افتد! نگاهے بہ صورتم مے اندازد و رو بر مے گرداند،لبخند ڪجے میزنم! بعد از خداحافظے ڪوتاهے از خانہ خارج میشود و میرود... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 رفت و آذر و دے و بهمن و اسفند گذشت... رفت و دیگر هیچ خبرے نشد... از دروغگو بودنش بدم آمد...از ادعاے عاشقے اش... از این سہ چهار ماهے ڪہ هیچ خبرے نشد... از سستے اش بدم آمد! بیشتر از پیش از او بدم آمد! نگاهم را از حیاط مے گیرم و پردہ را مے اندازم،حال و هواے بهار در شهر پیچیدہ و حالِ من پاییزیست... قلبم ریخت آن زمانے ڪہ فهمیدم در گوشہ اے از قلبم دلم میخواست بماند...محڪم برگردد...پایم بماند... از سستے اش بدم آمد! از خودش هم... نمے دانم! روے تخت دراز میشوم و از پشت پنجرہ بہ درخت تازہ جوانہ زدہ چشم مے دوزم،آن گوشہ گوشہ هاے دلم براے ڪسے ڪہ نیست تنگ است... ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے 🍃در این هواے بهارے شدم دوبارہ هوایے بهار میرسد اما... بهار من! تو ڪجایے؟🍃 #قاسم_صرافان

#یا_‌مهـــــــــــدے❤️ اَمَنْ یُجیبْ...بخوان برایم حالِ دلم اضطراری است!😔 در این دنیای شلوغ و هزار رنگ دل خوشم به بودنت..داشتنت.. کاش می دانستم این ندیدنٺ ڪی به پایان می رسد؟

🌓 حیرت آور است !! 👈همه ی جهان حجاب دارد: 1_کره زمین دارای پوشش است... 2_ میوه های تر وتازه دارای پوشش است... 3_ شمشیر نیز داخل غلافش حفظ میشود... 4_ قلم بدون پوشش جوهرش خشک میشود و فایده اش از بین میرود و زیر پا انداخته میشود برای اینکه پوشش آن از بین رفته 5_ سیب هم اگر پوسته اش گرفته شود و رها شود فاسد میشود... و...... در تعجبم از مردی که ماشینش را از ترس خط و خش افتادن چادر می پوشاند؛ اما دختر یا همسر و یا خواهر خود را بدون پوشش رها میکند!!! بانو! این چادر تا برسد بدست تو هم از کوچه های مدینه گذشته هم از کربلا هم از بازار شام...! 🌺🌺🌺 اللهم عجل الولیک الفرج

از وسعٺ #لبخنـدٺ جـاڹ می گیرد زنـدگے ، بگذار لبخنـدٺ حـاݪ تمــام روزهای مرا #خـــوب ڪند😍. #شهید_مجید_بقایی #روزتاݧ_شهدایی

🌷حرف دل با امام زمان (عج) آقا! خیلی دوست دارم برای نزدیک شدن #فرج و ظهورت کاری کنم و باری از روی دوش شما بردارم نه اینکه ... 🌷آقا ! احساس می کنم چند وقتی است که #سرگرم دنیا و از شما غافل شده ام و امیدوارم این حضورم در #سوریه و خدمت در اینجا مرا به شما نزدیک کند تا جایی که وقتی به یاد من هستی لبخند #رضایت بر لب داشته باشی نه اینکه ... آقا ! شما #امامِ_زمان من هستی، شما صاحب اختیار من هستی، شما صاحب اصلی دل من هستی پس عنایت کن و نگاهی از روی لطف و رحمت به این بیچاره کن، از همان نگاه هایی که دل را #منقلب می کند. 🌷از خداوند سلامتی و تعجیل  در فرج شما را مسئلت دارم وشما هم دعا کنید خداوند توفیق ونعمت #شهادت در رکابت را بعد از خدمات زیاد نصیبم کند. #شهید_رسول_پورمراد🌷 🍃🌹🍃

. با آن همہ دلداده دلش بسٺہ ما شد اے من بہ فداے دل دیوانہ پسندش #لامخاطب :) + فقط محضِ خوشگِلے شعر

مولایم! مگذار غرق شوم... اینجا میان مردم،در تنهایی...درگناه... با دلی شکسته وشایدبا کوله ای ازعشق باید به آهستگی حمل شود ،دلم را می گویم چون ترک خورده ... شکستنی ست💔 صورت خیس از اشکم زیر هجوم داغ یک عشق به سله نشسته، عشقی که هرچه کردم نتوانستم به عمل نشانمش ...💞 چه کنم ؟ می دانم ضعیفم،کوچکم ،خسته ام ...😔 اما باور کن دوستت دارم...🍃🌺 نمی دانم پشت کدامین دیوار این شهرهای آهنی ،یاد شما را جا گذاشتم...😔 آه چه قدرغریبی...😭 دیوارها چقدر بلندند...بلند به اندازه قامت گناهانم... قد وقامت توبه هایم آنقدر کوتاه شده که حتی پرچین های باغ سر مازده همسایه هم برایم به دیوارهای برجی می ماند تسخیر ناشدن 🕊✨اللهم عجل لولیک الفرج✨🕊

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_349 بندِ ڪولہ ام را روے دوشم جا بہ جا میڪنم و وارد خیابان میشوم،عید را پشت سر گذاشتیم و امروز روز اول دانشگاہ در سال جدید بود. دے ماہ،عقد همتا بہ بهترین نحو ممڪن برگزار شد. همسرش،احسان مرد با وقار و مودبے بہ نظر مے رسید. یڪتا و نازنین مدام دور و بر من بودند و تنهایم نمے گذاشتند،فامیلِ عسگرے از دیدن نازنین جا خوردہ بودند! انگار در مراسم هادے،فرصت و حوصلہ ے ڪافے براے تعجب ڪردن و پچ پچ ڪردن نداشتند! نازنین سعے مے ڪرد از دیدِ همہ دور باشد و از ڪنارم تڪان نمے خورد! خانہ ے جدیدے نزدیڪِ خانہ ے پدر و مادرش اجارہ ڪردہ. در مراسم عقد همتا،یڪے از اقوام دورِ مادرے احسان از یڪتا خوشش آمد و وقت خواستگارے خواست. یڪتا هم گفت قصد ازدواج ندارد و ردش ڪرد،بیشتر از همہ یڪتا ذوق داشت و مثل پروانہ دور همتا مے چرخید! هنگام ورود بہ تالار،من را ڪہ دید در چشم هایش اشڪ جمع شد،سعے ڪرد خودش را نگہ دارد اما نتوانست! سریع در آغوشم ڪشید و محڪم مرا بہ خود فشرد! هر دو هم خوب میدانستیم بہ یادِ ڪے! مطهرہ و محمدحسین اسفند ماہ عقد و عروسے شان را در یڪ روز برگزار ڪردند،در عروسے مطهرہ بیشتر از آنچہ ڪہ فڪر مے ڪردم خوشحال بودم و ذوق داشتم! در اڪثر خریدها همراہ مطهرہ بودم و ڪمڪش ڪردم،براے چیدمان خانہ اش هم همراہ مادرم بہ ڪمڪشان رفتیم. خانہ اش زیاد از اینجا دور نیست،قول گرفت هفتہ اے حداقل یڪ بار بہ خانہ اش بروم و تنهایش نگذارم! خیابان بر عڪس روزهاے قبل خیلے شلوغ است،چند ماشین گران قیمت پشت سر یڪدیگر با نظم پارڪ شدہ اند و عدہ اے در حال رفت و آمدند. نزدیڪ ڪوچہ ڪہ مے رسم‌ نگاهم بہ ساختمان رو بہ روے خانہ مے افتد،خبرے از آن چند تڪہ تیر آهنِ قد علم ڪردہ نیست! جایش را مجتمع تجاریِ بزرگ و شیڪے با نماے شیشہ اے گرفتہ ڪہ در پشتے اش در ڪوچہ ے ماست و در اصلے اش سمت خیابان! مقابل در اصلے روبانِ بزرگ قرمز رنگے ڪشیدہ شدہ،چند نفر از ڪارمندان شرڪت را مے بینم ڪہ ڪنار یڪدیگر ایستادہ اند و خوش و بش مے ڪنند! پس روز افتتاح مجتمع فرا رسیدہ! شانہ اے بالا مے اندازم،میخواهم بہ راهم ادامہ بدهم ڪہ نگاهم بہ ماشین روزبہ مے افتد! بہ سمت پارڪینگ اختصاصے مجتمع ڪہ در سمت چپ قرار دارد مے رود و محو میشود! چند ثانیہ مڪث میڪنم اما چند لحظہ بعد بے تفاوت قدم برمیدارم،سر ڪوچہ ڪہ مے رسم ماشینے از پشت برایم بوق مے زند! متعجب سر بر مے گردانم،دویست و شش مشڪے رنگے در چند مترے ام پارڪ ڪردہ! با دقت نگاہ میڪنم،علیرضا را مے بینم ڪہ پشت فرمان نشستہ. لبخند ڪم رنگے میزنم و بند ڪولہ ام را از روے دوشم برمیدارم و در دست مے گیرم. لبخند خجولے مے زند و در ماشین را باز مے ڪند،با قدم هاے بلند بہ سمتش مے روم. در ماشین را مے بندد و صاف مے ایستد،پیراهن قهوہ اے تیرہ رنگے همراہ با شلوار ڪتانِ ڪرم رنگ پوشیدہ. ریش هایش از آخرین بارے ڪہ دیدہ ام ڪمے پر پشت تر شدہ و بالاے ابرویش جاے زخمے عمیق دیدہ میشود! در چند قدمے اش مے ایستم،نگاهش را بہ آسفالت دوختہ،پیش دستے مے ڪند و سریع مے گوید:سلام! احوال شما؟! خستہ و بے حوصلہ ام،اما با رویے باز جواب میدهم:سلام! الحمداللہ خوبم! حال شما خوبہ؟! یاس سادات؟! لبخندش عمیق تر میشود:اومدم براے گلہ از طرف خودم و یاس! لبم را بہ دندان مے گیرم و مے گویم:چند بارے با یاس تلفنے صحبت ڪردم میدونہ زیاد اهل رفت و آمد نیستم! مے خندد:انقدر اهل رفت و آمد نیستید ڪہ یہ خبرے از ما بگیرید؟! یاس بیمارستانہ! آب دهانم را قورت میدهم،مضطرب مے پرسم:بیمارستان؟! چرا بیمارستان؟! نگاهش را ڪمے بالا مے ڪشاند و بہ گوشہ ے چادرم مے دوزد. لبخندش باز عمیق تر میشود! _چیز خاصے نیست! یعنے... ادامہ نمے دهد،انگار خجالت مے ڪشد! با استرس مے پرسم:یاس چے شدہ؟! _باردارہ! ویار دارہ نمیتونہ زیاد چیزے بخورہ! ضعف ڪردہ چند روز باید بیمارستان بمونہ! میخواست باهاتون تماس بگیرہ،گفتم حضورے براے گلہ بیام! با ذوق بے اختیار بلند مے گویم:واقعا؟! پس چرا بہ من چیزے نگفتہ بود؟! گونہ هایش ڪمے سرخ مے شوند:تازہ نزدیڪ چهار ماهشہ! سر این ویارا و ضعفاش ترس داشت گفت سہ ماہ اول بگذرہ بعد بہ بقیہ بگیم! خب ما فامیلیم نگرانیش بیشتر شد! فقط مادرا و پدرامون خبر داشتن،راستش... باز حرفش را میخورد،انگشت هایش را در هم قفل مے ڪند و نگاهش را بہ انگشت هایش مے دوزد. خبرے از چهرہ ے خندان چند لحظہ پیش نیست! _پسرہ! لبخند گرمے میزنم:سلامت باشہ! وجودش براتون مبارڪ و پر برڪت باشہ! سرش را تڪان میدهد:ممنونم! واقعیتش اومدم براے ڪسب اجازہ! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانی

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_350 ابروهایم را بالا میدهم:اجازہ ے چے؟! در چشم هایش اشڪ جمع میشود و سرش خم تر! _میخوام اسمشو بذارم هادے! قلبم یڪ جورے میشود،ساڪت نگاهش میڪنم و بندِ ڪولہ ام را محڪم مے فشارم. سرش را بلند مے ڪند و براے اولین بار بہ چشم هایم زل مے زند! اشڪ در چشم هاے نجیب و مغرورش حلقہ زدہ! _من و یاس میخوایم ڪہ شما اجازہ بدید،یعنے افتخار بدید اسم هادے روے پسرمون باشہ! هم اسمش هم رسمش مثل هادے باشہ! لبخند نیمہ جانے میزنم:آسد هادے! من ڪے باشم ڪہ اجازہ بدم؟! دوبارہ سرش را خم مے ڪند،گلویم را صاف میڪنم:خیلے خوشحال شدم! از صمیم قلبم بہ شما و یاسِ عزیزم تبریڪ میگم! از طرف من بهش تبریڪ بگید،حتما تو اولین فرصت میام دیدنش! لبخند مهربانے مے زند:قدم رو چشم ما میذارید! یاس همیشہ از شما تعریف میڪنہ و میگہ انگار چند سالہ مے شناستتون و باهاتون خیلے احساس صمیمت میڪنہ! _از بس مهربون و خوبہ! _لطف دارید! _حقیقتہ! با دست بہ ڪوچہ مان اشارہع میڪنم و ادامہ مے دهم:بفرمایید بریم منزل! مامان و یاسین هستن! گرہ انگشت هایش را باز مے ڪند:سر فرصت حتما مزاحم میشیم! _مراحمید! بعد از خداحافظے اے ڪوتاہ،علیرضا سوار ماشینش میشود و مے رود. نفس عمیقے میڪشم و لبخند بہ لب بہ سمت ڪوچہ بر مے گردم ڪہ نگاہ خیرہ ے روزبہ را مے بینم! ڪت و شلوار نوڪ مدادے رنگے همراہ با پیراهن سفید بہ تن ڪردہ،موهایش ڪمے بلند تر از شبے ڪہ بہ خانہ مان آمدہ بود شدہ! یڪ دستش را داخل جیب شلوارش بردہ و از دور جدے بہ من چشم دوختہ! مردے ڪنارش ایستادہ و صحبت مے ڪند اما انگار حواسش نیست! اخم ڪم رنگے میان ابروهایش نشستہ،فرزاد نزدیڪش میشود و نگاهے بہ من مے اندازد سپس چیزے بہ روزبہ مے گوید ڪہ روزبہ نگاهش را از من مے گیرد و رو بر مے گرداند! بے تفاوت بہ سمت خانہ راہ مے افتم،انگار نہ انگار چهار ماہ پیش براے خواستگارے اصرار داشت و گفت دوستم دارد! وارد ڪوچہ میشوم و نگاهے بہ ساختمان مے اندازم،همہ چیز از شروع گودبردارے و ساختنش شروع شد. حالا با بہ پایان رسیدن ساختش انگار ماجراها و اتفاقات هم بہ پایان رسیدہ! دو و سال نیم پیش تمام غم و غصہ ام رفتن بہ دانشگاہ بود و حالا بہ چیزهایے ڪہ دو سال و نیم پیش غصہ و مشڪل مے دانستمشان مے خندم! روال عادے زندگے جریان پیدا ڪردہ،همراہ با روح و قلبے خستہ... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 یاسین بالا و پایین مے پرد و مے گوید:داشتن شعدہ بازے میڪردن! خیلے باحال بود! نوید و علے هم رفتن! آبجے بیا مام بریم! دستم را روے پیشانے ام مے گذارم و آبمیوہ ام را سر مے ڪشم:مخمو خوردے یاسین! اخم مے ڪند و دست بہ سینہ ڪنارم مے نشیند:بداخلاق! مثل بچہ ها مے گویم:بد عُنق! مادرم از اتاق بیرون مے آید و تشر مے زند:چتونہ شما دوتا؟! آیہ تو چرا عین بچہ ها سر بہ سرش میذارے؟! با حرص مے گویم:بهم گیر دادہ! پشت چشمے برایم نازڪ میڪند:تو دیگہ بیست سالتہ! این رفتارا چیہ؟! پاهایم را روے میز دراز میڪنم و بہ تلویزیون خیرہ میشوم،یاسین بلند میشود. رو بہ مادرم مے گوید:من میرم مامان! سپس بہ سمت اتاقش مے دود،مادرم رو بہ من مے گوید:بخاطرہ روزبہ نمیرے آرہ؟! جوابے نمے دهم،ڪنارم مے نشیند:منم درست نمیدونم برے! نرو! یاسین گیر دادہ با تو برہ چون میبینہ رفتے تو خودت میخواد سرتو گرم ڪنہ! باهاش تا جلوے در پاساژ برو بگو میخواے برے قدم بزنے برہ پیش دوستاش چند دقیقہ دیگہ همونجا منتظرشے! دلشو نشڪن! پوفے میڪنم و از روے مبل بلند میشوم،چند دقیقہ بعد آمادہ میشوم و همراہ یاسین از خانہ خارج میشویم. یاسین محڪم دستم را گرفتہ و با لبخند دندان نمایے مے پرسد:توام میاے باهام؟! جدے مے گویم:من تا جلوے پاساژ باهات میام! میخوام برم قدم بزنم و یڪم خرید ڪنم! تو برو پیش دوستات! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

برگشت به قسمت اول رمان آیه های جنون برای اعضای جدید .....

🌸 #دختــــران_چـــادری 🌸 مــــــــــا چــ💓ـــادریا قد یه دنیا احساس داریم...😍 فقط یکم زرنگیم😁 ⇦برای هرکسے و هرجایے خرجش نمیـــــکنیم⇨! ツ

🍂🍁🍂🍁🍂🍁🍂🍁🍂🍁🍂 🍁🍂🍁🍂🍁🍂🍁🍂🍁🍂 🍂🍁🍂🍁🍂🍁🍂🍁🍂 بعضی‌ها می‌گویند: #حجاب حس زیبایی‌طلبی انسان را می‌میراند❗️ 👈اما در حدیثی از امام صادق"علیه السلام" آمده که؛ "خدا زیباست و زیبایی را دوست دارد ولی این زیبایی باید از راه #حلال باشد" 🍃امام علی"علیه السلام" می‌فرماید: "حجاب زیبایی زن را پایدار می‌سازد" ۲ 👈زیبایی انسان فقط به زیبایی‌های ظاهری او محدود نمی‌شود. "زن" تن نیست❌ ✅چه بسیار زنانی که در طول تاریخ ظاهر زیبایی نداشتند یا کسی از زیبایی‌های ظاهری آن‌ها آگاه نشد ولی خود، زیبایی‌ها و ارزش‌های والای انسانی را در جهان آفریدند.👌👏👏 💯اسلام با ابراز زیبایی‌ها مخالف نیست، فقط می‌خواهد این زیبایی‌ها هر جایی نباشد و محدود به همسر(عاشق و معشوق واقعی زن) باشد تا عواطف لطیف زن صدمه ندیده و امنیت او نیز تأمین گردد. 🖇 ۱. مکارم الاخلاق: ۱۸۱ ۲. غررالحکم و دررالکلم: ۱۲۶

👈چادر👑 💙پردھ ایست مشکے🏴 👰بر "کعــــــــبہ ے وجود زن"💕 💚کہ مــــ👨ـــرد را بہ"طواف"وامے دارد 💚

🍃🌸 #حاج_آقا_پناهیان: هر کی آرزو داشته باشه خیلی خدمت کنه #شهید میشه... یه گوشه دلت پا بده؛ شهدا بغلت کردند ما به چشم دیدیم اینارو از این شهدا مدد بگیرید مدد گرفتن از شهدا رسمه دست بذار رو خاک قبر شهید بگو: " #حسین! به حق این شهید یه نگاه به ما بکن..." #نسئل_الله_منازل_الشهدا 🍃🌸🍃

روزهایی که بی‌تو می‌گذرد ... گرچه با #یادتوست ثانیه هاش... ولی #آرزو باز می‌کشد فریاد: در کنار تو می‌گذشت #ای_کاش ... خلوت عاشقانه همسر #شهیدحججی با عکس محسن در معراج شهدای تهران 🍃🌹🍃🌹

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_351 لبخندش را مے خورد و چیزے نمے گوید،دو سہ دقیقہ بعد جلوے پاساژ میرسیم. داخل شلوغ است و صداے همهمہ و خندہ بہ گوش مے رسد! دست یاسین را رها میڪنم:خب داداشے تو برو! لبش را ڪج مے ڪند:باشہ! میخواهد وارد پاساژ بشود ڪہ سریع مے گویم:مراقب خودت باش! نیم ساعت دیگہ میام دنبالت همین جا باشیا! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد،میخواهم عقب گرد ڪنم ڪہ دست هاے ظریفے از پشت روے چشم هایم مے نشیند! متعجب دست هایم را بالا مے برم و روے دست هایش مے گذارم:شما؟! صداے خندہ ے یلدا مے پیچد:خانم گرگہ! مے خندم:سلام خانم گرگہ! دست هایش را بر مے دارد و پر انرژے مے گوید:سلام! بہ سمتش بر مے گردم و با ذوق در آغوشش مے ڪشم:سلام! خوبے؟! دلم برات یہ ذرہ شدہ بود! محڪم مے فشاردم:آرہ معلومہ! از شرڪت نمے تونیم بندازیمت بیرون! آرام مے خندم:نڪہ تو مدام خونہ ے مایے یا بهم زنگ میزنے؟! لبخند دندان نمایے میزند:تو تلگرام ڪہ هستم! دستش را پشت ڪمرم مے گذارد و ادامہ میدهد:دارے بر مے گردے خونہ؟! لبخند تصنعے اے میزنم:نہ! بہ یاسین اشارہ میڪنم:من ڪار دارم! یاسینو آوردم برہ پیش دوستاش! یاسین سریع مے گوید:سلام! یلدا مهربان نگاهش مے ڪند و دستش را بہ سمتش دراز مے ڪند:سلام عزیزم! چقدر شما شیرینے! یاسین لبخند میزند:ممنون! یلدا مے گوید:بیا بریم یہ نگاهے بنداز ببین چطورہ! بالاخرہ توام تو شرڪت بودے! بیا بچہ ها خوشحال میشن! خودم را جمع میڪنم:نہ! ڪار دارم! ابروهایش را بالا میدهد:ناز نڪن! دو دقیقہ بیا بریم! منم دیر رسیدم تنهام! _بچہ هاے شرڪت هستن دیگہ! مے خندد:با تو بیشتر بهم خوش میگذرہ! بہ سمت پاساژ هلم مے دهد،لبم را مے گزم:اِ زشتہ یلدا! بے توجہ دنبال خودش مے ڪشاندم،وارد پاساژ میشویم. یاسین با ذوق دنبالمان مے آید،نگاهے بہ پاساژ مے اندازم ڪہ خیلے شیڪ و بزرگ است! چهار طبقہ بہ نظر مے رسد،آفتاب از سقف شیشہ اے بہ داخل مے تابد و توجہ را جلب مے ڪند. همہ در حال رفت و آمد هستند،یلدا بہ طبقہ ے دوم اشارہ مے ڪند:بچہ هاے شرڪت اونجان! یاسین بہ سمت دوستانش مے رود ڪہ مشغول تماشاے شعبدہ بازے در وسط پاساژ هستند. همراہ یلدا بہ سمت پلہ برقے مے رویم،بہ طبقہ ے دوم مے رسیم‌. با چند نفر از بچہ هاے شرڪت سلام و احوال پرسے میڪنم. نگاهم بہ روزبہ مے افتد ڪہ مشغول صحبت با یڪ زن و مرد میانسال است‌. لیوان آبمیوہ اش را با یڪ دست گرفتہ و لبخند خاصے بہ لب دارد! حواسش بہ ما نیست،بچہ ها از پاساژ و زحمتے ڪہ ڪشیدہ اند تعریف مے ڪنند. ساڪت نگاهشان مے ڪنم،بہ طبقہ ے سوم مے روند و با دقت همہ جا را از زیر نظر مے گذرانند. یلدا هم سرش گرم شدہ،بہ سمت نردہ هاے شیشہ اے مے روم و نگاهے بہ طبقہ ے دوم مے اندازم. _نیوفتے؟! متعجب و با استرس سر بر مے گردانم،شهاب لبخند بہ لب در چند قدمے ام ایستادہ. شلوار جین مشڪے رنگے همراہ پیراهنے سفید بہ تن ڪردہ. لیوان آبمیوہ اش را نزدیڪ لب هایش مے برد و چند جرعہ مے نوشد،همانطور ڪہ آبمیوہ اش را مے نوشد لیوان آبمیوہ ے دیگرے ڪہ در دست دارد بہ سمتم مے گیرد. نگاهے بہ لیوان آبمیوہ مے اندازم و از دستش نمے گیرم. لیوان را از لب هایش جدا مے ڪند،پوزخند میزند:نترس توش سم نریختم! فشارت میوفتہ برات خوبہ! چند قدم فاصلہ مے گیرم:لازم نیست شما نگران فشار من باشے! نگاهے بہ دور تا دور پاساژ مے اندازد و مے گوید:هرچند روزبہ و فرزاد راضے نبودن اما من بہ دعوت ساجدے بزرگ اینجام! ڪم براے اینجا زحمت نڪشیدم! دوبارہ لیوان را مقابلم مے گیرد:از قصد اینجا رو انتخاب ڪردہ بودم! چند نفر نگاهمان مے ڪند،بخاطرہ نگاہ هاے خیرہ لیوان را از دستش میگیرم اما نمے نوشم! سنگینے نگاہ ڪسے را حس میڪنم،بے اختیار سر بر مے گردانم. روزبہ با اخم بہ من و شهاب دوختہ! نگاهم را از روزبہ مے گیرم. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے