🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_349 بندِ ڪولہ ام را روے دوشم جا بہ جا میڪنم و وارد خیابان میشوم،عید را پشت سر گذاشتیم و امروز روز اول دانشگاہ در سال جدید بود. دے ماہ،عقد همتا بہ بهترین نحو ممڪن برگزار شد. همسرش،احسان مرد با وقار و مودبے بہ نظر مے رسید. یڪتا و نازنین مدام دور و بر من بودند و تنهایم نمے گذاشتند،فامیلِ عسگرے از دیدن نازنین جا خوردہ بودند! انگار در مراسم هادے،فرصت و حوصلہ ے ڪافے براے تعجب ڪردن و پچ پچ ڪردن نداشتند! نازنین سعے مے ڪرد از دیدِ همہ دور باشد و از ڪنارم تڪان نمے خورد! خانہ ے جدیدے نزدیڪِ خانہ ے پدر و مادرش اجارہ ڪردہ. در مراسم عقد همتا،یڪے از اقوام دورِ مادرے احسان از یڪتا خوشش آمد و وقت خواستگارے خواست. یڪتا هم گفت قصد ازدواج ندارد و ردش ڪرد،بیشتر از همہ یڪتا ذوق داشت و مثل پروانہ دور همتا مے چرخید! هنگام ورود بہ تالار،من را ڪہ دید در چشم هایش اشڪ جمع شد،سعے ڪرد خودش را نگہ دارد اما نتوانست! سریع در آغوشم ڪشید و محڪم مرا بہ خود فشرد! هر دو هم خوب میدانستیم بہ یادِ ڪے! مطهرہ و محمدحسین اسفند ماہ عقد و عروسے شان را در یڪ روز برگزار ڪردند،در عروسے مطهرہ بیشتر از آنچہ ڪہ فڪر مے ڪردم خوشحال بودم و ذوق داشتم! در اڪثر خریدها همراہ مطهرہ بودم و ڪمڪش ڪردم،براے چیدمان خانہ اش هم همراہ مادرم بہ ڪمڪشان رفتیم. خانہ اش زیاد از اینجا دور نیست،قول گرفت هفتہ اے حداقل یڪ بار بہ خانہ اش بروم و تنهایش نگذارم! خیابان بر عڪس روزهاے قبل خیلے شلوغ است،چند ماشین گران قیمت پشت سر یڪدیگر با نظم پارڪ شدہ اند و عدہ اے در حال رفت و آمدند. نزدیڪ ڪوچہ ڪہ مے رسم‌ نگاهم بہ ساختمان رو بہ روے خانہ مے افتد،خبرے از آن چند تڪہ تیر آهنِ قد علم ڪردہ نیست! جایش را مجتمع تجاریِ بزرگ و شیڪے با نماے شیشہ اے گرفتہ ڪہ در پشتے اش در ڪوچہ ے ماست و در اصلے اش سمت خیابان! مقابل در اصلے روبانِ بزرگ قرمز رنگے ڪشیدہ شدہ،چند نفر از ڪارمندان شرڪت را مے بینم ڪہ ڪنار یڪدیگر ایستادہ اند و خوش و بش مے ڪنند! پس روز افتتاح مجتمع فرا رسیدہ! شانہ اے بالا مے اندازم،میخواهم بہ راهم ادامہ بدهم ڪہ نگاهم بہ ماشین روزبہ مے افتد! بہ سمت پارڪینگ اختصاصے مجتمع ڪہ در سمت چپ قرار دارد مے رود و محو میشود! چند ثانیہ مڪث میڪنم اما چند لحظہ بعد بے تفاوت قدم برمیدارم،سر ڪوچہ ڪہ مے رسم ماشینے از پشت برایم بوق مے زند! متعجب سر بر مے گردانم،دویست و شش مشڪے رنگے در چند مترے ام پارڪ ڪردہ! با دقت نگاہ میڪنم،علیرضا را مے بینم ڪہ پشت فرمان نشستہ. لبخند ڪم رنگے میزنم و بند ڪولہ ام را از روے دوشم برمیدارم و در دست مے گیرم. لبخند خجولے مے زند و در ماشین را باز مے ڪند،با قدم هاے بلند بہ سمتش مے روم. در ماشین را مے بندد و صاف مے ایستد،پیراهن قهوہ اے تیرہ رنگے همراہ با شلوار ڪتانِ ڪرم رنگ پوشیدہ. ریش هایش از آخرین بارے ڪہ دیدہ ام ڪمے پر پشت تر شدہ و بالاے ابرویش جاے زخمے عمیق دیدہ میشود! در چند قدمے اش مے ایستم،نگاهش را بہ آسفالت دوختہ،پیش دستے مے ڪند و سریع مے گوید:سلام! احوال شما؟! خستہ و بے حوصلہ ام،اما با رویے باز جواب میدهم:سلام! الحمداللہ خوبم! حال شما خوبہ؟! یاس سادات؟! لبخندش عمیق تر میشود:اومدم براے گلہ از طرف خودم و یاس! لبم را بہ دندان مے گیرم و مے گویم:چند بارے با یاس تلفنے صحبت ڪردم میدونہ زیاد اهل رفت و آمد نیستم! مے خندد:انقدر اهل رفت و آمد نیستید ڪہ یہ خبرے از ما بگیرید؟! یاس بیمارستانہ! آب دهانم را قورت میدهم،مضطرب مے پرسم:بیمارستان؟! چرا بیمارستان؟! نگاهش را ڪمے بالا مے ڪشاند و بہ گوشہ ے چادرم مے دوزد. لبخندش باز عمیق تر میشود! _چیز خاصے نیست! یعنے... ادامہ نمے دهد،انگار خجالت مے ڪشد! با استرس مے پرسم:یاس چے شدہ؟! _باردارہ! ویار دارہ نمیتونہ زیاد چیزے بخورہ! ضعف ڪردہ چند روز باید بیمارستان بمونہ! میخواست باهاتون تماس بگیرہ،گفتم حضورے براے گلہ بیام! با ذوق بے اختیار بلند مے گویم:واقعا؟! پس چرا بہ من چیزے نگفتہ بود؟! گونہ هایش ڪمے سرخ مے شوند:تازہ نزدیڪ چهار ماهشہ! سر این ویارا و ضعفاش ترس داشت گفت سہ ماہ اول بگذرہ بعد بہ بقیہ بگیم! خب ما فامیلیم نگرانیش بیشتر شد! فقط مادرا و پدرامون خبر داشتن،راستش... باز حرفش را میخورد،انگشت هایش را در هم قفل مے ڪند و نگاهش را بہ انگشت هایش مے دوزد. خبرے از چهرہ ے خندان چند لحظہ پیش نیست! _پسرہ! لبخند گرمے میزنم:سلامت باشہ! وجودش براتون مبارڪ و پر برڪت باشہ! سرش را تڪان میدهد:ممنونم! واقعیتش اومدم براے ڪسب اجازہ! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانی