. صُبحِ خوشگِل بہشتےِ پاییزیتون خوش 🍂🍃

. ـــــــــــــــــــــمَن . سالہاسٺ منٺـظر آمدنِ روز هاے بہٺـرم ولے نمیـدانم چرا هنـوز هم دیـروز ها بہٺـرنـد...

. ...................🍃 طُ را در روزگاری دوست دارم که عشق را نمی‌ شناسند... +عِشقِ مَن چادُرمہ :) #چادرم_را_عاشقم

یٰا سَریعَ الرّضا إِغْفِر لِمَنْ لا یَملڪُ الّا الدّعاء ای خدایی که زود از بنده ات خشنود می ‌شوی ببخش ڪسی را که جز دعـا ، چیزی ندارد ... #به_یاد_شهید_حاج‌حسین_بصیر

📝 #درد_دل دریاب این دل را ...😔 می گویند زن های عرب دلشان که می گیرد، غصه که می افتد به جانشان، راه کج می کنند سوی حرم تو آقا!😭 می نشینند #یک_گوشه چادرشان را روی صورتشان می کشند هی می گویند #یا_عباس_ادرکنی، ادرکنی بحق اخیک الحسین،😭😭 اصلا حرم ات معروف است به عقده گشایی و باز کردن سفره دل... می گویند شیعیان #مدینه کارشان که گیر می کند روزگار که سخت می گیرد، یک راست می روند پشت دیوارهای #بقیع ستون دوم روبروی حرم نبوی آدرس مزار مادرتان است می روند و مادرتان را قسم می دهند به شما به شمایی که مشگل گشای دلهایی...😭😭😭 می گویند شما #کاشف_الکرب_حسینی آقا...😭 می گویند هر که می رود کربلا غم های دلش حواله می شود به سوی حرم شما، عقده های دلش باز می شود در آن صحن، دلش آرام می گیرد... #یا_عباس! کرب هایم را برایت آورده ام غصه هایم را آورده ام نه راهی به مدینه دارم نه به #کربلا . 😭 مانده ام در این شهر پر التهاب. مانده ام در این خستگی نذر کرده ام برای #دل_خسته_ام، نذر کرده ام امشب بنشینم گوشه ای و برای دل خسته ام بخوانم: "یا کاشِفَ الْکَرْبِ عَنْ وَجْهِ الْحُسَیْنِ اِکْشِفْ لی کَرْبی بِحَقِ اَخْیکَ الْحُسَیْنِ" #دریاب_این_دل_را😭😭 #ڪربلا_نصیبم_ڪن_آقــا😭 @dokhtarancahdorii

🌸🍃 کم نیستند خواهرانی که در فضای مجازی مردانه کار میکنند و با کلیک ها و مطالب ارزشمندخود در باب حجاب به ایفای رسالت خویش در جبهه جنگ نرم می پردازند تا قدمی هرچند کوچک برای زهرایی شدن دختران سرزمینشان بردارند. 💚 سلامتی همشون صلوات 🌸 #دختــران_چــادری 🌸

‌ #پيامبــر (ﷺ): شخصى ڪه دردنيا به امانت خيانت ڪند، وآنرابه صاحبش پس ندهد ، اگر بميرد از دين من نمرده است ! و خدا را در حالى ملاقات خواهد کرد ڪه از او #خشمگين است 😱 #خواهرم ! #سرخى خونم رابه #سياهى چادرت به امانت مى گذارم✋ جواب شهداروچه مى خواهیم بدهيم ؟😔 جواب خداروچه مى خواهیم بدهیم😔 @dokhtarancahdorii

°| #حرفاے_خودمـونے😊✋|° 🍂🍁🍂🍁 💠آقاجان؛ جمله ایی هست که میکشد مرا. 🍂سنگدلی به طعنـ😒ــه خطابم کرد و گفت: منتظری؟ 🌺با افتخار گفتمش: آری، 😊 گفت: "چه منتظری هستی که امامت چادر بیابانها را از خانه ی تو امن تر دانسته". این را گفت ؛ سوزانـ🔥ـد و رفت...😔 🌹 #اَللّهُمَّ_عَجِّل_لِوَلیِّکَ_الفَرَج 🌹 @dokhtarancahdorii

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_352 میخواهم براے رفتن قدم بردارم ڪہ شهاب سبزے چشم هایش را بہ چشم هایم مے دوزد:بهت گفتہ؟! متعجب نگاهش میڪنم،با سر بہ سمت روزبہ اشارہ مے ڪند:روزبہ! گفتہ من ازش خواستہ بودم استخدامت ڪنہ؟! قلبم مے لرزد اما باور نمے ڪنم،دوبارہ قصد میڪنم براے رفتن ڪہ مے گوید:پس نگفتہ! همہ تعجب ڪردہ بودن چرا روزبہ تو رو استخدام ڪردہ! نہ تجربہ داشتے! نہ مدرڪ! نہ مثل مطهرہ پارتے! هیچوقت از خودت نپرسیدے چرا استخدامت ڪرد؟! آب دهانم را با شدت فرو میدهم و چیزے نمے گویم،نگاہ سردش را بہ چشم هایم مے دوزد! تیر خلاص را مے زند! _مادرمو ڪہ دیدے! مادرمو ڪہ میشناسے! میدونے ڪہ چقدر برام مهمہ! بہ جونش قسم من ازش خواستم استخدامت ڪنہ! لیوان آبمیوہ از دستم مے افتد،صداے شڪستنش در گوشم مے پیچد! بدنم سست میشود! نگاہ متعجب چند نفر رویمان میخڪوب میشود! نفس عمیقے میڪشم و نگاهم را بہ روزبہ مے دوزم ڪہ بہ ما چشم دوختہ! پایم را روے شیشہ هاے شڪستہ میگذارم،صداے قدم هاے ڪسے پشت سرم مے پیچد. با عجلہ بہ سمت پلہ برقے ها مے روم،از خودم بدم مے آید! از حماقتم بدم مے آید! صداے عصبے روزبہ مے پیچد:چے بهش گفتے؟! با عجلہ از پلہ هاے برقے پایین مے دوم،صداے قدم هاے تندش پشت سرم مے پیچد! مے خواندم:آیہ! وایسا! آیہ! بے توجہ بہ نگاہ هاے خیرہ بہ سمت در مے روم،بلند مے گوید:زشتہ صدام برہ بالا میگم وایسا! شهاب بهت چے گفت؟! بہ سمتش بر مے گردم،تمام تنم مے لرزد! با چهرہ اے بر افروختہ مقابلم ایستادہ و نگاهش روے تمام اجزاے صورتم مے لغزد! در چشم هایش دلتنگے را مے بینم! پوزخند میزنم:چیزے ڪہ باید میگفتو گفت! بہ اندازہ ے ڪافے بہ دوستت ڪمڪ ڪردے نمایش بسہ! با حرص مے گوید:چے میگے تو؟! دوبارہ پوزخند میزنم و بے توجہ رو بر مے گردانم،اگر ڪمے دیگر بمانم منفجر میشوم! مثل ڪوہ آتشفشان! از پشت چادرم را مے ڪشد:جوابمو بدہ! چے بهت گفت ڪہ بہ هم ریختے؟! با حرص بہ سمتش برمے گردم و چادرم را از دستش مے ڪشم:حد خودتو بدون! انگشت اشارہ اش را بہ سمتم مے گیرد،صورتش سرخ شدہ و رگ هاے گردنش متورم! _من آدم آرومے ام اما تا وقتے ڪسے نخواد آرامشمو بہ هم بریزہ! آدم ملاحظہ گرے ام تا وقتے کسی نخواد با آبروم بازے ڪنہ! شهاب پاشو روے این دو تا گذاشتہ! آب از سرم گذشتہ! اگہ نگے چے گفت همین الان میرم وسط پاساژ انقدر میزنمش ڪہ با دهن پر خونو نیمہ جون خودش بگہ چہ چرت و پرتایے گفتہ! سرد نگاهش میڪنم:ڪسے با آرامش شما ڪار ندارہ! راجع بہ خودم بود! بلند و محڪم مے گوید:آرامش من یعنے تو! بفهم! سرد نگاهش میڪنم:دروغگو! صورتش سرخ تر میشود،لبش را بہ دندان مے گیرد و وارد پاساژ میشود! چند ثانیہ بعد صداے همهمہ از داخل پاساژ بلند میشود... با ترس از پشت شیشہ بہ داخل چشم مے دوزم. روزبہ ڪتش را بہ دست مهندس تقوے مے دهد و بہ سمت شهاب مے رود! دستش را مے گیرد و با عجلہ بہ سمت در پشتے مے بردش...فرزاد سریع بہ دنبالش مے رود! مضطرب بہ سمت ڪوچہ مان راہ مے افتم... ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے ❤️نمازم را ادا ڪردم بہ تڪبیر دو‌ چشمانت مگر در عمق چشمانت موذن زادہ را دارے!؟❤️ #لاادرے

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون قسمت 353 با ترس از پشت شیشہ بہ داخل چشم مے دوزم. روزبہ ڪتش را بہ دست مهندس تقوے مے دهد و بہ سمت شهاب مے رود! دستش را مے گیرد و با عجلہ بہ سمت در پشتے مے بردش...فرزاد سریع بہ دنبالش مے رود! مضطرب بہ سمت ڪوچہ مان راہ مے افتم... با قدم هاے بلند خودم را نزدیڪ ڪوچہ مے رسانم ڪہ یاسین با عجلہ بہ سمتم مے دود و گوشہ ے چادرم را محڪم‌ میان مشتش مے گیرد. چشم هایش ترسیدہ اند:چے شدہ آبجے؟! چرا دوییدے بیرون؟! دستش را مے گیرم:هیچے یاسین! _مگہ من بچہ ام جواب سر بالا میدے؟! پوفے میڪنم:الان اصلا حوصلہ ے یڪے بہ دو ڪردن ندارما! چند نفر از همسایہ ها ایستادہ اند و متعجب بہ نقطہ اے خیرہ شدہ اند! لبم را بہ دندان مے گیرم و از میان شان عبور میڪنم،یاسین هم پشت سرم مے آید. روزبہ یقہ ے پیراهن شهاب را گرفتہ و بہ دیوار چسباندہ! فرزاد سعے دارد از هم جدایشان ڪند! شهاب خونسرد ایستادہ و لبخند ڪجے ڪنج لبش دیدہ میشود! خوب میداند این حالتش آدم را بیشتر عصبے مے ڪند! صورت روزبہ را نمے بینم،بلند مے گوید:شهاب! خوب میدونے من با بقیہ یہ فرق بزرگ دارم! اگہ بخواے با منم بازے ڪن مے سوزنمت! سپس یقہ اش را رها مے ڪند و انگشت اشارہ اش را بہ سمتش مے گیرد:پس بڪش ڪنار! شهاب پوزخند میزند:خیلے براش جوش میزنے! فرزاد سریع مے گوید:بس ڪن دیگہ! حداقل حرمت نون و نمڪے ڪہ باهم خوردیمو نگہ دار! سپس با آرامش رو بہ روزبہ ادامہ میدهد:همہ دارن نگاہ میڪنن! تو پاساژ نمیدونے چہ ولولہ اے افتادہ؟! آبرومون رفت! ڪارمندا دارن پچ پچ میڪنن! روزبہ دستش را میان موهایش مے برد و نفس عمیقے میڪشد. شهاب نگاهش را بہ من مے دوزد،تنم یخ مے زند! مے ترسم جلوے همسایہ ها حرف نامربوطے بزند یا اسمے از من ببرد! سرفہ اے مے ڪنم و سریع ڪلید را در قفل در مے چرخانم و وارد حیاط میشوم،یاسین را هم داخل میڪشم،در را نیمہ مے بندم و مے ایستم. ڪمے از صورت شهاب و فرزاد را مے بینم،روزبہ همچنان پشت بہ من ایستادہ. صداے مادرم از پشت سر مے آید:بہ چے نگاہ میڪنے؟! نفس بلندے میڪشم و سرم را برمے گردانم:هیچے! دعوا شدہ! ابروهایش را بالا میدهد:از ڪے تا حالا وایمیسے دعوا تماشا مے ڪنے؟! دوست ندارم شهاب را ببیند و داغ دلش تازہ شود،نگاهے بہ بیرون مے اندازم،روزبہ بہ طرفم سر بر مے گرداند اما نگاهم نمے ڪند! فرزاد دستش را روے شانہ اش مے گذارد:الان برات آب میارم! یڪم هوا بخور بعد بیا داخل! اخم غلیظے تحویل شهاب مے دهد:بهترہ برے! اگہ بخاطرہ حرف بابام نبود... حرفش را ادامہ نمے دهد،محڪم با دست بہ تخت سینہ ے شهاب مے ڪوبد:بہ اندازہ ے ڪافے بہ زندگے همہ مون گند زدے! خب تموم شد برو! حالت چشم هاے شهاب ترسناڪ میشود،سریع در را مے بندم. مادرم اخم غلیظے تحویلم مے دهد و چیزے نمے گوید،سریع رویش را بر مے گرداند و وارد خانہ میشود. نفسم را با شدت بیرون میدهم،یاسین با اخم نگاهم مے ڪند! توجهے نمے ڪنم و چادرم را از روے سرم برمیدارم،صداے زنگ‌ موبایلم بلند میشود. نگاهے بہ نام تماس گیرندہ مے اندازم،نام یلدا روے صفحہ نقش بستہ! دوبارہ موبایل را داخل جیبم مانتویم برمے گردانم،حوصلہ ے بیست سوالے ندارم! گردنم را تڪان میدهم،صداے شڪستن استخوان هایش حالم را جا مے آورد! وارد خانہ میشوم،مادرم با حرص مشغول خورد ڪردن هویج است! بہ سمتش مے روم و روسرے ام را برمیدارم،همانطور ڪہ دڪمہ هاے مانتویم را باز میڪنم مے گویم:بدہ من خورد میڪنم! بدون اینڪہ نگاهم ڪند جواب میدهد:نمیخواد! مے خندم:بہ قول خودت دیگہ بیست سالمہ! تمام هنرم تو آشپزے نیمرو و املت پختنہ! جوابے نمیدهد،مانتویم را از تنم در مے آورم و صندلے رو بہ رویے اش را عقب میڪشم. _سر چے بحثشون شدہ بود؟! گلویم را صاف مے ڪنم و جوابے نمے دهم،هویج بیچارہ را رها مے ڪند و چشم هایش را بہ صورتم مے دوزد:سر تو؟! _اختلاف بین خودشون بود! _بین خودشون شامل تو نمیشہ؟! _نہ! نمیشہ! پوفے مے ڪند:خدا عاقبتونو ختم بہ خیر ڪنہ! دوبارہ بہ جان هویج مے افتد! _فرزانہ زنگ زدہ بود! ڪنجڪاو نگاهش میڪنم:خب! آهستہ مے گوید:میپرسید تو برنامہ ے خاصے براے دومین سالگرد هادے ندارے؟! گفت یہ سرے بهشون بزنے! انگشت هایم را در هم قفل میڪنم:هنوز یہ ماہ موندہ! تو چے گفتے؟! _گفتم بهش میگم! _خب چرا بہ خودم زنگ نزد؟! خورد ڪردن هویج تمام میشود،چاقو را روے تختہ ے چوبے میگذارد. با دقت نگاهم میڪند:چون برنامہ ریزے براے سالگرد هادے بهونہ بود! برات خواستگار پیدا ڪردن! اخم هایم در هم مے رود:براے من؟! _آرہ براے تو! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

❣ #سلام_امام_زمانم❣ 🍂بی قرار #توام و در دلِ تنگمـ💗 گله هاست 🍁آه! #بی_تاب شدن عادت بی حوصله هاست 🍂مثل عكس رخ مهتاب🌝 كه افتاده در آب 🍁در دلمـ❤️ هستی و بین من و تو فاصله هاست💕 #السلام_علیک_یاصاحب_الزمان(عج)