🌹حرف زدن با امام زمان ع🌹 ✨مرحوم آیت الله میلانی میفرمودند: هر روز بنشینید یک مقدار با امام زمان درد و دل کنید. خوب نیست شیعه‌ روزش شب شود و شب‌اش روز شود و اصلاً به یاد او نباشد. بنشینید چند دقیقه ولو آدم حال هم نداشته باشد، مثلاً از مفاتیح دعایی بخواند، با همین زبان خودمان سلام و علیکی با آقا کند. با حضرت درد و دلی کند. 🌟آیت الله بهجت می فرمود: بین دهان تا گوش شما کمتر از یک وجب است. قبل از اینکه حرف از دهان خودتان به گوش خودتان برسد، به گوش حضرت رسیده است. او نزدیک است، درد و دل‌ها را می‌شنود. با او حرف بزنید و ارتباط برقرار کنید. در زمان حضرت امام هادی علیه السلام شخصی نامه‌ای نوشت از یکی از شهرهای دور نامه‌ای نوشت که آقا من دور از شما هستم. گاهی حاجاتی دارم، مشکلاتی دارم، به هر حال چه کنم؟ 📜حضرت در جواب ایشان نوشتند: 🖇«إِنْ کَانَتْ لَکَ حَاجَةٌ فَحَرِّکْ شَفَتَیْک» لبت را حرکت بده، حرف بزن، بگو. ما از شما دور نیستیم. 📗بحارالانوار/ ج53/ ص306 🌸🍃ألـلَّـھُـمَــ عجِّلْ لِوَلـیِـڪْ ألفَـرَج🍃🌸 https://eitaa.com/dokhtaranchadorii

🍃﷽🍃 سرلوحہ‌ے ما اگر ڪہ قرآن باشد بایستـ ڪہ ازدواج،آسان باشــد از خواستہ ها یڪےیڪے میگذریــم تا عــشق نصیبـ هر دو تامان باشد❤️ #ازدواج_قرآنے‌وپاڪ‌_نصیب_همه‌ے_مجردها #ان‌شاء‌الله

از كسانى نباش كه رنج‌هايت و گرفتارى‌هايت را از نگاه و چهره و حالت‌هايت به هر كس منتقل كنى. سختى‌ها، مهمان تو هستند. آنها را به دل‌هاى همسر و خانواده‌ات سرازير نكن. اگر ناتوان هستى،با توان‌گرى سفره‌ى دلت را باز كن، تا كارى صورت بگيرد، نه فقط‌ درد دلى بر خاطرى آتش بيندازد.  اين خوب است كه همسر تو محرم دارايى‌ها و شادى‌هاى تو باشد، ولى لازم نيست كه از گرفتارى‌هاى تو و مشكلاتى كه رزق تو هستند، سنگينى و سختى ببينتد. مگر آنكه كارگشا باشد، نه فقط‌ سنگ صبور. 📚 روابط متکامل زن و مرد، صفحه 23 https://eitaa.com/dokhtaranchadorii

خواستند او رابفروشند که برده شود،پادشاه شد خواستند محبتش از دل پدرخارج شود، محبتش بیشتر شد از نقشه های بشر نباید دلهره داشت چرا که اراده ی خداوند بالاتراز هر اراده ای است یوسف میدانست، تمام درها بسته هستند اما به خاطر خدا ؛حتی به سوی درهای بسته هم دوید و تمام درهای بسته برایش باز شد اگر تمام درهای دنیا هم به رویت بسته شد به دنبال درهاي بسته برو چون خدای “تو“و “یوسف” یکیست

تو گناه را ترک کن، خدا تربیتت می کند بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم رجبعلی خیاط می گوید: «در ایّام جوانی دختری رعنا و زیبا از بستگان، دلباخته مَنْ شد و سرانجام در خانه ای خلوت مرا به دام انداخت، با خود گفتم: «رجبعلی! خدا می تواند تو را خیلی امتحان کند، بیا یک بار تو خدا را امتحان کن! و از این حرام آماده و لذّت بخش به خاطر خدا صرف نظر کن. سپس به خداوند عرضه داشتم: «خدایا! من این گناه را برای تو ترک می کنم، تو هم مرا برای خودت تربیت کن!» آن گاه یوسف گونه پا به فرار می گذارد و نتیجه این ترک گناه، باز شدن دیده برزخی او می شود؛ به گونه ای که آنچه را که دیگران نمی دیدند و نمی شنیدند، می بیند و می شنود و برخی اسرار برای او کشف می شود کیمیای محبت، محمدی ری شهری، دار الحدیث، چاپ سوم، ص79 https://eitaa.com/dokhtaranchadorii

❣ #چـــــــــادرم چراغی باش برای مسیر فاطمه (س) استاد فاطمی نیا فرمودند: اگر #حضرت_زهرا(س) از ما ناراضی باشند و حتی شکایتی هم نکنند در هفتاد نسل ما اثر وضعی میگذارد....! و اگر ایشان از ما راضی باشند، و به زبان هم نیاورند، در هفتاد نسل ما اثر وضعی میگذارد.. 😞 "ان الله یغضب لغضبک و یرضی لرضاک"

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_370 خودم را در آینہ نگاہ میڪنم،صورتم خالے از آرایش است! ابروهایم تازہ اصلاح شدہ اند و گونہ هایم گل انداختہ اند! صورتم ڪمے پر تر شدہ و شاداب تر بہ نظر مے رسد،شومیز سادہ ے یاسے رنگے همراہ با سارافون و دامنے شیرے رنگ تن ڪردہ ام‌. روسرے بنفش رنگم را مدل لبنانے بستہ ام و چادر شیرے رنگ مجلسے ام را روے تخت گذاشتہ ام‌. مادرم در آشپزخانہ مشغول آمادہ ڪردن وسایل پذیرایے ست،صداے بهانہ گیرے هاے یاسین خانہ را برداشتہ! چند دقیقہ بعد صداے زنگ در بلند میشود،هول میڪنم! صداے پدرم مے آید ڪہ آیفون را برمیدارد و تعارف مے ڪند بیایند داخل! چادرم را از روے تخت برمیدارم و روے سرم مے اندازم،با استرس در را باز میڪنم و از اتاق خارج میشوم. صداے سلام و احوال پرسے پدرم و مردے غریبہ مے آید. مادرم همانطور ڪہ چادرش را مرتب مے ڪند بہ من مے گویند:اومدن داخل فقط سلام بدہ و خوش آمد بگو و برو تو آشپزخونہ! سرم را تڪان میدهم:چشم! چند لحظہ بعد مردے قد بلند و چهارشانہ با موهایے جوگندمے همراہ پدرم وارد میشود. ڪت و شلوار خوش دوخت سورمہ اے رنگے بہ تن ڪردہ،تہ چهرہ اش شبیہ بہ روزبہ است! لبخند بہ لب دارد،نہ سرد نہ گرم! پشت سرش سمانہ وارد میشود،نفس در سینہ ام حبس میشود! مانتوے بلند سادہ اے بہ رنگ سبز یشمے بہ تن ڪردہ و روسرے مشڪے رنگش را مدل لبنانے بستہ. چهرہ اش جدیست! خبرے از آن چهرہ ے مهربانے ڪہ هر هفتہ سہ شنبہ ها مے دیدم نیست! پدر روزبہ مودبانہ با من و مادرم سلام و احوال پرسے مے ڪند،سمانہ بہ سمتمان مے آید. بعد از سلام و احوال پرسے با مادرم،دستش را بہ سمتم دراز مے ڪند و جدے بہ چشم هایم زل میزند:خوبے آیہ جان؟! نگاهم را از چشم هایش مے دزدم،ڪوتاہ جوابش را میدهم! چند لحظہ بعد روزبہ سبد گل و جعبہ ے شیرینے بہ دست وارد میشود. ڪت و شلوار مشڪے رنگے همراہ پیراهنے سفید بہ تن ڪردہ،سبد گل مملو از رزهاے سرخ رنگ را بہ سمتم مے گیرد. نگاهے بہ مادرم مے اندازم و با اشارہ اش سبد را میگیرم و تشڪر میڪنم. روزبہ جعبہ ے شیرینے را بہ دست مادرم میدهد و ڪنار پدر و مادرش روے مبل سہ نفرہ مے نشیند. با اشارہ ے مادرم بہ آشپزخانہ مے روم،سبد گل را روے میز غذاخورے میگذارم و روے صندلے مے نشینم. سڪوت بدے در فضا حاڪم شدہ،فقط گہ گاهے تعارف هاے مادرم مے شڪندش! چند دقیقہ بعد صداے سمانہ باعث میشود تنم یخ بزند! _من آیہ جانو از پارسال مے شناسم،یہ مدت مے اومد پیش خودم! مادرم متعجب مے پرسد:پیش شما؟! سمانہ بلند مے گوید:بلہ! روانشناس هستم! سڪوت سنگین تر میشود... ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے ❤️همہ شب سجدہ بر آرم ڪہ بیایے تو بہ خوابم و در آن خواب بمیرم ڪہ تو آیے و بمانے...❤️ #شهریار

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_371 چند دقیقہ بعد صداے سمانہ باعث میشود تنم یخ بزند! _من آیہ جانو از پارسال مے شناسم،یہ مدت مے اومد پیش خودم! مادرم متعجب مے پرسد:پیش شما؟! سمانہ بلند مے گوید:بلہ! روانشناس هستم! سڪوت سنگین تر میشود،بے اختیار از روے صندلے بلند میشوم. صداے پچ پچ هایے از سالن بہ گوش مے رسد،مشتم را میفشارم و دندان هایم را روے هم مے سابم! راضے نیست و تمام قد براے ڪنار زدن من آمدہ! آن هم با نقطہ ضعف هایم! چند لحظہ بعد مادرم با لحنے خندان مے گوید:پس آیہ جون پیش شما مے اومدن؟! نمیدونستم مشاورش شما هستید! ڪمے آرام مے گیرم،مادرم اجازہ ے تاختن در این میدان را بہ سمانہ نمے دهد! صداے سمانہ مے آید:بلہ! مادرم مے گوید:اوایلے ڪہ نامزد آیہ شهید شد خیلے بہ هم ریخت! خب هرڪس دیگہ اے هم بود بہ هم میریخت! پدر روزبہ با لحنے نرم مے گوید:بلہ! آسون نیست! ما براے شهدا و خانوادہ هاشون احترام ویژہ اے قائلیم و در جوار شما بودن باعث افتخارمونہ! مادرم تشڪر مے ڪند و ادامہ میدهد:هادے جان براے خودش ڪم ڪسے نبود! چہ از نظر ظاهرے و اخلاقے و اعتقادے! چہ از نظر خانوادگے و موقعیت اجتماعے و مالے! روحش شاد! تو همون مدت ڪمے ڪہ بہ عنوان داماد تو خانوادہ ے ما بود جز خوبے ازش چیزے ندیدیم! آیہ رو هم خیلے دوست داشت! رفتنش براے همہ مون سنگین بود! راستے! نامزد آقا روزبہ چرا ازشون جدا شدن؟! همہ ے این تعریف و تمجیدها از هادے،براے این بود ڪہ هادے را بر سر خانوادہ ے ساجدے بڪوبند! ڪہ ما باهم خوب بودیم و هادے شهید شدہ،اما حتما روزبہ عیب و ایرادے داشتہ ڪہ نامزدش رهایش ڪردہ! شبیہ میدان جنگ و قدرت نماییست تا خواستگارے! پدر روزبہ مے خندد:تفاهم نداشتن و زود متوجہ این قضیہ شدن! البتہ اون دختر خانم هم آمادگے ازدواج رو نداشتن! پدرم بلہ اے مے گوید و دوبارہ سڪوت برقرار میشود! چند دقیقہ بعد پدر روزبہ مے پرسد:عروس خانم تشریف نمیارن چایے معروفو بیارن؟! پدرم بہ مادرم مے گوید:پروانہ! آیہ رو صدا ڪن! چند لحظہ بعد مادرم وارد آشپزخانہ میشود،نفسش را با حرص بیرون مے دهد و چادرش را مرتب میڪند. اخم غلیظے ابروهایش را بہ هم گرہ زدہ! آرام و با حرص میپرسد:تو میرفتے پیش روانشناس و بہ من نمے گفتے؟! دستم را روے پیشانے ام میگذارم:فقط چند جلسہ بود! بخاطرہ افسردگیم! سینے را با حرص روے میز میگذارد:وایسا اینا برن! سریع چایے رو بیار! نفس عمیقے میڪشم و در دل آیت الڪرسے میخوانم تا آرام باشم! فنجان هاے شیشہ اے را روے سینے مے چینم و با دقت قورے چاے را بہ ترتیب بالاے سرشان میگیرم. چاے را ڪہ مے ریزم،سینے را بلند مے ڪنم و از آشپزخانہ خارج میشوم‌. نگاہ همہ روے من دوختہ میشود،سعے میڪنم بہ سمانہ نگاہ نڪنم! جدے بہ سمت پدر روزبہ مے روم و سینے را مقابلش مے گیرم،لبخندے میزند و تشڪر مے ڪند. همانطور ڪہ فنجان چایے را برمیدارد نگاهم مے ڪند! بہ سمت سمانہ مے روم. فنجان چاے را برمیدارد و تشڪر مے ڪند،نگاهم را بہ صورتش مے دوزم. سنگینے نگاهم را ڪہ احساس مے ڪند،سر بلند مے ڪند! بے اختیار اخم میڪنم،واڪنشے نشان نمے دهد! صاف مے ایستم و بہ سمت روزبہ مے روم،لبش را بہ دندان گرفتہ و سرش را پایین انداختہ! انگار خون،خونش را مے خورد! سینے را مقابلش مے گیرم:بفرمایید! سرش را بلند مے ڪند،همانطور ڪہ فنجان چایے را برمیدارد مے گوید:خیلے ممنون! سینے را بہ پدر و مادر هم تعارف میڪنم و با اجازہ ے پدرم روے مبل مے نشینم. پدر روزبہ رو بہ پدرم مے گوید:خب دیگہ بریم سر اصل مطلب! قبل از این ڪہ پدرم دهان باز ڪند مادرم سریع مے گوید:عذر میخوام اما باید بگم ڪہ نہ من نہ پدر آیہ رضایت نداریم! این جلسہ هم فقط براے احترام بہ پافشارے پسرتون برگزار شدہ! مثل اینڪہ شما هم راضے بہ این ازدواج نیستید؟! پدر روزبہ ابروهایش را بالا میدهد:چے بگم؟! واقعیتش اوایل راضے نبودم اما الان مشڪلے ندارم! بہ خواستہ ے پسرم احترام میذارم! بیشتر همسرم موافق این ازدواج نیست،ڪہ خب با توجہ با شغل و تجربہ ش دلایلش منطقیہ! مادرم ابروهایش را بالا میدهد:منظورتون اینہ ڪہ همسرتون فقط بخاطرہ تجربہ ے ڪارے شون و علمشون راضے نیستن؟! پدر روزبہ جواب میدهد:بلہ! مادرم نگاهے بہ سمانہ مے اندازد و مے گوید:با عرض معذرت! اما اگہ همسر شما خیلے تو ڪارشون وارد بودن و بهش تعهد داشتن،تو شروع همچین جلسہ ے حساسے ڪہ دو طرف راضے نیستن سریع نمیگفتن دختر من بہ عنوان بیمار پیششون میرہ! اسرار بیمارشونو حفظ مے ڪردن! هر چند ڪاملا مشخص بود ایشون بہ قصد و براے تحقیر دختر من این حرفو زدن! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

#یااباعبـدالله❥ باآنڪہ غرقِ معـصیتم باز هـم،خـوشَم ‌←❤️ نامـت هنـوز اشکِ مـرا در مـی آورَد😭🖐 #بَدَم_اماحسین_رادوست_دارَم💓∞

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_372 سمانہ سریع با لحنے نرم مے گوید:خانم نیازے! گاهے آدم مجبور میشہ بین دوتا مسئلہ یڪے شو انتخاب ڪنہ! منم ترجیحم اینہ بین روانشناس بودن و مادر بودن،مادر بودنو انتخاب ڪنم و هر طور شدہ بہ پسرم براے انتخاب درست ڪمڪ ڪنم! از نظر من،آیہ دختر خوب و خانمیہ! من با آیہ مخالف نیستم! با انتخاب پسرم مخالفم! همینطور انتخاب آیہ! نہ دختر شما مورد بدیہ نہ پسر من! اما این دو نفر آدم همدیگہ نیستن! بہ خدا قسم اگہ بہ جاے روزبہ،فرزاد اینجا نشستہ بود من از صمیم قلبم راضے و خوشحال بودم! چون میدونستم هم آیہ مطابق معیار و اعتقادات فرزادہ،هم فرزاد مطابق معیار و اعتقادات آیہ ست! میدونم شما هم با حرف من موافقید!شمام دلیل مخالفتتون اختلاف سنے و اعتقادے این دو نفرہ!غیر از اینہ؟! پدرم جدے مے گوید:درستہ! سمانہ نگاهش را بہ من میدوزد،با لحنے مهربان میگوید:آیہ جان! من ڪہ هر چے بہ روزبہ میگم نمے شنوہ! واقعا امام علے بہ جا گفتہ آدمے ڪہ بیش از حد بہ چیزے علاقہ مند بشہ ڪر و ڪور میشہ و عیباشو نمے بینہ! روزبہ دارہ سے و دو سالو تموم میڪنہ تا چشم بہ هم بزنے وارد دوران میانسالے شدہ! نمیتونہ خیلے از نیازاے عاطفے و هیجانے تو رو برطرف ڪنہ! اقتضاے سنشہ عزیزم! بہ همون منوال روزبہ نمیتونہ با یہ سرے اخلاقاے تو ڪنار بیاد! پدر روزبہ نگاهے بہ من مے اندازد و با لحنے نرم رو بہ سمانہ مے گوید:بچہ ڪہ نیستن! خودشون سبڪ و سنگین میڪنن! همہ ے عواقبش هم پاے خودشونہ! نگاهش را میان من و روزبہ مے چرخاند و ادامہ میدهد:من آنچہ شرط بلاغست با تو می‌گویم تو خواہ از سخنم پند گیر و خواہ ملال...! آشفتہ میشوم،نگاهم را بہ فرش مے دوزم. عقلم مے گوید "نه" و قلبم مے گوید "آری"! پدر روزبہ سرفہ اے مے ڪند و مے گوید:بهترہ اجازہ بدیم آیہ جان و روزبہ یڪم بیشتر باهم در ارتباط باشن و بعد تصمیم بگیرن! نظر شما چیہ جناب نیازے؟! پدرم نفسش را بیرون میدهد:والا دلم رضا نیست! شمام ڪہ زیاد راغب نیستید! وصلتے ڪہ بخواد اینجورے سر بگیرہ واے بہ حال ادامہ و انتهاش! بندِ دلم پارہ میشود! سرم را بلند میڪنم و نگاهم را بہ روزبہ مے دوزم. رگ گردنش ورم ڪردہ و با اخم بہ فرش خیرہ شدہ،سرش را تڪان میدهد و نگاهش را بہ پدرم مے دوزد. _شما میتونید تضمین ڪنید اگہ دخترتون با یہ جوون هم سن و سال خودش و مذهبے،ازدواج ڪنہ خوشبخت میشہ؟! اگہ میتونید تضمین ڪنید من میڪشم ڪنار! چون... حرفش را ادامہ نمیدهد،پدرش تشر مے زند:روزبہ! پدرم پوزخند میزند:نمیتونم تضمین ڪنم اما بہ قطع مطمئن ترم اگہ با ڪسے هم سطح و هم فڪر خودش ازدواج ڪنہ احتمال خوشبختیش بیشترہ و با ازدواج با شما احتمال پشیمون شدنش بیشتر! سرم را تڪان میدهم،نہ مے توانم بگویم نہ،نہ میتوانم قاطعانہ بگویم بلہ! روزبہ با صدایے خش گرفتہ مے پرسد:نظر خانم نیازے ام همینہ؟! همہ ے نگاہ ها روے من میخڪوب میشود،ذوب میشوم زیر نگاہ ها! آب دهانم را قورت میدهم و مے گویم:نظرے ندارم! روزبہ محڪم مے گوید:یعنے تردید دارید! نفس عمیقے مے ڪشد و ادامہ میدهد:بابت مزاحمت عذر میخوام! سپس نگاهش را بہ پدر و مادرش مے دوزد:بریم؟! سمانہ سرش را بہ نشانہ ے تاسف تڪان میدهد و بلند میشود،پدر روزبہ هم با ناراحتے مے ایستد. بہ سمت پدرم مے رود و ڪلے عذرخواهے مے ڪند،چند دقیقہ بعد روزبہ بہ همراہ پدر و مادرش مے رود! آنقدر سریع ڪہ یادش مے رود دستہ گل و شیرینے اش را ببرد! گیج و غمگین نگاهم را بہ ظرف میوہ ے دست نخوردہ و فنجان هاے چاے لب نزدہ مے دوزم! رفت... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 روزها از پے هم مے گذشت،پدرم براے اینڪہ مثلا فڪر و خیال روزبہ را از سرم بیاندازد موبایلم را گرفت! چند روز بعد از مراسم خواستگارے،چند روزے بہ یزد رفتیم و خانہ ے مادربزرگم ماندیم. مرداد ماہ و شهریور با دلگیرے و بے حوصلگے گذشتند،فڪر میڪردم اگر از روزبہ دور باشم این حس و حال از بین میرود اما انگار اشتباہ مے ڪردم! روز بہ روز دلتنگے ام بیشتر مے شد! روزبہ در نظرم،حڪم یڪ مرد را داشت! حڪم یڪ تڪیہ گاہ! حڪم یڪ عشق! با شروع مهر ماہ و ترم جدید،پدرم موبایلم را پس داد! اما ڪم و بیش مراقبم بود!بہ خیالشان همہ چیز تمام شدہ بود! دو هفتہ ے اول مهر ماہ با دلگیرے پاییز گذشت،پایم را روے برگ خشڪ زرد میگذارم و نفسم را خستہ بیرون میدهم! صداے خش خشش ڪمے حالم را جا مے آورد! بند ڪولہ ام را روے دوشم جا بہ جا میڪنم و آرام قدم برمیدارم،بہ زور سارہ را دست بہ سر ڪردم تا تنها بہ خانہ برگردم! از دانشگاہ دور میشوم و پیادہ بہ سمت خانہ راہ مے افتم،هواے دلگیر حالم را بدتر ڪردہ! چند قدم ڪہ برمیدارم،ماشینے از پشت سر برایم بوق میزند. متعجب سر بر میگردانم،ماشین روزبہ را میبینم! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

برگشت به قسمت اول رمان آیه های جنون ....