🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_370 خودم را در آینہ نگاہ میڪنم،صورتم خالے از آرایش است! ابروهایم تازہ اصلاح شدہ اند و گونہ هایم گل انداختہ اند! صورتم ڪمے پر تر شدہ و شاداب تر بہ نظر مے رسد،شومیز سادہ ے یاسے رنگے همراہ با سارافون و دامنے شیرے رنگ تن ڪردہ ام‌. روسرے بنفش رنگم را مدل لبنانے بستہ ام و چادر شیرے رنگ مجلسے ام را روے تخت گذاشتہ ام‌. مادرم در آشپزخانہ مشغول آمادہ ڪردن وسایل پذیرایے ست،صداے بهانہ گیرے هاے یاسین خانہ را برداشتہ! چند دقیقہ بعد صداے زنگ در بلند میشود،هول میڪنم! صداے پدرم مے آید ڪہ آیفون را برمیدارد و تعارف مے ڪند بیایند داخل! چادرم را از روے تخت برمیدارم و روے سرم مے اندازم،با استرس در را باز میڪنم و از اتاق خارج میشوم. صداے سلام و احوال پرسے پدرم و مردے غریبہ مے آید. مادرم همانطور ڪہ چادرش را مرتب مے ڪند بہ من مے گویند:اومدن داخل فقط سلام بدہ و خوش آمد بگو و برو تو آشپزخونہ! سرم را تڪان میدهم:چشم! چند لحظہ بعد مردے قد بلند و چهارشانہ با موهایے جوگندمے همراہ پدرم وارد میشود. ڪت و شلوار خوش دوخت سورمہ اے رنگے بہ تن ڪردہ،تہ چهرہ اش شبیہ بہ روزبہ است! لبخند بہ لب دارد،نہ سرد نہ گرم! پشت سرش سمانہ وارد میشود،نفس در سینہ ام حبس میشود! مانتوے بلند سادہ اے بہ رنگ سبز یشمے بہ تن ڪردہ و روسرے مشڪے رنگش را مدل لبنانے بستہ. چهرہ اش جدیست! خبرے از آن چهرہ ے مهربانے ڪہ هر هفتہ سہ شنبہ ها مے دیدم نیست! پدر روزبہ مودبانہ با من و مادرم سلام و احوال پرسے مے ڪند،سمانہ بہ سمتمان مے آید. بعد از سلام و احوال پرسے با مادرم،دستش را بہ سمتم دراز مے ڪند و جدے بہ چشم هایم زل میزند:خوبے آیہ جان؟! نگاهم را از چشم هایش مے دزدم،ڪوتاہ جوابش را میدهم! چند لحظہ بعد روزبہ سبد گل و جعبہ ے شیرینے بہ دست وارد میشود. ڪت و شلوار مشڪے رنگے همراہ پیراهنے سفید بہ تن ڪردہ،سبد گل مملو از رزهاے سرخ رنگ را بہ سمتم مے گیرد. نگاهے بہ مادرم مے اندازم و با اشارہ اش سبد را میگیرم و تشڪر میڪنم. روزبہ جعبہ ے شیرینے را بہ دست مادرم میدهد و ڪنار پدر و مادرش روے مبل سہ نفرہ مے نشیند. با اشارہ ے مادرم بہ آشپزخانہ مے روم،سبد گل را روے میز غذاخورے میگذارم و روے صندلے مے نشینم. سڪوت بدے در فضا حاڪم شدہ،فقط گہ گاهے تعارف هاے مادرم مے شڪندش! چند دقیقہ بعد صداے سمانہ باعث میشود تنم یخ بزند! _من آیہ جانو از پارسال مے شناسم،یہ مدت مے اومد پیش خودم! مادرم متعجب مے پرسد:پیش شما؟! سمانہ بلند مے گوید:بلہ! روانشناس هستم! سڪوت سنگین تر میشود... ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے ❤️همہ شب سجدہ بر آرم ڪہ بیایے تو بہ خوابم و در آن خواب بمیرم ڪہ تو آیے و بمانے...❤️ #شهریار