🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_441 /بخش اول #بخش_اول نفس ڪشیدن را فراموش میڪنم،چشمانم را باز میڪنم و گیج و منگ بہ صورتش خیرہ میشوم. در چند قدمے ام ایستادہ،ڪلافہ نفسش را بیرون میدهد و سرش را پایین مے اندازد. لبانم مے لرزند،هرڪارے میڪنم صدایے از گلویم خارج نمے شود! آب دهانش را با شدت فرو میدهد و لبش را مے گزد. سینہ ام تنگ مے شود و قلبم سنگین،درد بدے زیر شڪمم مے پیچد طورے ڪہ باعث میشود سریع خم بشوم و دستم را روے شڪمم بگذارم! فرزاد با دلهرہ بہ سمتم مے آید:آیہ خانم! چے شد؟! رنگ بہ صورتش نماندہ،چند قدم نزدیڪتر مے شود و مے پرسد:میشہ جوابمو بدید؟! بہ زور ڪمر راست میڪنم و نفس عمیقے میڪشم. زمزمہ وار مے گویم:دارم خفہ میشم! از اینجا بریم! ڪلافہ دستے بہ موهایش مے ڪشد ڪ مے گوید:باشہ! باشہ! بہ خدا...بہ خدا فقط میخواستم مسبب خیر بشم! از همین مے ترسیدم ڪہ هول ڪنید! اشڪ بہ چشمانم هجوم مے آورد،با صدایے لرزان مے پرسم:واقعا روزبہ بود؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد،مبهوت مے پرسم:چطور ممڪنہ؟! درماندہ بہ چشمانم زل میزند:نگران حالتونم! بیاید بریم سر فرصت صحبت میڪنیم! منِ بے فڪر میخواستم مقدمہ چینے ڪنم،حاجے آروم همہ چیزو بگہ ڪہ... با مڪث ادامہ میدهد:ڪہ فردا روزبہ ڪنارتون باشہ! قرار نبود روزبہ امروز اینجا بیاد! مات و مبهوت مثل دیوانہ ها بہ صورتش خیرہ شدہ ام،تمام تنم یخ زدہ! دستم را از روے شڪمم بہ سمت قفسہ ے سینہ ام سوق میدهم و چند مرتبہ نفس عمیق میڪشم. هنوز چیزے ڪہ دیدہ و شنیدہ ام را باور نمیڪنم! لرزش صداے فرزاد بیشتر میشود. _آیہ خانم! بیاید سریع بریم؟! نفسم را با شدت بیرون میدهم:نمے...نمے تونم...دوبارہ ببینمش! جونشو ندارم! سریع بہ سمت در مے دود و مے گوید:یہ سرے بہ بیرون مے زنم! در را تا آخر باز میڪند و با احتیاط بہ بیرون چشم مے دوزد،چند ثانیہ بعد سرش را بہ سمتم بر مے گرداند. _سالن خلوتہ! ظاهرا همہ رفتن! میخواهم قدم بردارم ڪہ دردم بیشتر میشود،بے اختیار آخے مے گویم و مڪث میڪنم. فرزاد درماندہ نگاهم میڪند:میخواید یڪے از خانما رو براے ڪمڪ صدا بزنم؟! سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهم،محتاط و آرام قدم برمیدارم. هر ثانیہ دردم بیشتر میشود و توانم تحلیل مے رود. بہ زور خودم را بہ در مے رسانم،فرزاد ڪنارم قدم برمیدارد و مدام راجع بہ حالم سوال میڪند! عصبے دندان هایم را روے هم مے فشارم و جوابے نمیدهم. راہ نفسم بستہ شدہ،بہ زور و ڪند قدم برمیدارم. با هر جان ڪندنے شدہ خودم را از موسسہ خارج میڪنم. فرزاد سریع در ماشین را برایم باز میڪند،روے صندلے مے نشینم.دردم بیشتر میشود طورے ڪہ اشڪ در چشمانم حلقہ میزند. فرزاد هم سوار میشود و ماشین را بہ حرڪت در مے آورد. نگاهے بہ من و سپس نگاهے بہ پشت سرش مے اندازد. _آیہ خانم! بریم بیمارستان؟! سریع مے گویم:نہ! نہ! بریم خونہ! نگاهم بہ صورتش مے افتد،رنگش پریدہ! _مطمئنید؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم و از شدت درد مدام لبم را میگزم. فرزاد سرعتش را بیشتر میڪند و با دست روے فرمان ضرب مے گیرد. چندبار میخواهم دهان باز ڪنم اما مے ترسم از شدت درد و استرس فریاد بزنم! صداے زنگ موبایلے بلند میشود،فرزاد هول هولڪے موبایلش را از داخل جیب شلوارش بیرون میڪشد و جواب میدهد. _جانم حاجے! چند ثانیہ مڪث میڪند و سپس مے گوید:روزبہ رو دید! نیم نگاهے بہ من مے اندازد و ادامہ میدهد:حالشون زیاد خوب نیست! احتمالا بریم بیمارستان! چشم! چشم! پشت فرمونم فعلا خدانگهدار! سپس موبایلش را روے داشبورد میگذارد،نفس عمیقے میڪشم و بہ زور لرزش صدایم را ڪنترل میڪنم. _آقا فرزاد! حال روزبہ خوبہ؟! متعجب بہ سمتم سر بر مے گرداند،با ڪمے مڪث جواب میدهد:بلہ! _خوبہ خوب؟! با اطمینان جواب میدهد:بلہ! حالش خوبہ! نگرانش نباشید! نفس راحتے میڪشم،چشمانم را مے بندم و سرم را بہ صندلے تڪیہ میدهم. ریزش قطرات عرق را روے صورتم حس میڪنم،آب دهانم را با شدت فرو میدهم و شروع میڪنم بہ خواندن آیت الڪرسے! چند دقیقہ بعد ماشین متوقف میشود،بہ زور چشمانم را باز میڪنم. نزدیڪ در خانہ ے مان توقف ڪردہ ایم. با صدایے خفہ مے گویم:آقا فرزاد! لطفا بہ مادرم بگید با ساڪ بچہ و مدارڪ بیاد! فرزاد سرش را بہ نشانہ ے "باشه" تڪان میدهد و با سرعت از ماشین خارج میشود. با قدم هاے بلند خودش را مقابل در مے رساند و زنگ را میزند. چند ثانیہ بعد تند تند لبانش را مقابل آیفون تڪان میدهد. ڪمے بعد سپس سرش را بہ سمت من بر مے گرداند و لب میزند:الان میان! دوبارہ چشمانم را مے بندم و ذڪر گفتنم را از سر مے گیرم. نمیدانم چقدر مے گذرد ڪہ با صداے باز و بستہ شدن در ماشین،چشمانم را باز میڪنم. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_441 /بخش اول #بخش_دوم صداے نگران مادرم را از پشت سر مے شنوم:نگفتم نرو بیرون؟! نگفتم بشین تو خونہ امروزم آروم بگذرون؟! جوابے نمیدهم،شرم دارم از این ڪہ ڪنار فرزاد نالہ ڪنم! دستانم را مشت میڪنم،فرزاد حرڪت میڪند؛دستے از پشت روے شانہ ام مے نشیند. _آیہ جان! مامان خوبے؟! زنگ زدم بہ دڪترت گفت بیمارستانہ. آرام لب میزنم:ناے حرف زدن ندارم! دوبارہ آب دهانم را با شدت فرو میدهم و چشمانم را مے بندم. مادرم آرام شانہ ام را نوازش میڪند و آرام مے گوید:نفس عمیق بڪش عزیزم! الان میرسیم! آرام نفس عمیقے میڪشم و زمزمہ میڪنم:مامان؟! مهربان جواب میدهد:جان مامان! لبخند ڪم رنگے میزنم:آرزو بہ دل نموندم! دیدمش! _ڪے رو؟! بدون توجہ بہ سوالش ادامہ میدهم:حالش خوب بود! بغض گلویم را مے فشارد:خوبہ خوب! سنگینے نگاهش را احساس میڪنم،دوبارہ مے پرسد:ڪیو مے گے عزیزدلم؟! جوابے نمیدهم،دردم هر لحظہ بیشتر و بیشتر میشود. مادرم با آرامش شانہ هایم را نوازش میڪند و برایم دعاے معراج را مے خواند. دقیقہ ها ڪند مے گذرند و هر ثانیہ حالم بدتر مے شود! ناگهان ماشین متوقف میشود،فرزاد نفس حبس شدہ اش را رها میڪند و مے گوید:رسیدیم! بے رمق چشم از هم مے گشایم،فرزاد زودتر از ما پیادہ میشود و دوان دوان بہ سمت بیمارستان مے رود. مادرم هم پیادہ میشود و در را برایم باز میڪند،همانطور ڪہ دستش را بہ سمتم دراز میڪند مے گوید:آروم بیا دخترم! دست لرزانم را بہ سمت دستش مے برم و محڪم مے گیرم. همین ڪہ پاهایم روے زمین فرود مے آیند،فرزاد با ویلچر مقابلم مے رسد. با ڪمڪ مادرم روے ویلچر مے نشینم و فرزاد بہ سمت بیمارستان حرڪت مے ڪند. مدام چهرہ ے روزبہ مقابل چشمانم نقش مے بندد،صداے ضربان قلب امیدمان را مے شنوم! صدایے قلبے ڪہ بے قرار است سریع تر پا بہ زمین بگذارد! بے شڪ این همہ بے قرارے و ناآرامے بخاطرہ دیدن پدرش است! دیگر طاقت دورے از پدرش را ندارد! دلش براے چشمان مهربانِ روزبہ رفتہ! بغضم عمیق میشود؛عمیق تر و عمیق تر... حدود دو ساعت طول میڪشد تا مراحل بیمارستان طے شود و فورے راهے اتاق عمل بشوم... ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ با احساس سوزش و تیر ڪشیدن شڪمم آرام نالہ اے میڪنم. گلویم خشڪِ خشڪ است،زبانم بہ سقف دهانم چسبیدہ. بے رمق چند بار پلڪ هایم را تڪان میدهم تا از روے چشمانم ڪنار بروند! با ڪمے تقلا بہ زور چشم باز میڪنم،نگاهم بہ سقف بلند سفید رنگے مے افتد. بہ زور رد نگاهم را بہ سمت شڪم برآمدہ ام مے ڪشم،دیگر برآمدہ نیست! بے اختیار با ترس دستم را بہ سمت شڪمم مے برم و آرام نوازشش میڪنم،ڪمے تیر مے ڪشد! میخواهم براے پیدا ڪردن ڪسے چشم بگردانم ڪہ متوجہ حضورش مے شوم! بہ چهارچوب در تڪیہ دادہ و نگاہ آرامش را بہ من دوخته‌. لبانش را از هم باز میڪند،بہ لبخند و پخش موسیقے اے سحر آمیز! _سلام! خستہ نباشے آیہ ے جنون! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

‌ من یک دخترم.. به مادرم زهرا قسم✋ نیاز بشود..♡ عزرائیل تان می شوم..❗️ کافیست به حرم عمه ام نزدیک شوید ❌😡 ✽شعیه وظیفه اش دفاع از حرم است..✽ ✿زن و مرد هم ندارد..✿ 🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃 @dokhtaranchadorii

بانو! دستانت بوی نجابت می گیرند، وقتی در انبوه نگاه نامحرمان، مرتب میکنی “چادرت” را . . . “سیاهِ ساده سنگینت را . . .” #من_حجابم_را_عاشقم . . 🆔 @dokhtaranchadorii

اعضای محترم رمان آیه های جنون درحال تایپ است و به محض کامل شدن در کانال قرار گرفته میشود🌹🌹

صبحتون منور به لبخند حضرت آقا😍😍

#پروفایل دخترونه😍😍

آموزش حجاب😍😍😍😍❤️

✨🌱 #رهبرانه ❤️ رهبر انقلاب: «ما که روی #حجاب این‌قدر مقیّدیم، به‌خاطر این است که حفظ حجاب به زن کمک می‌کند تا بتواند به آن #رتبه_معنوی_عالی خود برسد. @dokhtaranchadorii

بانـــ❤️ــو! 💮در روزگاری که دشمن تمام امیدش از بین بردن حجاب توست ✔️تو همچنان پاک بمان ✔️تو امیدش را ناامید کن 💯بگذار از چادرت بیشتر از اسلحه بترسد ◼️این چادر سیاه ✔️سلاح توست ✖️اسلحه ات را زمین نگذار @dokhtaranchadorii

چادرم تاج بهشتی است که برسردارم👑 یادگاری است که ازحضرت مادردارم💞 تیرهابردل دشمن زده باهرتارش🎯 من محال است که آن را ز سرم بردارم☺️ @dokhtaranchadorii

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_441 /بخش دوم #بخش_اول با احساس سوزش و تیر ڪشیدن شڪمم آرام نالہ اے میڪنم. گلویم خشڪِ خشڪ است،زبانم بہ سقف دهانم چسبیدہ. بے رمق چند بار پلڪ هایم را تڪان میدهم تا از روے چشمانم ڪنار بروند! با ڪمے تقلا بہ زور چشم باز میڪنم،نگاهم بہ سقف بلند سفید رنگے مے افتد. بہ زور رد نگاهم را بہ سمت شڪم برآمدہ ام مے ڪشم،دیگر برآمدہ نیست! بے اختیار با ترس دستم را بہ سمت شڪمم مے برم و آرام نوازشش میڪنم،ڪمے تیر مے ڪشد! میخواهم براے پیدا ڪردن ڪسے چشم بگردانم ڪہ متوجہ حضورش مے شوم! بہ چهارچوب در تڪیہ دادہ و نگاہ آرامش را بہ من دوخته‌. لبانش را از هم باز میڪند،بہ لبخند و پخش موسیقے اے سحر آمیز! _سلام! خستہ نباشے آیہ ے جنون! تمامِ تنم سِر میشود،توان هیچ حرڪتے ندارم! انگار ڪہ از بدو خلقت،خداوند قدرت راہ رفتن و صحبت ڪردن را از من دریغ ڪردہ باشد! چشمانم ڪمے تار مے بیند،خستہ و بے حال میخواهند بستہ بشوند و بخوابند! بہ سختے باز نگهشان داشتہ ام،تڪیہ اش را از چهارچوب مے گیرد و صاف مے ایستد. تپش قلب مے گیرم،پلڪ هایم بازیگوشے مے ڪنند،نمیدانم اثر داروے بیهوشے و خستگے زایمان است یا بدنم هم دل بہ روحم دادہ و هوس خواب ابدے ڪردہ؟! با تردید چند قدم برمیدارد،با هر قدم آوارہ هاے قلبم مے ریزد! میخواهم خدا را قسم بدهم،قسم بدهم ڪہ راحتم ڪند از قید و بند این بازے ها! من دیگر توانش را ندارم! پس قسمش میدهم بہ آشفتہ ترین و مظلوم ترین چیزے ڪہ دارم! بہ قلبم! و قسم بہ قلبے ڪہ چیزے از آن باقے نماندہ... قامتش ڪہ در نیم مترے ام علم میشود ادامہ نمیدهم! میخواهم دهان باز ڪنم و فریاد بزنم،اما نمیتوانم! با چشمانے گشاد شدہ از ترس بہ صورتش خیرہ میشوم،هیچ تغییرے نڪردہ ڪہ هیچ صورتش دلنشین تر هم شدہ! روے لبانش لبخندے شڪرے جا خوش ڪردہ و در چشمانش ترس و دلتنگے! بہ زور آب دهانم را فرو میدهم،ڪم ماندہ از حال بروم. با زبان لبش را تر میڪند:جواب سلام واجبہ ها! هاج و واج نگاهش میڪنم،باور نمیڪنم واقعے باشد،باور نمیڪنم! خدایا امتحان و عذاب بس است! بهتم را ڪہ مے بیند سرش را ڪمے بہ سمتم خم میڪند و با آن دو مهتابے درخشان چشم مے دوزد بہ چشمانم! _حتے بہ اندازہ ے یہ جواب سلام قابل نیستم؟! هر چہ نیرو در بدن دارم،در دست راستم جمع میڪنم. آرام بالا مے برمش. همین ڪہ انگشتانم روے صورتش مے نشیند،قلبم از هم فرو مے پاشد! لبخندش عمیق تر میشود و چشمانش دلتنگ تر. حلقہ ے اشڪ دور مردمڪ هایش تلو تلو میخورد! _دلم برات تنگ شدہ بود! خیلے خیلے تنگ! دستم طاقت نمے آورد و روے تخت فرود مے آید،او هم دیگر تاب و توان ندارد! صداے هین بلندے از گلویم خارج میشود،نگران نگاهش را میان صورت و قفسہ ے سینہ ام مے گرداند. بہ زور دهان باز میڪنم،صدایم از تہ چاہ بلند میشود! _چِ...چرا؟! آشفتہ نگاهم میڪند:چے چرا؟! خونم مثل قلبم بہ جوش آمدہ! صدایم را ڪمے بالا مے برم:چرا برگشتے؟! برگرد همون جایے ڪہ بودے! حیران نگاهم میڪند،چند ثانیہ بعد بہ خودش مے آید! _نمیخواے بپرسے چرا نبودم؟! نمیخواے بدونے چے شدہ؟! فریاد میزنم:نہ! نہ! نہ! برام مهم نیست! مهم اینہ توے این هشت ماہ نبودے! مهم اینہ منو با ڪلے عذاب وجدان و ناراحتے ول ڪردے رفتے! مهم اینہ روزایے ڪہ باید مے بودے،نبودے! نفس عمیقے میڪشد و آرام مے گوید:باشہ عزیزم! باشہ! فقط تو آروم باش! بلندتر فریاد میزنم:بہ تو چہ؟! برو بیرون! بہ ثانیہ نڪشیدہ،صداے پا در اتاق مے پیچد. مادرم در حالے ڪہ سعے دارد چادرش را مرتب ڪند با چشمانے از حدقہ بیرون زدہ بہ سمت ما مے آید. نگاهے بہ روزبہ مے اندازد و سپس بہ من خیرہ میشود. _آیہ جان! چرا داد میزنے؟! حرص و جوش برات خوب نیست عزیزم! اشڪ دیگر منتظر بغض نمے ماند و خودش جارے میشود. _بگو برہ بیرون! مادرم متاصل بہ روزبہ نگاہ میڪند و سریع بہ سمتم مے آید. دست سرد و لرزانم را میان دست هاے گرمش مے گیرد. با لحنے نرم مے گوید:باشہ مامان جان! تو آروم باش خیالمون راحت بشہ! چشمانم را مے بندم و بدون وقفہ اشڪ‌ مے ریزم. هق هقم بلند میشود بہ گلایہ! _هیچ...هیچڪس نمے فهمہ...نمے فهمہ من توے این مدت چے ڪشیدم! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانی

اعضای محترم به خاطر درخواست های مکرر شما عزیزان امشب یه پارت گذاشته میشود و پارت دوم هم ب محض رسیدن به دست ما در کانال گذاشته میشود🌹🌹

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_441 /بخش دوم #بخش_دوم تمام تنم مے لرزد،مادرم با صدایے بغض آلود مے گوید:میفهمم دخترم! میفهمم عزیزڪم! بذار حالت بهتر بشہ هر چقدر خواستے داد بزن و گریہ ڪن! اصلا هرڪارے دوست دارے بڪن! دارے از بین میرے دردت بہ جونم! بدون توجہ بہ درد شڪمم هق هقم شدت مے گیرد:من خیلے وقتہ مُردم مامان! هر ثانیہ بعد روزبہ مُردم! دیگہ جونے برام نموندہ ڪہ بہ لبش بیارید! دست از سر جنازہ م بردارید! با دست دیگرش آرام موهایم را نوازش میڪند،صدایش دوبارہ آرام میشود:مامان نق نقو! نمیخواے تحفہ تو ببینے؟! بہ یڪ بارہ آرام میشوم! تازہ امید را بہ خاطر مے آورم! سریع چشمانم را باز میڪنم و بہ صورت مادرم خیرہ میشوم. _حالش خوبہ؟! ڪجاست؟! با آرامش چشمانش را مے بندد و باز میڪند:حالش خوبہ عزیزم! یڪم دیگہ میارنش! روزبہ ڪلافہ نفسش را بیرون میدهد و با شرمندگے نگاهم میڪند. _تنهاتون میذارم! میخواهد چیز دیگرے بگوید ڪہ پشیمان میشود،چشمانش را بہ سمت مادرم سوق میدهد. _شما چیزے لازم ندارید؟! مادرم جواب میدهد:نہ پسرم! ممنون! سرے تڪان میدهد و دوبارہ بہ من خیرہ میشود،چینے بہ پیشانے ام میدهم و نگاہ خشمگینم را بہ سقف مے دوزم. صداے مادرم سڪوت را مے شڪند:میخواے ڪمڪت ڪنم بشینے؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم،با ڪمڪ مادرم آرام روے تخت مے نشینم و تڪیہ میدهم. ملاحفہ را با احتیاط رویم مرتب میڪند و مے پرسد:خیلے درد دارے؟ لب میزنم:یڪم! روزبہ هنوز از اتاق خارج نشدہ و ڪنار در ایستادہ،نگاہ میخڪوبش هم آزارم میدهد و هم آرامم‌ مے ڪند! میخواهم اعتراض ڪنم ڪہ با ورود پرستار حواسم پرت میشود. پرستار جوانے همانطور ڪہ تخت ڪوچڪ چرخ دارے را بہ سمتم مے آورد لبخند میزند:سلام مامان ڪوچولو! ببین ڪے اومدہ! با شوق بہ تخت چشم مے دوزم ڪہ امید را ببینم،بہ چند قدمے ام مے رسد. صورت چروڪیدہ و قرمزے را مے بینم ڪہ از میان پتوے نازڪ آبے رنگے بیرون زدہ. تڪہ هاے قلبم بہ هم وصل مے شود و جان مے گیرد! پرستار آرام امید را در آغوش مے گیرد و مهربان مے گوید:ببین چہ پسر ماہ و آرومیہ! قطرہ ے اشڪے روے گونہ ام سر میخورد،پرستار نزدیڪم خم میشود. _آروم بگیرش! گویے همہ ے انرژے جهان در ڪالبدم سرایز مے شود،دست هایم قوت مے گیرد! با دقت موجود ڪوچڪ چروڪے ڪہ میان پتو پنهان شدہ را در آغوش میگیرم. موجودے ڪہ نہ ماہ در وجودم زندگے ڪردہ،نفس ڪشیدہ و همدمم بودہ! تنش نحیف است و لاغر،صورت ڪوچڪش هنوز پف دارد و بہ سرخے میزند. چشمان ڪوچڪش را بستہ و انگشت هاے عروسڪے اش را در هم قفل ڪردہ. جانم برایش مے رود،لبخند عمیقے لب هایم را از هم باز میڪند. _سلام عزیزدلم! سلام جونم! خوش اومدے! لبان باریڪش را از هم باز میڪند و چند ثانیہ بعد مے بندد. مادرم با ذوق مے گوید:الهے من بگردم! گرسنہ ست آیہ جان! با انگشت اشارہ آرام سرش را نوازش میڪنم. پرستار براے شیر دادن میخواهد ڪمڪم ڪند ڪہ مے گویم:اگہ میشہ بقیہ برن! متعجب نگاهم میڪند و مے پرسد:از مامان و شوهرت خجالت میڪشے؟! جوابے نمیدهم،مادرم با احتیاط نگاهے بہ روزبہ مے اندازد. همانطور ڪہ پیشانے ام را مے بوسد مے گوید:ما میریم بیرون ڪہ راحت باشے! مادر شدنت مبارڪ عزیزدل مادر! سپس بہ سمت روزبہ مے رود،روزبہ با لبخند بہ مادرم چشم مے دوزد. _شما برید یہ چیزے بخورید! من نمیام! نگاہ بے تابش را بہ من و امید مے دوزد. _میخوام همینجا باشم! مادرم مے گوید:آخہ... روزبہ سریع جواب میدهد:خیالتون راحت! چیزے نمیشہ! سرے تڪان میدهد و از اتاق خارج میشود،روزبہ با قدم هاے بلند و محڪم دوبارہ نزدیڪ میشود.سعے میڪنم نگاهش نڪنم! سعے میڪنم دلم نلرزد! چند ثانیہ ڪہ مے گذرد بے اختیار سر بلند میڪنم،نگاہ گرم و اشڪ آلودش را بہ امیدِ من دوختہ! لبخند مهربانے لبانش را از هم‌ باز ڪردہ،آب دهانش را با شدت فرو میدهد. بدون این ڪہ از امید چشم بردارد مے گوید:چقدر ڪوچولوئہ آیہ! نمے داند با صدا زدن نامم نفسم را بند مے آورد! نمے فهمد این چند ماهے ڪہ صدایم نزدہ نامم را فراموش ڪردہ بودم! پرستار مے خندد:همین ڪوچولو قرارہ ڪلے اذیتتون ڪنہ! البتہ اذیت هاش هم شیرینہ! روزبہ چند قدم جلوتر مے آید و فاصلہ را از میان برمیدارد. لبخند دل خراب ڪنے نثارم میڪند. _میشہ چند ثانیہ بغلش ڪنم؟! نگاهے بہ پرستار مے اندازم و امید را بہ سمتش مے گیرم. زیر لب "بسم اللہ الرحمن الرحیمی" مے گوید و با استرس امید را در آغوش مے گیرد! آرام امید را بہ قفسہ ے سینہ اش مے چسباند و با ذوق نگاهش میڪند. چشم مے بندد و لب هایش را روے پیشانے امید مے گذارد. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃 چـــــــادر مـــــــادر من ، فـــــــاطمه ، حرمت دارد نه فقط شبه عبایی مشکیست که سرت بندازی و خیالت راحت که شدی چادری و محجوبه! چـــــــادر مـــــــادر من ، فـــــــاطمه ، حرمت دارد قاعده، رسم، شرایط دارد شرط اول همه اش نیت توست... محض اجبار پدر یا مادر یا که قانون ورودیه دانشگاه است یا قرار است گزینش شوی از ارگانی یا فقط محض ریا شایدم زیبایی، باکمی آرایش! نمی ارزد به ریالی خواهر... چـــــادر مـــادر من ، فـــــاطمه، شرطش عشق است عشق به حجب و حیا به نجابت به وفا عشق به چادر زهرا که برای تو و امنیت تو خاکی شد تا تو امروز شوی راحت و آسوده کسی سیلی خورد خون این سیل شهیدان همه اش با هدف چادر تو ریخته شد. خواهرمـــــــ حرمت این پارچه ی مشکی تو مثل آن پارچه مشکی کعبه والاست یـــــــادگار زهراست نکند چـــــــادر او سرکنی اما روشت منشت بشود عین زنان غربی خنده های مستی چشمک و ناز و ادا عشوه های ناجور به خدا قلب خــــــدا می گیرد به خدا 😔😔😔😔😔 @dokhtaranchadorii

اعضای عزیز مثل اینکه باید روزی یک پارت بزاریم به بزرگی خودتون ببخشید 😍😉

وصیت شهید "مدافع حرم لبنانی" "احمد محمد مشلب" درباره حجاب دختران🌹 به دختران مسلمان: مواظب حجاب خود باشید که مهم ترین چیز است. در اجتماع ما کسی به فکر رعایت حجاب نیست، ولی شما به فکر باشید و زینبی بر خورد کنید.💞 سه چهارم دختران حال حاضر حجابشان حجاب نیست و چیز هایی که می پوشند واقعا حجاب نیست.😞 (چرا) ما داریم سراغ بدعت ها میرویم. برخی حجاب دارند ولی بدن نما و یا حجاب دارند ولی به مردان نگاه میکنند.😞 باید چشمان خود را به زمین بدوزند و احترام عبایی را که بر سر دارند را نگه دارند.☺️ ما باید از فاطمه زهرا(س) الگو بگیریم.😍 حضرت زینب بگونه ای بود که غیر از حضرت علی کسی اورا نمی دید.😍😉 عده ای حجاب بر سر دارند ولی همراه با مدل های جدید، یا صورت ها را آرایش میکنند!!😓😓

#من_حجابم_را_دوست_دارم_چون...🤔 ❤️من حجاب دارم چون #فرمان_خداوند است. و من می دانم که او برایم #بهترین را می خواهد. 🍃از فساد به حجاب پناه #نمی_برم چرا که اگر فردی را بیایم که حجاب ندارد ولی فاسد هم نیست، حجابم زیر سؤال می رود. من حجاب را تنها و تنها به خاطر #نجابتی می خواهم که خدا برایم خواسته:💠ذلک ادنی ان یعرفن فلا یؤذین...💠و می دانم کمترین حق خدا بر ما این است که از نعمت هایش در راه گناه بهره #نبریم. من حجابم را دوست دارم چون ب من #عزت_نفس میدهد😌 حجابم را دوست دارم چون پاکترین زن دنیا ب آن اراسته است.....😍 #من_عاشق_حجابم #مصونیت_بهانه_ای_ست_که_تو_را_به_خود_نزدیک_کنم_چادرم❤️ 😇 @dokhtaranchadorii

حجاب بايد اينطوري باشه.. @dokhtaranchadorii

✅مشکل حجاب حل میشه✅ ❌مشکل این نیست که افراد بد حجاب در مورد ارزش حجاب، اطلاعات کافی ندارن بلکه...👇 🔶شاید در بین موضوعات پرچالش فرهنگی ، کم تر موضوعی مثل حجاب بوده باشه که در جامعه بسیار بهش پرداخته شده و سخنران و فعالان فرهنگی با جدیت بسیار پیگیرش بوده باشند. ✅حاصل این زحمات و تلاش های چندین‌ساله این شده که طبق بررسی ها بیش از هفتاد درصد افراد جامعه اطلاعات خوبی راجع به مزیت های حجاب دارند و نظرشون نسبت به حجاب مثبته اما این واقعیت در عمل خودش را نشون نمیده ‼️حالا سوال اینجاست که اگه واقعا بیش از هفتاد درصد افراد جامعه باور دارند که حجاب یک ارزش و یک عامل مصونیت بخشه، پس چرا عده زیادی از همین افراد، اونطور که شایسته است، بهش پایبند نیستن ؟!! 🔰پاسخ این سوال را با یه مثال میشه پیدا کرد 💯بسیاری از شما شنیدین که پیامبر توصیه کرده اند که غذا با انگشتان دست خورده بشه (نه با قاشق و چنگال). ⁉️اما آیا شما با وجود اینکه می دونید این کار، کار خوبیه، حاضرید در مهمونی ها قاشق و چنگال را کنار بگذارین و با انگشت غذا بخورید؟!!! ❌پاسخ اکثر افراد منفیه، اما نه به این خاطر که غذا خوردن با انگشت را کار نادرستی می دونن بلکه به این خاطر که نگران قضاوت های دیگران هستند!! 🔺حالا فرض کنید به یک مهمونی دعوت شده اید و توی این محفل صحبت بر سر غذا خوردن با انگشته و هرکسی به نوعی اعلام می کنه که با این کار موافقه . ✅ خوب، حالا شما اگر خواستین غذا را با دست بخورید، می تونید با خیال راحت تر این کار را انجام بدین چون میدونید که اکثرا نظرشون مثبته ♻️مشکل امروز جامعه ما در زمینه حجاب هم دقیقا همین جاست ❌مشکل این نیست که افراد بد حجاب در مورد ارزش حجاب، اطلاعات کافی ندارن 🔺 مشکل اینه که دشمن تونسته به کمک تبلیغات رسانه ای و مهندسی اجتماعی، تصوری برای این افراد ایجاد بکنه که خیال می کنن، اکثر مردم از حجاب گریزانند، لذا این افراد طبق این تصورشون مدام از حجاب فاصله می گیرن تا خودشون را همرنگ اکثریت نشون بدن و این به مرور تبدیل شده به یک جریان رو به رشد در جامعه 👈 برای همینه که با وجود فعالیت های فرهنگی زیادی که تا حالا در زمینه حجاب انجام شده، این جریان مدام داره رشد میکنه 👌قطعه گم شده این پازل دقیقا همین جاست! ✅اکثر افراد جامعه موافق با رعایت حجاب هستند @dokhtaranchadorii

تو تصمیم بگیر حرکټ کن دوستش بِدار می بینی تـــــــــمامِ برڪٺ هاۍ جهان اسٺ که از تار و پودش برایت سراریز می شود امتحانش کن... چــــــــ🎀ـــادر رامےگویم @dokhtaranchadorii

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_441 /بخش دوم #بخش_سوم عمیق و جانانہ مے بوسدش،زمزمہ میڪند:سلام مرد ڪوچڪ! با ذوق سرش را بلند میڪند و مے گوید:بوے تو رو میدہ آیہ! متعجب نگاهش میڪنم،سریع ادامہ میدهد:بوش ڪن! پرستار رو بہ روزبہ مے پرسد:بچہ ے اولتونہ؟! روزبہ سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد:بلہ! _خدا براتون حفظش ڪنہ! روزبہ همانطور ڪہ بہ صورت امید خیرہ شدہ مے گوید:ان شاء اللہ! البتہ اول مامانشو برام حفظ ڪنہ! گیج و منگ از عبارت هایے ڪہ بہ ڪار مے برد،نگاهش میڪنم. بدون توجہ بہ تعجبم،خم میشود و آرام امید را بہ دستم میدهد. _اصلا حواسم نبود شیر نخوردہ! اگہ... نگاهے بہ پرستار مے اندازد و آرام تر ادامہ میدهد:اگہ راحت نیستے میرم! جوابے نمیدهم،لبخندے نثارم میڪند و قد علم میڪند. همانطور ڪہ بہ سمت در مے رود مے گوید:همین جام! پشت در! بہ سمت در ڪہ مے رسد سر بر مے گرداند،چشمانش آرام و قرار ندارد! _دلم براے خندہ ت تنگ شدہ! همون خندہ اے ڪہ شبیهش نیست! همون خندہ اے ڪہ دلمو برد! دوبارہ برام میخندے آیہ؟! با شدت آب دهانم را فرو میدهم،روح نگاهش در جانم سرازیر میشود. _راستے! خیلے خواستنے تر شدے! سپس از محدودہ ے دیدم خارج مے شود..‌ ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانی

{ #چادرانه} @dokhtaranchadorii