تازه مے‌خواسٺ دلم سرخۅش مـبعث گــردد خبر آمد ڪاروان عـشق راهے شد... 💢 ۲۸ رجب سالروز خروج امام حسین (ع) به سمت مکه مکرمه https://eitaa.com/dokhtaranchadorii

﷽ کاش افتد به دلش خواهر خود را نَبَرَد یا اگر بَرَد دگر دختر خود را نَبَرَد چند روزیست خدایا که پسر دارشده یارب ای کاش على اصغر خود را نَبَرد https://eitaa.com/dokhtaranchadorii

✅ قافله سالار داره میاد خدا کنه برگرده 🎙جواد مقدم https://eitaa.com/dokhtaranchadorii

بہ بِهشتِ زَهرا مـۍ رَوم۰۰۰ قطعہ ۍِ شهدا۰۰۰ ازڪنار عڪس هــا عُبــورمـۍ ڪنَم۰۰۰ چاڋرم را روۍِسَرَم محڪم مـۍڪنم۰۰۰ و زیر لـبــــ مـۍگویــَم۰۰۰ دشـمــَن قلبتــــ را نِشـانـہ گـِرفت۰۰۰ و اسلحہ اَت را بـَر زَمیــن انــداخت۰۰۰ من تا زنــده اَم نمـۍگــُذارَم . . . اَفڪارَم را نِشـانہ بگیــرَد و چــآڋرَم را بــَر زَمـیــن انــدازَد . . . امضـاء : + چآڋرَم°♡° https://eitaa.com/dokhtaranchadorii

#نـڪتـه ✨"پناه" می برم "به خــــ ــــــدا " از عیبی که "امروز" در خود می بینم و "دیروز" دیگران را بخاطر همان عیب ملامت کرده ام محتاط باشیم در "سرزنش" و "قضاوت کردن دیگران" وقتی نه از "دیروز کسی" خبر داریم و نه از "فردای خودمان" ✅ مَن عَیرَ اَخاهُ بِذَنبٍ لَم یمُت حَتّى یعمَلَهُ هر کس برادر [دینى] خود را به گناهى سرزنش کند، نمیرد، مگر آنکه مرتکب آن شود.😔😞 📚 نهج الفصاحه، ح ۲۹۲۰ 💖 @dokhtaranchadorii💖

#پروفایل #حجاب🌺 @dokhtaranchadorii

پنج شنبه است و ياد درگذشتگان😔 🌹 اَللّهُمَّ اغفِر لِلمُومِنینَ وَ المُومِنَاتِ وَ المُسلِمینَ وَ المُسلِمَاتِ اَلاَحیَاءِ مِنهُم وَ الاَموَاتِ ، تَابِع بَینَنَا وَ بَینَهُم بِالخَیراتِ اِنَّکَ مُجیبُ الدَعَوَاتِ اِنَّکَ غافِرَ الذَنبِ وَ الخَطیئَاتِ وَ اِنَّکَ عَلَی کُلِّ شَیءٍ قَدیرٌ بِحُرمَةِ الفَاتِحةِ مَعَ الصَّلَوَاتِ 🙏 التماس دعا 🙏 🌿🌺برای حاضرهای زندگیتون محبت و توجه و برای غایب های زندگیتون خیرات نثار کنید هدیه به روح رفتگان، #فاتحه و #صلوات🌺 https://eitaa.com/dokhtaranchadorii

پروفایل ....👆👆👆👆👆

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون قسمت آخر بخش پنجم سریع خودم رو بہ مسجد گوهرشاد رسوندم و حاجے رو پیدا ڪردم. یہ گوشہ نشستہ بود و قرآن مے خوند. ڪنارش نشستم،سرش رو بلند ڪرد،ماجراے اون زن و شوهر رو براش تعریف ڪردم‌. لبخند پر رنگے زد و گفت ڪار خوبے ڪردم! قرآن رو بست و بدون مقدمہ پرسید:اهل نماز و روزہ نیستے نہ؟! سرم رو بہ نشونہ ے منفے تڪون دادم:نہ! _آخرین بار ڪے اومدہ بودے زیارت امام؟! _تا حالا زیارت نیومدم! متعجب نگاهم ڪرد و سرش رو تڪون داد،شنیدم درموندہ زیر لب لا اللہ الا للہ گفت! با بهت بہ فرش خیرہ شد بود،چند دقیقہ بعد سرش رو بلند ڪرد و گفت:پس دعا یادت نرہ! میگن هرڪسے ڪہ براے بار اول برسہ خدمت آقا،هرچے بخواد بهش میدہ! لبخند ڪم رنگے بہ روش پاشیدم:اعتقاداتمون شبیہ بہ هم نیست! _پس چرا تو اینجایے؟! چرا سر راہ هم قرار گرفتیم؟! چرا بعد از شیش هفت سال محسن باید بیاد تو خوابم و سفارش تو رو بڪنہ؟! چرا نزدیڪ سفر مشهدم آشنا شدیم؟! بہ نظرت اینا اتفاقیہ؟! نفس عمیقے ڪشیدم:نمیدونم! هیچے نمیدونم! لبخند گرمے زد:ڪرامت آقا رو امشب ندیدے؟! ڪہ تو رو ڪشوند توے حریمش و واسطہ ے خیر بہ اون زن و شوهر شد! نفس عمیقے ڪشیدم و جوابے ندادم‌. _چرا انقدر پریشونے؟! چرا چشمات انقدر غمگینہ؟! _چون شڪست خوردم! _نمیخواے بہ پدر و مادرت خبر بدے؟! _بیچارہ پدر و مادرم! حتما تا الان... حرفم رو ادامہ ندادم،آروم پرسید:مجردے درستہ؟! توے این سہ هفتہ چیزے از خودت نگفتے! _نہ!  متعجب نگاهم ڪرد:یعنے ازدواج ڪردے؟! فقط بہ نشونہ ے مثبت سر تڪون دادم. _پس اون بندہ خدا چے؟! حتما تا الان هزار بار مردہ و زندہ شدہ! پوزخند زدم:فڪر نڪنم! مردد پرسید:دوست دارے باهم صحبت ڪنیم؟! بدون توجہ بہ سوالش گفتم:راستے بهتون گفتم ڪہ عمران خوندم؟! براے ڪارهاے مهندسے و نقشہ ڪشے میتونم بهتون ڪمڪ ڪنم! لبخند زد عمیق! _دستمزدت چقدرہ آقاے مهندس؟! _دستمزدم هزینہ اے ڪہ بہ اون زن و شوهر میخواید ڪمڪ ڪنید! _بچہ هم دارے؟! تلخ خندیدم! _نہ خدا رو شڪر! یعنے از همسرم بچہ اے ندارم! ڪنجڪاو نگاهم ڪرد:یعنے چے؟! _یہ پسرخوندہ دارم،از جنس بچہ هایے ڪہ میخواید براشون سرپناہ بسازید! محتاط نگاهم ڪرد:اگہ بپرسم چرا گفتے نہ خدا رو شڪر ناراحت میشے؟! سرم رو تڪون دادم:چون میخوایم جدا بشیم! _براے همین گفتے همسرت نگران نمیشہ؟ سرم رو پایین انداختم:خیلے وقتہ عاطفے ازم جدا شدہ! 🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺 دستش رو روے شونہ م گذاشت. _من ڪہ باور نمیڪنم زنے بتونہ راحت از مرد بہ این خوش تیپے و خوش اخلاقے و با محبتے دل بڪنہ! شاید دارید عجلہ مے ڪنید! سڪوت ڪردم،حاجے وقتے دید توے خودم رفتم دوبارہ قرآنش رو باز ڪرد. زمزمہ وار گفت:بہ حق امام رضا از این آشفتگے درمیاے باباجان! مطمئنم آشنایے مون بے دلیل نیست! نفس عمیقے ڪشیدم و بہ رفت و آمد آدم ها خیرہ شدم. یہ ساعت بعد همراہ حاجے از حرم خارج شدیم و بہ سمت سوئیتے ڪہ اجارہ ڪردہ بود رفتیم. از روز بعد دنبال ڪارهاے موسسہ افتادیم،همراہ حاجے زمینے ڪہ براے ساخت موسسہ انتخاب شدہ بود رو بررسے ڪردیم. دو سہ روز بعد ڪلنگ ساخت موسسہ زمین خورد. دیگہ نہ حاجے از من چیزے پرسید نہ من باهاش درد و دل ڪردم. از این ڪہ داشتم براے بچہ هاے معلول شبیہ بہ سامان ڪارے انجام میدادم حالم یہ مقدار بهتر شدہ بود! میخواستم آیہ رو از ذهن و قلبم پاڪ ڪنم،خودم رو درگیر بدو بدوهاے ساخت و ساز موسسہ و ڪمڪ بہ حاجے ڪردہ بودم. خیلے نگران مامان و بابا بودم،از طرفے دوست نداشتم با اون حال و اوضاع باهاشون رو بہ رو بشم‌. عذاب وجدان گرفتہ بودم،مے ترسیدم اتفاقے براشون بیوفتہ. چندبار خواستم باهاشون تماس بگیرم اما نمیخواستم بہ هیچ عنوان تو ازم خبردار بشے! نفس عمیقے مے ڪشد و با زبان لبش را تَر میڪند،بے اختیار مے پرسم:آب بیارم؟! سریع مے گوید:نہ! سرفہ اے مے ڪند و ادامہ میدهد:میخوام هر چہ زودتر از این وضعیت دربیایم! ڪنجڪاو مے پرسم:اون زن و شوهر چے شدن؟! لبخند میزند:هنوز تحت درمانن! حاجے بهشون ڪمڪ ڪرد! چشمانش برق میزند:ادامہ بدیم؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم:آرہ! https://eitaa.com/dokhtaranchadorii

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون قسمت آخر بخش ششم چند دقیقہ بعد وارد مهمان سرا شدیم و پشت میز نشستیم. همہ ے ڪسایے ڪہ مهمون سرا بودن با شوق و ذوق مشغول غذا خوردن بودن. نگاهم رو از اطراف گرفتم و بہ حاجے چشم دوختم. حاجے بے مقدمہ گفت:فردا عازم تهرانم! باید بہ موسسہ سر بزنم. روزبہ جان حواست بہ همہ چے باشہ! هواے مهین خانم ما رو هم داشتہ باش! _بہ روے چشم! مهین خانم لبخند پر رنگے زد و گفت:حاج حسن! نظرت چیہ براے آقا روزبہ آستین بالا بزنیم؟! خشڪم زد،یعنے حاجے بهش چیزے نگفتہ بود؟! حاجے نگاهے بہ من انداخت و گفت:اگہ مجرد بود میشد یہ ڪارے براش ڪرد! مهین خانم با تعجب نگاهمون ڪرد:یعنے چے اگہ مجرد بود؟! حاجے جواب داد:یعنے مجرد نیست! مهین خانم متعجب بہ من خیرہ شد:ازدواج ڪردے؟! بہ زور لبخند زدم:بلہ! _آخہ... حرفش رو خورد،حاجے همونطور ڪہ غذاش رو مے خورد گفت:راستے نگفتہ چند وقتہ ازدواج ڪردے؟! چند ثانیہ مڪث ڪردم و بعد جواب دادم:با دوران عقدمون سہ سال و نیم! مهین خانم مردد گفت:پس چرا خبرے از خانمت نیست؟! تا خواستم جواب بدم با ذوق ادامہ داد:بچہ هم دارید؟! _بچہ ڪہ نہ...! داریم جدا میشیم! بندہ خدا دیگہ چیزے نگفت و پڪر شد،حاجے گفت:بہ جاے فڪر و خیال،غذاتو بخور! این غذا با همہ ے غذاهایے ڪہ خوردے فرق میڪنہ! قاشقم رو پر ڪردم و بہ سمت دهنم بردم،حاجے با لبخند نگاهم ڪرد و گفت:آقا نمڪ گیرت ڪرد! فرداے اون روز حاجے برگشت تهران،همہ ے ڪارها افتاد روے دوشم. سہ روز بعد حاجے برگشت،گفت ڪارهاے موسسہ ے مشهد دارہ خوب پیش میرہ و میتونیم برگردیم تهران و ماهے یڪ بار براے سرڪشے بیایم. اما من دوست نداشتم برگردم تهران! انگار توے اون شهر غریب حالم بهتر بود! میخواستم بہ آیہ فڪر نڪنم اما نمیشد! وقتے بهش فڪر میڪردم قلبم گر مے گرفت و مے سوخت! حالم دوبارہ بد شدہ بود،دلتنگے و نگرانے براے مامان و بابا و ناراحتے و بے خبرے از آیہ داشت از پا درم مے آورد. حاجے داشت براے برگشتن بہ تهران آمادہ میشد ڪہ بهش گفتم میخوام بمونم همینجا و حواسم بہ ڪارا باشہ! اولش جا خورد اما بعد گفت بریم حرم و مردونہ صحبت ڪنیم! نتونستم نہ بیارم! دوبار رفتہ بودم حرم،بار اول حس خاصے نداشتم اما بار دوم حس ڪردم اونجا آرومترم. همراہ حاجے از هتل تا حرم پیادہ رفتیم،شهر نسبت بہ روزهاے اولے ڪہ اومدہ بودم خلوت تر شدہ بود. مستقیم رفتیم صحن انقلاب،هوا سوز داشت اما توے صحن نشستیم. 🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺 اول من گفتم! از خودم از خانوادہ ام،از تحصیلاتم،از دوران دانشجویے و آشنا شدن با آوا و رفتنش،از حس و حال بعدش و سرگرم ڪار شدن،از سامان،از مدیریت شرڪت،از شروع ڪردن یہ پروژہ تو روزاے اول آبان ماہ بہ پیشنهاد شهاب،از آقاے نیازے اے ڪہ خونہ ش رو نمے فروخت و با فرزاد بحث ڪردہ بود،از وارد شدن مطهرہ بہ شرڪت و استخدام آیہ نیازے! از چشم هاے غمگین آیہ گفتم،از رفتار محجوبانہ و سردش،از این ڪہ شهاب میخواست بهش آسیب برسونہ و ڪمڪش ڪردم،از این ڪہ شبیہ من نبود،از مذهبے بودنش و دنیاے متفاوتے ڪہ با هم داشتیم،از عادت ڪردنم،از بے قرارے اے ڪہ روز رفتنش بہ جومم افتاد،از ابراز علاقہ ے بے ارادہ م،از مخالفت مادرم و دلایلش،از این ڪہ آیہ هم بهم دل بست،از مخالفت خانوادہ ش،از نامزد شهید بودنش،از خواستگارے رسمے رفتن و جواب بلہ گرفتن،از ازدواجمون،از روزاے قشنگمون،از اختلاف دیدگاهمون ڪہ مشڪل ساز شدہ بود،از تغییر ڪردن آیہ،از بحث هامون،از سرد شدنمون و جدال آخرمون! حاجے توے سڪوت فقط گوش ڪرد،بعدش اون گفت از وضعیت مالیش،از اسم و رسمش،از تنها بچہ ش،از محسن و اخلاقاے خاصش،از این ڪہ مایہ ے سرافڪندگیش شدہ بود،از تغییرات ناگهانے محسن و شهید شدنش،از مفقودالاثر شدنش،از تنها شدن خودش و مهین خانم! بہ خودمون ڪہ اومدیم دیدیم دارن اذان صبح میگن و ما هنوز مشغول صحبت ڪردنیم! حاجے رفت وضو بگیرہ و براے نماز آمادہ بشہ،دنبالش رفتم. بعد از این ڪہ نماز خوند از حرم بیرون اومدیم،توے فڪر فرو رفتہ بود. ازش خواستم بذارہ همین جا بمونم تا حالم بهتر بشہ،چیزے نگفت. برگشتیم سوئیت،فردا صبحش حاجے و مهین خانم راهے تهران شدن. حاجے خواست ڪامل در دسترش باشم و از خودم و ڪارها بهش خبر بدم. تنها شدم،فڪر میڪردم حالم بهتر بشہ اما نشد! فڪرم بیشتر درگیر شد و دلم تنگ تر! میخواستم دورا دور از مامان و بابا خبر بگیرم،از حاجے خواستم برام خبر بگیرہ. چند روز گذشت،حاجے زنگ زد و گفت همہ فڪر میڪنن مُردم و تو بهشت زهرا قبر دارم! برادرم برگشتہ ایران و ڪارهاے شرڪت رو انجام میدہ. حال مامان و بابا زیاد مساعد نیست و عزادارن! قلبم فشردہ شد،از خودم بدم اومد! از این ڪہ باعث ناراحتے و عذابشون شدہ بودم! حاجے هیچ حرفے از تو نزد،چندبار خواستم سوال ڪنم اما زبونم نچرخید. https://eitaa.com/dokhtaranchadorii