🌷 #رمان_واقعی_نسل_سوخته 🔥 قسمت #صد_و_چهل_دوم امثال تو صدام خسته و خواب آلود😢 از توی گلوم در نمی اومد ... - بَه داداش ... رسیدن بخیر ...😎 رفت سر کمد، لباس عوض کردن⚡️ - امروز هر کی رسید سراغ تو رو گرفت😐 دیگه آخر اعصابم خورد شد می خواستم بگم دیوونه ام کردید😡 اصلا مرده به من چه که نیومده ...😒 غلت زدم رو به دیوار⚡️ که نور کمتر بیوفته تو چشمم👀 - مخصوصا این پسره کیه؟⁉️ سپهر ... تا فهمید من داداش توئم ... اومد پیله شد که مهران کو ... چرا نیومده ...😐 راستی دکتر هم اینقدر گیر داد تا بالاخره شماره ات رو دادم بهش ...🙄👌 ته دلم گفتم ... من دیگه بیا نیستم👌 اون یه بار رو هم فکر کردم رضای خدا به رفتن منه👀 و چشم هام رو بستم ...😑 نیم ساعت بعد⏰سعید هم خوابید😴 اما خواب از سر من پریده بود😶 هنوز از پس هضم وقایع هفته قبل برنیومده بودم🙄 نه اینکه از چنین شرایطی توی اجتماع خبر نداشته باشم، نه ... پیش خودم گیر بودم ... معلق بین اون درگیرهای فکری⁉️ و همه اش دوباره زنده شد ...😢 فردا ... حدود ظهر🌤 دکتر زنگ زد📞 احوال پرسی و گله که چرا نیومدی😢 هر چی می گفتم فایده نداشت مکث عمیقی کردم ...😐 - دکتر ... من نباشم بقیه هم راحت ترن ...😊 سکوت کرد😐خوشحال شدم😍فکر کردم الان که بیخیال من بشه ...👌 ــ نه اتفاقاً یه مدلی هستی آدم دلش واست تنگ میشه😊 اون روز، حسابی من رو بردی توی حال و هوای اون موقع👌شاید دیگه بهم نیاد ولی منم یه زمانی رفته بودم جبهه ... و زد زیر خنده ...😂 من، مات پای تلفن😐 نمی فهمیدم کجای حرفش خنده داره آدم جبهه رفته ای که خون شهدا رو دیده👀 اما بعد از جنگ، اینقدر عوض شده😒 بیشتر اعصابم رو بهم می ریخت😖 _دیروز به بچه ها گفتم🗣 فکر نمی کردم دیگه امثال تو وجود داشته باشن🖐 نه فقط من، بقیه هم می خوان بیای ... مهرت به دل همه افتاده ...😊 ادامه دارد ... 📚 نویسنده: شهید مدافع حرم طاها ایمانی @dokhtaranchadorii