🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #قسمت_315 نمیدانم چرا هر چہ دهانم را باز میڪنم نمے توانم حرفے بزنم،گویے ڪلمات از ذهنم پاڪ شدہ اند! دوبارہ صداے بوق ماشین نزدیڪمان بلند مے شود،صداے هاے فریاد ڪسے را مے شنوم! بے رمق فریاد میزنم:ڪسے صدامو میشنوہ؟! تو رو خدا ڪمڪم ڪنید! چند ثانیہ بیشتر نمے گذرد ڪہ صداے ڪشیدہ شدن لاستیڪ هاے ماشینے بہ گوشم مے رسد و چند لحظہ بعد سپس برخورد ماشین با شے سختے و صداے شڪستہ شدن شیشہ! سرم محڪم بہ شیشہ ڪوبیدہ مے شود و درد بدے در سر و تمام بدنم مے پیچد! صداے بوق ممتدد ماشین ها در گوشیم مے پیچد و فریادهاے افراد ناشناس! چندبار پلڪ مے زنم بلڪہ بتوانم چشم هایم را باز ڪنم اما نمے توانم! خیسے خون را روے صورتم احساس میڪنم و سوزش بدے ڪہ در تمام صورتم پخش شدہ! صداے همهمہ اے نزدیڪ مے شود،نالہ میڪنم و بہ زور لب میزنم:ڪمڪ! در ماشینے باز و بستہ مے شود و انگار ڪسے بہ سمتمان مے دود! صداے آشنایے مے خواندم:خانم نیازے؟! و سپس بلند فریاد مے ڪشد:یڪے زنگ بزنہ آمبولانس! صداے همهمہ بیشتر مے شود،دستِ لرزانم را بالا مے برم و لبانم را چند بار تڪان میدهم. سریع مے گوید:تڪون نخور! نمیشہ فعلا در ماشینو باز ڪرد! در بدے در ڪتفم مے پیچد نفس بلندے مے ڪشم و دیگر چیزے نمے فهمم... خدا را شڪر ڪہ آمد... ✍نویسنده:لیلے سلطانے