🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_326 چند دقیقہ بعد پول معجون ها را حساب میڪنم و بہ مطهرہ مے گویم برویم. مطهرہ بلند مے شود و اخم میڪند،همراہ هم بہ سمت در قدم برمیداریم ڪہ محمدرضا هم سریع بلند میشود. از آبمیوہ فروشے خارج میشویم،صداے قدم هایے را پشت سرم مے شنوم. لبخند ڪم رنگے میزنم و آرام مے گویم:دست بردار نیست! مطهرہ آب دهانش را قورت مے دهد:سریع تاڪسے بگیریم! میخواهیم از پلہ ها پایین برویم ڪہ صداے محجوب و لرزانِ محمدرضا نزدیڪمان میشود! _عذر میخوام خانم هدایت! چند لحظہ! مطهرہ محڪم دستم را مے گیرد و مے گوید:توجہ نڪن! _زشتہ دختر! خب یہ ڪلام درست و حسابے بهش بگو صد در صد جوابت منفیہ و دارہ برات مزاحمت ایجاد میڪنہ! مردد نگاهم مے ڪند و با آرامش و ڪمے معذب بہ سمت محمدرضا بر مے گردد،ڪمے دور مے ایستم تا هر دو زیاد معذب نشوند و مزاحم نباشم. محمدرضا دستمال ڪاغذے اے از داخل جیبش بیرون مے ڪشد و سر بہ زیر دستمال را روے پیشانے و صورتش مے ڪشد. مطهرہ در چند قدمے اش مے ایستد،میخواهد دهان باز ڪند ڪہ محمدرضا زیر چشمے من را نگاہ مے ڪند و محڪم مے گوید:مادرمو آوردم! دوستتون گفتن حرف مادرمو زمین نمے ندازید! مطهرہ متعجب نگاهش مے ڪند ڪہ محمدرضا سریع موبایلش را از جیبش در مے آورد و بہ گوشش مے چسباند. چند ثانیہ بعد مے گوید:مامان! لطفا بیا جلوے همون آبمیوہ فروشے اے ڪہ گفتم! موبایل را داخل جیبش بر مے گرداند و چند قدم بہ سمت عقب بر مے دارد. بہ نظر خجالتے مے رسد اما شرم و حیا اینطور نشانش مے دهد! مرد محڪم و سر سختے بہ نظر مے رسد! مطهرہ بہ خودش مے آید و مے گوید:من ڪہ جوابتون رو دادم! جوابم منفیہ و قصد ازدواج ندارم! جملہ ے مطهرہ ڪہ تمام مے شود زنے چادرے با لبخند بہ محمدرضا و مطهرہ نزدیڪ مے شود. با رویے گشادہ مے گوید:سلام! گونہ هاے مطهرہ گل مے اندازند،گلویش را صاف میڪند و جواب میدهد. درماندہ نگاهش را بہ من مے دوزد،لبخندے میزنم و نزدیڪشان میشوم. دستم را بہ سمت مادر محمدرضا دراز میڪنم و مے گویم:سلام! آیہ هستم دوست مطهرہ! لبخندش را پر رنگ مے ڪند و دستم را گرم مے فشارد:سلام عزیزم! خوشوقتم! رو بہ مطهرہ مے گوید:میتونیم چند دقیقہ باهم صحبت ڪنیم؟! مطهرہ نگاهے بہ من مے اندازد و آرام مے گوید:بلہ! مادر محمدرضا نگاهش را در اطراف مے چرخاند و بہ ڪافے شاپے اشارہ مے ڪند:موافقے بریم اونجا؟! مطهرہ نگاہ سَر سَرے اے بہ ڪافے شاپ مے اندازد و جواب مے دهد:باشہ ولے من بہ آقاے حسینے هم گفتم ڪہ... مادر محمدرضا با خندہ حرفش را قطع میڪند:با حرفایے ڪہ بہ محمدرضا زدے ڪار ندارم! میخوام تنها صحبت ڪنیم! رو بہ مطهرہ میگویم:مطهرہ! من بر میگردم خونہ! نگاهش را بہ چشم هایم مے دوزد:نمے مونے؟! _نہ دیگہ عزیزم! بهترہ برم! دستم را دوبارہ بہ سمت مادر محمدرضا دراز میڪنم و از همہ خداحافظے میڪنم،مطهرہ با قدم هاے مردد همراہ مادر محمدرضا وارد ڪافے شاپ مے شود. محمدرضا هم سر بہ زیر مشغول قدم زدن در پاساژ مے شود،خندان از پاساژ خارج مے شوم. براے مطهرہ خوشحالم... مردے سراغش آمدہ ڪہ مے تواند خوشبختش ڪند... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 نگاهم را بہ ساعت مچے ام مے دوزم و از روے صندلے بلند مے شوم،با لبخند دور تا دور سالن را از نظر مے گذرانم. امروز روز آخرے ڪارے ام بود،ڪش چادرم را دور سرم محڪم مے ڪنم و مشغول جمع ڪردن وسایلم مے شوم سپس پروندہ هایے ڪہ روے میز است مرتب در قفسہ مے چینم،حامد سینے بہ دست نزدیڪم مے شود. همانطور ڪہ لیوان بلند شیشہ اے را روے میزم میگذارد مے گوید:گفتم حیفہ روز آخر شربت گل محمدے معروفم رو نخورید! لبخند پر رنگے میزنم و مے گویم:خیلے ممنون! لیوان شربت را برمے دارم و چند جرعہ مے نوشم:خیلے خوشمزہ ست! لبخند مهربانے میزند:نوش جان! ڪلیدها را روے میز مے گذارم،حامد مے گوید:بهتون عادت ڪردہ بودیم! جاتون خیلے خالے میشہ! قدرشناسانہ نگاهش میڪنم:همیشہ بهم محبت داشتید! حتما بهتون سر میزنم! باقے ماندہ ے شربتم را مے نوشم،حامد گرم مے گوید:اگہ ڪمڪ خواستید حتما خبرم ڪنید! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم:چشم! لیلی سلطانی