🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_334 با صداے زنگ موبایل بہ خودم مے آیم و دوبارہ بہ زمان حال بر میگردم. نفسم را ڪشدار بیرون میدهم و بہ نام تماس گیرندہ زل میزنم! سمانہ است! همین چند ساعت پیش تماس گرفتہ بود! متعجب و ڪمے نگران جواب میدهم:جانم! صداے مهربانش مے پیچد:دوبارہ سلام! سعے میڪنم گرم جوابش را بدهم:سلام مامان! چیزے شدہ؟! آرام میخندد:نہ عزیزم! ولے حتما باید ببینمت! نمیتونے یہ سر بیاے اینجا شامو پیش ما باشے؟! سعے میڪنم صدایم نلرزد:اتفاقے افتادہ؟! سریع میگوید:نہ! نہ! باید باهات صحبت ڪنم! میخوام ازت حلالیت بطلبم! گیج میشوم و نگران تر! _حلالیت براے چے؟! _بیا بهت میگم! _تا نیم ساعت دیگہ میام خونہ تون! _منتظرتم فعلا! نفس عمیقے میڪشم:فعلا! موبایل را داخل ڪیفم بر مے گردانم و چادرم را در مے آورم،نگاهم بہ تخت خواب مشترڪمان مے افتد! بہ پیراهن آبیِ آسمانے رنگش ڪہ آن روز براے جلسہ ے شرڪت تنش ڪردہ بود و با عجلہ و حرص درش آورد و محڪم پرتش ڪرد روے تخت! صداے فریادش در سرم مے پیچد: "خستہ م ڪردے!" از آن روز همین جا ماندہ! بہ زور نگاهم را از پیراهنش مے گیرم و بہ سمت ڪمد دیوارے میروم. آرام درش را باز میڪنم،بوے عطر خنڪش زیر بینے ام مے پیچد و باعث میشود سریع دستم را روے بینے و دهانم بگذارم! همیشہ عادت داشت لباس هایش را غرق در عطر و ادڪلن هاے خنڪ و ملایم بڪند! هربار اعتراض مے ڪردم ڪہ لباس هاے من هم بوے عطرش را مے گیرند میخندید و میگفت:"مگہ بدہ همیشہ بوے منو حس ڪنے؟!" سعے میڪنم بغضم را قورت بدهم،نگاهے بہ لباس هایش مے اندازم و دستم را از روے بینے و دهانم برمیدارم! هرچند بہ بو حساس شدہ ام اما هنوز هم براے بوے عطرش مے میرم! چند دست لباس خانگے و بیرونے برمیدارم و داخل ساڪ ڪوچڪے مے گذارم. دو جفت ڪفش راحتے و یڪ جفت ڪتانے هم ڪنارشان میگذارم و زیپ ساڪ را مے ڪشم. این مدت اصلا حواسم نبود،دو سہ دست لباس و یڪ چادر و یڪ جفت ڪفش فقط همراهم بردہ بودم و با لباس هایے ڪہ از دوران مجردے ماندہ بود تا ماہ پنجم باردارے ام سر ڪردم! اگر مادرم چند دست لباس راحتے براے باردارے و ڪفش طبے نمیگرفت حتما باز میخواستم با همان لباس ها سر ڪنم! یڪ لحظہ در ذهنم حسابم میڪنم،یڪ ماہ و سہ هفتہ بہ تولد پسرم ماندہ! مراسم سیسمونے اے در ڪار نیست اما باید برایش وسیلہ بگیرم! بہ سمت آینہ ے قدے اے ڪہ گوشہ ے اتاق قد علم ڪردہ مے روم. چند سانتے متر از من بلند تر است،بیضے شڪل است و پایہ هاے سفید و قاب سفید زیبایے با ڪندہ ڪارے هاے ظریف در برش گرفتہ اند. پول هاے نقد زیاد را داخل آینہ میگذاشت! آینہ را باز میڪنم جز چند تراول صدتومانے چیزے نیست! باید بہ فڪر دوبارہ گرفتن ڪارت بانڪے باشم! شش ماہ است سر بار پدرم شدہ ام و اصلا حواسم نیست! ساڪ را از روے زمین برمیدارم و بہ سمت در راہ مے افتم،نگاهے غمگین بہ دور تا دور اتاق مے اندازم و در را باز میڪنم. همین ڪہ خارج میشوم یاسین سریع بہ سمتم مے آید و ساڪ را از دستم مے گیرد! با لبخند نگاهش میڪنم و تشڪر میڪنم،مردانہ مے وید:دیگہ چیزے لازم ندارے آبجے؟! بریم؟! _نہ یاسین!من باید یہ سر برم پیش سمانہ جون! بہ مامان بگو نگران نشہ بعد از شام برمیگردم! سرے تڪان میدهد:باشہ! از خانہ ڪہ خارج میشویم نفس راحتے میڪشم،چند دقیقہ بعد یاسین برایم ماشین میگیرد و آدرس میدهد و خودش با ماشین دیگرے همراہ ساڪم میرود. بیست دقیقہ بعد جلوے مقصد ترمز میڪند،از ماشین پیادہ میشوم و بہ ساختمان چشم مے دوزم! اولین بار حدود چهار سال پیش بہ اینجا آمدم! با چہ استرس و خجالتے! ساختمان نماے سفید و ڪرم رنگے دارد و دوبلڪس است،هر چند متراژش نسبت بہ اڪثر خانہ هاے این منطقہ زیاد بزرگ نیست اما حیاط با صفا و نسبتا بزرگے دارد. از پشت در مشڪے و سفید رنگ میلہ اے،ڪمے از حیاط پیداست! درخت هاے لخت و عریان و سنگ فرش هاے تیرہ! دستم را روے زنگ میگذارم،چند لحظہ بعد در باز میشود و صداے سمانہ مے پیچد:بیا تو عزیزم! وارد حیاط میشوم،ڪمے برف روے زمین نشستہ. درخت هاے عریان و باغچہ ے بدون گل توے ذوق میزنند و صداے ڪلاغ ها بیشتر! از حیاط مے گذرم و بہ دو سہ مترے در ورودے میرسم،در باز میشود و سمانہ در چهارچوب در پیدا! پیراهن بافت مشڪے رنگے همراہ شلوار راحتے مشڪے بہ تن ڪردہ! لیلی سلطانی