🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_390 مے خندم:نہ! محصول مشترڪ منو مامانہ! _دستتون درد نڪنہ! گوشے تلفن را برمیدارد و چند لحظہ بعد میگوید:خانم عزتے! بہ آقا حامد بگید دوتا بشقاب و قاشق و چنگال بیارہ! سپس گوشے تلفن را مے گذارد،ڪش و قوسے بہ بدنش مے دهد و آرام صدایم میزند:آیہ! لبم را بہ دندان مے گیرم و از تہ دل مے گویم:جانم! مردد نگاهم مے ڪند:میخوام ماشینمو بفروشم! گفتم باهات مشورت ڪنم! متعجب نگاهش میڪنم:چرا؟! چند ثانیہ مڪث میڪند،سپس مے گوید:میخوام تا آخر شهریور عروسے رو بگیریم! پس اندازم فقط بہ اندازہ ے رهن خونہ ست! ماشینو بفروشم پول یہ مراسم سادہ و وسایلے ڪہ باید جاے شیربها بگیرم درمیاد! ساڪت نگاهش میڪنم،ادامہ میدهد:درخواست یہ وام ڪوچیڪم دادم! _وام براے چے؟! نفس عمیقے میڪشد:بعید میدونم بابات بخواد حالا حالاها جهازو جور ڪنہ! چہ اشڪالے دارہ وسایل خونہ مونو خودمون بخریم؟! سریع مے گویم:حرفشم نزن! محالہ اجازہ بدن! میدونے ڪہ مردم چقدر حرف در میارن! دستش را زیر چانہ اش مے زند،میخواهد دهن باز ڪند ڪہ چند تقہ بہ در میخورد. سرش را بہ سمت در بر مے گرداند و مے گوید:بفرمایید! حامد وارد اتاق میشود،بشقاب و قاشق و چنگال ها را روے میز مے گذارد و مے رود. روزبہ خونسرد،ظرف غذا را برمیدارد. یڪے از بشقاب ها را بلند مے ڪند و مشغول ڪشیدن لوبیا پلو میشود. همانطور ڪہ غذا مے ڪشد مے گوید:یادمہ چند روز پیش داشتے راجع بہ مسائل دینے و مذهبے صحبت میڪردے میگفتے امام علے ڪہ بہ عنوان امام و مولاے اول خودت قبولش دارے،سپرش رو فروخت تا وسایل خونہ رو براے شروع زندگے با همسرش ڪہ دخترِ پیامبر اسلام هم هست تهیہ ڪنہ! هر چند سادہ! میدونے آیہ! آدم باید یا یہ چیزے رو همہ جورہ قبول داشتہ باشہ یا قبول نداشتہ باشہ! نمیشہ هم خدا رو خواست هم خرما رو! این ماجرا رو چند روز پیش خودت داشتے برام تعریف میڪردے! بدون توجہ بہ بحث خودمان،مشتاق مے پرسم:این ماجرا برات جالب بود؟! یعنے خوشت اومد؟! سرش را بلند مے ڪند و مستقیم نگاهم میڪند. پیشانے اش را بالا میدهد،لبخند معنادارے میزند! _آرہ! ولے بحث من یہ چیز دیگہ ست! میگم وقتی تو این افراد رو بہ عنوان الگو قبول دارے پس چرا در ڪنارش خاله زنڪ بازیاے مردمم برات مهمہ؟! سڪوت میڪنم،جوابے ندارم بدهم! قاشق و چنگال را ڪنار بشقاب میگذارد،بشقاب را مقابلم مے گذارد. بشقاب دیگرے برمیدارد و مشغول غذا ڪشیدن براے خودش میشود،سڪوت را مے شڪند. _خب لزومے ام ندارہ اصلا بہ ڪسے بگیم جهزیہ رو ڪے خریدہ! حتے خانوادہ ے من! نفس عمیقے میڪشم:با مامان و بابام صحبت میڪنم! نگاهم مے ڪند:راجع بہ؟! _راجع بہ جهزیہ دیگہ! اگہ گفتن ڪہ تا یہ ماہ دیگہ نمیتونن جور ڪنن خودمون میگیریم! لبخند ڪم رنگے میزند:خوبہ! ابروهایم را بالا میدهم:ولے لطفا دیگہ از اعتقاداتم سواستفادہ نڪن! قاشقش را پر از برنج میڪند و مے گوید:سواستفادہ نڪردم! استفادہ ڪردم! بہ بشقاب غذایش اشارہ مے ڪند:شروع ڪنیم؟! سرم را تڪان میدهم و بسم اللہ الرحمان الرحیم را زمزمہ میڪنم. همانطور ڪہ قاشقم را پر میڪنم مے گویم:بعد از اینجا یہ سر میرم خونہ تون،بہ نظرت بے خبر برم مامانت خوشحال میشہ یا ناراحت؟! یعنے بدش میاد ڪسے بے خبر برہ دیدنش یا احساس راحتے و صمیمیت میڪنہ؟! جدے نگاهم میڪند و لقمہ اش را قورت میدهد. قاشق و چنگالش را روے بشقابش میگذارد،دستے بہ موهایش میڪشد. _آیہ جان! لطفا زیاد سمت مامانم نرو! متعجب نگاهش میڪنم،ادامہ میدهد:میدونے ڪہ ظاهرا خانوادہ هاے هر دوتامون مشڪلے ندارن ولے اینطور نیست! پدرِ تو با من نمیتونہ راحت باشہ،مادرِ من با تو! میدونم همہ ے ڪارات از سرِ محبتہ،میخواے جاے دخترے باشے ڪہ ندارہ. اما الان واقعا وقتش نیست بخواے بهش نزدیڪ بشے! بهترہ یہ مدت بهشون زمان بدیم! دلم نمیخواد حرفے یا دلخورے اے بین تون پیش بیاد ڪہ دیگہ ڪلا راہ نزدیڪ شدنتونو ببندہ! بهترہ ڪم و بیش ڪنار هم باهاشون رفت و آمد داشتہ باشیم. زیاد با روحیات خانما آشنایے ندارم ولے دوست ندارم حساسیت بین مادرشوهر و عروس،بین تو و مادرم پیش بیاد! شانہ اے بالا مے اندازم،ڪمے دلخور شدم! دستش را آرام روے دستم مے گذارد،میخواهم بحث را عوض ڪنم. مے پرسم:راستے چرا انقدر عجلہ دارے براے عروسے؟! تازہ دو هفتہ ست عقد ڪردیم! دستم را آرام مے فشارد:اول بخاطرہ جو خانوادہ ها،نمیخوام اختلاف یا ناراحتے اے پیش بیاد. بهترہ زودتر مستقل بشیم! ✍نویسنده:لیلے سلطانے