:
🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_333
نمیدانم چقدر مے گذرد ڪہ چشم هایم سنگین میشود!
مے بینم نزدیڪ پنجرہ فولاد ایستادہ ام و با لبخند بہ مردے ڪہ پشت بہ من نوزاد بہ بغل در صف پنجرہ فولاد ایستادہ چشم دوختہ ام،چند ثانیہ بعد بہ پنجرہ فولاد میرسد و بہ سمتم سر بر میگرداند!
روزبہ است ڪہ خندان نگاهم میڪند،در حالے ڪہ سعے دارد نوزادے ڪہ در آغوش گرفتہ با ڪسے برخورد نڪند مے گوید:جات دخیل ببندم؟!
چادرم را ڪمے جلو میڪشم و مهربان مے گویم:آرہ!
دست ڪوچڪ نوزاد را مے بوسد و با محبت نگاهم میڪند:چشم!
با برخورد چیز نرمے متعجب چشم باز میڪنم،خادمے با چوب دستے پر دارش آرام روے شانہ ام مے زند و مهربان مے گوید:خوابت بردہ بود دختر جان!
سریع مے گویم:ببخشید!
چیزے نمے گوید و بہ سمت دیگرے مے رود،متعجب چشم هایم را باز و بستہ میڪنم و زیر لب مے گویم:این چہ خوابے بود؟!
نفسم را با حرص بیرون میدهم و در دل آیت الڪرسے میخوانم!
چہ توهمے زدہ ام!
میخواهم بلند بشوم ڪہ ڪبوترے ڪہ مقابلم نشستہ بود بہ سمتم مے آید و روے پر چادرم مے نشیند و ڪمے خودش را تڪان میدهد!
با ذوق نگاهش میڪنم و تڪان نمیخورم.
گیج از خوابے ڪہ دیدہ ام دستے بہ صورتم مے ڪشم ڪہ صداے هادے در گوشم مے پیچد:
یہ وقتایے باید براے بہ دست آوردن چیزاے بزرگ سختے هاے بزرگ ڪشید!
یہ وقتایے ما وسیلہ ایم براے اینڪہ بقیہ رو سمتے ڪہ خدا میخواد بڪشیم! حواست باشہ!
حواسم پرت میشود ڪہ ڪبوتر روے چادرم نشستہ،سریع بلند میشوم ڪہ هراسان پر میزند و دور میشود!
چند قدم بہ سمت جلو برمیدارم هرچہ نگاہ میڪنم هادے را نمے بینم!
مطمئنم صدایش را همین حالا در بیدارے شنیدم!
هر چہ چشم مے گردانم پیدایش نمیڪنم!
بہ گنبد خیرہ میشوم:حڪمت اینا چیہ؟!
صدا نقارہ زنے مے پیچد و روحم آرام مے گیرد..
لیلی سلطانی
#چادرانه
#دخملانه
چادرے ڪه باشے🌹
در تمام لحظه ها نگاهے روے
خودت
حس مے ڪنے❤️
نگاهے مادرانه
نگاهے زهرایے💚
ڪه برڪت میبخشد به تمام
لحظه هایت😌
#چادر_هواے_منو_داره📿
@dokhtaranchadorii
امام خامنه ای؛
🔻آمریکا همان آمریکای قدیمی هست
اما عده ای مغرض ساده لوح تلاش می کنند این دشمن توطئه گر را در افکار عمومی ملت به فراموشی و غفلت بسپارند تا آمریکا در فرصتی مناسب خنجر را از پشت فرو کند.
#دشمن_قدیمی
🆔👇👇👇
@dokhtaranchadorii
#تلنـــــــــــگر
#غریبانه
فرض کن حضرت مهدی(عج)به توظاهرگردد:
ظاهرت هست چنانیکه خجالت نکشی؟
باطنت هست پسندیده ي صاحب نظری؟
خانه ات لایق اوهست که مهمان گردد؟
لقمه ات درخوراوهست که نزدش ببری؟
پول بی شبهه وسالم زهمه داراییت
داری آن قدرکه یک هدیه برایش بخری؟
حاضری گوشی همراه توراچک بکند؟
باچنین شرط که درحافظه دستی نبری!
واقفی برعمل خویش توبیش ازدگران
می توان گفت توراشیعهۍ اثناعشری؟
@dokhtaranchadorii
🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_334
با صداے زنگ موبایل بہ خودم مے آیم و دوبارہ بہ زمان حال بر میگردم.
نفسم را ڪشدار بیرون میدهم و بہ نام تماس گیرندہ زل میزنم!
سمانہ است! همین چند ساعت پیش تماس گرفتہ بود!
متعجب و ڪمے نگران جواب میدهم:جانم!
صداے مهربانش مے پیچد:دوبارہ سلام!
سعے میڪنم گرم جوابش را بدهم:سلام مامان! چیزے شدہ؟!
آرام میخندد:نہ عزیزم! ولے حتما باید ببینمت! نمیتونے یہ سر بیاے اینجا شامو پیش ما باشے؟!
سعے میڪنم صدایم نلرزد:اتفاقے افتادہ؟!
سریع میگوید:نہ! نہ! باید باهات صحبت ڪنم! میخوام ازت حلالیت بطلبم!
گیج میشوم و نگران تر!
_حلالیت براے چے؟!
_بیا بهت میگم!
_تا نیم ساعت دیگہ میام خونہ تون!
_منتظرتم فعلا!
نفس عمیقے میڪشم:فعلا!
موبایل را داخل ڪیفم بر مے گردانم و چادرم را در مے آورم،نگاهم بہ تخت خواب مشترڪمان مے افتد!
بہ پیراهن آبیِ آسمانے رنگش ڪہ آن روز براے جلسہ ے شرڪت تنش ڪردہ بود و با عجلہ و حرص درش آورد و محڪم پرتش ڪرد روے تخت!
صداے فریادش در سرم مے پیچد:
"خستہ م ڪردے!"
از آن روز همین جا ماندہ! بہ زور نگاهم را از پیراهنش مے گیرم و بہ سمت ڪمد دیوارے میروم.
آرام درش را باز میڪنم،بوے عطر خنڪش زیر بینے ام مے پیچد و باعث میشود سریع دستم را روے بینے و دهانم بگذارم!
همیشہ عادت داشت لباس هایش را غرق در عطر و ادڪلن هاے خنڪ و ملایم بڪند!
هربار اعتراض مے ڪردم ڪہ لباس هاے من هم بوے عطرش را مے گیرند میخندید و میگفت:"مگہ بدہ همیشہ بوے منو حس ڪنے؟!"
سعے میڪنم بغضم را قورت بدهم،نگاهے بہ لباس هایش مے اندازم و دستم را از روے بینے و دهانم برمیدارم!
هرچند بہ بو حساس شدہ ام اما هنوز هم براے بوے عطرش مے میرم!
چند دست لباس خانگے و بیرونے برمیدارم و داخل ساڪ ڪوچڪے مے گذارم.
دو جفت ڪفش راحتے و یڪ جفت ڪتانے هم ڪنارشان میگذارم و زیپ ساڪ را مے ڪشم.
این مدت اصلا حواسم نبود،دو سہ دست لباس و یڪ چادر و یڪ جفت ڪفش فقط همراهم بردہ بودم و با لباس هایے ڪہ از دوران مجردے ماندہ بود تا ماہ پنجم باردارے ام سر ڪردم!
اگر مادرم چند دست لباس راحتے براے باردارے و ڪفش طبے نمیگرفت حتما باز میخواستم با همان لباس ها سر ڪنم!
یڪ لحظہ در ذهنم حسابم میڪنم،یڪ ماہ و سہ هفتہ بہ تولد پسرم ماندہ!
مراسم سیسمونے اے در ڪار نیست اما باید برایش وسیلہ بگیرم!
بہ سمت آینہ ے قدے اے ڪہ گوشہ ے اتاق قد علم ڪردہ مے روم.
چند سانتے متر از من بلند تر است،بیضے شڪل است و پایہ هاے سفید و قاب سفید زیبایے با ڪندہ ڪارے هاے ظریف در برش گرفتہ اند.
پول هاے نقد زیاد را داخل آینہ میگذاشت! آینہ را باز میڪنم جز چند تراول صدتومانے چیزے نیست!
باید بہ فڪر دوبارہ گرفتن ڪارت بانڪے باشم! شش ماہ است سر بار پدرم شدہ ام و اصلا حواسم نیست!
ساڪ را از روے زمین برمیدارم و بہ سمت در راہ مے افتم،نگاهے غمگین بہ دور تا دور اتاق مے اندازم و در را باز میڪنم. همین ڪہ خارج میشوم یاسین سریع بہ سمتم مے آید و ساڪ را از دستم مے گیرد!
با لبخند نگاهش میڪنم و تشڪر میڪنم،مردانہ مے وید:دیگہ چیزے لازم ندارے آبجے؟! بریم؟!
_نہ یاسین!من باید یہ سر برم پیش سمانہ جون!
بہ مامان بگو نگران نشہ بعد از شام برمیگردم!
سرے تڪان میدهد:باشہ!
از خانہ ڪہ خارج میشویم نفس راحتے میڪشم،چند دقیقہ بعد یاسین برایم ماشین میگیرد و آدرس میدهد و خودش با ماشین دیگرے همراہ ساڪم میرود.
بیست دقیقہ بعد جلوے مقصد ترمز میڪند،از ماشین پیادہ میشوم و بہ ساختمان چشم مے دوزم!
اولین بار حدود چهار سال پیش بہ اینجا آمدم! با چہ استرس و خجالتے!
ساختمان نماے سفید و ڪرم رنگے دارد و دوبلڪس است،هر چند متراژش نسبت بہ اڪثر خانہ هاے این منطقہ زیاد بزرگ نیست اما حیاط با صفا و نسبتا بزرگے دارد.
از پشت در مشڪے و سفید رنگ میلہ اے،ڪمے از حیاط پیداست!
درخت هاے لخت و عریان و سنگ فرش هاے تیرہ!
دستم را روے زنگ میگذارم،چند لحظہ بعد در باز میشود و صداے سمانہ مے پیچد:بیا تو عزیزم!
وارد حیاط میشوم،ڪمے برف روے زمین نشستہ.
درخت هاے عریان و باغچہ ے بدون گل توے ذوق میزنند و صداے ڪلاغ ها بیشتر!
از حیاط مے گذرم و بہ دو سہ مترے در ورودے میرسم،در باز میشود و سمانہ در چهارچوب در پیدا!
پیراهن بافت مشڪے رنگے همراہ شلوار راحتے مشڪے بہ تن ڪردہ!
لیلی سلطانی
🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_335
موهاے قهوہ اے تیرہ شدہ اش را سادہ بستہ،پوست سفیدش ڪمے زرد بہ نظر مے رسد و زیر چشم هایش گود افتادہ!
دیگر خبرے از آن چهرہ ے پر انرژے نیست!
لبخند ڪم جانے میزنم:سلام!
دست هایش را باز میڪند:سلام عزیزم! خوش اومدے!ع
در آغوشش میروم:حالتون خوبہ؟!
چہ سوال مسخرہ اے!
_خوبم! تو خوبے؟!
از آغوشش بیرون میام:بد نیستم!
نگاهش بہ شڪم برآمدہ ام مے افتد،برقے از شادے در چشم هایش مے درخشد و چند لحظہ بعد برق حسرت!
با ذوق مے گوید:بیا داخل هوا خیلے سردہ!
باهم وارد خانہ میشویم،همانطور ڪہ ڪفش هایم را درمیاورم مے گویم:بابا خونہ نیست؟!
_نہ! رفتہ بیرون!
چادرم را درمیاورم و در رخت آویز بالاے جاے ڪفشے آویزان میڪنم.
نگاهے بہ سالن مے اندازم،مثل همیشہ مرتب و خلوت است.
یڪ دست مبل سلطنتیِ شیرے رنگ وسط سالن چیدہ شدہ و یڪ دست مبل فیروزہ اے رنگِ راحتے انتهاے سالن.
پردہ هاے سالن پردہ هاے تورے سادہ هستند،دیوار هاے سفید رنگ هم هم زینت خاصے ندارند جز یڪ تابلوے وان یڪاد بزرگ و یڪ ساعت دیوارے جمع و جور و زیباے شیرے!
تلویزیون و دستگاہ دے وے دے هم ڪنار مبل هاے راحتے قرار دارند.
در سمت چپ سالن آشپزخانہ قرار دارد ڪہ مقابل اُپن چوبے شیرے میز غذاخورے ستِ مبل هاے سلطنتے قرار گرفتہ.
در این چهار سال هیچ تغییر خاصے نڪردہ! نهایتا ماهے یڪ بار بہ اینجا مے آمدیم،آن هم بہ اصرار من!
روزبہ بعد از ازدواج زیاد دوست نداشت با مادرش رفت و آمد ڪنیم! بہ دلیل مخالفتش براے ازدواجمان!
هربار بہ اینجا مے آمدیم طورے نگاهمان میڪرد ڪہ انگار منتظر بود روزے جدایے ما را ببینید!
برعڪس،پدرِ روزبہ با اینڪہ میل چندانے بہ ازدواج روزبہ با من نداشت،سریع با من گرم گرفت و صمیمے شد! بہ انتخاب روزبہ احترام گذاشت!
سمانہ بہ مبل هاے انتهاے سالن اشارہ میڪند:تا تو بشینے یہ چیز گرم بیارم بخوریم!
لبخند تصنعے اے تحویلش میدهم و بہ سمت مبل ها مے روم،همیشہ با من نہ گرم بوده نہ سرد!
بے احترامے نمے ڪرده،رفتار و گفتار بدے هم نداشته ولے انگار دوستم هم نداشته!
نہ اینڪہ عروس باب میلش نباشم نہ! میگفت من و روزبہ آدم هم نیستیم! نباید احساسے تصمیم بگیریم!
روے یڪے از مبل ها مے نشینم و روسرے ام را در میاورم،صداے سمانہ از آشپزخانہ مے آید:حال مامان و بابا چطورہ؟! یاسین جان؟!
_همگے خوبن و سلام دارن! آقا فرزاد گفت ڪسالت دارید بابا میگفت حتما باید براے دیدنتون بیایم!
_لطف دارن!چیزے خاصے نیست!
یڪے دو دقیقہ بعد سینے چاے بہ دست نزدیڪم میشود،سریع میگویم:ممنون!باعث زحمت شدم!
این همہ تعارفے بودن و راحت نبودن تقصیر خودش است! نمیتوانم زیاد احساس صمیمیت ڪنم و برایش جاے دخترے ڪہ ندارد باشم!
سینے را روے میز مے گذارد،فنجان و نعلبڪے شیشہ اے ڪہ پر از چاے خوشرنگ با بوے گل محمدے و دارچین است مقابلم میگذارد.
سپس سہ پیالہ پر از خرما و گردو و توت خشڪ برایم میگذارد،تشڪر میڪنم.
رو بہ رویم مے نشیند،بعد از ڪمے صحبت و احوالپرسے مے گوید:واقعیتش خواستم بیاے اینجا ڪہ یہ چیزے رو بهت بگم! یعنے حلالیت بطلبم!
گیج و نگران نگاهش میڪنم،آهے میڪشد و ادامہ میدهد:چهارسال پیش من وجدان ڪارے و فردے مو نادیدہ گرفتم! راجع بہ تو!
_متوجہ نمیشم!
بہ چشم هایم زل میزند:چهار پنج سال پیش ڪہ روزبہ گفت میخواد ازدواج ڪنہ خیلے خوشحال شدم چون یہ شڪست عاطفے رو پشت سر گذاشتہ بود.
بہ تو هم گفتہ بود ڪہ چند سال قبل تو دانشگاہ با یہ دخترے آشنا شدہ و ازش خوشش اومدہ.
من با ازدواج اولش هم مخالف بودم،آوا اصلا تیڪہ ے روزبہ نبود!
یہ دختر تند و پر سر و صدا و بے قید و بند! روزبہ رفت سمتش با این شعار ڪہ تغییرش میدہ!
ما زیاد دخالت نڪردیم و یہ مدت زیر نظر ما باهم در ارتباط بودن،درست یہ روز قبل از عقد آوا جا زد!
بہ روزبہ گفتہ بودم این دختر نمیتونہ پایبند شوهر و خانوادہ باشہ ظاهرا شبیہ توئہ و وانمود میڪنہ اعتقادات تو رو دارہ!
بہ قول خودش آوا آقا بالا سر نمیخواست! دوست پسر میخواست!
نمیتونست مسئولیت یہ زندگے رو قبول ڪنہ،وقتے با روزبہ آشنا شد توقعش رفت بالا!
توقع داشت روزبہ براش یہ ماشین چند صد ملیونے و یہ خونہ ے ویلایے بزرگ تو یڪے از منطقہ هاے بالا بگیرہ!
✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے