🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_336 از وقتے روزبہ گفت پس اندازش فقط بہ اندازہ ے گرفتن یہ عروسے خوب و آبرومند و رهن ڪردن یہ آپارتمان هشتاد نود مترے سمت شهرڪ غربہ سست شد! دنبال بهونہ بود! تا اینڪہ یہ روز قبل عقد جا زد بہ روزبہ پیام داد نمیتونہ مسئولیت قبول ڪنہ و شرایطش رو قبول ندارہ! ازش عذرخواهے ڪردہ بود و خطش رو خاموش! روزبہ خیلے اذیت شد نہ بخاطرہ علاقہ ش بہ آوا! بخاطرہ آبرو و بازے خوردنش! مخصوصا وقتے فهمید آوا با یہ مرد حدود چهل سالہ ے پولدار دوست شدہ و عین خیالش نیست ڪہ چے ڪار ڪردہ! از رفتن آوا راضے بود! بہ قول خودش اصلا همچین زنے براش قابل تحمل نبود! دوسال ڪہ گذشت من ازش خواستم ازدواج ڪنہ،گفت فعلا میخواد تنها باشہ و از نظر روحے آمادگے شو ندارہ! منم زیاد اصرار نڪردم،سہ سال گذشت! همہ چیز از وقتے شروع شد ڪہ یہ دختر مظلوم و ساڪتِ نوزدہ سالہ رو آورد پیشم و گفت بهش ڪمڪ ڪنم! آب دهانم را قورت میدهد،لبخند تلخے میزند:از همون موقع فهمیدم ڪہ دلش پیشت گیر ڪردہ! ڪمے از چایم مے نوشم و چیزے نمے گویم،ادامہ میدهد:یہ ماہ بعد از اینڪہ اومدے پیش من و جلسہ هات تموم شد،خودش گفت میخواد ازدواج ڪنہ! هرچے پرسیدم ڪے رو در نظر دارہ گفت باید از طرف مقابلش هم مطمئن بشہ بعد بگہ بریم خواستگارے! چند وقت همہ ش میرفت تو خودش،آروم و قرار نداشت! بہ ظاهر خونسرد بود اما نبود! ازش پرسیدم مسئلہ بہ اون دختر خانم مربوط میشہ؟ گفت آرہ! پرسیدم چرا؟ گفت نگرانم بخاطرہ اختلاف سنے و تفاوت اعتقاداتمون قبول نڪنہ! گفتم مگہ چند سالشہ؟ مردد گفت نوزدہ! جا خوردم! روزبہ آدمے بود ڪہ اختلاف سنے بالاے پنج شیش سالو قبول نداشت حالا میگفت از دخترے خوشش اومدہ ڪہ دوازدہ سال ازش ڪوچیڪترہ! گفتم تفاوت اعتقاداتتون چیہ؟! گفت آدم مذهبے و معتقدیہ! ولے من مشڪلے با عقایدش ندارم،اما اونو نمیدونم! اولین نفرے ڪہ بہ ذهنم رسید تو بودے! گفتم آیہ نیازے درستہ؟! چشماش خندید و محڪم گفت آرہ! هرچے باهاش صحبت ڪردم گفت از احساسش مطمئنہ و با عقل هم سنجیدہ! تو رو دوست دارہ! این دفعہ دقیقا نقطہ ے مقابل آوا رو انتخاب ڪردہ بود! یہ دختر آروم و نجیب ڪہ میتونست خوب مسئولیت یہ زندگے رو بہ عهدہ بگیرہ اما نہ زندگے با روزبہ رو! گفتم این دفعہ حاضر نیستم اصلا خواستگارے بیام! گفت بہ تو گفتہ بهت علاقہ دارہ و نمیخواد فڪر ڪنہ منظور یا قصد بدے داشتہ! گفتم نظر آیہ چیہ گفت نمیدونم! یعنے میگہ نمیخواد! خیالم یڪم راحت شد،انگار تو نمے خواستیش! اصرار روزبہ بیشتر شد،جدے و قاطع با پدرش صحبت ڪرد. پدرش گفت باید بہ خواستہ ش احترام بذاریم و بریم خواستگارے! دفعہ ے اولے ڪہ اومدیم خواستگارے رو یادتہ؟ سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم:بلہ! _بهت گفتم اگہ براے فرزاد اومدہ بودم خواستگاریت از صمیم قلبم راضے بودم! اما براے روزبہ نہ! اینو گفتم ڪہ بدونے مشڪلم تو نبودے یا از پسر خودم‌ نامطمئن نبودم! مشڪلم اختلاف اعتقادے و اخلاقے شما دو نفر بود! بہ اندازہ ے زمین تا آسمون فاصلہ داشتید و دلتون نمیخواست این فاصلہ رو ببینید! روزبہ میگفت ڪنار میاد و تو میخواستے روزبہ رو تغییر بدے! میخواستے راهے رو برے ڪہ روزبہ قبلا رفتہ بود! بهت گفتم آیہ جان! ازدواج تعمیرگاہ نیست! اما روے حرف خودت پافشارے ڪردے! روزبہ یہ پسر سے و دو سالہ بود و تو یہ دختر بیست سالہ! اون یہ زن پختہ و منطقے میخواست و تو یہ مرد احساساتے و پر شور! اون بہ چیزے اعتقاد نداشت و تو شدیدا پایبند دین بودے! روزبہ باید یڪے دو سال بعد از ازدواجش بہ فڪر بچہ دار شدن مے افتاد و تو تازہ میخواستے بہ دانشگاهت و خودت برسے و بچہ دار شدن برات زود بود! همہ ے اینا رو میدونستید اما دلتون نمیخواست قبول ڪنید! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانی

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_337 من همچین روزے رو اما بہ یہ شڪل دیگہ مے دیدم! نفس عمیقے میڪشد و چند جرعہ از چایش را مے نوشد سپس ادامہ میدهد:هر چقدره با تو و روزبہ صحبت ڪردم حاضر نبودید قبول ڪنید! دروغ نمے تونم بگم بہ فڪر هر دوتون بودم اما بیشتر بہ فڪر پسرِ خودم! براے اولین بار احساسات مادرانہ م بہ وجدان ڪارے و ملاحظہ گریم غلبہ ڪرد! هر چیزے ڪہ تو جلسہ ها بهم گفتہ بودے بہ روزبہ گفتم! از مشڪلات خانوادگیت تا از دست دادن نامزدت! بہ اینجا ڪہ مے رسد سرش را پایین مے اندازد،خونم مے جوشد اما چیزے نمے گویم! سعے میڪنم اخم هم نڪنم! عصبانیت بعد از چهار سال چہ فایدہ اے دارد؟! نفسے میڪشم و خشمم را با چند جرعہ چاے قورت میدهم! سڪوت را مے شڪند:روزبہ گفت تا حدے در جریان هست! گفتم دارے اشتباہ میڪنے آیہ نمیتونہ برات ایدہ آل باشہ! یہ دخترِ... حرفش را ادامہ نمیدهد،پوزخند میزنم و مے گویم:یہ دخترِ بیچارہ ے افسردہ و محبت ندیدہ ست! همچین چیزے گفتید درستہ؟! حالا یڪم محترمانہ تر! جوابے نمے دهد،شانہ ام را بیخیال بالا مے اندازم:بعد از چهارسال اینا رو براے چےه گفتید؟! الان چہ اهمیتے دارہ ڪہ شما چهار سال پیش همہ ے تلاش تون رو ڪردید ڪہ پسرتون با من ازدواج نڪنہ؟! آرام مے گوید:حلالم ڪن! اگہ همون چهارسال پیش بهت نگفتم فقط براے این بود ڪہ تو عروسم شدہ بودے! نمیخواستم بین مون حساسیت و ڪشمڪش غیر مستقیم پیش بیاد! فنجانم را روے میز میگذارم:خیلے ممنون! همین! دیگر چیزے نمے گویم،حرفے براے گفتن ندارم! سمانہ مے گوید:عذر میخوام! من نباید... دوبارہ حرفش را ادامہ نمے دهد،در دل مے گویم:"نباید از نقطہ ضعف هام سواستفادہ میڪردے!" لبخند تصنعے اے میزنم:مهم نیست! اشڪ در چشم هایش حلقہ مے زند،زمزمہ مے ڪند:اگہ...اگہ... اون موقع از سرِ احساسات تصمیم نمے گرفتید الان روزبہ زندہ بود! نفسم بند مے آید! همہ من را مقصر مرگ روزبہ مے دانند! چہ مے داند آن شب بہ من چہ گذشت؟! ڪہ روزبہ با من چہ ڪرد؟! از روے مبل بلند میشوم:من دیگہ باید برم! سریع بلند میشود:قرار بود شام بمونے! _بهترہ برم! سمانہ میخواهد چیزے بگوید ڪہ صداے فرزاد مے آید:مامان! سریع روسرے ام را برمیدارم و سر میڪنم،چند لحظہ بعد فرزاد نزدیڪمان میشود! نگاهش ڪہ بہ من مے افتد ڪمے سرش را خم مے ڪند! سلام و احوال پرسے ڪوتاهے مے ڪند و بہ سمت اتاقش مے رود. نگاهِ سمانہ دوبارہ روے شڪم بر آمدہ ام میخڪوب میشود:خیلے مراقب خودت باش! سرم را تڪان میدهم:چشم! مقابلم مے ایستد و دستم را مے گیرد:حلال ڪردے؟! _این چہ حرفیہ؟! گفتم ڪہ مهم نیست! بہ چشم هایم نگاہ میڪند:شامو بمون! چند لحظہ مڪث میڪنم و سپس مے گویم:باشہ! سمانہ لبخند ڪم جانے میزند:برم میوہ بیاریم بخوریم! شام امشب با فرزادہ! میخواد از اون جوجہ هاے معروفش درست ڪنہ! دوبارہ روے مبل مے نشینم و بہ میز چشم مے دوزم،چند ثانیہ بعد فرزاد با گرمڪن مشڪے و بلوز نوڪ مدادے رنگے نزدیڪ میشود. با احتیاط نگاهے بہ آشپزخانہ مے اندازد و روے مبل مے نشیند،سرفہ اے مے ڪند و آرام مے گوید:باید با هم صحبت ڪنیم! ابروهایم را بالا میدهم:معنے حرفاے پشت تلفن تون چے بود؟! دوبارہ نگاهے بہ آشپزخانہ مے اندازد:گفتم ڪہ باید صحبت ڪنیم! راجع بہ روزبہ! ابروهایم را درهم میڪشم:معنے ڪارا و حرفاتونو نمیفهمم! آرام زمزمہ مے ڪند:میگم بهتون! سر فرصت! خصوصے! فردا خوبہ؟! _ڪجا؟! _هرجایے ڪہ مناسب مے دونید! فقط لطفا تنها بیاید! دلشورہ مے گیرم،مضطرب مے پرسم:چیزے هست ڪہ من نمے دونم؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان مے دهد،سمانہ از آشپزخانہ خارج میشود و با ظرف میوہ نزدیڪمان میشود. فرزاد موبایلش را از داخل جیبش درمیاورد و با لبخند تند تند چیزے تایپ میڪند. چند لحظہ مڪث میڪند و سپس دوبارہ چیزے تایپ میڪند! سمانہ مشڪوڪ نگاهش میڪند:فرزاد خبریہ؟! فرزاد متعجب سر بلند مے ڪند:چہ خبرے؟! سمانہ لبخند مے زند و ظرف میوہ را مقابلم مے گیرد:نمیدونم! خودت بگو! چند وقتہ بے خبر میرے و میاے! همش موبایل بہ دستے با لبخند با یڪے چت مے ڪنے! سیبے برمیدارم و تشڪر میڪنم،فرزاد معذب نیم نگاهے بہ من مے اندازد:نہ بابا! سمانہ ابروهایش را بالا میدهد:مطمئنے؟! سپس ڪنارش مے نشیند و در پیش دستے برایش میوہ میگذارد. فرزاد آرام مے خندد:من دیگہ ترشیدم! خندہ ام مے گیرد،سمانہ محتاط نگاهم میڪند:روزبہ و آیہ وقتے ازدواج ڪردن،روزبہ سے و سہ چهار سالہ ش بود! فرزاد بہ مادرش چشم غرہ میرود! مشغول پوست ڪندن سیبم میشوم. بغض راہ گلویم را بستہ! فرزاد با خندہ مے گوید:موها رو‌ نگاہ! سفید شدن! بے ارادہ سر بلند مے ڪنم و بہ موهاے ڪنار شقیقہ هایش نگاہ میڪنم! راست مے گوید! چند تار موے سفید بہ وضوح دیدہ مے شوند! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

برگشت به قسمت اول رمان آیه های جنون برای اعضای جدید ....

✨یا صاحب الزمان (عج)... ما مشــــق غــــم #عشـــق_تـو را خوش ننوشتیـم امــا تو بکــش خـط به #خَطــای همه ما گر #یادتو جرمی است غمی نیست که عشـقـ❤️ است جــرمی که نوشـتندبه پای همه ی ما #اللهم_عجل_لولیک_الفرج

آقــــا مبارک استـ رَداے امامتت ای غایبـ از نظر به فداے امامتتـ️ 🌟ااَلسَّلامُ عَلَیْكَ حینَ تُهَلِّلُ وَ تُكَبِّرُ🌟 🌸بازآی دلبرا که دلم بی قرار توستــ😍ـــــ🌸 #آغازامامت حضرتـــــ.😍ـــ ولیعصر(عج)مبارکـــ 🕊

💖اڪسیر ڪـرامت شما می آید 🎊انوار ولایت شمـا می آید 💖این خرقه یِ سبزِ علوی ای آقا 🎊الحق ڪه به قامت شما می آید #آغاز_امامت_حضرت_مهدی_عج #برشما_مبارڪباد💐

🔺آزمایش اینترنت پرسرعت 5G در هلند جان ۲۹۷ پرنده را گرفت. افراد محلی اعلام کرده‌اند که اردک‌های دریاچه‌ی نزدیک محل تست رفتارهای عجیبی نشان میدادند و سر خود را در زمان تست سرعت، زیر آب میکردند تا از امواج شبکه‌ی 5G در امان باشند. 🔹وقتی میگیم گوشیتون رو شب موقع خواب کنار سرتون نذارید. مودم رو هم خاموش کنید واسه اینه. ببینید چقد امواجش خطرناکه

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_338 مردد ادامہ میدهد:یہ چند ماہ دیگہ میگم برام آستین بالا بزنے! صداے سمانہ مے لرزد:بعد از سالِ روزبہ... فرزاد اخمے مے ڪند و متفڪر بہ پارڪت خیرہ میشود،ضربان قلبم هر بار با شنیدن نامش بالا و پایین میشود! زنگ پیام تلگرام فرزاد بلند میشود و چراغش چشمڪ میزند. پیام را مے خواند و از روے مبل بلند میشود،لبخند بہ لب بہ سمت اتاقش راہ مے افتدد. سمانہ متعجب نگاهش میڪند:اونوقت میگہ خبرے نیست! آرام مے خندم،موبایلم زنگ مے خورد از سمانہ عذر خواهے میڪنم و موبایلم را از ڪیفم بیرون میڪشم. شمارہ ناشناس است،مردد جواب میدهم:بعلہ؟! صدایے از پشت خط نمے آید،نفسے میڪشم میخواهم تماس را قطع ڪنم ڪہ صداے پیرمردے مے پیچد:سلام دخترم! _سلام! شما؟! _آیہ خانم؟! متعجب مے گویم:بعلہ! شما؟! بے توجہ بہ حرفم مے پرسد:خانم آیہ عظیمے؟! شانہ اے بالا مے اندازم:نہ آقا! اشتباہ گرفتید! تند تند مے گوید:ببخشید! خداحافظ! سپس قطع مے ڪند،با خودم فڪر میڪنم باید خطم را عوض ڪنم! حوصلہ ے تماس هاے وقت و بے وقت و ناشناس را ندارم! سمانہ براے پختن برنج بہ آشپزخانہ مے رود،من هم بہ دنبالش راہ مے افتم تا سالاد درست ڪنم. مشغول سالاد درست ڪردن میشوم،همانطور ڪہ با دقت ڪاهوها را قطعہ قطعہ مے ڪنم بہ گذشتہ ها باز مے گردم. بہ چند روز بعد از اینڪہ از مشهد برگشتیم. امسال،پنج سال شد ڪہ هرڪارے ڪردم امام رضا نطلبید...! هر چہ فڪر مے ڪنم دلیلش را پیدا نمے ڪنم... ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_339 با خندہ رو بہ سارہ مے گویم:خیلے بد ضایعش ڪردے! ڪارت درست نبود! همانطور ڪہ مقنعہ اش را مرتب مے ڪند با حرص مے گوید:خوب ڪردم! ترشیدہ ے عصا قورت دادہ! پایم را روے آخرین پلہ مے گذارم و برایش چشم غرہ میروم! ایشے مے گوید و بہ رو بہ روه خیرہ میشود،نیم ساعت پیش با استاد ڪاظمے ڪہ زنے حدود پنجاہ سالہ و ظاهرا مجرد است و خیلے سخت گیر،درگیرے لفظے شدیدے داشت! از محیط شلوغ دانشڪدہ دور میشویم و بہ سمت در راہ مے افتیم. دست بہ سینہ میشود و دندان هایش را روے هم مے فشارد:هوا سوز دارہ ها! ابروهایم را بالا میدهم:وسط آبانِ!‌ تو تیپ بهارے زدے وگرنہ زیادم سرد نیست! خودش را بیشتر جمع مے ڪند و ڪمے مے لرزد،نزدیڪ در مے رسیم. مے پرسد:برنامہ ت چیہ؟! شانہ اے بالا مے اندازم:میرم خونہ یڪم استراحت میڪنم!‌ بعدش هم میخوام یہ نگاهے بہ جزوہ هاے عربے و مبانے جامعہ شناسے بندازم! برایم‌ چشم غرہ میرود:اَہ! درسخون! گفتم الان میگے بریم یہ ڪافہ اے جایے! آرام مے خندم:دارے مے لرزے اونوقت میخواے برے بگردے؟! یڪ دستش را از دور سینہ اش آزاد مے ڪند و روے دماغ ڪمے سرخ شدہ اش مے ڪشد:دماغم بے حس شدہ! دچار فلجے دماغ شدم! نمے توانم جلوے خودم را بگیرم و مے خندم،جدے مے گوید:نخند! نگاہ ڪن! پرہ هاش تڪون نمیخورہ! خندہ ام شدت مے گیرد،سارہ سعے دارد دماغش را بالا بڪشد و خیلے جدے هم مشغول این ڪار است! از دانشگاہ خارج مے شویم،با انگشت بہ سر خیابان اشارہ مے ڪند:بریم یہ دربست بگیریم! بیخیال ملاحظہ گرے هاے اقتصادے! دارم یخ میزنم! میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ صداے مطهرہ مے خواندم:آیہ! همراہ سارہ بہ عقب سر بر مے گردانیم،مطهرہ با عجلہ از سمند سفید رنگ پدرش پیادہ میشود و بہ سمت ما مے آید. لبخند پر رنگے لب هایش را از هم باز ڪردہ،چادرش را ڪمے جلو مے ڪشد و مقابل ما مے ایستد. پر انرژے مے گوید:سلام! دستم را مقابلش دراز میڪنم:سلام! تو اینجا چے ڪار میڪنے؟! سارہ هم آرام سلامے میدهد،مطهرہ نگاهے بہ ماشین پدرش مے اندازد و با خندہ مے گوید:چند روز پیش گواهینامہ مو گرفتم! گفتم با رخش بابا بیام دنبالت! لبخند میزنم:پس وقتش رسید! متعجب مے پرسد:وقت چے؟! _دیدار با حضرت عزرائیل! سارہ آرام مے خندد،مطهرہ اخم مے ڪند:بیا و خوبے ڪن! دست فرمونم عالیہ!ه سارہ با خندہ مے گوید:تو برو بہ سمت دیار باقے منم تا قندیل نبستم میرم خونہ! مطهرہ سریع مے گوید:میخواید با ما بیاید! سارہ بہ شوخے مے گوید:یہ ڪشتہ ڪافیہ! مطهرہ مے خندد:اے بابا! اگہ نمیاید من برم؟! سارہ معذب نگاهے بہ من مے اندازد،مے گویم:مطهرہ از دوستاے صمیمیِ منہ! بیا بریم! سارہ سرے تڪان مے دهد و از مطهرہ مے پرسد:مزاحم نیستم؟! مطهرہ لبخند میزند:این چہ حرفیہ؟! هر سہ بہ سمت ماشین پدرش مے رویم و سوار میشویم. سر راہ،سارہ را بہ خانہ شان مے رسانیم؛مطهرہ با احتیاط و سرعت ڪم مے راند. با دیدنش یاد حرف هاے روزبہ افتادم! پشت چراغ قرمز ترمز مے ڪند. میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ مطهرہ پیش دستے مے ڪند:راستش میخواستم حرف بزنیم! _راجع بہ چے؟! گونہ هایش گل مے اندازند:قرارہ آخر هفتہ برام خواستگار بیاد! سریع مے پرسم:محمدرضا؟! _نچ! اون ڪہ رفت ڪہ رفت البتہ منم حوصلہ جنگ و دعواے عروس و مادرشوهرے نداشتم! بہ خودشم هیچ علاقہ اے نداشتم! با شیطنت مے پرسم:یعنے بہ این خواستگار جدید علاقہ دارے؟! چراغ سبز میشود،حرڪت مے ڪند. _علاقہ ڪہ نہ! ولے ازش بدم هم نمیاد! _این دفعہ شازدہ دامادمون ڪیہ؟! مے خندد:از اقوام مادرمہ! یعنے پسرداییمہ! _خب! _هیچے دیگہ! میخوان آخر هفتہ بیان خواستگارے! با خندہ مے گویم:این پسردایے تا حالا ڪجا بود؟! _شیراز! سربازیش تازہ تموم شدہ! مهربان نگاهش مے ڪنم:پس این دفعہ شیرینے رو افتادیم؟! خونسرد شانہ اے بالا مے اندازد:نمیدونم! تا چے پیش بیاد! ولے من لبخندِ ڪنج لب ها و عمق چشم هایش را مے بینم. چند دقیقہ بعد مقابل ڪافہ شاپے مے ایستد و با چشم و ابرو بہ تابلوے سر در ڪافے شاپ اشارہ مے ڪند:بریم یہ چیز گرم بخوریم؟! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_340 لبخند ڪم جانے تحویلش میدهم:بریم! منم باید باهات صحبت ڪنم! باهم از ماشین پیادہ میشویم و وارد ڪافے شاپ میشویم،ڪافہ اے دنج و ڪوچڪ و خلوت است! دیوارهاے سفید رنگش با تابلوهاے ڪوچڪ و بزرگ رنگے تزئین شدہ و چند میز و صندلے چوبے بہ صورت دایرہ با فاصلہ از هم چیدہ شدہ اند. پشت میزے مے نشینیم،ڪولہ ام را روے میز میگذارم و نفسے میڪشم. مطهرہ نگاہ سرسرے اے بہ منو مے اندازد:من شڪلات داغ میخورم تو چے؟! _منم شڪلات داغ میخورم! مطهرہ بہ ڪافے من اشارہ میڪند بیاید،چند لحظہ بعد سفارش دو لیوان شڪلات داغ میدهیم. بے مقدمہ مے گوید:احساس مے ڪنم میخواے یہ چیزے بهم بگے اما تردید دارے! متعجب نگاهش میڪنم ڪہ ادامہ میدهد:چیزے شدہ؟! من ناراحتت ڪردم؟! چند وقتہ باهام مثل سابق نیستے! سرفہ اے میڪنم و‌ نگاهم را از چشم هایش مے گیرم. آرام مے گویم:راستش... ساڪت‌ و منتظر بہ صورتم چشم دوختہ،سرم را بلند مے ڪنم:مے ترسم بهت بگم و راجع بهم فڪر بد ڪنے! ابروهایش را بالا میدهد:چرا باید فڪر بد ڪنم؟! آب دهانم را قورت میدهم،براے گفتنش تردید دارم،بعد از چند ثانیہ مڪث زبانم طاقت نمے آورد و بہ یڪ بارہ مے پراند:مهندس ساجدے بهم گفتہ دوستم دارہ! چشم هاے مطهرہ از شدت تعجب تا آخرین حد ممڪن باز مے شود،چند لحظہ با همان حالت نگاهم مے ڪند و سپس مے خندد. دستم را روے قلبم مے گذارم و نفس عمیقے میڪشم،تنم یخ بستہ! میان خندہ هایش مے گوید:چہ شوخے بے مزہ اے! جدے نگاهش میڪنم و زمزمہ میڪنم:شوخے نڪردم! خندہ اش قطع مے شود،گیج نگاهم مے ڪند،سرفہ اے میڪنم و با هر دو دست صورتم را مے پوشانم. صدایے از مطهرہ در نمے آید! صداے ڪافے من را میشنوم ڪہ سفارش ها را آوردہ و مے گوید:نوش جان! صدایِ لرزان مطهرہ قلبم را مے شڪند! _ڪِے بهت گفت؟! چیزے نمے گویم،مے گوید:با توام آیہ! دست هایم را پایین مے آورم،مستقیم بہ چشم هایش زل میزنم! سرد نگاهم مے ڪنند با حلقہ اے از اشڪ! خونسرد مے گویم:الڪے یہ چیزے پروندہ! بیخیالش! پوزخند میزند:فڪر نڪنم آدمے باشہ ڪہ الڪے چیزے بپرونہ! همہ چیز را برایش تعریف میڪنم،از ماجراے آخرین روزے ڪہ در شرڪت بودم تا آن روزے ڪہ بہ بهانہ ے آوردن سفتہ ها جلوے درمان آمد! مطهرہ ساڪت و سرد نگاهم مے ڪند،چیزے نمے گوید ولے ناراحتے در چشم هایش موج مے زند. بعد از اتمام صحبت هایم ڪمے از شڪلات داغش مے نوشد و آرام مے گوید:دوستت دارہ! احساس میڪنم سرم در حال منفجر شدن است،گردنم را تڪان میدهم ڪہ استخوان هایش با صداے بدے شڪستہ مے شوند! _باور ڪن من ڪارے نڪردم ڪہ... مطهرہ!بہ خدا ازش خوشم نمیاد! آب دهانش را با شدت قورت میدهد:چرا؟! نفس عمیقے میڪشم:بہ هزار و یڪ دلیل! بہ چشم هایم زل مے زند،رنگش ڪمے پریدہ! _آیہ! دستش را مے گیرم و مے فشارم:جانم! _اگہ...اگہ بخاطرہ من نمیخوایش مدیونے! گیج و سر در گم نگاهش میڪنم ڪہ ادامہ میدهد:من هنوزم نمیتونم بگم ڪامل فراموشش ڪردم ولے زور ڪہ نیست! اون منو نمے خواست! الانم... الانم جواب من بہ پسرداییم تقریبا مثبتہ! اگہ بخاطرہ من ازش فرارے اے نباش! دو سہ سالہ همدیگہ رو مے شناسیم ولے من ازت مطمئنم! مطمئنم حتے یہ لحظہ هم بهش فڪر نڪردے! اگہ سبڪ و سنگین ڪردے و دیدے میتونہ مرد خوبے باشہ بخاطرہ من پسش نزن! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

🍃❤️ زندگی مثل جلسه امتحان است ؛ بار ها غلـط مینویسیم . . . 💫پاک میکنیم و دوبــــاره غلط مینویسیم ؛ غافل از اینکه نـاگهان مرگ فریاد میزند؛ بـرگه ها بالا... !! تا وقت هست درست زندگي كنيم🌸🍃

••┈┈••✾❀🕊💓🕊❀✾••┈┈•• به هر چــادرپوشی، #چـــادری نگویید!!! ⛔️ به فرشتـــه ها بر میخورد😔 🚫 خودنمایی با حجابــ‼️ 😳 یا به بهانـــه حجابـــ؟!!