♥️دختران حاج قاسم♥️
﴾﷽﴿ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 💠 #قسمت_۱ آرام چشمانم را باز میڪنم،با چشم هاے خواب آلود اطرافم را دید می
برگشت به قسمت اول رمان آیه های جنون .....
♥️دختران حاج قاسم♥️
🌹بر مزار لالـــہ ها، تنہا مانده ام قافلہ رفتہ ست و من جا مانده ام... پنجشنبه ها روز دعاست روز عشــ
#شــــــہیدانہ
دلگيرڪه شدے از زمانہ
تعطیل ڪن زندگے را
برس بہ داد ِدلَت
حرم اگر راه نیافتے
شـہداهستند
گلزارشان میشود مأمنے براے دلت
#پنجشنبه_شهدایی
https://eitaa.com/dokhtaranchadorii
بوی یلدا را میشنوی؟
انتهای خیابان آذر
باز هم قرار عاشقانه پاییز و زمستان..
قراری طولانی به بلندای یک شب..
شب عشق بازی برگ و برف…
پاییز چمدان به دست ایستاده!
عزم رفتن داره
آسمان بغض کرده و میبارد
خدا هم میداند عروس فصل ها چقدر دوست داشتنیست…
کاسه ای آب میریزم پشت پای پاییز…
و… تمام میشود
پاییز، ای آبستن روزهای عاشقی،
رفتنت به خیر…
سفرت بی خطر...
در تبلیغات شوینده ها،
بچه ها با هرچیزی دستشون میرسه خونه رو کثیف میکنن و مادرا هم بعد از ناز کردن شون خونه رو تمیز میکنن
اونوقت من یادمه یه بار با مداد یه خط کوچیک روی دیوار کشیدم تا دو هفته تو انباری زندگی میکردم،
هر ۸ساعت هم میومدن تو دهنم فلفل میریختن😁😁😂😂
https://eitaa.com/dokhtaranchadorii
شنبهی هفته دیگه رو خیلی دوست دارم
هم روز اول هفتهس، هم روز اول ماه و هم روز اول فصل زمستون👍
جون میده کارهایی که قراره این هفته انجام بدی رو موکول کنی به اون شنبه موعود👌
و توی اون روز خاطره انگیز هم همشون رو کنسل کنی
https://eitaa.com/dokhtaranchadorii
بابام هر وقت کنترل رو میگیره دستش
به هر کانال 3 ثانیه فرصت میده از خودش دفاع کنه 😁😂
https://eitaa.com/dokhtaranchadorii
🌙✨💕🌷💕✨🌙
🍃🌷🍃انار خوران شب یلدا !
اصلا جبهه همه چیزش متفاوت بوده!
حتی انارخوری در شب یلدا !
در این شبهای سرد که دور کرسی ، آهان ببخشید اشتباه گفتم: دور مودم و وای فای نشستیم و هرکدام سرمان به دوستان مجازی خودمون گرمه،
یاد اونا بخیر که بدون اینکه بدونیم یا بهمون پیامک بدن، یا توی شبکه های مجازی عکس سلفی "من و ترکش یهویی" بذارن!
توی سخت ترین و سردترین و زیر آتش خمپاره، یاد ما بودند!
🌹یادشون بخیر
شادی اونایی که رفتند و سلامتی اونایی که هنوز هستند و میسوزند و میسازند، تا عاقبت بخیر بشن! صلوات
🍃🌷🍃یاد تک تک شهیدان ایران گرامی و راهشان پررهرو باد🍃🌷🍃
____🍃🌸🍃___
:
🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹
#آیہ_هاے_جنون
#قسمت_426 /بخش اول
#بخش_سوم
بے اختیار مے پرسم:پسر دوس دارے؟!
سرش را تڪان میدهد:تا حالا بهش فڪر نڪردم! بہ نظرم بچہ ها ڪلا دوست داشتنے ان!
_بهت نمیخورہ!
متعجب نگاهم میڪند:چے بهم نمیخورہ؟!
_نمیخورہ بچہ دوست باشے! بهت میخورہ از این باباهایے باشے ڪہ بچہ ش جرات ندارہ جلوش پاشو دراز ڪنہ و حسابے ازش حساب میبرہ! از این باباهاے خشڪ!
قهقهہ میزند:تو ڪلا راجع بہ من برعڪس فڪر میڪنے!
بے اختیار لبخند میزنم:ظاهرت غلط اندازہ!
میخواهد چیزے بگوید اما پشیمان میشود،ڪمے مڪث میڪند و سپس مے گوید:نگفتے لالایے دوست دارے یا نہ؟!
لبخند گرمے میزنم:آرہ!
بوسہ اے روے پیشانے ام مے ڪارد،چشمانم را میبندم و دوبارہ انگشتانش میان موهایم مے لغزد.
شروع بہ خواندن لالایے میڪند و من غرق آغوشے میشوم ڪہ تا بہ حال طعمش را نچشیدہ بودم!
آغوشے خالصانہ و پاڪ! پاڪ از هر نیاز و سودے براے طرف مقابل!
آغوشے ڪہ براے اولین بار باید از جانب پدرم مے چشیدم!
این آغوش طعم و بوے عشق هم نمیداد! تنها بوے محبت میداد و بس!
من اولین آغوش محبتانہ ے زندگے ام را در بیست و دو سالگے چشیدم! یڪ و سہ ماہ بعد از ازدواجم!
از جانب مردے ڪہ همسرم بود اما سعے میڪرد جاے همہ ے افراد جاماندہ در زندگے ام را پر ڪند!
جاے پدر،برادر،دوست،همدم و...
و چہ چیزے جز #عشق میتوانست یڪ انسان را تا این حد مهربان و فداڪار ڪند؟!
تا این حد خواستنے و دوست داشتنے؟!
اصلا خاصیت #عشق همین است! همہ چیز براے معشوق! حتے تمامِ جان و وجودِ عاشق!
دوست داشتنے بود این عشق! داشت وجود خالے ام را پر میڪرد!
اما بیشتر از ظرفیتم! بیشتر از حد تحمل روحم!
گاهے در برابر این همہ علاقہ ے روزبہ ڪم مے آوردم!
هرچہ بود حاضر نبودم قبولش بڪنم،فقط دلم میخواست از علاقہ و محبت همسرے ڪہ گاهے محبت هایش رنگ پدرانہ داشت پر بشوم!
چشمانم داشت بستہ میشد،از یڪ جایے بہ بعد ڪارهاے روزبہ شد عادت،شد وظیفہ...
مقصر هم من بودم هم خودش!
زندگے روال عادے اش را در پیش گرفتہ بود تا این ڪہ چند هفتہ بعد خبرے مرا دوبارہ بہ هم ریخت...
شاید از همان جا بود ڪہ روزبہ از علاقہ ے من بہ خودش ڪم ڪم قطع امید ڪرد...
در حالے ڪہ خودش نمے دانست،شده بود تمامِ من...
✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے
●○•
🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_426 /بخش دوم
#بخش_اول
نمیدانم حسے ڪہ درونم رخنہ ڪردہ شوق است یا استرس؟!
هرچہ ڪہ هست تنم را سرد و دلم را آشوب ڪردہ!
بعد از پنج سال میخواهم ببینمش!
سرفہ اے میڪنم و مقابل آینہ با عجلہ روسرے مشڪے رنگم را مدل لبنانے مے بندم.
بہ تصویر خودم در آینہ چشم میدوزم،بہ صورت تڪیدہ و بے رنگ و رویم!
بہ آن دو چالہ ے قهوہ اے رنگ ڪہ زیر چشمانم جا خوش ڪردہ اند!
بہ مردہ اے ڪہ نفس میڪشد!
بہ تڪہ هاے آیہ اے ڪہ بعد از روزبہ بہ جا ماندہ...
دلم میخواهد مشتے نثار آینہ ڪنم و تصویر این آیہ را نبینم!
مشتم تا میانہ ے راہ مے رود و عقب گرد مے ڪند!
نفس عمیقے میڪشم و بہ سمت تخت قدم برمیدارم،چادرم را برمیدارم و روے سرم مے اندازم.
صداے مادرم از پذیرایے بہ گوش مے رسد:آیہ! زنگ زدم آژانس! حاضرے؟!
بلند جواب میدهم:آرہ!
ڪیف دستے ام را برمیدارم و از اتاق خارج میشوم.
مادرم روے مبل نشستہ و ڪتابے در دست گرفتہ،همانطور ڪہ ڪتاب را ورق مے زند مے گوید:بہ سلامتے ڪجا؟!
مُرددم چیزے بگویم!
آرام لب میزنم:هوا خورے!
نگاهش را از ڪتاب میگیرد و سر بلند میڪند،نگاہ نافذش در نگاهم گرہ میخورد.
_تصمیم نگرفتے برے سر خاڪ روزبہ؟!
این را ڪہ مے گوید پشتم تیر میڪشد!
هنوز رفتنش برایم قابل باور نیست یا حداقل خودم را گول میزنم!
میدانم اگر مزارش را ببینم چیزے از وجودم باقے نمے ماند! حتما مے میرم! حتما!
منے ڪہ عشق نوشڪفتہ ے هجدہ سالگے ام مقابل دیدگانم دفن شد و نیمے از قلبم را با خودش برد و دوام آوردم،طاقت این را ندارم ڪہ باور ڪنم روزبہ نیست!
دیر فهمیدم،روزبہ آن نیمہ ے زیر خاڪ دفن شدہ ے قلبم را برگرداند!
با رفتن روزبہ،قلبم ڪہ نہ پشتم شڪست!
شڪستہ شدن پشت،سخت تر از قلب است!
دیگر نمے توانے قامت راست ڪنے!
روزبہ پشتِ من بود! جبرانِ تمام انسان ها و احساساتے ڪہ در زندگے ام نداشتم!
سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهم و با صدایے خفہ جواب میدهم:نہ!
میخواهم رو برگردانم ڪہ صداے مادرم مانع میشود.
_تا ڪے میخواے ڪنج این خونہ بشینے و خودتو گول بزنے؟! شیش هفت ماہ گذشتہ عزیزِ من!
صداے زنگ در بلند میشود،سریع مے گویم:خدافظ!
صداے آہ ڪشیدن مادرم را مے شنوم،با قدم هاے بلند خودم را بہ حیاط مے رسانم.
با عجلہ ڪفش هایم را بہ پا میڪنم و بہ سمت در مے روم.
در را باز میڪنم،تاڪسے زرد رنگے مقابل در پارڪ ڪردہ.
رانندہ ڪہ پسر جوانیست نگاهم میڪند و مے پرسد:شما ماشین میخواستید؟!
سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم،در ماشین را باز میڪنم و سوار میشوم.
ماشین حرڪت میڪند،دیگر دلم نمیخواهد گذشتہ ها را مرور ڪنم!
دلم میخواهد روزبہ در من بماند! همانطور خوب! همانطور ڪہ خوشبخت بودیم!
نفس عمیقے میڪشم و انگشتانم را درهم قفل میڪنم.
بعد از پنج سال میخواهم خواهرم را ببینم! خواهرے ڪہ بہ یڪ بارہ رهایمان ڪرد!
با تجسم چهرہ ے نورا،لبخند ڪم جانے روے لب هایم مے نشیند.
دستے بہ شڪم برآمدہ ام میڪشم و زمزمہ وار میگویم:توام دل تو دلت نیست خالہ تو ببینے؟!
لگد آرامے نثار شڪمم میڪند،لبخندم عمیق تر میشود!
تنها نشانہ ے حیات در وجودِ من همین موجود ڪوچڪ است!
یادگارے اے ڪہ از روزبہ بہ جا ماندہ...
🌺 🌺 🌺 🌺 🌺 🌺
ماشین مقابل ڪافہ متوقف میشود،ضربان قلبم بالا مے رود!
با هیجان،سریع ڪرایہ را حساب میڪنم و پیادہ میشوم.
نگاهے بہ داخل ڪافہ مے اندازم و نفسم را بیرون میدهم!
در چوبے و سفید ڪافہ باز و بستہ میشود و دختر جوانے از ڪافہ خارج.
پایم را روے اولین پلہ میگذارم و از ڪنار گلدان هاے شمعدانے عبور میڪنم.
دستانم ڪمے لرز دارند،در را هل میدهم و وارد میشوم.
ڪافہ اے نسبتا شلوغ است! رنگ سفید و لیمویے دیوارها بہ انسان آرامش میدهد!
همہ ے دیوارها خالے و خلوت از هر تزئینے ست بہ جز دیوار سمت چپم ڪہ تابلوهاے نقاشے بزرگ و ڪوچڪے تزئینش ڪردہ اند!
میزهاے دایرہ اے شڪل سفید و لیمویے با صندلے هاے هم رنگشان،در فاصلہ اے ڪم ڪنار هم جا خوش ڪردہ اند.
نگاهم را میان جمعیت مے گردانم و آب دهانم را فرو میدهم.
چشمم فردے آشنا را مے بیند! نورا!
روسرے سبزے همراہ با مانتویے مشڪے رنگ بہ تن ڪردہ.
زیباتر از چند سال قبل بہ نظر مے آید!
نگاهِ او هم بہ سمت در است! همین ڪہ من را مے بیند مے ایستد.
حلقہ ے اشڪ مردمڪ چشمانم را احاطہ میڪند،لبانم مے لرزند و قطرہ ے اشڪے روے گونہ ام سُر میخورد!
با قدم هایے سست بہ سمتش مے روم،او هم چند قدم بہ سمتم برمیدارد.
نمیفهمم ڪے در آغوش هم جاے میگیریم!
اشڪ هایم شدت میگیرند،صداے لرزان و خندان نورا ڪنار گوشم مے پیچد.
✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے