🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_433 #بخش_سوم آرام دستم را نوازش میڪند،صدایش بوے غم میدهد:حقوق ماهیانہ ے روزبہ هر ماہ بہ حسابت واریز میشہ،براے خونہ و درصد حقوق منو سمانہ چیزے نمیخوایم! شرم باعث میشود گونہ هایم سرخ بشوند. _این چہ حرفیہ؟! هرچے هم باشہ حق تونہ! محڪم مے گوید:نہ! روزبہ بہ اندازہ ے ڪافے حق فرزندے رو بہ جا آوردہ بود‌. حق توئہ ڪہ ڪنارش زندگے تونو ساختے! دستم را گرم مے فشارد. _فعلا نمیخوام حرفے از ارث و میراث بزنم،وصیت نامہ م رو چند وقت پیش نوشتم! سریع میان حرفش مے دوم:ان شاء اللہ صد سال سایہ تون بالاے سرمون باشہ! لبخندش جان مے گیرد. _عمر دست خداست اما ڪوتاهہ! از حرفے ڪہ میخواستم بزنم دور نشیم. شاید فرزاد رو نشناسے اما من بهش اطمینان دارم،بہ اندازہ ے روزبہ! سرم را بہ نشانہ ے تایید تڪان میدهم. _ادارہ ے ڪامل شرڪت دست فرزادہ،بهش سپردم وقتے من نباشم همون قدر ڪہ از دار و ندارم سهم میبرہ بہ پسر روزبہ هم سهم میدہ! انگار خود روزبہ هست! بابت تامین آیندہ ش نگران نباش! سریع مے گویم:اما... دستم را مے فشارد و بہ چشمانم خیرہ میشود. _ولے و اما ندارہ! براے پسرمہ! هالہ ے اشڪ را دور مردمڪ چشمانش مے بینم،اما اشڪ نمے ریزد! آب دهانش را فرو میدهد. لبخند تلخے لبانش را از هم باز میڪند. _تو الان مادرے،عشق بہ فرزندو درڪ میڪنے! اما... اما شاید خوب نتونے متوجہ علاقہ ے پدر بہ پسرش بشے! بچہ براے پدر جونہ! جون! اگہ بچہ ے اول باشہ ڪہ دیگہ حسابش سواست! پسر بزرگ تڪیہ گاہ پدرہ،عصاے دست پدرہ،قوت زانوے پدرہ. آہ عمیقے میڪشد:همہ ے امید پدرہ! اگہ خدا پسر بزرگمو ازم گرفت بہ جاش پسرشو بهم داد! حالا پسر روزبہ تڪیہ گاہ و عصا و قوت زانو و امیدمہ! لبخند ڪم رنگے میزنم:خوش بہ حالش ڪہ شما رو دارہ! با اجازہ تون میخوام یہ مبلغے از حقوق روزبہ رو هر ماہ بہ سامان اختصاص بدم! هالہ ے تعجب را در چشمانش مے بینم،ڪمے بعد بہ خودش مے آید:آهان! یادم اومد! تو این مدت بہ ڪل سامان رو فراموش ڪردہ بودم! دستانم را بہ سمت ظرف سوپ خورے میبرم تا از داخل سینے برش دارم ڪہ بابا محسن مے گوید:فعلا نمیخورم! دستت درد نڪنہ باباجان! _گرسنہ نیستید؟ _نہ عزیزم فعلا اشتها ندارم! _مطمئنید؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان مے دهد و مے گوید:برو استراحت ڪن! همانطور ڪہ بلند میشوم پتو را رویش مرتب میڪنم. _چشم! ڪارے داشتید صدام بزنید! چشمانش را با لبخند بہ نشانہ ے باشہ باز و بستہ میڪند. با قدم هاے ڪوتاہ از اتاق خارج میشوم،فرزاد دست بہ سینہ روے پلہ نشستہ و نگاهش را بہ در اتاق دوخته‌. من را ڪہ مے بیند نگاهش را بہ سمت دیگرے مے ڪشاند،میخواهم بہ سمت اتاق روزبہ بروم ڪہ صدایم میزند:آیہ خانم! سر بر مے گردانم:بلہ؟! نگاهش را بہ در اتاق بابا محسن مے دوزد:بابا راجع بہ شرڪت و مسائل مالے باهاتون صحبت ڪرد؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم،نگاهش را روے صورتم ثابت مے ڪند. _چرا تو این هفت ماہ از حقوق روزبہ برداشت نڪردید؟! گنگ نگاهش میڪنم:شما از ڪجا مے دونید؟! _پدرتون گفتن! سرفہ اے میڪنم:بہ بابا محسن هم گفتم حقوق ماهیانہ ے روزبہ رو براے پسرمون و سامان در نظر دارم. خونسرد مے پرسد:و خودتون؟! بے توجہ بہ سوالش مے گویم:با اجازہ! سوالش باعث میشود در جا میخڪوب شوم. _چرا از من فرار مے ڪنید؟! پوزخند میزنم:براے چے باید از شما فرار ڪنم؟! شانہ اے بالا مے اندازد:منم همینو ازتون پرسیدم! محڪم جواب میدهم:من از ڪسے فرار نمے ڪنم! _حتے از خودتون؟! حتے از آدماے گذشتہ؟! پیشانے ام را بالا میدهم:سوالاتون یڪم شخصیہ! _دوست ندارید جواب بدید؟ _نہ! سرش را تڪان میدهد:اگہ ناراحتتون ڪردم عذر میخوام! _خواهش میڪنم! ناراحت نشدم! نگاهش را از صورتم مے گیرد و از روے پلہ بلند میشود،آرام و خونسرد از پلہ ها بالا مے رود و از محدودہ ے دیدم خارج میشود... ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ برگہ ے ڪتاب را میان انگشت اشارہ و شصتم مے گیرم و ورق میزنم‌. مادرم ڪنارم نشستہ و بہ تابلوهاے روے دیوار زل زده‌. آرام زمزمہ میڪند:جَوش یہ جوریہ! سر بلند میڪنم و نگاهم را دور تا دور سالن مے چرخانم،سالنے نسبتا ڪوچڪ با دیوارهایے ڪہ با ڪاغذ دیوارے هاے استخوانے و آبے ڪم رنگ تزئین شدہ اند‌. ڪف سالن را سرامیڪ هاے سفید پوشاندہ اند و مبل هاے آبے ڪم رنگ دور تا دور سالن چیدہ شدہ اند‌. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

: زنی که چادر به سر دارد دائما در حال دعوت به عمل صالح است(مانند مِنبر)

‌شما ﺧﺎﻧﻢ ﺧﻮﺵ ﺗﯿﭙﯽﮐﻪ ﺗﻮ خیابون ﻣﻨﻮ ﭼﭗ ﭼﭗ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﻨﯽ! ﺑﺒﯿﻦ ﻋﺰﯾﺰﻡ ... ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻦ ﻣﻦ ﮐﻪ ﭼﺎﺩﺭ ﺳﺮَﻣﻪ ﻋﻘﻠﻢ ﻧﻤﯿﺮﺳﻪ ﮐﻪ ﺁﺩﻡ ﺑﺎ ﻣﺎﻧﺘﻮ ﺭﺍﺣﺖ ﺗﺮ ﻭ ﺁﺯﺍﺩ ﺗﺮِ! ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻦ ﺯﯾﺮ ﭼﺎﺩﺭﻡ ﮐﻮﻟﺮ ﮔﺎﺯﯼ ﺭﻭﺷﻦ ِ... ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﮔﺮﻣﻪ! ﺍﺻﻦ ﺩﺍﻏﻪ ! ﻻﮎ ِﻗﺮﻣﺰ ﻧﻤﯿﺰﻧﻢ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﯽ ﺳﺮ ﺩﺭ ﻧﻤﯿﺎﺭﻡ ﻻﮎ ﭼﯽ ﭼﯿﻪ ﻫﺎ! ﺑﯿﺎ ﺧﻮﻧﻤﻮﻥ ﺑﺒﯿﻦ ﻫﺮ ﺭﻧﮕﯽ ﻻﮎ ﺑﺨﻮﺍﯼ ﺩﺍﺭﻡ ! ﺧﻮﺑﻢ، ﺑﻠﺪﻡ ﺑﺰﻧﻢ! ﭼﺎﺩﺭ ﺳﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺘﻪ، ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﯽ ﭼﺎﺩﺭ ﺳﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﭼﻮﻥ ﻣﺎﻧﺘﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺯﯾﺮ ﭼﺎﺩﺭ ﺗَﻨَﻤﻪ ﺯﺷﺘﻪ، ﻧﭻ! ﮐﻠﯽ ﻫﻢ ﭘﻮﻝ ﻣﺎﻧﺘﻮﻣﻮ ﺩﺍﺩﻡ! ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﻧﻤﯿﺑﯿﻨﯿﺶﺣﺎﻻ ﻣﺎﻧﺘﻮ ﻫﯿﭽﯽ... ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﭼﺎﺩﺭ ﻣﺸﮑﯽ ﭼﻘﺪﺭ ﮔﺮﻭﻥ ﺷﺪﻩ؟؟ ﺑﺨﻮﺍﯼ ﺣﺴﺎﺏ ﮐﺘﺎﺏ ﮐﻨﯽ ﺳﺮ ﻧﮑﺮﺩﻧﺶ ﺑﻪ ﺻﺮﻓﻪ ﺗﺮﻩ ﺍﮔﻪ ﺷﻤﺎ ﺷﺎﻝ ﻣﯿﺨﺮﯼ ۵ ﺗﻮﻣﻦ٬ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺷﺎﻝ ﺑﺨﺮﻡn ﺗﻮﻣﻦ ﮐﻪ ﺯﯾﺮ ﭼﺎﺩﺭ ﻭﺣﺮﺍﺭﺕ ﺗﺎﺑﺴﺘﻮﻥ ﭼﺮﻭﮎ ﻧﺸﻪ! ﮐﻪ ﺑﺎﻓﺘﺶ ﺟﻮﺭﯼ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﻟﺒﻪ ﺍﺵ ﺩﺭﺳﺖ ﻭﺍﯾﺴﻪ ﺑﺒﯿﻦ ﻣﻨﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺭﻭﺳﺮﯼ ﻭ ﮐﯿﻒ ﻭ ﮐﻔﺶ ﻗﺮﻣﺰﻡُ ﺑﺎ ﻣﺎﻧﺘﻮ ﻭﺷﻠﻮﺍﺭ ﺳﻔﯿﺪ ﺳﺖ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺑﺎ ﻏﺭﻭﺭِ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻮ ﺧﯿﺎﺑﻮﻥ ﻗﺪﻡ ﺑﺮﺩﺍﺭﻡﻭ ... ﺍﻣﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﭼﯿﺰﺍ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯿﺸﻪ ﻣﻦ ﺭﻭﯼ ﺩﻟﻢ ﭘﺎ ﺑﺬﺍﺭﻡ ﻭ ﯾﻪ " ﺧﺎﻧﻢ ﭼﺎﺩﺭﯼ" ﺑﺎﺷﻢ ... ﺧﯿﻠﯽ ﭼﯿﺰﺍ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯿﺸﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﭼﺎﺩﺭﻡ ﺑﺎﺷﻢ چون بهم ثابت شده ک هرچی تنگتر بپوشم بالاتر نیستم... بلکه کالاترم.... چون یادگرفتم جنس ارزون مشتری زیادداره!!! https://eitaa.com/dokhtaranchadorii

#سلام_بر_شهدا ツ 🌷 حاج حسین یڪتا می‌گــفت: در عالــم رویا به #شــــهید گفتم چرا برای ما #دعا نمی‌ڪنید ڪه شــهید بشـــیم؟! میگـفت ما دعـا می‌ڪنیم براتون شهادت میـــنویسن ولی #گـــناه می‌ڪنید پاڪ میشه!! 🚫 #لطفا_خواهشا_گناه_نکنیم

💢چقدر دلمـ❤️ میخواهد #شهید_شوم ⇜رفتنم #رنگی ⇜تابوتمـ⚰ رنگی ⇜روبان عکسم رنگی ⇜ #بهشتم رنگی 💢رنگی به رنگ های پرچمـ🇮🇷 ✓رفتنی سرخ❣ ✓آخرتی #سپید ✓یادمانی سبز #خدایا_میشود⁉️ #اللهم_الرزقنا_شهادة❤️روزتون شهدایی🌙 🍃🌹🍃🌹

اهاے دخـترخانــــوم با شـمام ... شمایے کہ خیلے خوش تیپے[💃🏻]خیلے مثلا جذابے[😊] شمایے کہ بہ ارواح جـدت کسے نیست در حدتـ[😄]پوستـتو برنـزه کردے خیلے بهـت میـادااااا[😌] ایـن لنزے ام کہ گذاشتے خدایے خیلے خوشرنگہ[😍] دماغتم عــــالے شده دست آقا دکـترت درد نکنہ[👃🏻] ببـین این گونہ هایے کہ کاشتے اذیتـت نمیکنہ؟![☺] راستے این ساپـورت تنـگ و نازڪ تـو این سرما؟[😥] عیـب نـداره مهـم اینہ کہ اینجورے جـذاب ترے[😅] راستے دختـر جونـ[😕] دیـروز تو یہ جمعے نشستہ بودیم یکے از پسراے فامیل گفتـ[👦🏻] خیلے دلـم بہ حال دختـرا میسوزهـ[😔] بیچاره هـا صورتشـونو کامـل عـمل میکننـ[✂] هفـت قلم آرایـش میکننـ[💄]یہ ساعـت جلو آینہ موهاشـونو مدل میزننـ[💇🏻 ] دکمہ مانتـو هاشونو بـاز میزارنـ[😟] تو خیابـون با نـاز و ادا راه میرنـ[😏] قهقهہ سر میدنـ[😂]کہ ما پسـرا فقط نیگاشون کنیمـ[😍] آخر سـر هـم کلے خـندید[😂] دختـر جونـ گرفتے مطلبو؟[🙎🏻📝] فهمیدے منظـورشو؟[😕] چـرا نمیفهمے؟[😒]شایدم میفهمے هاااا [😐]ولے خودتـو بہ خـواب زدے[😴]اینجورے نبودیااااا[😞] اینجورے شدے[😒] تو یہ دختـر پاکـ[😊] و نجـیب ایرانے بودے[🇮🇷] خانـوم بودے[👩🏻] حیـا داشتے[😢] نمیدونـم چے شدے تـو[😑] دختـر جونـ[👩🏻] بہ خودت بیا[😔] هنــوز دیر نشدهـ[😉] یہ کم واسہ دختـر بودنتـ ارزش قا‌ئل بشے بد نیستاااا[😠] آهاے آقا پسـر طرف صحبـتم شمایے[👦🏻] خوشکلے[😎] خوشهیکلے[🚶🏻] جذابے[😉] خـب خدا رو شــکر[😌] فتبـارک اللہ احسـن الخالقــینـ[😄] ولے دلیـل نمیشہ سو استفـاده کنے کہ.. دختـرا واسـت غش و ضعـف میـکننـ؟[😍] با یہ نگـاه عاشـقت میـشنـ؟[😘] راستے چـند تا دوست دخـتر دارے؟[😕] حسابشـون از دسـتت رفتہ دیگہ؟[😟] بعد یکے دو مـاه ولشـون میکنے و میرے؟! گور بابای قبـلیا[👉🏻]پیش بہ سوے بعدیا[👈🏻]؟! بابا دسـت مریزاد[👏🏻]گلے بہ ج جـمالت آقا پسر[🌷] تو کہ واسہ نامـوس خـودت سـگ میشیـ[🐶] واسہ ناموس مردم گرگـ[🐺] نشو.. زندگے همین یکے دو روز نیستااااا پس فردا بابا میشے[👶] دختـر دار میشے[👧] بہ خودتـ بیا برادر منـ[👦🏻] مـرد باشـ.. بہ افتخـــار[👏🏻]پسرایے[👦🏻] کہ آبروے هیچ دخترے[👧🏻] رو زیر سوالـ نبردن و بہ افتخــــار[👏]دخترایے کہ نجابتشـونو بہ حراجـ نمیزارنـ.. ((قصــدم بہ هیـچ وجہ توهـین نبــود)) https://eitaa.com/dokhtaranchadorii

مقام معظم دلبری😍😍❤️

✍🏻💎 *نخـــند...* کارگر شهرداری پشت گاریش نوشته بود به کارم نخند ، محتاج روزگارم... 💫به سرآستین پاره ی کارگری که دیوارت را می چیند و به تو می گوید ارباب ، نخند ! 💫به پسرکی که آدامس می فروشد و تو هرگز نمی خری ، نخند ! 💫به پیرمردی که در پیاده رو به زحمت راه می رود و شاید چند ثانیه ی کوتاه معطلت کند ، نخند ! 💫به دبیری که دست و عینکش گچی ست و یقه ی پیراهنش جمع شده, نخند ! 💫به دستان پدرت به جارو کردن مادرت به راننده ی چاق اتوبوس به رفتگری که در گرمای تیر ماه کلاه پشمی به سر دارد به راننده ی آژانسی که چرت می زند به پارگی ریز جوراب کسی در مجلسی به پشت و رو بودن چادر پیرزنی در خیابان ,نخند... 💫نخند که دنیا ارزشش را ندارد که هرگز نمی دانی چه دنیای بزرگ و پر دردسری دارند: آدم هایی که هر کدام برای خود و خانواده ای، همه چیز و همه کسند. 💫آدم هایی که برای زندگی تقلا می کنند بار می برند بی خوابی می کشند.کهنه می پوشند. جار می زنند...سرما و گرما را تحمل می کنند و گاهی خجالت هم می کشند... 💫خیلی ساده هرگز به آدم هایی که تنها پشتیبانشان خداست، نخند 💟 https://eitaa.com/dokhtaranchadorii

حَتے خیـ||ـآلِ ڪَربــُ بــَݪآ هَݦ مُقَدَس اَسٺ°🌈 مَݩ بےۅضو° بـ ِ عَڪسِ‌حـَرَمـ|| دَسٺـ‌نِمےزَنَݦ #تب‌ڪربلا‌گرفته‌دل‌منـ😔💔

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_433 #بخش_چهارم _خیلے دنج و نقلیہ! شانہ اے بالا مے اندازد و چیزے نمے گوید،چند دقیقہ بعد مرد جوانے با چهرہ اے جدے و ڪمے خشمگین از اتاق خارج میشود. منشے جوان مطب رو بہ من مے گوید:خانم نیازے بفرمایید! ڪتاب را مے بندم و بہ دست مادرم میدهم،غمگین نگاهم میڪند. لبخند پر رنگے بہ رویش مے پاشم. بہ سمت در اتاق مے روم و چند تقہ بہ در مے زنم،صداے زن جوانے مے گوید:بفرمایید! در را باز میڪنم و وارد میشوم،اتاقے ڪوچڪ با دیوارهاے آبے روشن و سفید پیش رویم قرار دارد. میز قهوہ اے روشنے گوشہ ے سمت راست قرار دارد و مقابلش یڪ مبل راحتے آبے روشن! زن نسبتا جوانے پشت میز بہ احترامم ایستادہ،مانتوے ڪرم رنگے همراہ با شال سادہ ے قهوہ اے رنگے بہ تن ڪردہ. عینڪ گردش را از روے چشمانش برمیدارد و چشمان آبے رنگش را همراہ با لبخند بہ صورتم مے دوزد:سلام! خوش اومدید! متقابلا لبخند میزنم:سلام! ممنون! با دست بہ مبل اشارہ میڪند:بفرمایید! با قدم هاے ڪوتاہ خودم را بہ مبل مے رسانم و رویش مے نشینم. خانم دڪتر ژالہ همتے را سمانہ معرفے ڪرد و برایم وقت گرفت. قرار شد یڪ روز در میان سہ جلسہ بہ مطبش بیایم و بعد از روز پنجم تعطیلات عید تلفنے در ارتباط باشیم. چهرہ ے مهربانے دارد،شاید هفت هشت سال از من بزرگتر باشد. نگاهے بہ شڪم برآمدہ ام مے اندازد و مے پرسد:خب میتونم با مامان خوشگلمون آشنا بشم؟ _آیہ هستم! آیہ نیازے! دفتر یادداشتے باز میڪند و مشغول نوشتن مے شود. _هوا هنوز سوز دارہ،یڪم هم دلگیرہ بہ نظر تو هم همینطورہ؟ شانہ اے بالا مے اندازم:زیاد اسفند ماهو دوست ندارم! با دقت نگاهم میڪند:چرا؟! _نمیدونم! شاید چون هر سال،توے طول سال اتفاقات سنگینے رو مے گذروندم و اسفند ماہ ڪہ سرم خلوت تر میشد بیشتر بہ اتفاقات و مشڪلات فڪر میڪردم و از نظر روحے درگیرشون میشدم! _جالبہ! موبایلش را نشانم مے دهد:میتونم صداتو ضبط ڪنم؟ براے این ڪہ اطلاعات و حرفاتو خوب یادم بمونہ! _مشڪلے نیست! صفحہ را لمس میڪند و موبایل را روے میز مے گذارد. _گفتے اسمت آیہ ست! _بلہ! _چند سالتہ؟ ڪمے فڪر میڪنم و بعد از چند ثانیہ مے گویم:فڪر ڪنم بیست و چهار! خونسرد مے پرسد:فڪر ڪنے؟! ڪمے هول میشوم:یہ لحظہ فراموش ڪردم! تقریبا بیست و پنج سالمہ! دو ماہ دیگہ ڪامل بیست و پنج سالم میشه‌. آرام مے خندد:مشخصہ رو سنت خیلے حساسے! لبخند ڪم رنگے میزنم:شاید! _چند ماهہ باردارے؟ _هشت ماہ! _پس چیزے تا زایمانت نموندہ! چے شد ڪہ احساس ڪردے باید بیاے پیش من؟ چند ثانیہ ساڪت نگاهش میڪنم،نگاہ نافذش را بہ چشمانم دوختہ. _چون...چون حالم خوب نیست! یعنے هیچوقت نبودہ! لبخند میزند:دوست دارے دلیلشو بهم بگے؟ اصلا دوست دارے از ڪجا تعریف ڪنے؟ ڪمے فڪر میڪنم و سپس جواب میدهم:از اول زندگیم! لبخندش پر رنگ تر میشود:مشتاقم ڪہ بشنوم! نفس عمیقے میڪشم و آیہ را برایش مرور میڪنم،آیہ اے ڪہ چیزے از آن نماندہ... ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے