صبح روز هفتم محرم است نامه ای از ابن زیاد به عمر سعد میرسد که نوشته است :《امروز، روزی است که میخواهم انتقام لب های تشنه ی عثمان را بگیرم، آب را بر کسانی ببند که عثمان را با لب تشنه شهید کردند. بین حسین و فرات جدایی بینداز و اجازه نده تا او قطره ای آب بنوشد》 عمرسعد عَمرو بن حَجّاج را همراه با ۷۰۰ نفر مامور میکند تا در کنار فرات مستقر شود #روز_هفتم محرم قسمت اول #کاروان_کربلا

ماموران سرتاسر فرات مستقر میشوند عبدالله بن حَصین فریاد میزند:《ای حسین ! این آب را ببین چه رنگ صاف و درخشنده ای دارد، به خدا قسم نمیگذارم قطره ای از آنرا بنوشی تا جان دهی》 امروز پیراهن عثمان را دوباره علم میکنند تا راه رسیدن به فرات را ببندند #روز_هفتم قسمت دوم #کاروان_کربلا

غروب هفتم محرم از صبح تا الان راه فرات بسته شده است و خورشید میتابد و صحرای کربلا غرق تشنگی شده است یزید بن حَصین نزد امام می آید و اجازه میگیرد تا در این مورد، با عمرسعد صحبت کند امام موافقت میکند و او به سوی لشکر کوفه میرود و به آنان میگوید با فرمانده شما کار دارم او را به خیمه ی عمرسعد میبرند #روز_هفتم محرم قسمت سوم #کاروان_کربلا

او وارد خیمه میشود و سلام نمیکند عمر سعد ناراحت میشود :《چرا به من سلام نکردی؟ مگر مرا مسلمان نمیدانی؟》 جواب میدهد :《اگر مسلمانی، چرا آب را بر خاندان پیامبر بسته ای؟ آیا درست است حیوانات صحرا آب بنوشند ولی فرزند پیامبر تشنه باشد؟》 عمر سعد جواب میدهد : 《میدانم تشنه گزاردن خاندان پیامبر حرام است، اما دستور ابن زیاد است، باور کن در شرایط سختی هستم و خودم هم نمیدانم چکار کنم؟ نمیتوانم حکومت ری را رها کنم》 یزید بن حصین باز میگردد، میفهمد عمرسعد عاشق حکومت شده و برای رسیدن به آن حاضر است هر کاری بکند #روز_هفتم محرم قسمت چهارم #کاروان_کربلا