غزلی عرفانی از امام خمینی (ره) این غزل، اولین بار ۱۸ روز پس از رحلت ایشان در روزنامه‌ی کیهان و بعدها در دیوان امام منتشر گشت. دیوان شعر امام، در ۶ فصل غزلیات، رباعیات، قصاید، مسمّط، ترجیع‌بند و اشعار پراکنده تنظیم شد و اولین بار، توسط موسسه‌ی تنظیم و نشر آثار امام خمینی، در سال ۱۳۷۲ و در ۴۳۸ صفحه انتشار یافت. من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم چشم بیمار تو را دیدم و بیمار شدم فارغ از خود شدم و کوس اَنَا الحَق بزدم همچو منصور، خریدارِ سرِ دار شدم غم دلدار فکنده است به جانم شَرَری که به جان آمدم و شهره‌ی بازار شدم درِ میخانه گشایید به رویم، شب و روز که من از مسجد و از مدرسه، بیزار شدم جامه‌ی زهد و ریا کَندم و بر تن کردم خرقه‌ی پیر خراباتی و هشیار شدم واعظ شهر که از پند خود آزارم داد از دَم رند می‌آلوده، مددکار شدم بگذارید که از بتکده یادی بکنم من که با دست بتِ میکده بیدار شدم #امام_خمینی #غزل