#شعر_کودکانه کلاس ما باغ کلاس درس ما پر از کتاب و دفتر است بر سر میز و نیمکت یک آسمان بال و پر است معلم عزیز ما راهنمای دوستی با سخنش گشوده شد پنجره های دوستی باز بهار تازه را به باغ درس هدیه کرد آبی آسمانی چکید به روی برگ های زرد معنی سبز دوستی در دل بچه ها نشست تخته و میز و نیمکت جوانه زد، شکوفه بست https://eitaa.com/donyaiecartoon

#شعر_کودکانه گل همه رنگش خوبه بچه زرنگش خوبه توی کتاب نوشته تنبلی کار زشته عزیز پاشو بیدار شو از رخت خواب جدا شو بشور دست و رویت شانه بزن به مویت مسواک بزن به دندان تا بشی شاد و خندان

وقتی که تو بیایی پروانه می شود شاد🦋 خوشحال می شود باز از دیدن تو شمشاد وقتی که تو بیایی پر می زنند با هم یک عالمه کبوتر🕊 بر دشت سبز و خرم وقتی که تو بیایی با خود می آوری گل💐 همراه تو می آیند گنجشک و سار و بلبل وقتی که تو بیایی با خود شکوفه داری در هر کجا که باشی زیبایی و بهاری 🌹 #شعر_کودکانه

#شعر_کودکانه ▪️ويژه #ماه_محرم تو دشمنی با کافران تو شیر مرد کربلا توئی که تنها رفته ای میان موج نیزه ها توئی که با شجاعتت دادی به ما درس وفا دستت جدا شد فکر تو بوده کنار خیمه ها همیشه قطره های آب شرمنده اند برای تو توئی که آسمان شده فرشی به زیر پای تو آقای من تو رفته ای بعدش به سوی آسمان آقا ابوالفضلم ( ع ) نرو در قلب من آقا بمان #شعر

#شعر_کودکانه ▪️ويژه #ماه_محرم تو دشمنی با کافران تو شیر مرد کربلا توئی که تنها رفته ای میان موج نیزه ها توئی که با شجاعتت دادی به ما درس وفا دستت جدا شد فکر تو بوده کنار خیمه ها همیشه قطره های آب شرمنده اند برای تو توئی که آسمان شده فرشی به زیر پای تو آقای من تو رفته ای بعدش به سوی آسمان آقا ابوالفضلم ( ع ) نرو در قلب من آقا بمان #شعر

#شعر_کودکانه 🌸 #امام_سجاد علیه السلام امام سجاد (علیه السّلام) چهارمین امام ما شیعیان هستند. پدر ایشان، امام حسین (علیه السّلام) و مادر ایشان، زنی ایرانی بود که شهربانو نام داشت. به امام سجاد (علیه السّلام)، زین العابدین هم می گویند. سجّاد یعنی؛ کسی که زیاد به سجده می رود و زین العابدین هم یعنی؛ زینت عبادت کنندگان. همسایه ی رنگین کمون آبی شبیه آسمون روی لبش ذکر و دعا مردی همیشه مهربون بهار شکفته تو صداش به آسمون میره دعاش فقط خدای مهربون جاریه توی لحظه هاش ستاره ی چهارم دین عابد ترین مؤمنین همدم سجاده ی نور امام زین العابدین

#شعر_کودکانه #محرم 🏴 دیشب یه سربند سبز بابام رو پیشونیم بست که روش نوشته بودند آقای من حسین است بابام منو با خودش به مجلس روضه بُرد خرما که دادن بهش با ذکر زیر لب خورد تو روضه خوندن دیدم گریه می‌کردن همه حسین حسین می‌گفتن با صدای زمزمه بلند شدیم وایسادیم تا بزنیم به سینه سینه‌زنی قشنگه ولی خیلی غمگینه وقتی تموم شد عزا غذای نذری دادن از بس که خوشمزه بود همه، غذا رو خوردن از اون موقع تا حالا همش دارم می‌خونم حسین حسین حسین جان آقای مهربونم #شعر