🔴«چرا تولید اهمیت دارد؟» 📝حسین مهدیزاده قسمت 3️⃣1️⃣ یادداشت های اهمیت تولید را برای آن نوشتم که اهمیت #استعمار در وضعیت موجود اقتصادی ایران را بگویم و بگویم که رهبر انقلاب به عنوان یک رهبر خلاق و مسئول، در حال توسعه دادن یک راه حل موجه و پرقدرت برای ایران آینده هستند و آن هم «تولید» است، اما نه تولید مقلدانه و وابسته، بلکه تولیدی که از #نوآوری شروع شود تا به شکوفایی برسد (شعار اولین سال 1387 که به عنوان اولین سال اقتصادی شناخته می شود). اما در مقابل #دشمن هم بیکار نبوده. اقتصادی که از دوره #صنعتی_سازی پهلوی به ما ارث رسیده است، یک اقتصاد #وابسته_به_فناوری و #مستشار فنی شرکتهای غربی بود. در دهه 20 و 30 شمسی، با کوچ دادن #اربابان از دهات های ایران به شهر، بانک توسعه ایران، آنها را صاحب کارخانه هایی کرد که نیمی از آن در مالکیت آنها بود و نیم دیگر در مالکیت کارخانه های بزرگ غربی. این شراکت برای ایران صنعت وابسته می آورد و برای شرکای غربی، بازار مصرف بادآورده. این یک شراکت ذلیلانه برای ایران بود اما به هر حال در انقلاب 57 ما بودیم میراث این صنعت که در دهه دوم انقلاب به تغییر موج فناوری از موج سوم به چهارم هم برخورد کرد و دیگر زمین گیر شد! انقلاب اراده کرده بود که خودش را به لحاظ فناوری جلو ببرد، اما همه جامعه نمی خواست انقلابی باشد و خیلی ها با استعمار و جهان ساخته شده توسط پهلوی احساس بهتری داشتند و می خواستند آن را دنبال کنند! نتیجه اش این شد که صنایع نظامی پهپاد تولید کرد و حالا به یکی از بزرگترین صادرکنندگان صنعتی ایران تبدیل شده و صنعت خودرو پیکان را به پراید تبدیل کرد و منتظر پژو و رنو دست به چانه زد و دیگر ادامه نداد! فناوری تحریم ها که از نیمه دوم دهه 80 دوباره بر علیه ایران فعال شد. بر روی این ظرفیت صنعتی سوار شد و جلوی انتقال فناوری به ایران را گرفت و صنایع ایران را از تنوع و مطلوبیت انداخت و چاره ای جز خام فروشی برای کشور باقی نماند. غرب سعی کرد همین خام فروشی را هم کنترل کند و اجازه ندهد که دیگر نفت زیادی بفروشیم! امروز عربستان با 35 میلیون جمعیت روزانه 10 میلیون بشکه نفت می فروشد و ایران در بهترین حالت زیر 2 میلیون نفت می فروشد که البته این عدد در دهه اخیر به یک رویا برای شرکت نفت ایران بدل شده است. در این شرایط بود که دولت و بخش تازه متولد شده خصوصی، برای تامین مالی ریالی خود، به ارز نوسان گیری از آن برای تامین ریالی متکی شد و نتیجه شد، این فنون غیر اخلاقی که در پست 1️⃣1️⃣ توضیح داده شد. البته اینجا لازم است که یک تذکر بدهم. همانطور که در این یادداشت ها تا به اینجا معلوم است، من از آن دسته که بحران تورم ایران را بحران نقدینگی معرفی می کنند نیستم، بلکه دنبال راهی هستم که یک واحد را به چند هزار واحد نقدینگی برسانم! کسانی که نقدینگی را علت تورم می دانند به نظریه مقداری پول تکیه می کنند. یعنی فرض کنید در یک شهر 1000 نفری 1000 کیلو گندم هست و هزار تومان پول. در این صورت هر کیلو گندم 1 تومان خواهد بود. حالا اگر 1000 تومان دیگر وارد شهر بشود، چه اتفاقی می افتد؟ جواب طرفداران این نظریه این است که به مرور هر کیلو گندم میشود 2 تومان! این جواب در حالت عادی غلط است، چون این پول جدید، در یک جامعه انسانی، به توسعه بازار از گندم به امور دیگر و دیگر خدمات خواهد رفت و اینگونه نیست که مثل رباب، همه بگویند که بازار فقط مربوط به گندم است! اما اگر یک دست بیرونی اجازه ندهد که بازارها توسعه پیدا کند چی؟ طبیعی است که گندم دو تومان خواهد شد و این دست بیرونی یعنی دست استعمارگر و دوستان داخلی اش! اقتصاد ایران در وضعیت خام فروشی یخ زده و حدود کلی کالاهایی که مردم می توانند مصرف کنند هم کنترل شده و دستمزد هم سرکوب شده و با افزایش نقدینگی دست مردم، پول جدید فرصت مانور چندانی در کوتاه مدت ندارد، الا اصلاح قدرت خرید بخش های مختلف جامعه که بخاطر رکود و پایین بودن دستمزد مردم، مجبور شده اند مدام آن را محدودتر از قبل کنند. پس شاید اسم این اتفاق را نتوان تورم گذاشت. نقدینگی موجود ایران کم است و در حال سرکوب قیمت و به تبع آن قدرت خرید است. راه حل هایی که در پست 11 توصیح داده شد هم همگی برخلاف این مسیر، پولهایی با مقصدهای اشتباه به بازار تزریق میکند. بنابراین کسانی که نظریه مقداری پول را برای اقتصاد ایران پذیرفته اند، #استعمار_پذیر_ترین نظریه پردازان امروز برای اقتصاد ایران هستند و ما باید کمک کنیم تا آنها از این خواب غفلت بیدار شوند و اجازه دهد نقدینگی لازم به بازار ایران بازگردد. این تذکری بود که برای یادداشت 1️⃣1️⃣ لازم بود چون بعضی از دوستان گله کرده بودند که چرا به طرفداران نظریه مقداری نزدیک شدی! 🆔 @social_theory