امام رضا علیه السلام، برای سید ابراهیم پدری کرده بودند؛ از خردسالی که یتیم شد تا همین روز قبل که همچنان از دوست و دشمن زخم می‌خورد و خدمت می‌کرد، دلش به پدری مولا گرم بود؛ از دهه کرامت ١۴٠٠ که خدمت را آغاز کرد تا دهه کرامت ١۴٠٣ که شهادت را در آغوش کشید، سید انگار آموخته بود در غربت حماسه ساختن را؛ همه زندگی‌اش بی‌سروصدا خدمت بود مثل رفتنش؛ امام رضا علیه السلام پدری‌شان را در حق سید تمام کردند شب ولادت، باید هم در بزم شهدا در محضر مولای رئوف جای سید خالی نباشد. من مانده‌ام و این حجم از رأفت امام رضا علیه السلام؛ هم اجر سید را به زیبایی عنایت فرمود هم دل بازماندگان را تسلی بخشید؛ که اگر روز ولادت مولا نبود، این قلب‌ها تاب نمی‌آوردند. حالا ماییم و باز دیدن غصه‌های عزیز رهبرمان... خدا صبرتان دهد آقای ما #شهید_جمهور #سید_محرومان #سید‌الشهدای_خدمت