مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی: همان وقتی که مغموم شده‌اید و زانوی غم در بغل گرفته‌اید و خود را از همه محروم‌تر می‌بینید، لطف حق بالای سر شماست و فرج نزدیک است؛ انَّ معَ العسر یسرا @doolabi

مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی: انسانی که طول امل و آرزوی دراز و زیاد دارد هر چه را خداوند به او داده و می‌دهد، اصلاً نمی‌بیند چون حواسش جای دیگر است و به نداده‌هاست. @doolabi

مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی: [انسان] اگر خودش را نشناسد هیچکس را نشناخته است؛ نه پیامبر و نه امام علیهم‌السلام، نه زمین و نه زمان. لذا از فطرت توحیدی و وجدانِ خودت که در ذاتت هست حرکت کن. آنگاه است که کلمات انبیاء و اولیاء برایت نافع است. هرچه بفرمایند و حدیث برایت بخوانند و بشنوی خواهی دید که آن را پیشتر(قبلتر) خوانده‌ای. کی خوانده‌ای؟ نمی‌دانم. آیا آن را در شکم مادر خوانده‌ای؟ اما اگر فطرتت راه نیافتاده باش،د یک حدیث که بخوانی می‌گویی: آه! یعنی خواندم ولی اهلش نیستم. تازه این قشنگ‌ها هستند که آه می‌کشند. کسی که قلبش پشت زبانش باشد به درد راه نمی‌خورد. چرا جلوتر خواندی تا آه بکشی؟ می‌خواستی صبر کنی و با رغبت جلو بیایی، و درست و آدم‌وار حدیث را بخوانی. زبان را جلو می‌اندازید و می‌خوانید و می‌خوانید، حال آنکه دل برای خود خوابیده است... . اول دل خدا را بخواند، بعد زبان حرف بزند. منبع کتاب طوبای محبت، جلد سوم صفحه ۱۳۹، مجلس ششم @doolabi

آیت الله العظمی جوادی آملی: «سرّ سفارش به دعا كردن پس از نماز همين است كه دعای مقرون به اين عمود، آن را به اجابت قرين می كند، از اين رو سيد ساجدان و زينت عابدان (عليه‌ السلام) در دعای به پدر و مادر كه احترام و ادای حقوقشان از اهميت ويژه ای برخوردار است چنان كه خدای سبحان تشكّر از آنان را در تِلوِ شكرگزاری از خود قرار داده و آن ها را مجرای فيض خالقيت معرفی فرموده است: (اَنِ اشكُر لی ولِولِدَيك) و بر اين اساس، مناسب است كه دعا در حق آن ها در فرصتی خاص واقع شود تا به اجابت مقرون باشد از ذات اقدس خداوند درخواست می كند كه بعد از پايان نماز ياد پدر و مادر را از ذهنم بيرون نكن و سبب نسيان من مباش: اللهمّ لا تنسنی ذكرهما فی أدبار صَلَواتی وفي إنًا من آناء ليلی وفی كلّ ساعة من ساعات نهاری. خداوندا! توفيقم ده كه من ياد پدر و مادر را بعد از نمازها و در هيچ وقت از اوقات شبم و در هيچ لحظه از لحظه های روزم آن ها را فراموش نكنم. عنايت صريح به نماز، در اين دعا از آن جهت است كه دعا پس از آن به اجابت مقرون است.» منبع: کتاب ادب فنای مقربان، ج۶ ص۴۴ @doolabi

مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی: هرگاه مؤمن طغیان کند و گل‌آلود شود، خداوند گودالی سدّ راه او قرار می‌دهد، تا گِل‌هایش ته‌نشین شود و دوباره صاف شود؛ یعنی با حوادث و ابتلائات جلوی او سدّ می‌زند تا زلال شود. منبع: کتاب مصباح الهدی @doolabi

حاج محمداسماعیل دولابی تا به حال آنچه رزقت بوده، مصرف کرده‌ای و آنچه رزقت نبوده به تو نرسیده است. حتی آنچه را از راه حرام تهیه کردی و خوردی، حرص و تقلایت آن را نجس کرد؛ و الا اگر صابر بودی، همان رزق از راه حلال همان وقت به دستت می‌رسید. @doolabi

وقتی خوبی می کنی... فمن یعمل مثقال ذره خیراً یره خوبی می کنی به خودت برمی گردد. حتی وقتی دست کسی را می گیری، خدا مرحمت می کند و نگاه می کنی که به خودت خوبی کرده ای. وقتی او را می بینی که نمی تواند بلند شود، خودت بوده ای که نمی توانستی بلند شوی. دستش را می گیری و بلند می شود، راحت می شوی. 📚منبع: کتاب طوبای محبت (برگرفته از سخنان عارف بالله مرحوم حاج محمد اسماعیل دولابی) جلد سوم، صفحه 110) @doolabi

مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی: خدا در همه‌ی جزئیات زندگی من و شما دخالت دارد، ما کم متذکر خداییم؛ باید از درون متذکر بود، همه هنرهایی که داری مال خداست؛ مال تو نیست؛ هر چه کرده‌ای را حاشا بزن و بگو چه کسی اولاد درست کرد؟ چه کسی به آنها غذا داد؟ چه کسی عبادت کرد؟ چه کسی به دیگران خوبی کرد؟ همه را خدا کرد. @doolabi

بیداری بین الطلوعین طلوع فجر صادق (اذان صبح) تا طلوع آفتاب @doolabi

سخنان شیرین مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی (ره): علت بیشتر لغزش های شیعیان و محبین اهل بیت (ع) به خاطر . . . @doolabi

مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی: ﺩﯾﺪﻩﺍﯼ وقتی ﻧﺎﻧﻮﺍ ﺧﻤﯿﺮ ﻧﺎﻥ ﺳﻨﮕﮏ ﺭﺍ ﭘﻬﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﺭﻭﻥ تنور ﻣﯽﮔﺬﺍﺭﺩ ﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﻣﯽﺍﻓﺘﺪ؟! ﺧﻤﯿﺮ ﺑﻪ ﺳﻨﮕﻬﺎ ﻣﯽﭼﺴﺒﺪ! ﺍﻣﺎ ﻧﺎﻥ ﻫﺮﭼﻪ ﭘﺨﺘﻪﺗﺮ ﻣﯽﺷﻮﺩ، ﺍﺯ ﺳﻨﮕﻬﺎ ﺟﺪﺍ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺁﺩﻡﻫﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﺳﺖ؛ سختی‌های ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ، حرارت تنور ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﯾﻦ ﺳﺨﺘﯽﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ را ﭘﺨﺘﻪﺗﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭘﺨﺘﻪﺗﺮ ﻣﯽﺷﻮﺩ، ﺳﻨﮓ ﮐﻤﺘﺮﯼ به خود ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ! سنگ‌ها ﺗﻌﻠﻘﺎﺕ ﺩﻧﯿﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﻦ، ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻦ و... ﺁﻧﻮﻗﺖ ﮐﻪ قرار ﺍﺳﺖ ﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ تنور ﺧﺎﺭﺝ ﮐﻨﻨﺪ، ﺳﻨﮕﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ! ﺧﻮﺷﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ در تنور ﺩﻧﯿﺎ آنقدر ﭘﺨﺘﻪ ﻣﯿﺸﻮﺩ، ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﺳﻨﮕﯽ ﻧﻤﯽچسبد! 🌿🌺🌿🌺🌿🌺 @doolabi

مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی: [انسان] اگر خودش را نشناسد هیچکس را نشناخته است؛ نه پیامبر و نه امام علیهم‌السلام، نه زمین و نه زمان. لذا از فطرت توحیدی و وجدانِ خودت که در ذاتت هست حرکت کن. آنگاه است که کلمات انبیاء و اولیاء برایت نافع است. هرچه بفرمایند و حدیث برایت بخوانند و بشنوی خواهی دید که آن را پیشتر خوانده‌ای. کی خوانده‌ای؟ نمی‌دانم. آیا آن را در شکم مادر خوانده‌ای؟ اما اگر فطرتت راه نیافتاده باشد یک حدیث که بخوانی می‌گویی: آه! یعنی خواندم ولی اهلش نیستم. تازه این قشنگ‌ها هستند که آه می‌کشند. کسی که قلبش پشت زبانش باشد به درد راه نمی‌خورد. چرا جلوتر خواندی تا آه بکشی؟ می‌خواستی صبر کنی و با رغبت جلو بیایی، و درست و آدم‌وار حدیث را بخوانی. زبان را جلو می‌اندازید و می‌خوانید و می‌خوانید، حال آنکه دل برای خود خوابیده است... . اول دل خدا را بخواند، بعد زبان حرف بزند. 📚کتاب طوبای محبت، جلد سوم صفحه ۱۳۹، مجلس ششم @doolabi

حاج محمداسماعیل دولابی: خداوند امور دنیای بندگان را خود متکفّل و متعهد گردیده و از آنها پرداختن به امور آخرت و شکر عطایای خدا را خواسته است؛ اما بندگان به تلاش در تهیه‌ی دنیای‌شان پرداخته‌اند؛ گویا خداوند توانایی برآوردن نیازشان را ندارد و از آخرت باز مانده‌اند و آن را به خدا محول کرده‌اند. @doolabi

حاج محمداسماعیل دولابی : کشتی نجات امام حسین علیه السلام از همه وسیع تر و هم سریع تر است در راه خدا. ان شاالله از کشتی نجات حسینی پیدا نشوید که در دنیا غرق خواهید شد ، این مجالس حسینی را ترک نکنید ، خصوصا این مجالس روضه خانگی ترک نکنید. @doolabi