💌 #داستانک یکساعتی میشد که صف نانوایی را با اسکناسی در دست ایستاده بود پیراهن کهنه اش حسابی از عرق خیس شده بود ۵۵ دقیقه ایستادن و دلخوش به قدمهای مورچه ای نفر جلویی ماندن، کار یک پسربچه ۱۰ ساله نبود! چله تابستان باید برای عمه پیرش که سرپرستی اش را داشت نان سنگک می خرید. دلش می خواست مثل یوسف و احمد ، کنار حوضچه کوچک پارک، دست و پایش را به آب میزد و خنک میشد اما نمیشد باید نان می گرفت ‌دقیقه ۵۶ از انتظار برای دوعدد نان سنگک معمولی داشت تمام میشد ، تنها یک نفر مانده بود به پسرک، که ناگهان اسکناس مچاله ی کف دستش، با یک حرکت نرم، از هم پاشید و از وسط دونیمه شد چنان آهی کشید که تا چند نفر پشت سرش از جمله مهدی، صدایش را شنیدند. نوبتش رسیده بود پشت پنجره نانوایی و شاطر منتظر پول بود .نگاه پسرک اما خشکیده بود روی تکه های اسکناس که حالا دیگر از شدت ناراحتی از دستش رها شده بودند و روی زمین اقتاده بودند. ناگهان مَهدی جلو آمد و اسکناس پاره شده را از روی زمین برداشت و یک اسکناس سالم را لای انگشتان پسرک جا داد و برگشت سر جای خودش در صف ایستاد. عمه خانم نان را لقمه می پیچید و پسرک را دعا می کرد پسرک هم مهدی را. خوب می فهمید که مهدی هم می توانست مانند بقیه آدمهای داخل صف، بی تفاوت باشد یا نهیب بزند که پسرک دست و پا چلفتی صف را معطل کرده ای برو خانه پول بیاور، اما مهدی بخشش کرده بود سر بزنگاه که یک نفر به کمک احتیاج داشت کمکش کرده بود درس بزرگی برای پسرک بود کمک به موقع و مطابق نیاز پسرک بود عزت نفسش هم حفظ شده بود #دوستانه ع_پورحکیمی http://eitaa.com/joinchat/3690856460C5c97b280fe