#پرسش و #پاسخ... #رفیقِ_شهید.... قسمت دوم 2⃣ 👈بسیاری دوست دارند بدانند که چطوری میشود با شهدا دوست شد. این پرسش خوبی است اما برای پیدا کردن پاسخ فکر میکنم باید پای صحبت چند نفر بنشینیم و با همدیگر چند نمونه را بشنویم....👇👇 💠۲- یکی از بچه های تفحص؛ «شاید باور نکنید و اصلا مگر قرار است همه چیز را همه کس باور کنند. این حرفها هم که زده میشود، برای آدمهای عاقل باورکردنش سخت است و اصلا چه ارزشی دارد که باور بکنند یا نکنند. 👈دنیا ارزانی آنها و این خاک ها و خاطراتش هم ارزانی ما.... بگذریم.... توی دنیای بچه های تفحص، اولین شرط، رفاقت با شهداست. به قول خودمان اگر کسی با شهدا رفیق نباشد مجوز کار نمیگیرد. خودشان هم نمی گذارند که غیر رفیق اینجا بیاید. باید با شهدا اول رفیق بود تا بتوان ارتباط پیدا کرد، آن هم رفاقت صمیمی... ✨به خودشان سوگند، بچه های اینجا [تفحص] با شهدا حرف میزنند و اصلا آیه 🔸"ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله"🔸 را به عین تفسیر شده مےبینند. 🔺وقتی با شهیدی مےنشینی و حرف مےزنی چند ساعت نمےگذرد که در خواب با تو حرف میزند و دستت را میگیرد وبه پای محل شهادتش میبرد. این با عقل جور در می آید!؟ این جدای از رفاقت های دیگر است. شما تا به حال دیده اید که چند جوان مدتی که دورهم جمع میشوند. پس از چند روز که میخواهند از هم جدا شوند، غم و اندوه تمام وجودشان را فرا میگیرد. 👈هر کسی سعی میکند در آن لحظه از رفیقهایش یادگاری، دست نوشته یا شماره تلفنی بگیرد و با نگاه به یکدیگر، چهره دوستان را به خاطر بسپارد. اینجا هم همین گونه است.👌 🔶شهیدی نیست که پس از چند روز ماندن در معراج با بچه ها رفیق نشود. رفقای اینجا آنقدر با معرفت اند که تنها با چندقطره اشک و یا یک #یاحسین_علیه_السلام، جواب آدم را میدهند.... 👈رفقای شهر باید رفاقت را از اینها یاد بگیرند.» 📝اداره مشاوره و پاسخ نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها ✨درچه دیار فقاهت و شهادت https://eitaa.com/dorcheh98