🌺 حدیث جلسه ۵۸: «بنده مؤمن، و شناخت حکیمانه افعال الهی» 📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله) 🌕 [عَنْ صَفْوَانَ اَلْجَمَّالِ] عَنْ أَبِي اَلْحَسَنِ اَلْأَوَّلِ [الكاظم] (عَلَيْهِ السَّلاَمُ) قَالَ: «يَنْبَغِي لِمَنْ عَقَلَ عَنِ اَللهِ أَنْ لاَيَسْتَبْطِئَهُ فِي رِزْقِهِ، وَ لاَ يَتَّهِمَهُ فِي قَضَائِهِ.» 🖊 شرح حدیث: 🌱 "عَقَلَ عَنِ الله"، به اين معناست كه انسان حق ذات اقدس الهى را ادا كند، يا در موضع توجيه افعال الهى آن‌چه از ذات مقدس پروردگار صادر می‌شود، قرار بگيرد. 🌱 عَقَلَ عنه به معناى عاقله شدن است، همانی كه در باب ديه گفته شده است، چيزى بر دوش گرفتن، عَقَلَ عَنْ فُلانٍ به اين معنى است. 🍃 بنابراين، در اين‌جا معنايش اين است كه: اگر حكمت و فعل الهى مورد بگو مگو قرار گرفت، كسى كه در اين موضوع قرار می‌گیرد اگر بخواهد حق حاكميت و الوهيّت پروردگار و اختيار مطلق او را در امور مخلوقات ادا كند، بايد اين دو خصوصيّت را داشته باشد: 1⃣ رزق او را دير نشمارد، يعنى وقتى دچار تنگ دستى می‌شود احساس نكند كه خداى متعالى آن‌چه به او می‌داده است آن‌را نداده، و تأخيری در آن روا داشته است، قائل به بطأ در رزق پروردگار نشود، باور كند كه صلاح او همين بوده كه اتفاق افتاده است. 2⃣ در حكم و قضای الهی كه جارى بر بندگان است، خداوند متعال را متّهم نكند كه بر من ظلم شده است، آن‌چه بايد به من می‌رسید، نرسيده است. 🍃 معرفت توحيدی اين است كه در اسلام و در روايات متعدّد بر آن تأكيد شده است، بر خلاف آن‌چه در معارف بعضى از اديان ديگر از قول افراد مسيحی، در نوشته‌ها، فيلم‌ها، رمان‌ها نقل مى‌شود كه خداوند متعال را متهم می‌كنند كه: بله، خداوند ما را فراموش كرده، به ما ظلم كرده، مثل اين‌كه از ما يادش رفته، اين معانی در اسلام وجود ندارد. 🍃 در حكم و قضای الهى خداى متعال را متّهم نكنند، باور كند آن‌چه اتفاق افتاده است، خير و صلاح او، درست همان چيزى است كه خداوند براى او خواسته است. 📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ جلد ۱، صفحه ۴۹۴؛ فیض کاشانی 📆 ۲۹ مهر ۱۳۸۶ (جلسه ۱۸۰ مکاسب محرّمه).

🎙جلسه ۶۱. اصول۱، کفایةالأصول؛ الثالث عشر: في المشتقّ ج۱، ص ۶۳؛ ثالثها: انّه من الواضح خروج الأفعال 📆 چهارشنبه‌‌‌‌‌‌‌؛ ۶ دی ۱۴۰۲ #کفایة_الأصول #اصول۱

🌺 حدیث جلسه ۶۱: «حسنات و سیئات را کوچک نشمارید» 📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله) 🌕 في الكافي [مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حَكِيمٍ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) قَالَ:] قَالَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ (صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَيْهِ): «لاَ يَصْغَرُ (لاتُصغِّر) مَا يَنْفَعُ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ، وَ لاَ يَصْغَرُ (لاتُصغِّر) مَا يَضُرُّ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ؛ فَكُونُوا فِيمَا أَخْبَرَكُمُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ كَمَنْ عَايَنَ». 🖊 شرح حدیث: 🍃 این حسناتی که برای آن‌ها در روز قيامت ثواب هایی معیّن شده است، اين‌ها را کوچک نشمارید! 🌱 گاهی یک صلوات، گاهی یک ذکر کوچک، یک تکبیر، در نفس انسان آثاری دارد، و در نامه‌ی عمل نوشته می‌شود، ✅ آن‌هایی که دارای چشم معنوی هستند، این آثار را همین جا هم با چشم برزخی می‌بینند. 🛑 ماها چشممان بسته است، نمی‌بینیم. 🌱 یکی از آقایان اهل معنا و سلوک از مرحوم آقا شیخ‌محمدتقی آملی در نجف، شاگرد معروف آقای قاضی نقل می‌کردند، گفتند: در حرم مطهر نماز زیارت را خواندم، عجله داشتم. آخر نماز «السلام علیک ایّها النبی» و «السلام علینا و علی عباد الله الصالحین» را نگفتم، به «السلام علیکم و رحمة الله» اكتفا كردم، خواستم بلندشوم كه یک پیرمرد ژنده‌پوشی كه پهلوی من نشسته بود، با زدن به شانه‌ی من گفت: آن‌جا را نگاه کن! نگاه کردم، دیدم آن بالا یک بساطی است از باغ‌هاى سرسبز. گفت: اگر «السلام علیک ایّها النّبی» را می‌گفتی، اين‌ها مال تو بود. 🍃 چشم ملکوتیِ معنویِ بزرگانی از این قبیل، این چیزها را می‌بینند. ماها نمی‌بینیم امّا باور داریم که اين‌ها هست. كار خوب را هرگز کوچک نشمارید! در روز قیامت براى شما مفید است. 🛑 چیزهایی که در روز قیامت وزر برای توست و مشکلی برای تو درست می‌کند، اين‌ها را هم کوچک نشمر! یک دروغ کوچک، یک غیبت کوچک، یک ظلم کوچک، اين‌ها را هم کوچک نشمر! 🍃 آن چیزهایی را که خدای متعال به شما خبر داده است؛ چه در قرآن، چه به وسیله‌ی اولیائش، مثل کسی باشید که اين‌ها را به چشم می‌بیند، مشاهده می‌کند. 🍃 همان‌طور که عرض کردیم، هستند کسانی که این آثار را، این برکات را، آن زجرها و شکنجه‌های ناشی از گناه را با چشم ملکوتی، در همین عالم مادّه هم می‌بینند. 🛑 ما که نمی‌بینیم، به خاطر تاریکی‌هایی است که داریم. ✅ بایستی مثل کسی که به چشم می‌بیند، آن‌چه را که از خدای متعال و اولیائش به ما رسیده، به آن نگاه کنيم. 📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ صفحه ۶۰۲؛ فیض کاشانی 📆 ۲ اسفند ۱۳۸۸ (جلسه ۳۲۹ مکاسب محرّمه)

📜 ۱۹.۱. الثالث عشر: في المشتق 🍃 ویژگی‌های مشتقّ 🌱۱. بر ذات حمل شده و اتحاد دارد 🌱۲. با از بین رفتن وصف، ذات باقی است.

📜 ۱۹.۲. الثالث عشر: في المشتق 🍃 ۱. اشکال در اسم زمان 🍃 ۲. پاسخ در اسم زمان

📜 ۱۹.۳. الثالث عشر: في المشتق 🍃 خروج از محلّ نزاع 🌱۱. مصدر مجرد 🌱۲. مصدر مزید فيه 🌱۳. فعل

🎙جلسه ۵۹. فقه۵، مسألة: أحكام المقبوض بالعقد الفاسد المکاسب، ج۳، ص ۲۶۰؛ السابع: ضمان القیمي بالقیمة... أقول الذي ينبغي أن يقال هنا 📆 شنبه‌؛ ۹ دی ۱۴۰۲ #المکاسب #فقه۵

🌺 حدیث جلسه ۵۹: «جایگاه قضای الهی» 📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله) 🌕 [مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ اِبْنِ سِنَانٍ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ اَلْجُعْفِيِّ] عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) قَالَ: «أَحَقُّ خَلْقِ اللهِ أَنْ يُسَلِّمَ لِمَا قَضَى اَللهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَنْ عَرَفَ اَللهَ عَزَّ وَ جَلَّ، وَ مَنْ رَضِيَ بِالْقَضَاءِ أَتَى عَلَيْهِ اَلْقَضَاءُ، وَ عَظَّمَ اَللهُ أَجْرَهُ؛ وَ مَنْ سَخِطَ اَلْقَضَاءَ مَضَى عَلَيْهِ اَلْقَضَاءُ، وَ أَحْبَطَ اَللهُ أَجْرَهُ.» 🖊 شرح حدیث: 🍃 هر كس كه خدای متعال را بشناسد از همه سزاوارتر است به اين كه راضى به قضاى الهى باشد. 🌱 بداند حكمت الهى را، احاطه علم الهى به جميع مسائل انسان را، محبت پروردگار به مؤمنين را، (كه در روايات بسيارى اين معنا ذكر شده است،) از همه شایسته‌تر است به اين‌كه به قضاى الهى راضی باشد؛ ✅ چون می‌داند آن‌چه پيش مى‌آيد خير، و در جهت صلاح اوست، هرچند خود او آن صلاح را تشخيص ندهد و نداند. 🌱 بعد مي‌فرمايد: 🍃 وَ مَنْ رَضِيَ بِالْقَضَاءِ أَتَى عَلَيْهِ اَلْقَضَاءُ، وَ عَظَّمَ اَللهُ أَجْرَهُ وقتى قضاى الهی نازل می‌شود، مشكلى يا مصيبتی براى انسان پيش مى‌آيد، اگر انسان به قضاى الهی راضی و تسليم باشد، قضا مى‌آيد و او مأجور است. 🍃 وَ مَنْ سَخِطَ اَلْقَضَاءَ مَضَى عَلَيْهِ اَلْقَضَاءُ، وَ أَحْبَطَ اَللهُ أَجْرَهُ امّا كسى كه خشمگين از قضاى الهی است، همان حادثه و قضا و حكم لايتخلّف الهى بر سر او مى‌آيد، در حالی كه اجری هم پيش خداوند ندارد. 🍃 توجه به خداوند متعال در اعمال روزانه همين‌طور است، انسان كارهايی را كه انجام مى‌دهد، اگر چنان‌چه با توجه به امر و نهی الهى و با انطباق با بعضى از عناوينی كه مورد رضا و طلب پروردگار است، انجام بدهد، از همان حادثه اجر هم می‌برد. 🌱 فرض بفرمائيد اگر روز جمعه اين انسان داخل استخر برود، اگر قصد قربت كرد می‌شود غسل جمعه، امّا اگر قصد قربت نكرد، تميز مى‌شود، همان معنا پيش مى‌آيد، امّا آن اجر را نمی‌برد. 🍃 پس همين پاكيزگی را انسان مى‏تواند دو گونه انجام بدهد، يكى به‌عنوان‌ خود پاكيزگی، كه به‌جز پاكيزگی چيزى گيرش نمى‏آيد، ولى يک وقت مى‏گويد خداوند اين پاكيزگی را از من خواسته است، امر به غسل جمعه كرده است، نيت الهى مى‏كند، همان تميزی هست، اجر هم می‌برد. 📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ جلد ۱، صفحه ۴۹۶؛ فیض کاشانی 📆 ۳۰ مهر ۱۳۸۶ (جلسه ۱۸۱ مکاسب محرّمه). 📌 این روایت در ۳۱ اردیبهشت ۱۳۸۶ (جلسه ۱۷۵ مکاسب محرّمه) نیز توسط معظّم له مطرح شد.

🎙جلسه ۶۲. اصول۱، کفایةالأصول؛ الثالث عشر: في المشتقّ ج۱، ص ۶۳؛ ثالثها... إزاحة شبهة 📆 شنبه‌‌‌‌‌‌‌؛ ۹ دی ۱۴۰۲ #کفایة_الأصول #اصول۱

🌺 حدیث جلسه ۶۲: «کار نیک زیاد را، زیاد نشمرید، و گناه کوچک را هم کم نشمرید!» 📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله) 🌕 في الكافي [عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسَى عَنْ سَمَاعَةَ قَالَ] سَمِعْتُ أَبَا اَلْحَسَنِ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) يَقُولُ: «لاَتَسْتَكْثِرُوا كَثِيرَ اَلْخَيْرِ، وَ لاَتَسْتَقِلُّوا قَلِيلَ اَلذُّنُوبِ؛ فَإِنَّ قَلِيلَ اَلذُّنُوبِ يَجْتَمِعُ حَتَّى يَكُونَ كَثِيراً، [وَ خَافُوا اَللَّهَ فِي اَلسِّرِّ، حَتَّى تُعْطُوا مِنْ أَنْفُسِكُمُ اَلنَّصَفَ]». 🖊 شرح حدیث: 🍃 لاَتَسْتَكْثِرُوا كَثِيرَ اَلْخَيْرِ هر چه کار نیک را زیاد هم کردید، آن را زیاد نشمرید! هر چه انسان در پیمانه عمل نیک خود بریزد، باز آن را نمی‌تواند پر بکند. مثل نبیّ مکرّم و ائمّه (علیهم‌السلام) با آن مقامات، با آن درجات، با آن یقین، با آن عصمت الهی؛ تا آخر عمرشان، نه فقط در اوایل عمر، از خداوند متعال طلب رحمت و مغفرت می‌کردند. 🛑 همه در مقابل وظیفه‌ای که در قبال پروردگار داریم، کم می‌آوریم. هر چه کار نیک بکنیم، کم است. بنابراین، كار نيكتان را زیاد به حساب نیاورید. اين كه می‌فرماید: «و انذرهم یوم الحسرة» قيامت روز حسرت براى همه است؛ حسرت بدکاران و کفّار که معلوم است، حسرت مؤمنین و متّقین و نیکوکاران از این باب است که: چرا از فرصت‌های زندگی، بیش از این استفاده نکردند؟! بیش از این به خدای متعال تقرّب پیدا نکردند؟! 🍃 وَ لاَتَسْتَقِلُّوا قَلِيلَ اَلذُّنُوبِ گناه کوچک و کم را هم کم نشمرید! زيرا همین گناهان کوچک وقتى روی هم جمع می‌شود، متراکم می‌شود، می‌شود کثیر. 🌱 کم‌نشمردنش هم به این است که انسان وقتی متوجّه شد که خطا کرده است، گناه کرده است، فوراً استغفار کند؛ «انّ الذین اتّقوا اذا مسّهم طائفٌ من الشیطان تذکّروا». فوراً انسان با تقوا تذکّر پیدا می‌کند، استغفار مى‌کند، همان اوّل کار، این لکّه را پاک می‌کند. 📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ صفحه ۶۰۲؛ فیض کاشانی 📆 ۳ اسفند ۱۳۸۸ (جلسه ۳۳۰ مکاسب محرّمه)

📜 ۱۹.۴. الثالث عشر: في المشتق 🍃 نظر آخوند در مورد فعل: 🌱 زمان جزء موضوع له فعل نیست.

📜 ۱۹.۵. الثالث عشر: في المشتق 🍃 نظر آخوند در مورد خصوصیت فعل: 🌱 ۱. فعل ماضی: تحقّق 🌱 ۲. فعل مضارع: ترقّب

📜 ۱۹.۶. الثالث عشر: في المشتق 🍃 دو مؤید بر خروج زمان از فعل: 🌱 ۱. فعل مضارع و مشترک معنوی بین حال و آینده 🌱 ۲. استعمال حقیقی در ماضی و مضارع اضافی

🎙جلسه ۶۰. فقه۵، مسألة: أحكام المقبوض بالعقد الفاسد المکاسب، ج۳، ص ۲۶۳؛ السابع: ضمان القیمي بالقیمة... و عطف علی ذلك في محکيّ جامع المقاصد 📆 یکشنبه‌؛ ۱۰ دی ۱۴۰۲ #المکاسب #فقه۵

🌺 حدیث جلسه ۶۰: «رضایت به قضای الهی» 📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله) 🌕 [عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَسْبَاطٍ عَمَّنْ ذَكَرَهُ] عَنْ أَبِي عَبْدِاللهِ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) قَالَ: لَقِيَ اَلْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) عَبْدَاللهِ بْنَ جَعْفَرٍ، فَقَالَ: «يَا عَبْدَ الله؛ كَيْفَ يَكُونُ اَلْمُؤْمِنُ مُؤْمِناً، وَ هُوَ يَسْخَطُ قِسْمَهُ، وَ يُحَقِّرُ مَنْزِلَتَهُ؛ وَ اَلْحَاكِمُ عَلَيْهِ اَلله (و الله حكم عليه)، وَ أَنَا اَلضَّامِنُ لِمَنْ لَمْ يَهْجُسْ فِي قَلْبِهِ إِلَّا اَلرِّضَا أَنْ يَدْعُوَ اَللهَ فَيُسْتَجَابَ لَهُ.» 🖊 شرح حدیث: 🌱 عبدالله جعفر داماد اين خانواده است،‌ همسر حضرت زينب (س)، پسر جعفر طيّار، و پسر عموی امام حسن (علیه‌السّلام) و امام حسين (علیه‌السّلام). پدر ايشان جعفر طيّار از شهداى بزرگ صدر اسلام بود، و خود عبدالله بن جعفر (رضوان الله علیه) هم يک آقا زاده‌ای بود، از آقا زاده‌هايى كه در ناز و نعمت بزرگ شده بود، و با دستگاه معاويه رفاقت داشت، معاويه نسبت به ايشان اظهار علاقه می‌كرده، عبدالله بن جعفر يک شخصيّت اين طورى دارد، لذا در قضية كربلا هم جناب زينب (سلام الله علیها) پا شدند آمدند كربلا، عبدالله بن جعفر هيچ به روى خودش نياورد، كه ممكن است وظيفه‌ای باشد، حتى جزو كسانى بود كه امام حسين (علیه‌السّلام) را نصيحت می‌كرد، و از رفتن به كربلا منع هم می‌كرد. 🍃 حضرت مى‏فرمايد: امام حسن (علیه‌السّلام) عبدالله بن جعفر را ديدند فرمودند: 🌱 يَا عَبْدَالله؛ كَيْفَ يَكُونُ اَلْمُؤْمِنُ مُؤْمِناً، وَ هُوَ يَسْخَطُ قِسْمَهُ چطور ممكن است مؤمن، واقعاً مؤمن باشد در حالى كه آن قسمتى كه خداوند براى او قرار داده آن را حقير می‌شمرد، سهمی كه برايش مقدّر شده آن را كوچک و حقير می‌شمارد. 🌱 وَ يُحَقِّرُ مَنْزِلَتَهُ؛ جايگاه خود را تحقير می‌كند، مثلاً: آقا ما پسر فلانى هستيم، اين سوابق ماست،‌ اين خانواده ماست، مردم ما را قدر نمی‌دانند، ما را صدر نمی‌نشانند، از اين گونه حرف ها. 🌱 و الله حكم عليه، در حالی‌که آن كسى كه امور او دست اوست، و حكم بر او مى‏كند، آن خداست، خدا اين مقدّرات را فراهم كرده است، در حالى كه خداى متعال تدبير كرده است، و اين كار خداست، آدم ايراد مى‏گيرد كه آقا اين هم شد وضع؟ اين هم شد جايگاه و منزلت؟ ما با اين سوابق مان هيچ مسئوليتی در جامعه نداريم، شغلى به ما نمی‌دهند، اين هم شد زندگى؟ ✅ انسان مؤمن می‌داند كه كار، كار خداست، امور دست خداست،‌ تقديرات با اراده او تنظيم می‌شود، ديگر چه شكوه‌ای؟ چه شكايتی؟! 🍃 بعد حضرت منتظر جواب او هم نشدند،‌ به او فرمودند: 🌱 أَنَا اَلضَّامِنُ لِمَنْ لَمْ يَهْجُسْ فِي قَلْبِهِ إِلَّا اَلرِّضَا براى آن كسى كه در قلب او جز رضاى از پروردگار خطور نكند، من ضامن هستم كه: 🌱 أَنْ يَدْعُوَ اَللهَ فَيُسْتَجَابَ لَهُ. دعا كند، خداوند اجابت خواهد كرد. 🍃 ضمانت امام حسن (علیه‌السلام) چيز كمى نيست، بالأخره اين‌ها معارف الهى است، اين‌ها فقه الله اكبر است، اين‌ها از فقهى كه ما می‌خوانیم، طهارت، نجاست، شكيّات، بالاتر از این‌هاست. 🍃 اين‌ها تشكيل دهنده هويّت واقعى مؤمن و انسان مؤمن است، كه اگر تأمين شد، همه سعادت ها براى او تأمين خواهد شد، اين‌ها شاكله روحى انسان مؤمن را تشكيل مى‌دهد، 🍃 چه توقعی؟ چرا طلبكاری!؟ خوب انسان يک چيزى را دوست دارد، برايش تلاش كند، اين را منع نكردند، امّا همه‌اش نق زدن، و گله‌مند شدن، و توقع زيادى براى خود درست كردن، و حرص خوردن نتيجه‌اش هم همين می‌شد، و اين در زمان امام حسن (علیه‌السّلام) بود، بعد هم جناب عبدالله رفت دستگاه معاويه، و روایتى هم دارد كه نشسته بود پهلوى معاويه خبر آوردند كه خدا به تو پسرى داد، گفت به مناسبت اين‌كه در خدمت ايشان هستم اسمش را می‌گذارم معاويه، كه معاوية بن عبدالله بن جعفر جزو شخصيّت های معروف آن زمان هم بوده است. 📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ جلد ۱، صفحه ۴۹۶؛ فیض کاشانی 📆 ۱ آبان ۱۳۸۶ (جلسه ۱۸۲ مکاسب محرّمه).

🎙جلسه ۶۳. اصول۱، کفایةالأصول؛ الثالث عشر: في المشتقّ ج۱، ص ۶۴؛ ثالثها... و ربما يؤيّد ذلك 📆 یکشنبه‌‌‌‌‌‌‌؛ ۱۰ دی ۱۴۰۲ #کفایة_الأصول #اصول۱

🌺 حدیث جلسه ۶۳: «بپرهیزید از گناهان تحقیرشده‌ی به وسیله‌ی ذهن و دل خودتان» 📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله) 🌕 في الكافي [عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ عَنِ اَلْفَضْلِ بْنِ شَاذَانَ جَمِيعاً عَنِ اِبْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عَبْدِ اَلْحَمِيدِ عَنْ أَبِي أُسَامَةَ زَيْدٍ اَلشَّحَّامِ قَالَ] قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ): «اِتَّقُوا اَلْمُحَقَّرَاتِ مِنَ اَلذُّنُوبِ، فَإِنَّهَا لاَتُغْفَرُ؛ قُلْتُ: وَ مَا اَلْمُحَقَّرَاتُ؟ قَالَ: اَلرَّجُلُ يُذْنِبُ اَلذَّنْبَ، فَيَقُولُ: طُوبَى لِي، لَوْ لَمْ يَكُنْ لِي غَيْرُ ذَلِكَ». 🖊 شرح حدیث: 🌱 محقّرات یعنی آن گناهانی که شما آن‌ها را تحقیر می‌کنید، کوچک می‌شمرید. می‌گوید: این که چیزی نبود، این که کاری نبود. این را می‌گویند محقّرات ذنوب. 🍃 فرمود: بپرهیزید از گناهان تحقیرشده‌ی به وسیله‌ی ذهن خودتان و دل خودتان! این گناهان را خدا نمی‌آمرزد، با اين‌که «انّ الله یغفر الذنوب جمیعاً». ❓سؤال كردند: محقّرات چیست؟ ✅ فرمودند: آن گناهی است که انسان وقتی انجام می‌دهد، می‌گوید خوشا به حال من، اگر غیر از این گناه کار دیگری نكرده باشم. 🛑 تصوّرش این است که این گناه اهمیّتی ندارد، گریبان او را نخواهد گرفت! درحالی‌که این هم هتک حریم الهی است. اگرچه گناهان، کوچک و بزرگ دارند، امّا هر گناهی بالأخره هتک حریم الهی است. شما هتک حریم الهی کردی، چون تجرّی نسبت به ساحت ربّ متعال است، خدای متعال از این گناه نمی‌گذرد. خود این گناه؛ يعنى تحقير و كوچک شمردن گناه، گناه بزرگی است. 📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ صفحه ۶۰۲؛ فیض کاشانی 📆 ۴ اسفند ۱۳۸۸ (جلسه ۳۳۱ مکاسب محرّمه)

🎙جلسه ۶۱. فقه۵، مسألة: أحكام المقبوض بالعقد الفاسد المکاسب، ج۳، ص ۲۶۶؛ السابع: ضمان القیمي بالقیمة... ثمّ إنّ مقتضى صدق الغرامة 📆 دوشنبه‌؛ ۱۱ دی ۱۴۰۲ #المکاسب #فقه۵

🌺 حدیث جلسه ۶۱: «حدود خوف و رجاء» 📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله) 🌕 في الكافي [عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ حَدِيدٍ عَنْ مَنْصُورِ بْنِ يُونُسَ عَنِ اَلْحَارِثِ بْنِ اَلْمُغِيرَةِ أَوْ أَبِيهِ] عَنْ أَبِي عَبْدِالله (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) قَالَ: قُلْتُ لَهُ: مَا كَانَ فِي وَصِيَّةِ لُقْمَانَ؟! قَالَ كَانَ فِيهَا اَلْأَعَاجِيبُ؛ وَ كَانَ أَعْجَبَ مَا كَانَ فِيهَا أَنْ قَالَ لاِبْنِهِ: «خَفِ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ خِيفَةً لَوْ جِئْتَهُ بِبِرِّ اَلثَّقَلَيْنِ لَعَذَّبَكَ، وَ اُرْجُ اَللهَ رَجَاءً لَوْ جِئْتَهُ بِذُنُوبِ اَلثَّقَلَيْنِ لَرَحِمَكَ» [ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِالله (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ): كَانَ أَبِي يَقُولُ: إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ عَبْدٍ مُؤْمِنٍ إِلَّا [وَ] فِي قَلْبِهِ نُورَانِ؛ نُورُ خِيفَةٍ، وَ نُورُ رَجَاءٍ؛ لَوْ وُزِنَ هَذَا لَمْ يَزِدْ عَلَى هَذَا، وَ لَوْ وُزِنَ هَذَا لَمْ يَزِدْ عَلَى هَذَا.] 🖊 شرح حدیث: 🍃 مى‌فرمايند:‌ در وصايای جناب لقمان سخنان شگفت آوری بود، از جمله اين‌كه: 🍃 پسرم! خوف تو در برابر پروردگار بايد خوفی باشد كه اگر نيكی جنّ و انس را هم همراه خودت قيامت، پيش پروردگار ببری ممكن است تو را عذاب كند. ❌ گاهى ما خيال مى‏كنيم كه همه‌ی جهات حسن را داريم. ايمان كه داريم،‌ عمل صالح هم داريم، نماز می‌خوانیم، روزه مي‌‌گيريم. مسئوليّتی در تشكيلات نظام اسلامى داريم، بهتر از اين چه می‌خواهيم؟ انسان محاسباتش اين چنين است. توجه نمى‌كند كه گاهى يک خُلق سيّئه در انسان مانند: بخل، شحّ، بدخواهی برای ديگران، بی‌اهتمامی نسبت به اهداف الهى، بی‌مهری و بی‌اعتنایی نسبت به بندگان خدا و امثال اين‌ها، تمام حسنات را ساقط و بى اجر مى‏كند. 🛑 معمولاً انسان عيوب ديگران را مى‌بيند، ولى عيوب خود را نمی‌بیند، يا آن را حمل بر صحت مى‏كند، يا قابل تحمّل می‌داند، در حالى كه نظير آن يا كمتر از آن را در ديگرى تحمّل نمى‌كند، لذا هميشه اين حالت بايد در انسان باشد كه اگر همه نيكی‌هاى جنّ و انس را، ثقلين را، پيش خداوند متعال ببرد ممكن است يک نقطه ضعفی در وجود او باشد كه همه‌ی اين‌ها را ساقط كند، خوف بايد اين‌قدر باشد، خوف بايد مانع از غرور شود. 🍃 طرف مقابل خوف هم رجاء است. 🍃 وَ اُرْجُ اَللهَ رَجَاءً لَوْ جِئْتَهُ بِذُنُوبِ اَلثَّقَلَيْنِ لَرَحِمَكَ انسان بايد اميد را در دل خودش هميشه نگه بدارد، آن‌چنان‌که اگر با گناه جن و انس هم به پيشگاه خداى متعال برود، احتمال بدهد كه رحمت و مغفرت خداى متعال شامل حال او بشود. به خاطر يک كار خوبى كه با نيّتی خالص انجام داده است، يا يک خصلت خوبى كه در او بوده است، اين خوف و رجاء بايد هر دو باشد. ✅ مهم اين است كه رجاء به غرور نكشد. غرور به همان معناى لغوی، يعنی دچار بدفهمی و كج فهمی و جهالت شدن، اغترار باللّه، كه در روايات و در دعاها آمده است: "ويلٌ لمن اغترّ بك"، تصوّر كند خدا به ما كه كارى ندارد. 📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ جلد ۱، صفحه ۴۹۸؛ فیض کاشانی 📆 ۶ آبان ۱۳۸۶ (جلسه ۱۸۳ مکاسب محرّمه).

🎙جلسه ۶۴. اصول۱، کفایةالأصول؛ الثالث عشر: في المشتقّ ج۱، ص ۶۵؛ ثالثها... فالمعنی في کلیهما 📆 دوشنبه‌‌‌‌‌‌‌؛ ۱۱ دی ۱۴۰۲ #کفایة_الأصول #اصول۱

🌺 حدیث جلسه ۶۴: «از محقّرات از ذنوب بپرهیزید، که طالبی دارد» 📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله) 🌕 في الكافي [أَبُو عَلِيٍّ اَلْأَشْعَرِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اَلْجَبَّارِ عَنِ اِبْنِ فَضَّالٍ وَ اَلْحَجَّالِ جَمِيعاً عَنْ ثَعْلَبَةَ عَنْ زِيَادٍ قَالَ:] قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ): إِنَّ رَسُولَ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) نَزَلَ بِأَرْضٍ قَرْعَاءَ؛ فَقَالَ لِأَصْحَابِهِ: اِئْتُوا بِحَطَبٍ؛ فَقَالُوا: يَا رَسُولَ اَللَّهِ؛ نَحْنُ بِأَرْضٍ قَرْعَاءَ مَا بِهَا مِنْ حَطَبٍ قَالَ: فَلْيَأْتِ كُلُّ إِنْسَانٍ بِمَا قَدَرَ عَلَيْهِ، فَجَاءُوا بِهِ حَتَّى رَمَوْا بَيْنَ يَدَيْهِ بَعْضَهُ عَلَى بَعْضٍ فَقَالَ رَسُولُ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ): هَكَذَا تَجْتَمِعُ اَلذُّنُوبُ؛ ثُمَّ قَالَ: إِيَّاكُمْ وَ اَلْمُحَقَّرَاتِ مِنَ اَلذُّنُوبِ؛ فَإِنَّ لِكُلِّ شَيْءٍ طَالِباً، أَلاَ وَ إِنَّ طَالِبَهَا يَكْتُبُ «مٰا قَدَّمُوا وَ آثٰارَهُمْ وَ كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنٰاهُ فِي إِمٰامٍ مُبِينٍ». 🖊 شرح حدیث: 🌱 قرعاء یعنی بدون کشت، زمین لخت و بدون زرع. سرِ کچل را هم عرب می‌گوید أقرع. 🍃 حضرت با اصحابشان در یک زمین لختی که در آن کشت و زرعی نبود، نازل شدند. فرمودند: بروید هیزم جمع کنید. گفتند: این زمین که هیزمی ندارد تا برویم جمع کنیم! فرمود: جستجو کنید، هر کسی هر چه پيداكرد، بیاورد. رفتند، هر کس قدرى تراشه، تکه‌ی چوبی، شاخه بريده‌ای با خود آورد، يک کوتی از چوب خشک و شاخه‌ی بریده جمع شد. حضرت فرمودند: گناهان هم همین‌طور جمع می‌شوند، به نظرتان می‌رسید که هیچ چيزی در اين زمين وجود ندارد، امّا وقتی گشتید، هر كس یک ذرّه پیدا کرد، روی هم مجموعه‌ای از چوب و حطب شد. گناه هم همین‌طور است، به چشم انسان نمی‌آید، گناهانی که انسان به آن‌ها اعتنا نمی‌کند، و آن‌ها را چیزی نمی‌شمارد، ذرّه، ذرّه جمع می‌شود، می‌شود یک مجموعه‌ی بزرگ از گناهان مورد تحقیر قرار گرفته، این گناهانی که آن را تحقیر می‌کنید، از اين‌ها برحذر باشید! هر چیزی یک طالبی دارد. چنان‌چه شما رفتید طلب تراشه و هیزم و گیاه خشک شده کردید، پیدا کردید، هر چیزی طالبی دارد. آن کسی که دنبال گناهان شماست، تمام اعمال شما را ثبت می‌كند. سپس حضرت اشاره به آیه‌ی شريفه سوره یس فرمودند: «نکتب ما قدّموا و آثارهم و کلّ شیء أحصیناه فی امامٍ مبین». (یس - ۱۲) 📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ صفحه ۶۰۲؛ فیض کاشانی 📆 ۹ اسفند ۱۳۸۸ (جلسه ۳۳۲ مکاسب محرّمه)

🎙جلسه ۶۲. فقه۵، مسألة: أحكام المقبوض بالعقد الفاسد المکاسب، ج۳، ص ۲۶۹؛ السابع: ضمان القیمي بالقیمة... ولو لم یدفعها 📆 سه‌شنبه‌؛ ۱۲ دی ۱۴۰۲ #المکاسب #فقه۵

🌺 حدیث جلسه ۶۲: «آثار خوف و رجاء» 📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله) 🌕 في الكافي [وَ رَوَاهُ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ رَفَعَهُ قَالَ:] قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِالله (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ): «إِنَّ قَوْماً مِنْ مَوَالِيكَ يُلِمُّونَ بِالْمَعَاصِي، وَ يَقُولُونَ نَرْجُو؛ فَقَالَ: كَذَبُوا، لَيْسُوا لَنَا بِمَوَالٍ؛ أُولَئِكَ قَوْمٌ تَرَجَّحَتْ بِهِمُ اَلْأَمَانِيُّ؛ مَنْ رَجَا شَيْئاً عَمِلَ لَهُ، وَ مَنْ خَافَ مِنْ شَيْءٍ (شیئاً) هَرَبَ مِنْهُ.» 🖊 شرح حدیث: به حضرت عرض كردند از دوستان و شيعيان شما بعضى اين طورند كه: "يُلِمّون بالمعاصي"، يعنى: خودشان را گرفتار معصيت می‌كنند، 🌱 الالمام بالشيء، يعنی: بر چيزى مشرف شدن، وارد شدن، معصيت مى‏كنند و مى‏گويند: ما اميد به خداوند (متعال) داريم، كه گناهان ما را بيامرزد! 🍃 فقال (ع): كذبوا، فرمودند: دروغ مى‏گويند. 🍃 ليسوا لنا بموالٍ، اين‌ها جزو مواليان ما نيستند، جزو دوستان و متّصلين به ما نيستند. 🍃 "ترّجحت بهم الاماني"، آن‌ها كسانى هستند كه آرزوهاى خام و هوس‌ها ايشان را به اين طرف و آن طرف متمايل كرده است، اختيارشان در دست هوس‌ها و آرزوهایشان است. 🍃 سپس فرمودند: كسی كه اميد به چيزى دارد براى آن اقدام می‌كند، عمل مى‌كند. رجاء از عمل جدا نيست، اميد كه باشد حركت و عمل هم به دنبال آن است. 🍃 و اگر كسی از چيزی بترسد از آن مى‌گريزد، پس اگر نگريخت معلوم مى‌شود، ترسی از آن ندارد، اگر عمل نكرد و پيش نرفت، به آن شيء رجاء و اميدی ندارد. 🍃 حضرت معيار خوف و رجاء را بيان فرمودند: خوف و رجائی كه در روايات بسيارى نقل شده است، 🍃 خوف آن حالتى است در انسان كه منشاء گريز از موجب خوف باشد. 🍃 و رجاء حالتى است كه به سمت آن مرجوّ شوق و حركت بوجود بياورد، و إلّا حقيقتاً خوف و رجاء نيست. 📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ جلد ۱، صفحه ۴۹۹؛ فیض کاشانی 📆 ۷ آبان ۱۳۸۶ (جلسه ۱۸۴ مکاسب محرّمه).

🎙جلسه ۶۵. اصول۱، کفایةالأصول؛ الثالث عشر: في المشتقّ ج۱، ص ۶۷؛ خامسها: أنّ المراد بالحال 📆 سه‌شنبه‌‌‌‌‌‌‌؛ ۱۲ دی ۱۴۰۲ #کفایة_الأصول #اصول۱

🌺 حدیث جلسه ۶۵: «تحقیرِ گناه» 📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله) 🌕 في الكافي [اَلْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ اَلْوَشَّاءِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ] عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ: «اِتَّقُوا اَلْمُحَقَّرَاتِ مِنَ اَلذُّنُوبِ، فَإِنَّ لَهَا طَالِباً؛ يَقُولُ أَحَدُكُمْ: أُذْنِبُ، وَ أَسْتَغْفِرُ؛ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ: «وَ نَكْتُبُ مٰا قَدَّمُوا وَ آثٰارَهُمْ، وَ كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنٰاهُ فِي إِمٰامٍ مُبِينٍ» وَ قَالَ عَزَّ وَ جَلَّ: «إِنَّهٰا إِنْ تَكُ مِثْقٰالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ فَتَكُنْ فِي صَخْرَةٍ أَوْ فِي اَلسَّمٰاوٰاتِ أَوْ فِي اَلْأَرْضِ يَأْتِ بِهَا اَللّٰهُ إِنَّ اَللّٰهَ لَطِيفٌ خَبِيرٌ». 🖊 شرح حدیث: 🍃 چیز کوچک اگر جستجوکننده‌ای و طلب‌کننده‌ای پشت سرش نباشد، ممکن است از یاد برود، امّا وقتی چشم بینایی و دست قدرتمندی به دنبال او است، هر چه هم کوچک باشد، از دست نخواهد رفت، محفوظ خواهد ماند. 🛑 این گناهانی که مورد تحقیر شماست، و آن را کوچک می‌شمرید، طلب‌کننده‌ای دارد، چشم بصیری به دنبال آن‌هاست. 🍂 یکی از شما ممکن است این‌طور بگوید: گناه می‌کنم، بعد هم استغفار می‌کنم! ❌ این، کوچک‌شمردن گناه است. چیزی نیست، حالا یک گناهی می‌کنیم، بعد هم استغفار می‌کنیم، توبه می‌کنیم. إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ: «وَ نَكْتُبُ مٰا قَدَّمُوا وَ آثٰارَهُمْ، وَ كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنٰاهُ فِي إِمٰامٍ مُبِينٍ» وَ قَالَ عَزَّ وَ جَلَّ: «إِنَّهٰا إِنْ تَكُ مِثْقٰالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ فَتَكُنْ فِي صَخْرَةٍ أَوْ فِي اَلسَّمٰاوٰاتِ أَوْ فِي اَلْأَرْضِ يَأْتِ بِهَا اَللّٰهُ إِنَّ اَللّٰهَ لَطِيفٌ خَبِيرٌ». 🍃 این عملی که انجام دادید اگر به کوچکی یک حبّه خردل هم باشد، هر جا باشد، خدای متعال آن را در روز قیامت حاضر می‌کند. اين عمل در چهره‌ی حقیقی خود ظاهر می‌شود. «إِنَّ اَللّٰهَ لَطِيفٌ خَبِيرٌ». 🍃 مرحوم فیض در بیان این حدیث می‌فرمایند: یستفاد من الحدیث انّ الجرئة علی الذّنب اتکالاً علی الاستغفار بعده تحقیرٌ له. همین که شما گناه کنید، به این خاطرجمعی که بعد استغفار خواهم کرد، خود این، تحقیرِ گناه است. و هو کذلک. ایشان می‌فرمایند: واقعاً همین هم هست. کیف لا؟ و هذا محقّقٌ معجّلٌ نقدٌ، و ذاک موهومٌ مؤجّلٌ نسیئةٌ. این گناه یک کار نقدی است شما دارید انجام می‌دهید، امّا آن توبه‌ای که بناست بکنید، آن نسیه است، معلوم نیست اتفاق بیفتد. آیا انسان عمر خواهد داشت تا آن وقتی که توبه بکند؟ آیا مهلت خواهد یافت؟ آیا به یادش خواهد ماند؟ چه قدر از گناهانی است که ما کردیم، اصلاً یادمان رفته! از گناهی که در یادمان باقی نمانده چطور توبه کنیم؟ اين‌ها عوارض گناه است. 📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ صفحه ۶۰۳؛ فیض کاشانی 📆 ۱۰ اسفند ۱۳۸۸ (جلسه ۳۳۳ مکاسب محرّمه)

📜 ۱۹.۷. الثالث عشر: في المشتق 🍃 مقصود ار "حال" در متلبس بالمبدأ في الحال: 🌱 ۱. حال نطق (عضدی) ❌ ردّ این نظر

📜 ۱۹.۸. الثالث عشر: في المشتق 🍃 مقصود ار "حال" در متلبس بالمبدأ في الحال: 🌱 ۲. حال تلبّس (میرزای قمی و آخوند) ✅ استدلال و شاهد بر این نظر

🎙جلسه ۶۳. فقه۵، الکلام في شروط المتعاقدین المکاسب، ج۳، ص ۲۷۳؛ بیان مقدمات بحث... مسألة: بطلان عقد الصبیّ 📆 چهارشنبه‌؛ ۱۳ دی ۱۴۰۲ #المکاسب #فقه۵