🌕 احکام روزه ۲۳ 🌺 احکام روزه‌ی مسافر ❇️ مسأله ۹۳۶. مسافرت در ماه رمضان هر چند برای فرار از روزه باشد، جایز است، البته بهتر است به سفر نرود؛ مگر اين‌که سفر برای کار نیکو یا لازمی باشد. 🍃 معمول مراجع مسافرت برای فرار از روزه را مکروه می‌دانند؛ بلکه آیت‌الله سیستانی مطلق سفر در ماه مبارک را جز در موارد استثناء مکروه می‌دانند👇 🌱 آيت‌الله سيستانى: اگر برای فرار از روزه باشد مکروه است، و هم‌چنین است مطلقِ سفر در ماه رمضان، مگر اين‌كه سفر براى حج يا عمره يا استقبال برادر مؤمن يا از بيم تلف مال و يا تلف جان برادر مؤمن يا به جهت ضرورتی باشد. ❇️ مسأله ۹۳۷. کسی که در ماه مبارک رمضان مسافر است، نمی‌‌تواند روزه بگیرد، و واجب نیست برای گرفتن روزه قصد کند که ده روز در جایی بماند. 🍃 عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (علیه‌السّلام) قَالَ: سَمَّى رَسُولُ الله (صلّی الله علیه و آله و سلّم) قَوْماً صَامُوا حِينَ أَفْطَرَ وَ قَصَّرَ عُصَاةً؛ وَ قَالَ: هُمُ الْعُصَاةُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ، وَ إِنَّا لَنَعْرِفُ أَبْنَاءَهُمْ وَ أَبْنَاءَ أَبْنَائِهِمْ إِلَى يَوْمِنَا هَذَا. (الكافي) ❇️ مسأله ۹۳۸. کسی که در ماه رمضان مسافر است، چنان‌چه نمازش قصر باشد، نباید در سفر روزه بگیرد، و اگر نماز را در سفر چهار رکعتی می‌‌خواند (مانند مسافری که در مکانی قصد ماندن ده روز را دارد یا مسافرت شغل اوست) واجب است روزه بگیرد. ❇️ مسأله ۹۳۹. هرگاه روزه‌دار بعد از ظهر مسافرت کند، باید روزه خود را نگه‌‌دارد، امّا اگر پیش از ظهر مسافرت کند در‌‌صورتی‌‌که از شب قبل قصد سفر کرده باشد روزه‌اش باطل است. ولی اگر در روز قصد سفر کرده است، بنابر احتیاط واجب باید روزه بگیرد، و پس از ماه رمضان هم آن را قضا کند. 🍃 ملاک تمام و شکسته خواندن در نماز: ملاک تمام و شکسته خواندن در نماز، همان لحظه‌ای است که می‌خواهد نماز بخواند، نه زمانی که اذان گفته می شود، یا نماز قضاء می شود، (نه اوّل و نه آخر وقت)؛ لذا اگر در زمانی که می‌خواهد نماز بخواند مسافر است نماز را باید شکسته بخواند، و اگر در وطن یا مانند آن است باید تمام بخواند. بله؛ اگر نماز قضاء شد، ملاکِ کیفیتِ قضاء (تمام یا قصر)، آخر وقت است. 🌱 مثلاً اگر اذان ظهر در تهران ساعت ۱۲:۱۵، و اذان مغرب ساعت ۱۹ است، و شخصی می‌خواهد از تهران (وطن) به قم مسافرت کند، اگر ساعت ۱۳ می خواهد در تهران نماز بخواند، باید نماز را تمام بخواند، و اگر ساعت ۱۵ در مسیر (بعد از حدّ ترخّص) یا در قم می‌خواهد نماز را بخواند باید قصر بخواند، و اگر ساعت ۱۸ به تهران بازگشت، و آن‌گاه خواست نماز را بخواند، باید نماز را تمام بخواند. و اگر نمازش قضاء شد، ملاک آخر وقت است، اگر آخر وقت در وطن بوده، تمام قضاء نماید، و اگر در سفر بوده، قصر قضاء کند. 🍃 ملاک صحت و بطلان در روزه: امّا ملاک در روزه؛ لحظه زوال آفتاب و اذان ظهر است؛ که اگر مسافر است روزه صحیح نیست، و اگر در وطن یا مانند آن است باید روزه بگیرد. 🌱 عَنْ أَبِي عَبْدِ الله (علیه السلام): إِنْ خَرَجَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَنْتَصِفَ النَّهَارُ فَلْيُفْطِرْ، وَ لْيَقْضِ ذَلِكَ الْيَوْمَ؛ وَ إِنْ خَرَجَ بَعْدَ الزَّوَالِ فَلْيُتِمَّ يَوْمَهُ. (الكافي؛ ج ۴؛ ص ۱۳۱) 🍃 معمول مراجع مثل مرحوم امام و آیت‌الله سیستانی و آیت‌الله مکارم مطلقاً می‌فرمایند که اگر روزه‌دار پيش از ظهر مسافرت كند، وقتی به حدّ تَرَخُّص برسد، نمی‌تواند آن روز را روزه بگیرد؛ چه شب قبل قصد سفر داشته یا نداشته‌ است. 🌱 امّا آیت‌الله خامنه‌ای تفصیل دادند، که در مسأله فوق مذکور است، که: اگر قصد سفر در روز بوده بنابر احتیاط واجب روزه بگیرد، و پس از ماه رمضان آن روز را قضا کند. ❇️ مسأله ۹۴۰. مسافری که از شب قبل قصد سفر کرده و پیش از ظهر به مسافرت می‌‌رود، نمی‌‌تواند تا قبل از رسیدن به حدّ ترخّص روزه خود را افطار کند، و در‌‌صورتی‌‌که پیش از آن افطار کند، بنابر احتیاط کفاره افطار عمدی روزه ماه رمضان بر او واجب است. البته چنان‌چه از حکم مسأله غافل بوده، کفاره ندارد. 🍃 دقت شود حدّ ترخّص با مسافت شرعی متفاوت است👇 🌱 بنابر جمع‌بندی مؤسسه موضوع شناسی حدّ ترخّص حدود ۱۳۵۰ متر از آخر شهر است، امّا مسافت شرعی بنابر اختلاف مراجع بین ۴۱ تا ۴۵ کیلومتر متغیّر است. 🌱 حضرت آقا: ۴۱ کیلومتر 🌱 آیت‌الله مکارم: ۴۳ کیلومتر 🌱 آیت‌الله سیستانی: ۴۴ کیلومتر 🌱 حضرت امام: ۴۵ کیلومتر ❇️ مسأله ۹۴۱. هرگاه مسافر پیش از ظهر وارد وطن شود یا به جایی برسد که قصد دارد ده روز توقف کند، اگر کاری که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد، باید روزه بگیرد، و اگر مبطلی انجام داده، باید بعداً قضا کند، ولی اگر بعد از ظهر وارد شود، نمی‌تواند روزه بگیرد. 🖋حجت‌الإسلام و المسلمین استاد اصغری بر محور «رساله نماز و روزه» حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای (دام ظلّه العالی)

🌙 ماه بندگی؛ ۲۳ 🌺 معرفت امیرالمؤمنين (صلواتُ اللهِ عليه) 🌿 توصیف امیرالمؤمنين (عليه‌السّلام) در بیان امام صادق (علیه‌السّلام)؛ بخش اول 🌴 مقام معظم رهبری حضرت آیت‌الله خامنه‌ای (حفظه‌الله)، در ۱۰ دی ۱۳۷۸ در خطبه‌های نماز جمعه این روایت را فرمودند؛ ما در اين‌جا بیانات ایشان را که توضیح فرمایش امام صادق است را می‌آوریم: 🌱 من امروز روایتی را انتخاب کردم که بخوانم؛ این روایت در «ارشاد مفید» است. البته من متن حدیث را از کتاب «چهل حدیث» امام بزرگوارمان -که کتاب بسیار خوبی است- نقل می‌کنم؛ لیکن با «ارشاد» هم تطبیق کرده‌ام. روایت را شیخ مفید نقل می‌کند. راوی می‌گوید که ما در خدمت امام صادق (علیه‌الصّلاةوالسّلام) بودیم، صحبتِ امیرالمؤمنین شد. «فَأَطْرَاهُ وَ مَدَحَهُ بِمَا هُوَ أَهْلُهُ» امام صادق زبان به ستایش امیرالمؤمنین گشود و آن‌چنان که مناسب او بود، امیرالمؤمنین را مدح کرد. از جمله چیزهایی که گفت -که این راوی یادش مانده و مثلاً در همان مجلس یا در بیرون آن مجلس نوشته است- این هاست. من نگاه کردم، دیدم هر کدام از این فقره‌هایی که در این حدیث به آن تکیه شده است، تقریباً به یک بُعد از زندگی امیرالمؤمنین اشاره می‌کند؛ به زهد آن بزرگوار، عبادت آن بزرگوار، و خصوصیاتی که حالا این ها را می‌خوانیم. ببینید؛ طبق این روایت، امام صادق در مقام تعریف از امیرالمؤمنین حرف می‌زند. 1⃣ اجتناب از حرام (مال و دستاورد حرام) اولین جمله‌ای که فرمود، این بود: 🍃 «وَ اللهِ مَا أَكَلَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ (عليه السّلام) مِنَ الدُّنْيَا حَرَاماً قَطُّ حَتَّى مَضَى لِسَبِيلِهِ» 🌱 امیرالمؤمنین تا آخر عمر، یک لقمه حرام در دهان نگذاشت؛ یعنی اجتناب از حرام، اجتناب از مال حرام، اجتناب از دستاورد حرام. البته مراد، حرام واقعی است؛ نه آن حرامی که برای آن بزرگوار حکمش هم منجَّز شده باشد؛ یعنی مشتبه را هم به خود نزدیک نکرد. 🌱 ببینید؛ اين‌ها را به عنوان دستورالعمل و سرمشق در عمل -و بالاتر از آن در فکر- برای ما بیان کرده‌اند. امام صادق و امام باقر و امام سجاد هم اعتراف می‌کنند که ما نمی‌توانيم این‌طوری زندگی کنیم! حالا نوبت به امثال بنده که می‌رسد، دیگر واویلاست! بحث سرِ این نیست که من یا شما بخواهیم این‌طور زندگی کنیم؛ نه، آن زندگی، زندگی این قلّه است؛ این قلّه را نشان می‌دهد. معنای نشان دادن قلّه این است که همه باید به این سمت حرکت کنند. البته چه کسی هست که به آن بالا برسد!؟ در همین حدیث هم می‌خوانیم که امام سجاد فرمود: من قادر نیستم این‌طور زندگی کنم. 2⃣ انتخاب سخت ترین امر در دین 🍃 «وَ مَا عُرِضَ لَهُ أَمْرَانِ قَطُّ هُمَا للهِ رِضًى إِلَّا أَخَذَ بِأَشَدِّهِمَا عَلَيْهِ فِي دِينِه » 🌱 هر وقت دو کار و دو انتخاب در مقابل امیرالمؤمنین قرار می‌گرفت که هر دو مورد رضای خدا بود -نه این که یکی حرام، یکی حلال باشد؛ نه. هر دو حلال باشد؛ مثلاً هر دو عبادت باشد- علی آن یکی را که برای بدن او سخت‌تر بود، آن را انتخاب می‌کرد؛ اگر دو غذای حلال بود، آن پست‌تر را انتخاب می‌کرد؛ اگر دو لباس جایز بود، آن پست‌تر را انتخاب می‌کرد؛ اگر دو کار جایز بود، آن سخت‌تر را بر می‌گزید. ببینید؛ این صحبت یک گوینده معمولی نیست که حرف بزند. طبق این حدیث، این امام صادق است که می‌گوید؛ یعنی دقیق است. ببینید این سخت گیری بر خود در زندگی دنیا و در تمتّعات دنیوی، چه قدر مهمّ است! 3⃣ پیش قدم در امر خیر؛ سابقون في الخیرات 🍃 «وَ مَا نَزَلَتْ بِرَسُولِ اللهِ (صلّى اللهُ عليه و آله) نَازِلَةٌ قَطُّ إِلَّا دَعَاهُ، فَقَدَّمَهُ ثِقَةً بِهِ» 🌱 هر وقت مسأله مهمّی برای پیامبر پیش می‌آمد، پیامبر او را صدا می‌کرد و جلو می‌انداخت؛ به خاطر این که به او اعتماد داشت و می‌دانست که اوّلاً خوب عمل می‌کند؛ ثانیاً از کار سخت سرپیچی ندارد؛ ثالثاً آماده مجاهدت در راه خداست. مثلاً در «لیلة المبیت» -آن شبی که پیامبر مخفیانه از مکه به مدینه آمد- یک نفر باید آن‌جا در آن رختخواب می‌خوابید. پیامبر علی را جلو انداخت. در جنگ ها، امیرالمؤمنین را جلو می‌فرستاد. در کارهای مهمّ -هر مسأله اساسی و مهمّی که پیش می‌آمد علی را جلو می‌انداخت: «ثقةً به»؛ چون اطمینان داشت و می‌دانست که او برنمی‌گردد؛ نمی‌لرزد و خوب عمل خواهد کرد.

📚کلاس آموزش احکام 🖊حجت‌الاسلام والمسلمین اصغری ⛳️ جلسه پانزدهم 📒 رساله نماز و روزه؛ مسأله ۹۳۵ تا ۹۴۱؛ (احکام روزه‌ی مسافر) 📆هر روز ساعت ۱۳ 🌸 ماه رمضان ۱۴۴۵ نوروز۱۴۰۳ 🌷حوزه مجازی اخلاق حضرت آیت الله حق شناس (رضوان الله تعالی علیه)

🌕 احکام روزه ۲۴ 🌺 احکام روزه‌ی مسافر ۲ ❇️ مسأله ۹۳۸. کسی که در ماه رمضان مسافر است، چنان‌چه نمازش قصر باشد، نباید در سفر روزه بگیرد، و اگر نماز را در سفر چهار رکعتی می‌‌خواند (مانند مسافری که در مکانی قصد ماندن ده روز را دارد یا مسافرت شغل اوست) واجب است روزه بگیرد. ❇️ مسأله ۹۴۱. هرگاه مسافر پیش از ظهر وارد وطن شود یا به جایی برسد که قصد دارد ده روز توقف کند، اگر کاری که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد، باید روزه بگیرد، و اگر مبطلی انجام داده، باید بعداً قضا کند، ولی اگر بعد از ظهر وارد شود، نمی‌تواند روزه بگیرد. 🍃 یکی از مسائل پرتکرار در این ایام، مسافرت و اقامت ده روزه است، لذا مسائل مرتبط با این بحث تقدیم می‌شود. ❇️ مسأله ۵۲۶. در صورت تحقق یکی از موارد زیر سفر پایان یافته و باید نماز را تمام خواند (قواطع سفر): ۱. عبور از وطن ۲. قصد اقامت حداقل ده روز در یک مکان، یا علم به آن ۳. ماندن سی روز در یک مکان، در حال تردید و بدون قصد اقامت ده روز. 2⃣ قصد اقامت ده روزه 🍃 این عنوان چند قید دارد: ۱. قصد یا علم و اطمینان ۲. اقامت ۳. ده روز (مقصود از روز) ۴. پی‌درپی و مستمرّ ۵ مکان واحد ❇️ مسأله ۵۵۸. اگر مسافر قصد کند در مکانی ده روز اقامت کند، باید نماز را در آن‌جا تمام بخواند؛ امّا اگر بدون قصد و یا در حال تردید ده روز بماند، نمازش قصر است. 🍃 یکی از نکات کلیدی تصمیم جدّی بر اقامت ده روزه است. ❇️ مسأله ۵۵۹. اگر انسان قصد اقامت ده روزه نکرده است، ولی یقین یا اطمینان دارد که ده روز در مکانی خواهد ماند، باید نماز را تمام بخواند. امّا اگر فقط گمان دارد که می‌‌ماند؛ نمازش قصر است. 🍃 علم و اطمینان در حکم قصد است؛ و قصد باید همراه با اطمینان باشد. ❇️ مسأله ۵۶۰. ده روز اقامت باید متوالی و پشت سر هم باشد، و بین آن قصد سفری را که موجبِ قصر نماز است نداشته باشد. بنابراین اگر قصد دارد پنج روز در محلی بماند، سپس به ده فرسخی برود و برگردد و مجدداً پنج روز دیگر بماند، قصد اقامت محقق نمی‌شود و از ابتدا نمازش قصر است. ❇️ مسأله ۵۶۱. اگر هنگام قصد اقامت تصمیم داشته باشد که در بین ده روز از محلّ اقامت خارج شود، و به مسافتی کمتر از چهار فرسخ برود (یعنی قصد خروج به مقدار کمتر از مسافت شرعی مقارن با قصد اقامت ده روز است)، درصورتی‌‌که قصد داشته باشد به مقداری خارج شودکه عرفاً با ماندن ده روز در یک‌جا منافات ندارد؛ مانند این‌که بخواهد در این مدت دو سه بار، و هر بار حداکثر به مدّت نصف روز خارج شود، به قصد اقامت او خللی وارد نمی شود و نمازش تمام است. 🍃 در میزان زمانی که مخلّ به اقامت نیست بین مراجع اختلاف است: 🌱 مرحوم امام: در بين ده روز فقط يک مرتبه برود، و بيش از ۲ ساعت رفتن و برگشتن را طول ندهد 🌱 آیت‌الله سيستانى: اگر مدّت رفتن و آمدنش به اندازه‌‌ای باشد كه در نظر عرف با اقامت ده روز منافات ندارد، نماز را تمام بخواند، و چنان‌چه منافات داشته باشد نماز را شكسته به جا آورد. مثلًا اگر از اوّل قصد داشته باشد كه تمام يک روز يا تمام يک شب از آن‌جا خارج شود با قصد اقامت منافات دارد و بايد نماز را شكسته به جا آورد، ولى چنان‌چه قصدش اين باشد كه مثلًا در نصف روز خارج شده و سپس برگردد، هر چند برگشتنش بعد از رسيدن شب باشد، بايد نماز را تمام به جا آورد؛ مگر در صورتی‌‌که اين طور خارج شدن او به مقداری تكرار شود كه عرفاً بگويند در دو جا يا بيشتر اقامت دارد. 🌱 آیت‌الله مکارم: قصد اقامت در دو محل نزدیک به هم به فاصله ۳ الى ۴ کیلومتر مانعى ندارد، ولى بیش از این تا قبل از ۲۱.۵ کیلومتر (حدّ مسافت شرعى) تنها مى‌تواند روزى یکى دو ساعت برود و برگردد، (این‌گونه اقامت را چه از ابتدا قصد کند یا نه، تفاوتى ندارد)، مگر این‌که بعد از گذشتن ده روز یا بعد از خواندن یک نماز چهار رکعتى به جایى که کمتر از چهار فرسخ است برود و به محلّ اقامت خود بازگردد که در این صورت باید نماز را تمام بخواند. ❇️ مسأله ۵۶۲. مراد از "روز" در اقامت ده روز، معنای عرفی آن؛ یعنی از طلوع تا غروب خورشید است. بنابراین اگر فردی هنگام طلوع خورشید وارد مکانی شود و قصد کند تا غروب روز دهم آن‌جا بماند، نمازش تمام است و لازم نیست که شب اول و آخر نیز در آن‌جا باشد. 🍃 در مراد از روز اختلاف است: 🌱 معمول مراجع، مرحوم امام، آیت‌الله سیستانی و مکارم: روز شرعی، از طلوع فجر 🌱 حضرت آقا: روز عرفی، از طلوع آفتاب ❇️ مسأله ۵۶۴. اگر مسافر بخواهد مقداری (هرچند به اندازه یک ساعت) کمتر از ده روز بماند، برای تحقق قصد اقامت کافی نبوده و نمازش قصر است. ❇️ مسأله ۵۶۵. کسی که قصد اقامت ده روز کرده، پس از اتمام ده روز تا زمانی که از آن محل خارج نشده، نمازش تمام است و نیاز به قصد مجدد ندارد. 🖋حجت‌الإسلام و المسلمین استاد اصغری بر محور «رساله نماز و روزه» حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای (دام ظلّه العالی)

🌙 ماه بندگی؛ ۲۴ 🌺 معرفت امیرالمؤمنين (صلواتُ اللهِ عليه) 🌿 توصیف امیرالمؤمنين (علیه‌السّلام) در بیان امام صادق (عليه‌السّلام)؛ بخش دوم 🌴 ادامه بیانات مقام معظّم رهبری حضرت آیت‌الله خامنه‌ای (حفظه‌الله)، در توضیح فرمایش امام صادق (عليه‌السّلام): ۱. اجتناب از حرام (مال و دستاورد حرام) ۲. انتخاب سخت ترین امر در دین ۳. پیش قدم در امر خیر؛ سابقون في الخیرات 4⃣ تنها جایگزین برای وظایف پیامبر 🍃 «وَ مَا أَطَاقَ عَمَلَ رَسُولِ اللهِ (صلّی‌ اللهُ ‌علیه ‌و آله) مِنْ‏ هَذِهِ الْأُمَّةِ غَيْرُه» 🌱 هیچ کس از این امّت طاقت این را نداشت که مثل پیامبر عمل کند، مگر او. او بود که مثل پیامبر در همه جا می‌رفت. هیچ‌کس دیگر نمی‌توانست به دنبال پیامبر و پا جای پای آن حضرت حرکت کند. 5⃣ مؤمن کامل؛ همیشه بین خوف و رجاء 🍃 «وَ إِنْ كَانَ لَيَعْمَلُ عَمَلَ رَجُلٍ كَانَ وَجْهُهُ بَيْنَ الْجَنَّةِ وَ النَّار؛ِ يَرْجُو ثَوَابَ هَذِهِ وَ يَخَافُ عِقَابَ هَذِه» 🌱 با همه این کارهای بزرگ و خداپسند و مؤمنانه، رفتار او، رفتار یک انسان بین خوف و رجا بود؛ از خدا ترسناک بود، کأنّه او را بین بهشت و جهنّم قرار داده‌اند؛ در یک طرف بهشت را می‌بیند، در یک طرف جهنّم را می‌بیند. خلاصه این جمله این است که به این همه مجاهدت، به این همه انفاق، به این همه عبادت، مغرور نمی‌شد. 🛑 ما حالا دو رکعت نافله و چند جمله دعا که بخوانیم -و اگر دو قطره اشک بریزیم- فوراً مغرور می‌شویم که بله دیگر: «این منم طاووس علیّین شده»! امّا امیرالمؤمنین با این انبوه عمل صالح، مغرور نمی‌شد. 🌱 البته این‌که چرا شخصی مثل امیرالمؤمنین، شخصی مثل پیامبر، شخصی مثل امام سجّاد -که خدا اصلاً بهشت را برای خاطر این‌طور انسان ها آفریده- باز از آتش جهنّم می‌ترسند و به خدا پناه می‌برند، این خودش بحث جداگانه‌ای دارد. ما کوچکیم؛ دید ما قاصر است؛ ما نزدیک بین هستیم؛ ما عظمت الهی را نمی‌فهمیم؛ ما مثل بچه کوچک و غیرممیّزی هستیم که در مقابل یک شخص عظیمِ علمی بازی می‌کند؛ می‌آید و می‌رود و اصلاً عین خیالش هم نیست؛ چون نمی‌شناسد که این شخص کیست؛ اما شما که پدر او هستید و عقلتان صد برابر اوست، در مقابل آن شخصیت خضوع می‌کنید. ما در مقابل خدای متعال وضعیتمان این است. ما مثل بچه‌ها، مثل آدم‌های غافل، مثل آدم‌های پست، عظمت الهی را نمی‌فهمیم؛ امّا آن کسانی که از مرحله علم، به مرحله ایمان رسیده‌اند؛ از مرحله ایمان، به مرحله شهود رسیده‌اند؛ از مرحله شهود، به مرحله فناءِ للّه رسیده‌اند؛ آن‌ها هستند که عظمت الهی در چشم‌هایشان آن‌چنان جلوه می‌کند که هر عمل صالحی از آن‌ها سربزند، به‌نظرشان نمی‌آید؛ اصلاً می‌گویند ما کاری نکرده‌ایم. همیشه بدهکار ذات مقدس احدیّتند. 6⃣ آزاد کردن هزار برده با دسترنج خود 🍃 «وَ لَقَدْ أَعْتَقَ مِنْ مَالِهِ أَلْفَ مَمْلُوكٍ فِي طَلَبِ وَجْهِ اللهِ وَ النَّجَاةِ مِنَ النَّارِ مِمَّا كَدَّ بِيَدَيْهِ وَ رَشَحَ مِنْهُ جَبِينُهُ» 🌱 به تدریج، هزار غلام و کنیز را که از مال شخصی خود خریده بود، آزاد کرد؛ برای این‌که رضای خدا را جلب نماید و از آتش جهنّم خود را دور کند. این پول‌هایی که می‌داد، پول‌هایی نبود که مفت گیرش آمده باشد. امام صادق طبق این روایت می‌گوید: «ممّا کَدَّ بیدیه»؛ با کدّ یمین و عرق جبین و با کار سخت، پول به ‌دست آورده بود. چه در زمان پیامبر، چه در زمان فترت بیست و پنج سال، چه در زمان خلافت -که از بعضی از آثار فهمیده می‌شود که امیرالمؤمنین در زمان خلافت هم کار می‌کرد- آن حضرت کار می‌کرد؛ مزرعه آباد می‌نمود، قنات می‌کَند و پول در می‌آورد و این پول‌ها را در راه خدا انفاق می‌کرد. از جمله مرتّب برده می‌خرید و آزاد می‌کرد؛ هزار برده را این‌طور خرید و آزاد کرد. 7⃣ غذای ساده خانواده 🍃 «وَ إِنْ كَانَ لَيَقُوتُ أَهْلَهُ بِالزَّيْتِ وَ الْخَلِّ وَ الْعَجْوَةِ» 🌱 غذای معمولی خانه امیرالمؤمنین اين‌ها بود: زیتون، سرکه، خرمای متوسّط و یا پایین؛ که حالا مثلاً در عرف جامعه ما نان و ماست، یا نان و پنیر است. 8⃣ لباس ساده حضرت 🍃 «وَ مَا كَانَ لِبَاسُهُ إِلَّا الْكَرَابِيسَ، إِذَا فَضَلَ شَيْ‏ءٌ عَنْ يَدِهِ مِنْ كُمِّهِ دَعَا بِالْجَلَمِ‏ فَقَصَّه» 🌱 لباس معمولیش کرباس بود. اگر آستینش مقداری بلند بود، قیچی می‌خواست و آستین بلند را می‌برید؛ یعنی حتّی به زیادی آستین برای خودش راضی نمی‌شد. می‌گفت این زیادی است؛ این پارچه را در جایی مصرف کنند و به کاری بزنند! آن روز پارچه هم خیلی کم بود و مردم مشکلاتی در زمینه پوشش داشتند؛ این بود که یک تکّه پارچه کرباس هم می‌توانست به دردی بخورد.

4⃣3⃣ جلسه سی‌ و چهارم 📚 رساله نماز و روزه (مقام معظّم رهبری (حفظه‌الله)) ❇️ مسأله ۴۹۶ تا ۵۰۵ (نماز مسافر، شرط هفتم: سفر شغل نباشد)

🔈 استاد:حجت الاسلام #اصغری #احکام_نماز 📆 جلسه سی‌وچهارم 🔹حوزه مجازی اخلاق آیت الله حق شناس ره 🔹 @hhaghshenasmajazi 👇👇👇👇👇👇👇👇

🌺 حدیث جلسه ۳۴: "چهار بخش برنامه شبانه‌روز" 📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله) 🌕 قَالَ أَبُوذَرٍّ (رَضِيَ اَللهُ عَنْهُ): وَ دَخَلْتُ يَوْماً عَلَى رَسُولِ اَللهِ (صَلَّى اَللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) وَ هُوَ فِي اَلْمَسْجِدِ جَالِسٌ وَحْدَهُ، فَاغْتَنَمْتُ خَلْوَتَهُ... قَالَ: قُلْتُ يَا رَسُولَ اَلله؛ «فَمَا كَانَتْ صُحُفُ إِبْرَاهِيمَ (عَلَيْهِ السَّلاَمُ)؟» قَالَ (صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ): «كَانَتْ أَمْثَالاً كُلُّهَا... كَانَ فِيهَا أَمْثَالٌ؛ وَ عَلَى اَلْعَاقِلِ مَا لَمْ يَكُنْ مَغْلُوباً عَلَى عَقْلِهِ أَنْ يَكُونَ لَهُ سَاعَات: سَاعَةٌ يُنَاجِي فِيهَا رَبَّهُ؛ وَ سَاعَةٌ يُفَكِّرُ فِيهَا فِي صُنْعِ اَلله تَعَالَى؛ وَ سَاعَةٌ يُحَاسِبُ فِيهَا نَفْسَهُ فِيمَا قَدَّمَ وَ أَخَّرَ؛ وَ سَاعَةٌ يَخْلُو فِيهَا بِحَاجَتِهِ مِنَ اَلْحَلاَلِ مِنَ اَلمَطْعَمِ وَ اَلْمَشْرَبِ» 🖊 شرح حدیث: ✳️ سؤال از صحف ابراهيم است كه جناب ابوذر از پيامبر (صلّی الله عليه‌وآله) سؤال مى‌كند، اين هم فقره ديگر است، مى‏فرمايد: در آن صحف مثل‌هايى بود، از اين قبيل: عاقلی كه نفس او، هواى او، عوامل خارجی گوناگون بر عقل او غلبه نكرده باشند، بتواند آزاد و مستقل بينديشد، چنين كسى بایستى اوقات شبانه‌روز خود را به چهار بخش تقسيم كند، اين تقسيم هم لازم نيست به نحو مساوى باشد 1⃣ سَاعَةٌ يُنَاجِي فِيهَا رَبَّهُ؛ اول: يک فرصتى در شبانه روز، براى مناجات با پروردگار بگذارد؛ كه بعضى از بزرگان و اهل معنا و سلوک می‌گفتند: بهترين ساعات تان، خالص‌ترين و باصفاترين ساعات را كه وقت سحر است و هيچ چيزى جاى آن را نمی‌گيرد، اين را براى مناجات پروردگار بگذاريد! 🍃 البته نعمت الهى در حق ما مسلمانان تمام شده است، به اين‌که نماز را در پنج نوبت براى ما گذاشتند، اگر الزام به نماز متفرقاً على ساعات الليل و النّهار نمی‌بود، واقعاً ما در غفلت محض می‌ماندیم، اين‌كه در پنج نوبت صبح، ظهر، عصر، مغرب و عشاء ما را دعوت كنند كه برخيز نماز بخوان! با خدا گفتگو كن! اين نعمت بزرگى است، بايد قدر اين نعمت را بدانيم. 🍃 نمازهاى يوميّه می‌تواند جزو همين "ساعةٌ يناجي فيها ربّه" باشد، به شرطی كه در نماز با خدا حرف بزنيم، خيلى از اوقات، در نماز حواسمان جاى ديگر است، و الفاظی بر زبانمان جارى می‌شود، طرف خطابی نداريم، كه اين، خيلى مايه تأسف است. 2⃣ وَ سَاعَةٌ يُفَكِّرُ فِيهَا فِي صُنْعِ اَلله تَعَالَى؛ ساعتى هم براى فكر در صنع الهى بگذارد، چيزهايی كه ما به آن عادت كرديم، 🌱 همين آمدن بهار، كه درختانِ خشک سبز می‌شوند، گل می‌كنند، ميوه می‌دهند، اگر اين‌ها را به چشم كسى كه تا به حال نديده است، نگاه كنيم، پر از عجائب صنع الهى می‌بينيم، 🌱 اين كه انسان می‌خوابد و بيدار می‌شود «و من آياته منامكم بالليل»، 🌱 و يا قدرت انسان بر تكلم، اين‌ها چيزهای عجيبی است. كودک متولد می‌شود، قدرت نطق پيدا می‌كند. 🍃 تفكّر در اين‌ها توحيد را و توجه به مبدأ و معاد را در دل انسان زنده می‌كند. پس بخشى از شبانه‌روز هم بايد صرف در مطالعه صنع الهى بشود. 3⃣ وَ سَاعَةٌ يُحَاسِبُ فِيهَا نَفْسَهُ فِيمَا قَدَّمَ وَ أَخَّرَ؛ يک ساعت هم، ساعت محاسبه نفس است. 🌱 روز را، شب را، جوانى را، عمر را، فرصت‌ها و توانایی‌ها را محاسبه كنيم، كه چگونه گذرانديم، بخصوص كسانى كه مثل من و خيلى از شماها مسئوليتی دارند، خودمان را محاسبه كنيم، چكار كرديم، چكار می‌كنيم؟ 4⃣ وَ سَاعَةٌ يَخْلُو فِيهَا بِحَاجَتِهِ مِنَ اَلْحَلاَلِ مِنَ اَلمَطْعَمِ وَ اَلْمَشْرَبِ يک بخش از زندگى هم كه بخش چهارم است، براى گذران زندگی است، 🌱 رفت و آمد و تلاش براى به دست آوردن معاش، و بعد تزاوج و تناكح، چيزهايی كه مربوط به زندگى است. ❌ كه متأسفانه غالباً اين بخش چهارم مستغرق بخش‌هاى ديگر شده است، و به آن سه بخش اساسى كمتر توجه می‌شود. 📚 مكارم الأخلاق؛ صفحه ۴۷۲؛ حسن بن فضل طبرسی 📆 ۲۰ فروردین ۱۳۸۶ (جلسه ۱۵۸ مکاسب محرّمه)

🌺 جزوه جلسه ۳۴ 🍀 نماز مسافر 🍃 شرایط هشتگانه وجوب قصر 🌱 ۷. سفر شغل نباشد (ملاک تحقّق) ◀️ اختلاف نظر آیت الله سیستانی و مکارم

🛑 احکام نماز 🔶 استاد: حجت الاسلام اصغری ۱. کسی که شغلش سفر است، اگر به سفر غیر شغلی برود، نماز را باید به چه صورت بخواند؟ ۲. کسی که شغلش سفر است، در آخرین سفر شغلی نماز را چگونه بخواند؟