🌺 ۲. جزوه جلسه ۳۶ 🍀 نماز مسافر 🍃 قواطع سفر 🌱 ۱. وطن (مقرّ؛ اختلاف در تشخیص عرفی)

🎙جلسه ۲۹. فقه۶، الکلام في شروط المتعاقدین: بيع الفضولي... القول في الإجازة و الرّدّ المکاسب، ج۳، ص ۴۱۰؛ و أمّا الثمرة بين الكشف الحقيقي و الحكمي 📆 شنبه‌‌‌‌؛ ۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ #المکاسب #فقه۶

🌺 حدیث جلسه ۲۹: «محبوب ترینِ اعمال، مداومت بر عمل خیر» 📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله) 🌕 في الكافي، [عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى عَنْ حَرِيزٍ عَنْ زُرَارَةَ] عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (عَلَيْه اَلسَّلاَمُ) قَالَ: «أَحَبُّ اَلْأَعْمَالِ إِلَى اَللهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَا دَاوَمَ عَلَيْهِ اَلْعَبْدُ، وَ إِنْ قَلَّ». 🖊 شرح حدیث: 🍃 در اين حديث بر روى عنصر مداومت تكيه شده است. چون گاهى براى انسان يک حالت شوق و رغبتی به عمل خير، به عبادت پيش مى‌آيد، لكن در لابه‌لاى امواج حوادث گوناگون زندگى و مسائل روزمرّه و واردات نفسانى و شهوات،‌ فراموش می‌شود. 🍃 آن‌چه مطلوب است، اين است كه انسان بر آن عمل نيک مداومت بورزد، حالاتِ خوب انسان گاه به گاه مثل جرقّه‌ای برقی مى‌زند، بعد كه خاموش شد، انسان در ظلمات باقى می‌ماند! لذا توصيه مى‌كنند كه: نگذاريد اين برق خاموش بشود، اين را هميشه در وجودتان روشن نگه بداريد! 🌱 فرض بفرماييد يک نفر با شوق و ذوق وضو می‌گيرد، نماز نافله مى‌خواند، دعا مى‌كند، تضرّع مى‌كند، بعد تا مدتى نماز و دعا را كنار می‌گذارد! در اين شخص، آن اثرى كه در روح و قلب انسان بر اثر آن بايد حاصل شود، حاصل نمى‌شود. ✅ اگر عمل نيک استمرار نداشته باشد، آن نورانيّت باقى نخواهد ماند. لكن اگر نگذارد اين لامپ روشن ‌در قلب و جانش خاموش بشود، مايه بركت هم خواهد شد. وجود اين حالت خوب منشاء جذب حالات خوب ديگرى براى انسان خواهد شد. 🍃 لذا مى‌فرمايد: آن‌چیزی كه بنده خدا بر آن مداومت كند، "و اِن قلّ"، اگرچه كم باشد، نزد پروردگار محبوب‌تر از عمل خيری است كه مقطعی و نامستمرّ است. 📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ جلد ۱، صفحه ۵۲۰؛ فیض کاشانی 📆 ۲۷ فروردین ۱۳۸۷ (جلسه ۲۱۹ مکاسب محرّمه).

📜 و أمّا الثمرة بين الكشف الحقيقي و الحكمي 🍃 تطبیق بر ۳ موضوع

🎙جلسه ۲۹. اصول۲، کفایةالأصول؛ المقصد الأول: في الأوامر...فصل: في مقدّمة الواجب... الأمر الثاني: انّه ربما تقسّم المقدمة إلى تقسیمات ج۱، ص ۱۳۰؛ و کون الأجزاء الخارجية 📆 شنبه؛ ۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ #کفایة_الأصول #اصول۲

🌺 حدیث جلسه ۲۹: «آثار ایمان به خدا و رستاخیز: اذیت نکردن همسایه، و اکرام میهمان ، کلام خیر، سکوت» 📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله) 🌕 في الكافي [عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ اِبْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَبْدِ اَلْعَزِيزِ عَنْ زُرَارَةَ] عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) قَالَ: «جَاءَتْ فَاطِمَةُ (عَلَيْهَا اَلسَّلاَمُ) تَشْكُو إِلَى رَسُولِ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) بَعْضَ أَمْرِهَا، فَأَعْطَاهَا رَسُولُ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) كُرَيْسَةً؛ وَ قَالَ: تَعَلَّمِي مَا فِيهَا. فَإِذَا فِيهَا «مَنْ كٰانَ يُؤْمِنُ بِاللّٰهِ وَ اَلْيَوْمِ اَلْآخِرِ» فَلاَ يُؤْذِي جَارَهُ، وَ «مَنْ كٰانَ يُؤْمِنُ بِاللّٰهِ وَ اَلْيَوْمِ اَلْآخِرِ» فَلْيُكْرِمْ ضَيْفَهُ، وَ «مَنْ كٰانَ يُؤْمِنُ بِاللّٰهِ وَ اَلْيَوْمِ اَلْآخِرِ» فَلْيَقُلْ خَيْراً، أَوْ لِيَسْكُتْ». 🖊 شرح حدیث: 🍃 حضرت فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها) درباره‌ی چیزی شکایتی داشت، درد دلی با پدر انجام می‌داد. 🌱 در همین زمینه‌های دنیایی، چنان‌چه در آن روایت مربوط به تسبیحات حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) از زیادی کاری که بر عهده‌ی آن بزرگوار در خانه بود، شکایت می‌کرد، و خادمه‌ای از پیغمبر طلب می‌کرد. 🍃 این‌جا هم از یک چیزی شکایت داشت، ناراحت بود. این‌جا پیغمبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) در پاسخ فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها) که احبّ خلق الله پیش پیغمبر بود، که حالا از یک دفتری، کُرَیسه تصغیر کُراس است، یا کراسة؛ یک دفترچه، یک نوشته‌ای را حضرت به او دادند، فرمودند: آن‌چه در این کریسه هست، این را فرا بگیر! 🍃 حضرت به آن کُرَیسه نگاه کردند، این جمله در آن بود: "آن‌کس که ایمان به خدا و روز رستاخیز دارد"، همسایه خود را آزار ندهد! 🌱 چه همسایه‌ی محلّ سکونت، چه همسایه‌ی محلّ کار، چه همسفری که با انسان همراهی می‌کند. همسایه، یعنی کسی که همراه با انسان است. 🍃 و همچنین مهمان خود را اکرام کند. 🍃 این هم یک اصلی از اصول انسانیت است. فقط این نیست که تعارفات و تشریفات رعایت بشود؛ نه، کسی که بر شما وارد شد، او را باید گرامی بدارید، مهمان را باید گرامی بدارید. 🌱 اکرام‌کردن یعنی گرامی داشتن. گرامی داشتن طرق مختلف و شئون مختلفی دارد. این اهتمام به انگیزه‌ی یک انسان است که بلند شده آمده سراغ شما، وارد منزل شما یا محلّ کار شما مثلاً شده. 🌱 این، شامل ارباب رجوع هم هست، ارباب رجوعی که به انسان مراجعه می‌کنند، به یک معنا اين‌ها هم ضیف هستند، باید انسان اين‌ها را گرامی بدارد. 🍃 اگر بناست حرفی بزند، حرف نیکو بزند، یا اگر حرف نیکویی ندارد، ساکت بماند. 🍃 آن‌چه می‌خواهید بگویید، منطق شما، کلام شما باید نیکو باشد. 🌱 حال، نیکوبودن یا ذکر خداست، یا تعلیم معارف الهیه است، یا انس با دوستان است، یا تحبیب بین برادران است، و از این قبیل، اين‌ها همه‌اش خیر است. 🍃 اگر خیری نیست، سکوت کند. ✅ در قبال اظهار ناراحتی یا اظهار نیاز فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها) به پدر بزرگوار، حضرت این معارف را به او هدیه می‌دهند. 🍃 این هدیه از هدیه‌ی پول و هدایای مادّی خیلی ارزشش بیشتر است. 🍃 همان‌طور که عرض کردیم، در باب تسبیحات حضرت زهرا هم همین است، که حضرت گله کردند از وضعیت داخلی زندگی خودشان، حضرت فرمودند: بعد از هر نماز این اذکار را بگو! ✅ ببینید، اين‌ها نوع تعامل‌ها را نشان می‌دهد. 🍃 گفت: "ما کجاییم در این بحر تفکر، تو کجایی!" آن‌ها چه فکر می‌کردند، و کجا بودند، ما چقدر عقبیم و چقدر فاصله داریم! که با این داعیه‌هایی که داریم، باید خودمان را برسانیم. 📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ صفحه ۶۲۶؛ فیض کاشانی 📆 ۱۳ مهر ۱۳۸۹ (جلسه ۳۶۶ مکاسب محرّمه)

🎙جلسه ۳۰. فقه۶، الکلام في شروط المتعاقدین: بيع الفضولي... القول في الإجازة و الرّدّ المکاسب، ج۳، ص ۴۱۱؛ و ضابط الكشف الحكمي 📆 یکشنبه‌‌‌‌؛ ۲ اردیبهشت ۱۴۰۳ #المکاسب #فقه۶

🌺 حدیث جلسه ۳۰: «کناره‌گیری عابد از عبادت» 📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله) 🌕 في الكافي، [عَلِيٌّ عَنْ أَبِيهِ عَنِ اَلنَّوْفَلِيِّ عَنِ اَلسَّكُونِيِّ] عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللهِ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) قَالَ: قَالَ رَسُولُ اَللهِ (صَلَّى اَللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ): «مَا أَقْبَحَ اَلْفَقْرَ بَعْدَ اَلْغِنَى، وَ أَقْبَحَ اَلْخَطِيئَةَ بَعْدَ اَلْمَسْكَنَةِ، وَ أَقْبَحُ مِنْ ذَلِكَ اَلْعَابِدُ للهِ ثُمَّ يَدَعُ عِبَادَتَهُ». 🖊 شرح حدیث: 🍃 قبح در اینجا به معنی قبح ارزشی نیست. 🌱 قبیح، یعنی مکروه، نامطلوب. 🍃 چه قدر نامطلوب است و سخت است برای انسان، فقر بعد از غنی. انسان مدتی و برهه‌ای از عمر را با آسایش خیال و سعۀ رزق بگذراند، بعد دچار تنگدستی بشود، سخت است. 🍃 وَ أَقْبَحَ اَلْخَطِيئَةَ بَعْدَ اَلْمَسْكَنَةِ. در اين‌جا نیز قبح، به همان معنای بدی و نامطلوب‌بودن است. بعد از این‌که انسان زمین‌گیر شد، آن وقت خطا کند. یک وقت انسان خطا می‌کند در حالی که سر پاست، جوان است، این هم بد است. لکن از این بدتر، این است که انسان از پا بیفتد، پیر بشود، در عین حال دچار همین خطاها باشد، از گذشت زمان، عبرت نگیرد. اینجا اقبح می‌تواند اعمّ از معنای ارزشی و غیرارزشی باشد. 🍃 وَ أَقْبَحُ مِنْ ذَلِكَ اَلْعَابِدُ للهِ ثُمَّ يَدَعُ عِبَادَتَهُ. از این زشت‌تر و بدتر، یا مکروه‌تر این است که انسان مدتی عبادت خدا را بکند، بعد رها کند، به کلّی ترک کند! این، خیلی بد است. 🍃 ما دیدیم، بنده خودم در دوره زندگی، یکی دو نفر از این قبیل را دیدم که یک مدتی، برهه‌ای از جوانی‌شان را صرف عبادت‌های مبالغه‌آمیز کرده بودند؛ سجده‌های طولانی...، بعد به کلّ همه چیز را کنار گذاشتند! و از آن طرف، صد و هشتاد درجه وضعشان برگشت. اين‌ها غالباً عاقبت به خیر هم نمی‌شوند. 📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ جلد ۱، صفحه ۵۲۰؛ فیض کاشانی 📆 ۲ اردیبهشت ۱۳۸۷ (جلسه ۲۲۱ مکاسب محرّمه).

🎙جلسه ۳۰. اصول۲، کفایةالأصول؛ المقصد الأول: في الأوامر...فصل: في مقدّمة الواجب... الأمر الثاني: انّه ربما تقسّم المقدمة إلى تقسیمات ج۱، ص ۱۳۱؛ ثمّ لايخفى أنّه ينبغي خروج الأجزاء عن محلّ النزاع 📆 یکشنبه؛ ۲ اردیبهشت ۱۴۰۳ #کفایة_الأصول #اصول۲

🌺 حدیث جلسه ۳۰: «توصیه‌ی عامّی به شیعیان، و نوع معاشرت با مخالفین» 📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله) 🌕 في الكافي [عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ حَدِيدٍ عَنْ مُرَازِمٍ قَالَ] قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ): «عَلَيْكُمْ بِالصَّلاَةِ فِي اَلْمَسَاجِدِ، وَ حُسْنِ اَلْجِوَارِ لِلنَّاسِ، وَ إِقَامَةِ اَلشَّهَادَةِ، وَ حُضُورِ اَلْجَنَائِزِ؛ إِنَّهُ لاَ بُدَّ لَكُمْ مِنَ اَلنَّاسِ، إِنَّ أَحَداً لاَيَسْتَغْنِي عَنِ اَلنَّاسِ حَيَاتَهُ، وَ اَلنَّاسُ لاَ بُدَّ لِبَعْضِهِمْ مِنْ بَعْضٍ». 🖊 شرح حدیث: 🍃 این، ناظر به نوع معاشرت شیعیان و علاقمندان به آن بزرگوار است، در محیطی که اعتقاد به آن بزرگوار ندارند. 🛑 نه این‌که صِرفاً توصیه به نماز در مسجد باشد، این، به جای خود محفوظ؛ که مستحب است نماز در مسجد برپا شود، می‌خواهد بگوید: در این مساجدی که اين‌ها هستند، عقیده‌شان هم با شما نیست، از باب حسن المعاشرة مع عامّة الناس، رعایت جوار را بکنید! نیکو با آن‌ها رفتار کنید! هر گاه به شما احتیاج دارند که مثلاً در دادگاه شهادت بدهید، بروید شهادت بدهید! در تشییع جنازه‌هایشان شرکت کنید! ناچارید با مردم زندگی کنید، نیاز دارید به زندگی در جامعه و با آحاد مردم. در طول زندگی، کسی نیست که احتیاج نداشته باشد به معاشرت با مردم، به همکاری مردم. بعضی از مردم به بعضی دیگر احتیاج دارند. 🍃 این توصیه را امام صادق (علیه‌السّلام) می‌فرمایند، که غالب دوران آن حضرت دوران‌هایی بوده است که آن شدّت تقیّه‌ی دوران بعضی از ائمّه (علیهم‌السّلام) در دوره‌ی آن حضرت وجود نداشته است. در عین حال، می‌فرمایند: رفتارتان با اين‌ها، رفتار مناسبی باشد. ✅ این، توصیه‌ی عامّی است به همه‌ی شیعیان و پیروانشان. 📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ صفحه ۶۲۷؛ فیض کاشانی 📆 ۱۸ مهر ۱۳۸۹ (جلسه ۳۶۷ مکاسب محرّمه)

🎙صوت ضبط نشد. جلسه ۳۱. فقه۶، الکلام في شروط المتعاقدین؛ بيع الفضولي... القول في الإجازة و الرّدّ المکاسب، ج۳، ص ۴۱۲؛ فلایرد ما اعترضه بعض 📆 دوشنبه‌؛ ۳ اردیبهشت ۱۴۰۳ #المکاسب #فقه۶

🌺 حدیث جلسه ۳۱: «مداومت یک ساله بر عمل خیر» 📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله) 🌕 في الكافي، [عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ اِبْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ حَمَّادٍ عَنِ اَلْحَلَبِيِّ قَالَ] قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللهِ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ): «إِذَا كَانَ اَلرَّجُلُ عَلَى عَمَلٍ فَلْيَدُمْ عَلَيْهِ سَنَةً، ثُمَّ يَتَحَوَّلُ عَنْهُ إِنْ شَاءَ إِلَى غَيْرِهِ، وَ ذَلِكَ أَنَّ لَيْلَةَ اَلْقَدْرِ يَكُونُ فِيهَا فِي عَامِهِ ذَلِكَ مَا شَاءَ اَللهُ أَنْ يَكُونَ». 🖊 شرح حدیث: 🍃 اگر کسی عمل خاصی را مشغول است، مثلاً بنا گذاشته است که روزی فلان تعداد "قل هو الله" بخواند، یا فلان ذکر را بگوید، یا فلان نماز را مثلاً هر روز بخواند، کسی که برای خودش عملی قرار داده است، یک سال ادامه بدهد. نه این‌که بيش از يک سال، ایرادی دارد. یعنی حدّاقل یک سال این کار را ادامه بدهد، بعد اگر خواست آن عمل را رها کند. 🌱 دلیلی که برایش ذکر می‌کنند، می‌فرمایند: برای این‌که در حالی که مشغول این عمل هست، یک لیلۀ القدر را بگذراند. مسلم یکی از شب‌های سال لیلۀ القدر است. یا همان شب‌های سه گانه، یا شب بیست و هفتم، یا هر شب دیگر، وقتی یک سال یک کاری را ادامه دادید، قهراً در لیلۀ القدر واقع می‌شود. 🌱 و لیلۀ القدر خصوصیتش این است که آن‌چه خدای متعال اراده فرموده است که تحقّق پیدا کند، در لیلۀ القدر مسجّل می‌شود. اگر این عملی که انجام می‌دهید، يک خاصیّت دنیوی، یا خاصیّت اخروی داشته باشد، وقتی به لیلۀ القدر رسیدید، این خاصیت تثبیت خواهد شد. بنابراین، این روايت هم نشان مى‌دهد که تداوم در عمل خوب، خوب است. ❌ این که انسان یک کاری را، ذکری، قرآنی، يا دعایی را شروع کند، بعد رها کند، مطلوب نیست. 📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ جلد ۱، صفحه ۵۲۰؛ فیض کاشانی 📆 ۳ اردیبهشت ۱۳۸۷ (جلسه ۲۲۲ مکاسب محرّمه).