🌺 حدیث جلسه ۵۶: «مَنِ اِسْتَغْنَى أَغْنَاهُ اَللَّهُ»
📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله)
🌕 في الكافي، [مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ اَلْحُسَيْنِ عَنْ عَبْدِ اَلرَّحْمَنِ بْنِ مُحَمَّدٍ اَلْأَسَدِيِّ عَنْ سَالِمِ بْنِ مُكْرَمٍ] عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) قَالَ:
«اِشْتَدَّتْ حَالُ رَجُلٍ مِنْ أَصْحَابِ اَلنَّبِيِّ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)، فَقَالَتْ لَهُ اِمْرَأَتُهُ: لَوْ أَتَيْتَ رَسُولَ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) فَسَأَلْتَهُ!
فَجَاءَ إِلَى اَلنَّبِيِّ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)، فَلَمَّا رَآهُ اَلنَّبِيُّ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) قَالَ: مَنْ سَأَلَنَا أَعْطَيْنَاهُ، وَ مَنِ اِسْتَغْنَى أَغْنَاهُ اَللَّهُ؛
فَقَالَ اَلرَّجُلُ: مَا يَعْنِي غَيْرِي!
فَرَجَعَ إِلَى اِمْرَأَتِهِ، فَأَعْلَمَهَا؛
فَقَالَتْ: إِنَّ رَسُولَ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) بَشَرٌ، فَأَعْلِمْهُ؛ فَأَتَاهُ فَلَمَّا رَآهُ رَسُولُ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) قَالَ: مَنْ سَأَلَنَا أَعْطَيْنَاهُ، وَ مَنِ اِسْتَغْنَى أَغْنَاهُ اَللَّهُ،
حَتَّى فَعَلَ اَلرَّجُلُ ذَلِكَ ثَلاَثاً،
ثُمَّ ذَهَبَ اَلرَّجُلُ فَاسْتَعَارَ مِعْوَلاً، ثُمَّ أَتَى اَلْجَبَلَ فَصَعِدَهُ، فَقَطَعَ حَطَباً، ثُمَّ جَاءَ بِهِ فَبَاعَهُ بِنِصْفِ مُدٍّ مِنْ دَقِيقٍ، فَرَجَعَ بِهِ فَأَكَلَهُ،
ثُمَّ ذَهَبَ مِنَ اَلْغَدِ فَجَاءَ بِأَكْثَرَ مِنْ ذَلِكَ، فَبَاعَهُ فَلَمْ يَزَلْ يَعْمَلُ وَ يَجْمَعُ حَتَّى اِشْتَرَى مِعْوَلاً،
ثُمَّ جَمَعَ حَتَّى اِشْتَرَى بَكْرَيْنِ وَ غُلاَماً، ثُمَّ أَثْرَى حَتَّى أَيْسَرَ،
فَجَاءَ إِلَى اَلنَّبِيِّ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)، فَأَعْلَمَهُ كَيْفَ جَاءَ يَسْأَلُهُ؛ وَ كَيْفَ سَمِعَ اَلنَّبِيَّ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ).
فَقَالَ اَلنَّبِيُّ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ): قُلْتُ لَكَ مَنْ سَأَلَنَا أَعْطَيْنَاهُ، وَ مَنِ اِسْتَغْنَى أَغْنَاهُ اَللَّهُ.»
🖊 شرح حدیث:
🍃 یکی از اصحاب پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) زندگی‌اش سخت شد،
عیالش گفت: چه عیب دارد که بروی خدمت پیغمبر و بگویی که من وضع زندگی‌ام، معیشتم سخت است؛ تا حضرت کمکی بکنند.
آمد خدمت حضرت، حضرت وقتی او را دیدند، ابتدائاً فرمودند: "هر کس از ما چیزی بخواهد، ما به او می‌دهیم، اما هر کس از ما استغناء کند و چیزی نخواهد، خدای متعال او را غنی خواهد کرد"
یاد می‌دهند که انسان حتی از پیغمبر که پدر همه و رحمة للعالمین است، استغناء کند و از حضرت چیزی نخواهد.
این مرد پیش خودش گفت: مقصود حضرت غیر از من کس دیگری نیست.
نزد همسرش آمد و گفت: خدمت پیغمبر رفتم و یک چنین مطلبی فرمود، من دیگر از حضرت چیزی مطالبه نکردم.
زن گفت: او هم یک بشری مثل ما است، و ممکن است از حال ما بی‌اطلاع باشد.
چرا یک کلمه نگفتی؟!
مرد تحت تأثیر منطق همسر قرار گرفت، به نزد حضرت برگشت.
حضرت تا چشمشان به این مرد افتاد، همان جمله را تکرار کردند.
تا سه مرتبه این قضیه تکرار شد.
دفعه‌ی سوم او حیا کرد که چیزی به پیغمبر عرض کند، از نزد حضرت بیرون آمد.
سپس تبری را از کسی عاریه گرفت، رفت بالای کوه و یک مقدار هیزم با تبر کَند و به مدینه آورد و آن را به نصف مدّ از دقیق یعنی آرد، فروخت (مدّ ۷۵۰ گرم است) نصف مدّ، یعنی حدود نیم کیلو آرد در مقابل این هیزم به او دادند.
آرد را به خانه آورد، پختند و خوردند.
دید این کار خوبی است.
فردا دوباره آن تبر را برداشت و به صحرا رفت.
روز دوّم یک قدری بیشتر از آن هیزم ها کَند و در بازار فروخت.
همین طور هر روز کارش همین بود. تا این‌که پولش زیاد شد، توانست خودش یک تبر بخرد، و آن تبر عاریه‌ای را پس داد.
یک مقدار پول پس‌انداز کرد.
تا این‌که توانست کنیز و غلام هم بخرد، که کمکش کنند.
ثروتی به دست آورد و شخص بی‌نیازی شد.
وقتی وضعش خوب شد، و جیبش پر پول شد، نزد پیغمبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) آمد و قضیه را نقل کرد.
گفت: یا رسول الله! من آن روزی که خدمت شما رسیدم، می‌خواستم از شما چیزی بخواهم. شما این‌طور فرمودید، رفتم و حالا وضعم به این‌جا رسیده.
پیغمبر (صلی الله‌علیه‌وآله) باز دوباره به او رو کردند و فرمودند: به تو گفتم که "هر کس از ما بخواهد، به او می‌دهیم، اما اگر استغنای از ما بکند، خدای متعال او را غنی خواهد کرد."
📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ جلد ۱، صفحه ۵۴۰؛ فیض کاشانی
📆 ۲۶ آبان ۱۳۸۷ (جلسه ۲۴۶ مکاسب محرّمه).
۱۹ خرداد ۱۴۰۳
جلسه ۵۵. اصول۲، کفایة؛ ج۱، ص ۱۶۰. مقدّمة الواجب... الأمر الرابع، تبعیة وجوب المقدمة لوجوب ذیها. ۱۹ خرداد ۱۴۰۳ .mp3
8.9M
🎙جلسه ۵۵. اصول۲،کفایةالأصول؛
المقصد الأول: في الأوامر...فصل: في مقدّمة الواجب...
ج۱، ص ۱۶۰؛ الأمر الرابع: تبعیة وجوب المقدمة لوجوب ذیها
📆 شنبه؛ ۱۹ خرداد ۱۴۰۳
#کفایة_الأصول
#اصول۲
۱۹ خرداد ۱۴۰۳
🌺 حدیث جلسه ۵۵: «سه راه مقابله با دشمن و شیطان»
📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله)
🌕 في الفقیه [وَ رَوَى مُحَمَّدُ بْنُ سِنَانٍ عَنِ اَلْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ:] قَالَ اَلصَّادِقُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ): «مَنْ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَاعِظٌ مِنْ قَلْبِهِ، وَ زَاجِرٌ مِنْ نَفْسِهِ، وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ قَرِينٌ مُرْشِدٌ اِسْتَمْكَنَ عَدُوُّهُ مِنْ عُنُقِهِ».
🖊 شرح حدیث:
1⃣ واعظ من قلبه.
🌱 اوّلین چیزی که موجب می‌شود انسان بتواند در مقابل دشمنش (مراد، شیطان است) ایستادگی کند، و از تصرّف و تسلط دشمن مانع بشود، این است که از قلب خود واعظی برای خود داشته باشد.
🍃 قلب متذکّر بیدار، انسان را نصیحت می‌کند، موعظه می‌کند.
یکی از بهترین وسایل مؤثّر در وادار کردن قلب به موعظه‌ی خود، همین دعاهاست؛ دعاهای مأثور، صحیفۀ سجادیه و سایر دعاها، و سحرخیزی.
اینها دل انسان را به عنوان یک ناصح برای انسان قرار می‌دهد.
2⃣ و زاجر من نفسه،
🌱 از درون خود زجرکننده‌ای، منع‌کننده‌ای، هشدار دهنده‌ای داشته باشد.
3⃣ و لم‌یکن له قرین مرشد
🌱 یک دوستی، همراهی که او را ارشاد و راهنمایی کند، این، سوّمی است.
🍃 اگر انسان از درون نتوانست خودش را هدایت کند و مهار نفس خودش را در دست بگیرد، دوستی، همراهی داشته باشد، همین که فرمودند: «من یذکّرکم اللهَ رؤیتُه»؛ دوستی که دیدار او شما را به یاد خدا بیندازد.
❌ اگر این هم نبود، خود را در مقابل دشمن خود بی‌دفاع کرده است.
دشمن خود را بر خود مسلّط کرده است که سوار بشود. که دشمن، همان شیطان است.
🍃 پس اینها لازم است.
✅ از درون خود، انسان، خود را نصیحت کند. بهترین نصیحت کننده‌ی انسان، خود انسان است؛ چون از خودش انسان گله‌مند نمی‌شود.
هر کسی انسان را نصیحت کند، اگر قدری لحن او تند باشد، انسان از او گله‌مند می‌شود. اما خود انسان، خودش را نصیحت کند.
دشنام بدهد به خودش. ملامت کند، خودش را سرزنش کند. خیلی مؤثّر است. موعظه کند، زجر کند.
در کنار اینها دوست، رفیق خوب که انسان را دستگیری کند.
📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ صفحه ۶۵۲؛ فیض کاشانی
📆 ۲۶ دی ۱۳۸۹ (جلسه ۳۹۳ مکاسب محرّمه)
۱۹ خرداد ۱۴۰۳
جلسه ۵۷. فقه۶، مکاسب، شروط المتعاقدین؛ مسألة، في ولایة الفقیه. ج۳، ص ۵۵۵. فإنّ المراد بالحوادث. ۲۰ خرداد ۱۴۰۳ .mp3
11.59M
۲۱ خرداد ۱۴۰۳
🌺 حدیث جلسه ۵۷: «نیاز به مردم، و بی‌نیازی از مردم»
📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله)
🌕 في الكافي، [مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ عَمَّارٍ اَلسَّابَاطِيِّ] عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) قَالَ: كَانَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ (صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَيْهِ) يَقُولُ:
«لِيَجْتَمِعْ فِي قَلْبِكَ اَلاِفْتِقَارُ إِلَى اَلنَّاسِ، وَ اَلاِسْتِغْنَاءُ عَنْهُمْ؛
فَيَكُونَ اِفْتِقَارُكَ إِلَيْهِمْ فِي لِينِ كَلاَمِكَ وَ حُسْنِ بِشْرِكَ،
وَ يَكُونَ اِسْتِغْنَاؤُكَ عَنْهُمْ فِي نَزَاهَةِ عِرْضِكَ وَ بَقَاءِ عِزِّكَ.»
[عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مَعْبَدٍ قَالَ حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ عُمَرَ عَنْ يَحْيَى بْنِ عِمْرَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) قَالَ كَانَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ (صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَيْهِ) يَقُولُ: ثُمَّ ذَكَرَ مِثْلَهُ.]
🖊 شرح حدیث:
🍃 روایات زیادی در باب «استغناء عن الناس یا عمّا فی أیدی الناس» هست که همه‌ی اين‌ها دلالت دارد بر این که مؤمن بایستی استغناء داشته باشد.
🌱 استغنا یعنی چه؟
این روایت که از امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) نقل شده است، حدود مسأله را روشن می‌کند، تا انسان در مفهوم این امر مهم دچار اشتباه نشود.
🍃 حضرت طبق این روایت می‌فرمایند:
در دلت این دو حالت باید با هم مجتمع شود:
🌱 یکی افتقار الی الناس، نیاز به مردم،
🌱 دیگری استغنا عن الناس، احساس بی‌نیازی از مردم، مستغنی‌کردن خود از مردم.
1⃣ احتیاج مردم به آحاد ناس معلوم است.
چه کسی می‌تواند بدون کمک آحاد مردم زندگی بکند؟
خدای متعال می‌فرماید: "لِیتخذ بعضُهم بعضاً سُخریاً".
بعضی از آحاد مردم، بعض دیگر را به تسخیر خود می‌گیرند، مسخّر می‌کنند.
شما بیمار می‌شوید، طبیب را مسخّر می‌کنید، استخدام می‌کنید که برای شما کار کند، بیماری شما را علاج کند.
آن طبیب احتیاج به خانه پیدا می‌کند، افرادی از قبیل بنّا و مهندس و کارگر و عمله را استخدام می‌کند و تسخیر می‌کند که برایش خانه درست کنند.
کسی که احتیاج به دین دارد، به کارشناس دین مراجعه می‌کند.
🍃 نیاز مردم به یکدیگر، یک امر واقعی است که خدای متعال طبیعت انسان را این‌طور قرار داده.
همه به هم محتاجیم، همه از یکدیگر باید استفاده کنیم.
پس احتیاج به مردم وجود دارد و زندگی بدون کمک آحاد مردم نخواهد گذشت.
2⃣ در عین حال، از آن‌ها احساس بی‌نیازی هم بکند؛
🌱 یعنی خودش را در مقابل مردم برای به دست آوردن چیزی که به آن نیاز دارد، ذلیل نکند.
ذلت را نخرد، خود را برده ی دیگران نکند، تحمیل دیگران را قبول نکند!
🍃 این دو باید در دل انسان جمع بشود،
آن وقت هر کدام از این دو حالت، یک مظهری در رفتار انسان پیدا می‌کند.
1⃣ فَيَكُونَ اِفْتِقَارُكَ إِلَيْهِمْ فِي لِينِ كَلاَمِكَ وَ حُسْنِ بِشْرِكَ
🍃 نیاز تو به مردم در این بروز و ظهور پیدا کند که با آن‌ها با نرمی حرف بزنی، حسن بِشر داشته باشی، با روی خوش با آن‌ها صحبت کنی.
این طور نباشد که انسان خود را بی‌نیاز از مردم بداند، اخمش را در هم کند، به کسی اعتنا نکند، بگوید من به شماها احتیاجی ندارم.
🍃 می‌گفتند: یکی از بزرگان یک وقتی در دوران مبارزات می‌گفت من به شما احتیاجی ندارم.
شهید سیدمحمدرضا سعیدی در آن جلسه حاضر بود، به ایشان گفت: آقا! شما از پیغمبر بالاترید!
خدای متعال به پیغمبرش می‌گوید: "هو الذی أیّدک بنصره و بالمؤمنین".
شما چطور می‌گویید من به شماها احتیاجی ندارم؟! انسان‌ها به هم احتیاج دارند.
این احساس احتیاج، بروزش در تو این باشد که زبانت نرم باشد، روی خوش با مردم داشته باشی، اخم نکنی، بی‌اعتنایی نکنی، تکبر نکنی!
این‌طور نباشد که بگویی من به شماها احتیاجی ندارم.
2⃣ وَ يَكُونَ اِسْتِغْنَاؤُكَ عَنْهُمْ فِي نَزَاهَةِ عِرْضِكَ وَ بَقَاءِ عِزِّكَ
🍃 امّا استغناء تو از آن‌ها، مظهرش و بروزش در کجاست؟
عِرض خود را، آبروی خود را پاکیزه نگه‌داری، آبرویت را پیش مردم نریزی.
آبروی مؤمن مثل جان او اهمیت و ارزش دارد.
مگر می‌شود آبروی کسی را ریخت؟!
خود انسان هم حق ندارد آبروی خودش را بریزد.
🍃 و بقاء عزّک، عزّت خودت را حفظ کن!
عزّت مؤمن جزو اشعۀ عزت الله تعالی است، و نباید انسان این عزت را از بین ببرد.
عزت خودش را باید حفظ کند.
📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ جلد ۱، صفحه ۵۴۰؛ فیض کاشانی
📆 ۲۷ آبان ۱۳۸۷ (جلسه ۲۴۷ مکاسب محرّمه).
۲۱ خرداد ۱۴۰۳
جلسه ۵۶. اصول۲، کفایة؛ ج۱، ص ۱۶۱. مقدّمة الواجب... الأمر الرابع... أمّا عدم اعتبار قصد التوصل. ۲۰ خرداد ۱۴۰۳ .mp3
11.35M
🎙جلسه ۵۶. اصول۲،کفایةالأصول؛
المقصد الأول: في الأوامر...فصل: في مقدّمة الواجب... الأمر الرابع: تبعیة وجوب المقدمة لوجوب ذیها
ج۱، ص ۱۶۱؛ الأمر الرابع... أمّا عدم اعتبار قصد التوصّل
📆 یکشنبه؛ ۲۰ خرداد ۱۴۰۳
#کفایة_الأصول
#اصول۲
۲۱ خرداد ۱۴۰۳
🌺 حدیث جلسه ۵۶: «حفاظت از دوست»
📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله)
🌕 في الکافي [سَهْلُ بْنُ زِيَادٍ عَنْ مَنْصُورِ بْنِ اَلْعَبَّاسِ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنْ عُبَيْدِ بْنِ زُرَارَةَ[ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) قَالَ:
«إِنَّ اَللَّهَ جَلَّ ذِكْرُهُ (تَعَالَى) لَيَحْفَظُ مَنْ يَحْفَظُ صَدِيقَهُ».
🖊 شرح حدیث:
🍃 خدای متعال حفظ می‌کند آن کسی را که رفیق خود را حفظ کند.
🌱 مراد، فقط حفظِ جسمانی نیست، آن هم ممکن است یکی از مصادیقش باشد؛
یعنی آبروی او را حفظ کند،
شخصیت او را حفظ کند.
خدا یک چنین کسی را حفظ می‌کند.
✅ این پیوندهای برادری و رفاقت و انس و اخوت در اسلام این‌قدر اهمیت دارد.
شما ملاحظه‌ی رفیقتان را می‌کنید، او را حفظ می‌کنید، خدای متعال در پاداش این عمل، شما را حفظ می‌کند.
🛑 البته حفظ‌کردن رفیق، معنایش این نیست که انسان از گناه او و از خطای او دفاع کند.
❌ چنان‌چه کارهای حزبی و جناحی و خطّی معمول است، که اگر خطایی هم از کسی سر بزند، چون با آن‌ها هم‌جبهه، هم‌خط و هم‌حزب است، باید بایستند و از او دفاع کند.
این حفظ او نیست، این، در واقع مخذول‌کردن او و بدبخت‌کردن خود اوست.
✅ بلکه مراد حفظ آبروی مؤمنی است که برادری ایمانی با انسان دارد.
🍃 روایت دیگر نیز از کافی است، از امام صادق (علیه‌الصلاةوالسلام)، می‌فرماید:
[مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ عَلِيِّ بْنِ اَلْحَكَمِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ: قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ)]: «لاَتُفَتِّشِ اَلنَّاسَ فَتَبْقَى بِلاَ صَدِيقٍ».
🍃 در کارهای مردم ریز نشو! تفتیش نکن! جزئیات را دنبال نکن! دنبال پیدا کردن عیوب ریز و درشت افراد نباش! اگر این‌طور باشی، بدون رفیق خواهی ماند؛
یعنی بالأخره هر کسی یک عیبی دارد، اگر بخواهی تفتیش کنی، دنبال کنی، کسی برایت باقی نمی‌ماند.
📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ صفحه ۶۵۲؛ فیض کاشانی
📆 ۲۷ دی ۱۳۸۹ (جلسه ۳۹۴ مکاسب محرّمه)
۲۱ خرداد ۱۴۰۳
جلسه ۵۸. فقه۶، مکاسب، شروط المتعاقدین؛ مسألة، في ولایة الفقیه. ج۳، ص ۵۵۸. ثمّ إنّه قد اشتهر. ۲۱ خرداد ۱۴۰۳ .mp3
12.52M
۲۱ خرداد ۱۴۰۳
🌺 حدیث جلسه ۵۸: «درخواست بی‌نیازی از مردم فرومایه و پست»
📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله)
🌕 في الكافي، [مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبَانِ بْنِ عَبْدِ اَلْمَلِكِ قَالَ حَدَّثَنِي بَكْرٌ اَلْأَرْقَطُ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ أَوْ عَنْ شُعَيْبٍ] عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ):
[أَنَّهُ دَخَلَ عَلَيْهِ وَاحِدٌ، فَقَالَ: "أَصْلَحَكَ اَللَّهُ إِنِّي رَجُلٌ مُنْقَطِعٌ إِلَيْكُمْ بِمَوَدَّتِي، وَ قَدْ أَصَابَتْنِي حَاجَةٌ شَدِيدَةٌ، وَ قَدْ تَقَرَّبْتُ بِذَلِكَ إِلَى أَهْلِ بَيْتِي وَ قَوْمِي، فَلَمْ يَزِدْنِي بِذَلِكَ مِنْهُمْ إِلاَّ بُعْداً"
قَالَ: «فَمَا آتَاكَ اَللَّهُ خَيْرٌ مِمَّا أَخَذَ مِنْكَ»]
قَالَ: جُعِلْتُ فِدَاكَ! "اُدْعُ اَللَّهَ لِي أَنْ يُغْنِيَنِي عَنْ خَلْقِهِ"
قَالَ: «إِنَّ اَللَّهَ قَسَّمَ رِزْقَ مَنْ شَاءَ عَلَى يَدَيْ مَنْ شَاءَ، وَ لَكِنْ سَلِ اَللَّهَ أَنْ يُغْنِيَكَ عَنِ اَلْحَاجَةِ اَلَّتِي تَضْطَرُّكَ إِلَى لِئَامِ خَلْقِهِ.»
🖊 شرح حدیث:
🍂 کسی به حضرت عرض کرد: دعا بفرمایید خدا من را از خلق خودش بی‌نیاز کند.
🍃 حضرت در جواب او این‌طور فرمودند:
"خدای متعال ارزاق بندگان را به دست یکدیگر تقسیم کرده است."
🌱 رزق پزشک به دست بیمارانش است،
رزق معمار و مهندس به دست مراجعانش است،
و همین‌طور همه‌ی اصناف و فِرَق و اشخاص گوناگون.
ارزاق مردم دست یکدیگر است.
❌ بنابراین، معنی ندارد که انسان از خلق بی‌نیاز باشد.
اگر طبیب در مطب خودش بنشیند، و هیچ کس به او مراجعه نکند، گرسنه می‌ماند.
پس او احتیاج دارد به این‌که به او مراجعه کنند.
و همین‌طور در مورد همه‌ی مردم دیگر.
❌ حضرت تلویحاً بیان کردند که این دعا، دعای درستی نیست.
🍃 فرمودند: از خدای متعال بخواه که تو را از آن حاجتی که مجبور می‌کند و مضطرّ می‌کند که به بندگان فرومایه و لئیم او رجوع کنی، از چنین نیازی خدای متعال تو را معاف بدارد.
🍃 این را از خدا بخواه که: خدایا! ما را محتاج لئام خلق مکن.
🛑 نشانه‌ی انسان‌های پست و فرومایه این است که اگر احساس کردند کسی زیر دست آن‌هاست، زورشان به او می‌رسد، به او زور می‌گویند.
همین آدم‌ها اگر در مقابل کسی قرار بگیرند که قوی پنجه است، و از آن‌ها زورش بیشتر است، در مقابل او به خاک می‌افتند.
همین سران خیلی از این کشورها را ملاحظه کنید، اين‌ها لئام خلق الله هستند.
در مقابل آمریکا بندگی می‌کنند، به خاک می‌افتند، به خاک افتادن قلبی و روحی.
اگر او بگوید به خاک جسمی هم بیفتید، حاضرند بیفتند!
برای این‌که او قوی‌تر از آن‌هاست.
امّا در مقابل زیردستان خودشان فرعونند، فرعون واقعی.
(اسدٌ علیّ و فی الحروب نعامۀٌ.)
در مقابل ضعیف‌تر از خودشان شیرند، اما در مقابل قوی‌تر از خودشان از روباه هم پست‌تر و ضعیف‌ترند. اين‌ها لئامند.
نیاز پیدا نکردن به انسان‌های لئیم را از خدای متعال بخواهید.
📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ جلد ۱، صفحه ۵۴۰؛ فیض کاشانی
📆 ۲۸ آبان ۱۳۸۷ (جلسه ۲۴۸ مکاسب محرّمه).
۲۱ خرداد ۱۴۰۳
3⃣4⃣ جلسه چهل‌وسوّم
📚 رساله نماز و روزه (مقام معظّم رهبری (حفظه‌الله))
❇️ مسأله ۷۱۱ تا ۷۲۵ (نماز جماعت؛ شرایط امام جماعت و نماز جماعت)
۲۵ خرداد ۱۴۰۳
هدایت شده از حوزه مجازی اخلاق آیت الله حق شناس (ره)
جلسه ۴۳. نماز، نماز جماعت، شرایط امام و نماز جماعت (مسأله ۷۱۱ تا ۷۲۵ رساله نماز و روزه). ۲۴ خرداد ۱۴۰۳ .mp3
8.67M
🔈 استاد:حجت الاسلام #اصغری
#احکام_نماز
📆 جلسه چهل‌وسوّم
🔹حوزه مجازی اخلاق
آیت الله حق شناس ره
🔹 @hhaghshenasmajazi
👇👇👇👇👇👇👇👇
۲۵ خرداد ۱۴۰۳
🌕 قَالَ أَبُوذَرٍّ (رَضِيَ اَلله عَنْهُ):
وَ دَخَلْتُ يَوْماً عَلَى رَسُولِ اَلله (صَلَّى اَلله عَلَيْهِ وَ آلِهِ) وَ هُوَ فِي اَلْمَسْجِدِ جَالِسٌ وَحْدَهُ، فَاغْتَنَمْتُ خَلْوَتَهُ؛
1⃣ فَقَالَ (صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ): يَا أَبَاذَرٍّ؛ إِنَّ لِلْمَسْجِدِ تَحِيَّةً،
قُلْتُ: وَ مَا تَحِيَّتُهُ، يَا رَسُولَ اَلله!
قَالَ: «رَكْعَتَانِ تَرْكَعُهُمَا»، ثُمَّ اِلْتَفَتُّ إِلَيْهِ
فَقُلْتُ: يَا رَسُولَ اَلله؛ أَمَرْتَنِي بِالصَّلاَةِ، فَمَا اَلصَّلاَةُ؟
قَالَ (صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ): اَلصَّلاَةُ خَيْرُ مَوْضُوعٍ، فَمَنْ شَاءَ أَقَلَّ، وَ مَنْ شَاءَ أَكْثَرَ
2⃣ قُلْتُ: يَا رَسُولَ اَلله! أَيُّ اَلْأَعْمَالِ أَحَبُّ إِلَى اَلله عَزَّ وَ جَلَّ؟
قَالَ (صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ): «اَلْإِيمَانُ بِاللَّهِ، ثُمَّ اَلْجِهَادُ فِي سَبِيلِهِ»
3⃣ قُلْتُ: يَا رَسُولَ اَلله! أَيُّ اَلْمُؤْمِنِينَ أَكْمَلُ إِيمَاناً؟
قَالَ (صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ): «أَحْسَنُهُمْ خُلُقاً»
4⃣ قُلْتُ: وَ أَيُّ اَلْمُؤْمِنِينَ أَفْضَلُ؟
قَالَ (صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ): «مَنْ سَلِمَ اَلْمُسْلِمُونَ مِنْ لِسَانِهِ وَ يَدِهِ».
5⃣ قُلْتُ: يَا رَسُولَ الله! أَيُّ اَلْهِجْرَةِ أَفْضَلُ؟
قَالَ (صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ و سلّم): «مَنْ هَجَرَ اَلسُّوءَ»
6⃣ قُلْتُ: وَ أَيُّ اَللَّيْلِ أَفْضَلُ؟
قَالَ (صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ و سلّم): «جَوْفُ اَللَّيْلِ اَلْغَابِرِ»
7⃣ قُلْتُ: فَأَيُّ اَلصَّلاَةِ أَفْضَلُ؟
قَالَ (صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ): «طُولُ اَلْقُنُوتِ»
8⃣ قُلْتُ: فَأَيُّ اَلصَّدَقَةِ أَفْضَلُ؟
قَالَ (صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ): «جُهْدٌ مِنْ مُقِلٍّ إِلَى فَقِيرٍ فِي سِرٍّ»
9⃣ قُلْتُ: فَأَيُّ اَلصَّوْمِ أَفْضَلُ؟
قَالَ (صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ): «فَرْضٌ مُجْزِئٌ وَ عِنْدَ اَللهِ أَضْعَافُ ذَلِكَ»
🔟 قُلْتُ: وَ أَيُّ اَلزَّكَاةِ أَفْضَلُ؟
قَالَ (صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ): «أَغْلاَهَا ثَمَناً وَ أَنْفَسُهَا عِنْدَ أَهْلِهَا»
۲۵ خرداد ۱۴۰۳