زهرا عجمیان اواخرِ حرف‌هایش گفت: «اما ما باید شهید شویم تا شناخته شویم!» پایان‌بندی گله‌هایش بود. تیر خلاصی که مایه‌ای جدی از حقیقت داشت. تو گویی نسبت میان دنیا و آخرت، شهادت و مرگ، حیات و زندگی با تمام مظاهرش از جمله ثروت و فقر، فراموشی و یاد، آگاهی و ناآگاهی، حرکت و سکون در همین یک جمله تجلی کرده باشد تا بیش و پیش از آنکه وجودِ شهید و موقعیتش را به زبان خواهرش آشکار کند، راویِ خودِ زهرا باشد. زهرا بی‌آنکه بخواهد خودش را در قالب پرسشی اساسی روایت کرده بود: «چرا باید به عده‌ای که میانه‌ای هم با انقلاب ندارند، آن‌قدر امکانات مالی و بها بدهند که بزرگ شوند، مشهور بشوند و بعد توان اثرگذاری بر جامعه و مردم را پیدا کنند؛ اما ما باید شهید شویم تا شناخته شویم؟!» نشریه سوره #روح‌الله_عجمیان 🔴 #بیداری_ملت 👇 @bidariymelat