http://www.fanaei.ir/%d9%82%db%8c%d8%a7%d9%85-%d8%b9%d8%a7%d8%b4%d9%88%d8%b1%d8%a7%d8%8c-%da%af%d9%81%d8%aa-%d9%88-%da%af%d9%88-%d8%a8%d8%a7-%d9%be%d8%b1%d8%b3-%d8%aa%db%8c-%d9%88%db%8c/ فلسفه حماسه سالار شهیدان

طبیعی است از مغزی که چنین ضربه ای میخورد نباید انتظار فکر و فهم داشت. نرم افزار این مغز قبلا با پتک جعل و جهل و تحریف از کار افتاده و سخت افزارش هم با سفال سخت و قمه تیز و امثال آن. یا حسین مظلوم! @dreshkevari

https://www.tasnimnews.com/fa/news/1400/06/08/2562781/%D9%86%DA%98%D8%A7%D8%AF%D9%BE%D8%B1%D8%B3%D8%AA%DB%8C-%D8%B5%D9%87%DB%8C%D9%88%D9%86%DB%8C%D8%B3%D9%85-%D9%BE%D8%A7%D8%B3%D8%AE-%D8%A8%D9%87-%DB%8C%DA%A9-%D9%BE%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D8%AF%D9%88%DA%A9%D8%B3 نژادپرستی صهیونیسم: پاسخ به یک پارادوکس

ابتذال و انحراف در عزاداری شکی نیست که عزاداری برای سالار شهیدان امام حسین (ع) به منظور زنده نگاداشتن پیام و مکتب او و زمینه سازی برای تحقق یافتن اهداف و مقاصدش از شعائر ارزشمند شیعی است که هرگز نباید فراموش و یا حتی کمرنگ شود. البته عزاداری شکل تعیین شده خاصی ندارد و می تواند در جوامع گوناگون بر اساس عرف هر جامعه ای به شکلهای مختلف انجام گیرد، اما آنچه مهم است این است که این عزاداری باید آگاهانه و در چارچوب معقول و مشروع و هنجارهای عرف دینی باشد. سوگمندانه برخی از اشکال عزاداری که در جوامع شیعی رواج یافته با ضوابط یاد شده منطبق نیست و تحریف و انحراف و ابتذال در عزاداری روز به روز در حال گسترش است. این ناهنجاری آثار زیانبار بسیاری دارد. اولا فهم ما از حماسه حسینی را دچار اعوجاج و در نتیجه ما را از اهداف آن دور می کند، ثانیا جهل و خرافات را گسترش می دهد، ثالثا مذهب تشیع را در منظر جهانیان غیرعقلانی، خرافی و عقبمانده جلوه می دهد. این ناهنجاری ها بسیار متنوع است. گاهی در محتوای مطالبی است که به صورت منظوم یا منثور ارائه می شود، گاه در شکل خواندن آنها است، گاهی در نحوه رفتارهایی که به عنوان عزاداری صورت می گیرد خود را نشان می دهد، مثل قمه زنی و انواع حرکات نامعقول دیگر، گاه شکل کنسرت موسیقی به خود می گیرد و... شکی نیست که بسیاری از این نوع رفتارها ناشی از جهل و نادانی است، اما شواهدی وجود دارد که نشان می دهد گاهی نیز از روی عمد و برنامه ریزی است و کسانی برای مبارزه با اسلام و تشیع آگاهانه در صدد هستند سوگواری امام حسین را به ابتذال بکشند. هرچه که باشد این گونه رفتارهای غلط و نامعقول در عزاداری در سالهای اخیر رو به ازدیاد و گسترش است. آنچه مایه تأسف است این است که اقدام درخوری در جهت مقابله با این پدیده دیده نمی شود. آیا جامعه شیعی نباید در این زمینه حساس باشد و احساس مسئولیت و چاره اندیشی کند؟ آیا فقط باید نظاره گر بود و حد اکثر به اظهار تاسفی بسنده کرد؟ http://eitaa.com/dreshkevari

ریشه بسیاری از کج اندیشی ها و کجروی ها در شعائر دینی تبلیغات برخی از کسانی است که خود را سخنگوی دین می دانند. یکی از این آقایان در بیاناتی که در جمع مبلغین دینی دارند مدعی می شوند که روایات درباره سرشکستن و خون خود را ریختن متواتر است بطوری که اگر کسی ولو از روی قصور در این باره شبهه کند جهنمی است. شگفتا! شبهه داشتن درباره قمه زنی و لو از روی قصور موجب می شود شخص جهنمی شود.!!! علما می گویند جاهل قاصر معذور است، حتی نسبت به ترک ضروریات دین و حتی اگر به اصل دین نرسد نزد خدا معذور است. عقل عقاب بلابیان را قبیح می داند حتی درباره ضروریات دین، چه رسد به قمه زنی و امثال آن، اما ایشان می فرمایند اگر نسبت به قمه زنی شبهه ای از روی قصور در ذهن کسی پیدا شود آن شخص جهنمی است؟ نسبت دادن چنین حکمی به خدا و شریعت اسلام چه حکمی دارد؟ إن الذین یفترون علی الله الکذب لایفلحون. (النحل/116) فمن اظلم ممن افتری علی الله کذبا. (الکهف/15) خدا را شکر که کلید جهنم و بهشت فقط بدست خود خداوند است و او در این زمینه تصمیم نهایی را می گیرد، کارگزاران و اولیای الهی هم مجری فرمان او هستند. امام حسین (ع) و یارانش در روز عاشورا با دشمن جنگیدند و سر دشمن را شکستند و خونش را ریختند و خود نیز به دست دشمن به فوز عظیم شهادت رسیدند. آنها خون دشمن را ریختند و دشمن خون آنها را ریخت. هر عاقلی هم در عالم همین کار را می کند. پیروان امام حسین , کسانی هستند که به تاسی از آن بزرگوار با ستمکاران می جنگند و سرآنها را می شکنند و خون آنها را می ریزند، اما سفارش و ابتکار حضرات این است که شما نه سر دشمن را، بلکه سرخودتان را بشکنید و خون خودتان را بریزید، یعنی همان کاری که دشمن می خواهد و می کند! شکی نیست که دشمن از این کار بسیار خوشنود خواهد شد و از آن استقبال خواهد خواهد کرد چنانکه در رسانه های دشمن میبینیم که با اشتیاق و ذوق زدگی این صحنه ها را نمایش می دهند! . پرسش دیگری که اینجا برای بسیاری از مردم طرح می شود این است که اگر سر شکستن و سرشکافتن اینقدر فضیلت دارد که شبهه درباره آن انسان را جهنمی میکند، چرا خود این حضرات به این مستحب عمل نمی کنند و قمه نمی زنند؟ فقط برای عوام بدبخت مستحب است؟!!! لابد دلیلش این است که سر آقایان حیف است بریده و شکسته شود، آنها باید سالم بمانند که این گونه معارف ناب را تعلیم و نشر دهند، اما سر عوام الناس ارزشی ندارد بگذار شکسته شود و خونشان بریزد!!!! http://eitaa.com/dreshkevari

هرگز به جوجه تیغی نزدیک نشو, هر قدر هم که قوی باشی! اما آن حیوان فقط از خودش دفاع می کند، بردش هم محدود است، جراحت سیخش هم التیام پذیر است. اما زبان هایی هست با برد نامحدود بدون اینکه خطری متوجهشان باشد قلبی را چنان سوراخ می کنند که تا ابد التیام پذیر نیست. اما این جهان بی حساب و کتاب نیست. باش تا روزی که خطاب شود: وقفوهم انهم مسولون آن سخن های چو مار و کژدمت مار و کژدم گردد و گیرد دمت @dreshkevari

خدایا جهان اسلام را از این مصایب نجات عنایت فرما!

حتماً نشر دهید 🎥 حضور کارشناس هواشناسی آمریکایی با بچه‌ی بسته به پشتش در برنامه تلویزیونی ⚠️ زنان جامعه ما را با ترویج مُدهای احمقانه از اجرای نقش فرزندآوری و تربیت فرزند به سوی سگ پروری می‌کشانند؛😔 آن وقت با طراحی و اجرای صحنه‌هایی مانند این در تلویزیون‌های خودشان، اهمیت و ارزشمندی نقش مادری را به رخ زنان جامعه خود می‌کشند... حماقت بعضیهاشاخ ودم نداردکه حیوان را برانسان این اشرف مخلوقات، ترجیح می دهند. واقعا متأسفیم. اللهم عجل لولیک الفرج و... اللهم اجعل عواقب امورناخیرا

آیت الله شیخ الیاس شریفی اشکوری آیت الله شیخ الیاس شریفی فرزند ملاشکرالله در سال 1315 در روستای مازودره اشکور دیده به جهان گشود. وی در کودکی والدینش را از دست داد. تحصیلات مقدماتی ایشان از حوزۀ علمیۀ رودسر آغاز شد. در نوجوانی برای تحصیل علوم دینی به نجف مشرف شد. ادبیات و برخی کتب سطح را نزد مرحوم مدرس افغانی و شیخ عبد الصمد محقق یزدی آموخت. علوم ریاضی و هیئت را از محضر شیخ مرتضی فقیهی و مرحوم جلیل بهره برد. کلام و حکمت را از محضر شیخ کاظم تبریزی و شیخ محمد صادق تنکابنی و شیخ محمد فاضل قاینی فراگرفت. برای یادگیری سطوح عالی فقه و اصول در درس‌های آیات عظام سید عبدالهادی شیرازی، سید ابراهیم اصطهباناتی، سيد ميرزا حسن موسوي بجنوردي و سید ابوالقاسم خوئی شرکت کرد. وی پس از سال‌ها تحصیل در نجف به ایران و حوزۀ علمیه قم بازگشت و برای تکمیل درس‌های فقه و اصولش از محضر آیات عظام مرعشي نجفی، گلپایگانی و فانى بهره برد. از آثار ایشان در علم اصول کتاب "مبانی الاعلام فی اصول الاحکام" است که در شش جلد منتشر شده است. یکی از آثار فقهی ایشان حاشیه بر مکاسب است. همچنین یک دوره فقه با عنوان فقرات فقهیه در ده جلد به فارسی از وی منتشر شده است. ایشان دربارۀ انگیزۀ خود در نگارش فقه فارسی فقرات فقهیه مي‌گویند: هدف از تالیف این کتاب فقط خوشنودی خدای تعالي بوده و هست و حقیر چون دیدم طبقات متدینین مذهب اهل بیت عصمت و طهارت (ع) نیاز به چنین رساله‌اي دارند و جایش خالی است وخداي تعالي قدرت تالیف آن را بمن عطا فرموده، همین باعث تکلیف شرعی شد که دست به قلم شوم وبه لطف الله و توجهات حضرت ولی عصر آنچه در توان داشتم انجام دادم، انشاءالله تعالی وظيفه را آن‌طور که مرضي اوست انجام داده باشم. از ویژگی های آن مرحوم، زهد، ساده زیستی، اعراض از شهرت، مهربانی و عطوفت، و اشتیاق بی پایان به مطالعه و تحقیق بود. این عالم پارسا در 23 شهریور 1400 هجری شمسی دیده از جهان خاکی فروبست و به لقای حق تعالی شتاف. این ضایعه را به خانوادۀ آن مرحوم، مردم گیلان و اشکور، حوزه های علمیه و همه دوست داران علم و تقوا تسلیت عرض می کنم. روحش در اعلا علیین با اولیاء الله محشور باد. http://eitaa.com/dreshkevari