کودکش را گرفته در آغوش چشمِ بیدار تا سحر دارد از حیای جنازه اش ,هر شب چادر و روسری به سر دارد نعره ی جان خراش رادیو ! «حمله ی کهنه با نگاهی نو» نکند قسمت است که من و تو... نکند مرگ در نظر دارد... نه! نخواهد گذاشت این هشدار این تبر در شمایلِ اخبار بشکند قامت نجیبش را از غرور خودش خبر دارد مثل شهرش به عادت معمول به شغالان نمیشود مشغول گرچه در لیست ها «الف_دزفول» سخن از بمبِ کور و کر دارد او که همنام ماست: «نخل رشید»، جنسش از چادر است و خونِ شهید👌 آنکه ما را نمیتواند دید تا همیشه خداش بردارد✋ مثل دزفول و رودخانه ی دز نگذاریم خاکمان هرگز در دلش آب هم تکان بخورد رو کند آتشی اگر دارد!!! #عارفه_دهقانی #روز_دزفول https://eitaa.com/antimonkar