هدایت شده از تبیین
⭕️اهمیت حس درد اجتماع
🔹#معاویه انسانی بود فقط در فکر خودش و برای خودش، و انسان های دیگر را برای اشباع جاهطلبیهای خود به زور #استثمار کرده بود. پس او یک موجود #خودخواه، #خودپسند و #خودپرست بود. ولی #ابوذر برعکس، با اینکه همه امکانات برایش فراهم بود و همین #معاویه حاضر بود بهترین شرایط زندگی را برای او فراهم کند، به خاطر اینکه #معاویه «حقوق مردم» را پایمال کرده بود،
🔹و برای اینکه به سرنوشت دیگران می‌اندیشید، با همین #معاویه_جبّار مبارزه کرد تا آنجا که جانش را بر سر این کار گذاشت و در تبعیدگاه رَبَذه در غربت جان داد. پس اینکه ما #ابوذر را «انسان» می‌دانیم و #معاویه را انسان نمی‌دانیم، بلکه یک #حیوان می‌دانیم، به خاطر این است که معاویه فقط در فکر «آخور خودش» بود و ابوذر در فکر «انسان های دیگر».
🔹ما چرا #امام_علی علیه السلام را یک #انسان_کامل می‌دانیم؟ برای اینکه «درد اجتماع» را حس می‌کرده، برای اینکه «من» او تبدیل به «ما» شده بود، برای اینکه «خود» او خودی بود که #همه_انسانها را جذب می‌کرد.
🔹او به صورت یک فرد مجزّا از انسان های دیگر نبود، بلکه واقعاً خودش را به منزله یک عنصر، یک انگشت، یک عصب در یک بدن احساس می‌کرد، که وقتی ناراحتیای در یک جای بدن پیدا می‌شود، این عضو ناآرام و بیقرار می‌گردد؛ و اصلًا این تعبیرات مال خود اوست؛ قبل از اینکه در قرن بیستم فلسفه‌های اومانیستی این حرفها را بیاورند #امیرالمؤمنین علیه السلام اینها را گفته است.
📕آزادی معنوی، مرتضی مطهری، ص ۲۳۴
منبع: پورتال جامع استاد شهید مطهری
#شهید_مطهری
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌موردرضایت‌نمیباشد