#عهد_دوباره با #شیطان و #گزیده_شدن و #فریب_خوردن دوباره #رسول_خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «مؤمن از یک سوراخ دوبار گزیده نمی شود.» #حدیث #رباعی #صفره

سلام بر حسین 🏴 ⬅️ سؤال از #آیت_اللّه #حسن_زاده_آملی : ↙️ می خواهم بدانم در #باطن به چه صورتی هستم. آیا این امر ممکن است؟ 🌸⬅️ پاسخ : بله ⏪ هر انسانی می تواند باطن برزخی خویش را تشخیص دهد و بفهمد در باطن به چه صورتی می باشد. 1⃣ اگر آدمى می خورد و می خوابد و شهوت به كار می برد #بهيمه (چهار پایان غیر درنده) است. 2⃣ و اگر علاوه بر اين سه امر، ضرر و آسيب و آزار به خلق خدا دارد #سبع (حیوانات شرور و درنده) است. 3⃣ و اگر می خورد و می خوابد و شهوت به كار می برد و حيله و مكر و تزوير و خلاف و دروغ و از اين گونه امور با بندگان خدا دارد #شيطان است. 4⃣ و اگر می خورد و می خوابد و شهوت به كار می برد ولى صفات سبعى و شيطانى ندارد يعنى مردم و خلق خدا از او آسوده‏ اند، "ملَك" ( #فرشته) است. 5⃣ و اگر علاوه بر مقام ملَكى بسوى معارف و ادراك حقايق عوالم وجود و سير در آنها و سير و سلوک الى اللّه و في اللّه گرايش دارد، #انسان است. ↩️ خلاصه اینکه بشر به پنج گونه تقسیم می شود : بهيمه، سبع، شيطان، فرشته و انسان‏ . ⬅️ حال هر کسی با مطالعه این جملات می تواند بفهمد که در باطن به چه صورت است. ↙️ نیازی نیست انسان به نزد کسی برود که چشم برزخی دارد و از وی بخواهد باطن او را بگوید ...! تقدیم به روح نورانی ایشان، صلواتی هدیه کنیم. ⬛

*💢 #شيطان در #آخرالزمان با تمام توان خود می تازد...* 🌹 معارف #مهدویت ↩️ آخرالزمان چون نزديک نابودی ابليس است تمام سعی و تلاش خود را برای تأخير در #ظهور و گمراهی مردمان به كار خواهد بست آنقدر در آخرالزمان اين مسائل رونق می گيرد كه وقتی ندای آسمانی به نفع #امام_زمان عج بلند می شود نعره‌ای هم از جانب شيطان شنيده می شود كه بعضی‌ها حق و باطل را اشتباه می كنند. ↩️ #امام_صادق علیه‌ السلام در مورد زمان ظهور حضرت و نشان آن فرمودند : منادی نام قائم عج را ندا می دهد پرسيدم : آيا اين ندا را بعضی میشنوند يا همه؟ فرمودند : «همه هر قومی به زبان خودش میشنود» پرسيدم : پس با اين حال ديگر چه كسی با حضرت مخالفت می كند در حالی كه نام او ندا داده شده و شكی در حقانيت او نيست؟ حضرت فرمودند : ابليس آنها را رها نمی كند تا اين‌ كه در آخر شب ندای ديگری بدهد پس مردم دچار شک می شوند. #حدیث 📚كمال‌الدين،ج۲،ص۶۵